Morgunblaðið - 31.07.1977, Blaðsíða 33

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 31. JÚLl 1977
33
good'/year HEKLA HF.
^ Laugavegi 170—172 — Sfmi 21240
0 Auðnustjarnan á öllum vegum.
RÆSIR HF.
Skúlagötu 59 stmi 19550
Minning — Margrét
Björk Kristinsdóttir
Fædd. 15. janúar, 1933
Dáin 13. júlf, 1977.
Með örfáum orðum ætla ég að
minnast vinkonu minnar.
Margrétar Bjarkar Kristinsdótt-
ur, er andaðist i Landspítalanum
13. júlí s.l. og verður til moldar
borin þriðjudaginn 2. ágúst.
Margrét fæddist í Reykjavík 15.
janúar 1933, dóttir hjónanna Mar-
grétar Tómasdóttur frá Hróars-
holti i Flóa og Karls Guðmunds-
sonar, rafvirkjameistara, frá
Króki á Rauðasandi, sem nu er
nýlátinn. Ung fór hún til fósturs
til föðurbróður síns, dr. Kristins
Guðmundssonar, menntaskóla-
kennara á Akureyri, síðar ráð-
herra, og konu hans, Elsu. Hjá
þeim ólst hún upp á Akureyri og
var ættleidd af þeim.
Vinskapur okkar hófst er báðar
unnum á Veiðimálastofnuninni
og hélzt æ siðan, þótt leiðir skildu.
Hún hafði verið gift Erni Þór og
átt með honum einkason sinn,
Vilhjálm, en giftist aftur Yngva
Ólafssyni sýslumanni í Dalasýslu.
Þar bjó hún eiginmanni sínum og
syni yndislegt heimili og studdi
mann sinn með ráðum og dáó.
— Minning Páll
Framhald af bls. 34
frá Syðra Langholti, einn af
kunnustu listamönnum ís-
lenskum á 18. öld.
Frá unga aldri starfaði Páll með
áhuga að félagsmálum og fann
þar farveg fyrir hæfiieika sína.
Hann var einn af stofnendum
ungmennafélagsins Samhygðar
og formaður þess í mörg ár og tók
mikinn þátt í störfum þess. Páll
var vel máli farinn og tók oft til
máls á mannfundum. Talaði hann
venjulega tæpitungulaust og dró
ekki dul á skoðanir sínar enda
ófeiminn með öllu, hver sem i
hlut átti. Duldist engum sem á
hann hlýddi að hann var hug-
sjónamaður sem lét sér fátt óvið-
komandi og vildi framfarir lands
og lýðs. Hugsjónum ungmennafél-
aganna um bindindi var hann
trúr alla ævi og gerði sem hann
mátti til að vinna þeim skoðunum
sinum fylgi, skyggn á það böl, sem
ofnotkun áfengis hefir í för með
sér. Á fleiri sviðum félagsmála
naut áhuga Páls, og áttu félags-
samtök vegna landbúnaðar svo og
samvinnuhreyfingin i honum góð-
an liósmann.
Á síðari hluta ævi sinnar starf-
aði Páll mikið fyrir sóknarkirkju
sína í Gaulverjabæ en þar var
hann sóknarnefndarformaður og
safnaðarfulltrúi mjög lengi, og
einnig milli 20—30 ár meðhjálp-
ari við kirkjuna. Störf hans fyrir
kirkjuna voru honum kær og unn-
in af lifandi áhuga fyrir þeirri
stofnun og þeim boðskap sem þar
var fluttur. Meðfædd snyrti-
mennska Páls og smekkvísi naut
sín vel í umgengni við krikjuna
og muni hennar og þær athafnir
er þar fóru fram. Sjálfur bar Páll
nafn hins þjóðkunna kennimanns
Páls Siguróssonar í Gaulverjabæ
en hann féll frá um það leyti er
Páll á Baugsstöðum var í heiminn
borinn.
Síðustu æviárin sótti elli og
vanheilsa fast að Páli enda aldur-
inn orðinn hár. Var það þá gæfa
hans að Elínu konu hans entist líf
og heilsa til að annast hann í
ellinni. Önnur gæfa hans og ekki
minni var sú að Sigurður sonur
hans hélt heimili með foreldrum
sinum og reyndist honum frábær-
lega vel. Sú umhyggja er hann
sýndi föður sinum í elli hans verð-
skuldar einlæga virðingu og þökk.
Síðustu ævidagana dvaldi Páll á
sjúkrahúsinu á Selfossi. Útför
Páls var gerð frá Gaulverjabæjar-
kirkju hinn 5. febrúar að við-
stöddu miklu fjölmenni. Útfarar-
ræðuna flutti sr. Magnús Guð-
jónsson, sem í 20 ár þjónaði við
Gaulverjabæjarkirkju, en allan
þann tíma var Páll nánasti sam-
starfsmaður hans við kirkjuija.
