Morgunblaðið - 31.07.1977, Side 12

12
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 31. JOLÍ 1977
Kaldsklofsfjalla, Háöldu, Mó-
gilshöfða, Löðmundar- og Rauð-
fossafjalla. Og fjarst í suðvestri
sér á Heklu, þar sem hana ber
yfir fjallahringinn, hátignar-
lega eins og sæmir drottningu
íslenzkra eldfjalla.
Til norðurs og norðausturs
blasa við Kerlingarfjöll og
Hofsjökull með Arnarfellunum
báðum, en austar ber Hágöngur
og Tungnafellsjökul yfir Gjá-
fjöll. Þar hefur Heljargjá, hlið-
stæða Eldgjár, klofið fjöllin
niður að rótum. Lengra til aust-
urs gnæfir Bárðarbunga i
Vatnajökli, næst hæsta fjall á
íslandi, aðeins fáeinum metr-
um lægra en Öræfajökull.
Þarna er lika Hamarinn og
Kerlingar og Tungnaárjökull. I
suðaustri er Breiðbakur í
Tungnaárfjöllum, Sveinstindur
í Fögrufjöllum, auk fjölmargra
fleiri. En það tjáir ekki að telja
nöfnin ein og ferðast hér um í
huganum. Ekkert nema sjálf-
sýn megriar að gefa meira en
daufan skugga þeirrar fegurð-
ar, sem Veiðivatnasvæðið býr
yfir á björtum sólskinsdegi.
En ferðamaðurinn má ekki
gleyma því „að fara hringinn",
aka eða labba um Veiðivatna-
svæðið allt. Frá Snjóölduvatni
blasa í nærsýn við okkur fjöllin
í nánd við Landmannalaugar,
sem við raunar sáum áður, en
þá úr meiri fjarska.
Ef við höfum sæmilega
traustan bíl eða erum svolítið
létt á fæti getum við brugðið
okkur suður fyrir Snjóöldu-
fjalllgarð og heimsótt Tröllið,
klettadrang sunnan í fjöllun-
um, þar sem Tungnaá flæmist
fram í óteljandi smákvislum
eftir breióu dalverpi undir
Tungnaár- og Grænafjallgarði.
Spottakorni fyrir innan Tröllið
er Hreysið, ef til vill forn úti-
legumannabústaður. Þangað
verðum við að fara gangandi,
þvi að bílum verður ekki komið
þar við. Þetta er ekki löng leið,
h.u.b. klukkustundar gangur
frá sæluhúsinu. Þá getum við
farið lengri eða skemmri
gönguferðir, t.a.m. á Snjóöldu,
en þaðan er viðsýni mikið til
allra átta. Þægileg gönguferð er
að ganga inn með Litlasjó og
víða er þar fagurt. Nokkru
lengra, eða um 10 km, er inn að
Hraunvötnum, sem venjulega
eru ekki talin til Veiðivatna, en
þó ugglaust framhald þeirra.
Um Veiðivatnasvæðið sjálft er
hægt að finna sér óteljandi leið-
ir, og alls staðar ber eitthvað
nýstárlegt fyrir augað. A vötn-
unum synda svanir og himbrim-
ar auk annarra fugla, og ef til
vill gaggar tófa einhvers staðar
í holti. Ef bfll er með í förinni
er ekki nema rösklega klukku-
stundar akstur inn i Jökui-
heima, bækistöð Jöklarann-
sóknafélagsins. Þegar Tungnaá
er lítil er lítill vandi að vaða
hana og stíga fæti á Vatnajökul
sjálfan. En varúð er skylt að
beita í fangbrögðum við ána og
jökulinn. Það er þarflaust að
verða í vandræðum með tím-
ann, þótt dvalið sé hér viku-
tíma. Ef við höfum yndi af
veiðiskap og höfum verið svo
forsjál að afla okkur veiðileyf-
is, þá er hægt að renna fyrir
silung, því að þetta eru veiði-
vötn.
Lesendí góður! Ég geri ráð
fyrir, að þú sért búinn að vera
nokkra daga eða svo sem viku-
tíma inn í Veiðivötnum, og að
kominn sé timi til þess að
hverfa heim. Ef veður er bjart,
mundu mig þá um að leggja
dálítinn krók á leið þína. Aktu
upp að Þórisvatni. Það tefur
þig ekki nema svo sem klukku-
tima. Þegar þú ert kominn yfir
skurðbrúna, skaltu aka svo sem
kílómetra norður með vatninu. 1
Þar gengur lítill höfði fram í
vatniö og á honum er dálitill 1
hólkollur. Þegar þangað er
konrið opnast eitthvert viðasta 8
og fegursta útsýni, sem ég hef
séð af vegi, sem nú orðið má
kallast þjóðvegur að sumarlagi.
Þú verður áreiðanlega ekki fyr-
ir vonbrigðum.
Ilaraldur Sigurösson.
Aslódum
Ferdafélagsins
Sæluhúsið við ' eiðivötn.
Sunnanvert á miðhálendinu,
í tungunni milli Tungnaár og
Köldukvíslar, er langur og
breiður dalur. Hann er ekki
ýkja djúpur og liggur frá norð-
vestri til suðausturs. Sunnan
dalsins rís nrikil röð tindóttra
fjalla með skörðum á milli.