Ræða sr. Magnúsar var áhrifamik-
il og merk heimild um lif og starf
Páls og hefir hún nú, sem verðugt
er komið fyrir almenningssjónir í
héraðsblaðinu Þjóðólfi.
Eg, sem rita þessar linur hafði
fyrst kynni af Páli, þegar hann
var orðinn miðaldra maður, sá var
aldursmunur okkar. Hann og
heimili hans var hiuti af þeirri
lifsmynd, sem ég lærði fyrst að
þekkja sem barn og alla tíð einn
af næstu nágrönnum minum. Þær
eru því margar minningarnar sem
koma i huga minn.
Einn kyrrlátan vetrardag fyrir
nær 40 árum var ég sem lítill
dregnur staddur á Baugsstöðum.
Páll var að fara i róður og gekk
frá dyrum fram haóið með háseta
sína. Eiín kona hans stóð á dyra-
hellunni og kvaddi þá með svo-
felldum orðum: „Verið þið bless-
aðir, Guð veri með ykkur og leiði
ykkur alla heila heim.“ Þetta at-;
vik og kveðjuorðin fögru grópuð-
ust i huga minn og er mér enn
jafnskýrt og það væri nýskeð.
Enga kveðju kann ég Páii betri en
þessa, nú þegar hann er horfinn
yfir landamærin miklu til ann-
arra heimkynna. Megi Guð vera
með honum og leiða hann heilan
he*m- Helgi Ivarsson.
FRÁ
MERCEDES BENZ
NÝJA LÍNAN
Allir sem til þekkja vita hversu
sýslumannaheimili eru á stund-
um þung í vöfum. Ekki taldi
Margrét mín eftir sér það sem
þurfti til. En þegar. Vilhjálmur
litli komst á þann aldur að
menntabraut varð ekki lengri i
Búðardal, fluttu þau hjón með
syni sínum til Re.vkjavikur og
sýnir það vel samheldni þeirra að
hvorugt vildi missa af honum
sjónar er hann héldi áfram námi
sínu.
í minum augum er Vilhjálmur
imynd móður sinnar, ljúfur, blíð-
ur og greindur vel.
Ég veit að gott er með þeim
stjúpum og ætla þeir að halda
saman, þótt hún sem tengdi þá sé
horfin.
Hér langar mig að tilnefna lítið
dæmi um vinskap Margrétar við
mig og mína. í sumarleyfi mínu
fyrir nokkrum árum bauðst mér
sérstaklega skemmtilegt verk-
efni. Strax og Margrét heryrði um
þetta, bauð hún mér að gæta dótt-
ur minnar ungrar, og ekki gerði
hún það endasleppt við okkur,
heldur kom hún sjálf í áætlunar-
bíl til Reykjavíkur og fór vestur
með telpuna. Svona var vinskap-
ur okkar og aldrei bar þar á nokk-
urn skugga.
Nú sendi ég Yngva, Vilhjálmi
og öðrum aðstandendum mínar
dýpstu samúðarkveðjur og segi að
lokum að það, að eiga vinskap
konu eins og Margrétar er
ómetanlegt og hennar skarð verð-
ur aldrei fyllt.
Ásdfs Hafliðadóttir.
'GOODJYEAR--
HJÓLBARÐAR
Við leggjum áherzlu á að eiga á lager
flestarstærðiraf:
Dráttarvéla- og vinnuvélahjólbörðum
Hafið samband við okkur,
eða umboðsmenn okkar sem fyrst.
HJÓLBARÐAÞJÓNUSTAN,
LAUGAVEGI 172, SÍMI 28080
Nýtt útlit, og endurbættir
á margan hátt. Henta mjög
vel í þéttbýli, þar sem
þörf er á liprum og þægi-
íegum bílum. Og umfram
allt eru þeir ódýrir í
rekstri og örugg fjárfesting.
ALDREI MEIRA ÚRVAL
AF HJÓLBÖRÐUM EN NÚ
Birting
afmælis-
og minning-
argreina
ATHYGLI skal vakin á því, að
afmælis- og minningargreinar
verða að berast blaðinu með
góðum fyrirvara. Þannig verð-
ur grein, sem birtast á f mið-
vikudagsblaði, að berast f síð-
asta lagi fýrir hádegi á mánu-
dag og hliðstætt með greinar
aðra daga. Greinar m'ega ekki
vera í seHdibréfsformi eða
bundnu máli. Þær þurfa að
vera vélritaðar og með góðu
línubili.