Þetta er Snjóalda og Snjóöldu-
fjallagarður. Noröan dalsins
eða norðvestan er löng röð
lágra, eldbrunninna og koll-
óttra aldna, sem heita Veiði-
vatnaöldur. I lægðinni eða
dalnum, sem verður þar á millí
eru Veiðivötn, einn furðuleg-
asti töfra- og tröllaheimur ís-
lenzkrar náttúru. Landið er allt
eldbrunnið, enda eru Vatnaöld-
ur fornir gíghólar og héðan eða
af þessum slóðum ætla menn að
séu komin hraun þau, er fyrir
nokkrum þúsundum ára létu
sig ekki muna um að renna til
sjávar hjá Eyrarbakka og
Stokkseyri. Niðri i dalnum á
Veiðivatnasvæðinu sjálfu, er
landslag allt mótað af hamför-
um eldsins. Lágar gosmalaröld-
ur skiptast á við blikandi vötn
og úfin sundurtætt hraun. Eftir
dalnum endilöngum og langt
inn fyrir hann liggur gos-
sprunga, þar sem nýrri hraun
hafa ollið upp úr, og þau gefa
Veiðivötnum ekki hvað minnst-
an svip, og við hlið vatnanna
orka þau ekki minnst á vegfar-
andann.
Við skulum nú bregða okkur
til Veiðivatna, og helzt ættum
við að gefa okkur tíma til þess
að dveljast þar nokkra daga.
Þetta er ekki nema fjögurra til
fimm klukkustunda akstur og
fært flestum bílum, þegar líður
á sumar, auk þess sem Ferða-
félag íslands hefur þangað
ferðir öðru hvoru.
Við skulum nema fyrst staðar
á öldunni norðvestan við Stóra-
Fossvatn og litast um. Sól er
farið að halla til vesturs, og
fyrir fötum okkar blikar hún á
Stóra- og Litla-Fossvatn, en í
suðaustri sér á Litlasjó, sem er
mestur allra Veiðivatna, og
Grænavatn. Að baki okkar er
Fossvatnahraun, er runnið hef-
ur úr gíg þar skammt frá og
biasír við okkur. Einhvern tíma
þurfum við að gefa okkur tíma
til þess að koma þangað. Gígur-
inn sjálfur er fagur að lögun og
litum, og hraunió tilvalinn
tjaldstaður fyrir þann, er kýs
að tjalda á grónum harðvellis-
bölum níðri undir vatninu.
En við skulum ekki tefja hér
Haraldur Sigurdsson:
Veidi-
vötn
lengur i bili, en halda áfram
förinni vestur yfir Fossvatna-
kvíslina aó sæluhúsi Ferða-
félags íslands, þar sem okkur
er búinn þægilegur náttstaður
og við ætlum að hafa náttból.
Húsið stendur við Tjaldvatn,
sem er eitt af minnstu vötnun-
um, en skammt þaðan hafa
veiðimenn eða Vatriakarlar,
eins og þeir eru stundum
nefndir, haft aðsetur um langa
hríð. Stendur skáli þeirra enn,
og rústir eru þar af öðrum og
eldri skálum.
Morguninn eftir erum við
snemma á fótum og göngum
eða ökum upp á Hádegisöldu og
Miðmorgunsöldu, sem eru forn
eyktamörk frá Tjarnarkoti,
veiðimannaskálanum á bakka
vatnsins. A Miðmorgunsöldu er
hringsjá, sem hjálpar gestinum
til þess að átta sig á staðháttum.
Hér birtist okkur sýn, sem
trauðla á sér nokkurn jafninga
á íslandi. Hið næsta okkur er
Veiðivatnasvæðið með óendan-
lega fjölbreytni meira eða
minna hringlaga vatna, því að
vötnin standa flest í fornum
eldgigum, hvirfingum eða röð-
um þeirra, sem gera sitt til þess
að gefa þeim sérkennilegt og
margslungið yfirbragð. Sums
staðar, eins og við Skálavatn,
risa hraundrangar á bökkun-
um, en annars eru ávalar,
mjúkar línur aðaleinkenni
landslagsins og sléttar grasvinj-
ar á bökkum kvisla og vatna.
Handan Skálavatns er landslag
þó með nokkuð öðrum svip,
hrjúfara og fjölbreyttara. Hér
hefur hraun ollið upp úr gos-
sprungunni og breytt svip
landsins á kafla. Þar skiptast á
eldborgir og úfið hraun við
grónar lautir og grasi vaxna
bolla eða kringlótta pytti með
gróskumiklu hvannastóði á
bökkum. Hér er skjólasælt, og
smágerð fegurð og unaður
fjallagróðursins nýtur sín vel í
skjóli við úfna snaga og grettar
brúnir hraundranganna. Þetta
svæði er kallað Pyttlur, og ætti
enginn, sem kemur til Veiði-
vatna að láta undir höfuð leggj-
ast að bregða sér þangað.
í suðvestri blasa við litskrúð-
ug iiparítfjöll i nánd við Land-
mannalaugar: Hábarmur,
Brennisteinsalda og Suðurnám-
ur, auk annarra dekkri og
brúnaþyngri eins og Reykja- og
í «•titiéiM*auMtiitiá
É í II