Morgunblaðið - 28.08.1977, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 28. AGÚST 1977
MOR^dN-
KAFf/NU

ffl rVl

— Látið hann samt ekki vita að
ég sé að leita að honum, þvf að
þá kemur hann aldrei aftur.
— Einn ... tveir ... þrfr-
fjórir ... fimm.
Skipulegri vinnubrögð í
málefnum afreksfólksins
vantar innan sjálfrar
íþróttahreyfingarinnar
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Frá Evrópumeistaramótinu f
Helsingör. Spilurum hættir til að
taka ekki eftir skemmtilegum
möguleikum, sem oft leynast f
samningum á lægri sagnstigun-
um. I leik Hollands gegn Israel
opnaði suður i þriðju hendi á báð-
um borðum. ísraelinn opnaði á
einu hjarta, fékk að spila það og
fékk einhvernveginn sjö slagi.
Norður gaf, allir utan hættu.
Norður
S. 875
H. 832
T. A82
L. D1042
Vestur Austur
S. 109642 S. KD
H. KGIO H. 754
T. G3 T. D1054
L. AG6 L. K987
Suður
S. ÁG3
H. AD96
T. K976
L. 53
En Hollendingurinn fékk að
spila eitt grand Lsuður og vestur
spilaði út spaðafjarka. Suður tók
drottninguna með ásnum og spil-
aði laufi, sem reyndist lykilspila-
mennska. Lét tíuna frá blindum,
austur tók á kónginn, sfðan spaða-
kóng og skipti í hjarta. Suður lét
lágt, vestur fékk á tíuna og spilaði
enn spaða. En suður gafst ekki
upp við laufsóknina, vestur tók á
ásinn og tók spaðaslagina en eftir
það var staðan orðin þessi:
Norður
S. —
H. 8
Súpan köld? — Ekki get ég fundið það.
Sigfús Jónsson skrifar:
Varðandi fyrirspurn Velvak-
anda til lesenda sinna um að segja
álit sitt á því hvernig búa ætti að
afreksfólki f íþróttum, vildi ég
segja nokkur orð.
Eins og öllum er kunnugt er
talsverður munur hér á hvort um
er að ræða einstaklingsfþróttir
eða hópfþróttir. Uppbygging
afreksfólks f hópfþróttum er mjög
viðkvæmt mál þar sem þeir beztu
leita mjög oft i atvinnumennsku
erlendis og fá þar góð tækifæri til
þjálfunar og laun f samræmi við
það. Ég er þvf mjög efins f því
hvort íþróttahreyfingin hér á
landi ætti að annast „ókeypis"
uppeldi fyrir atvinnulið erlendis.
Ef hins vegar er hægt að búa
þannig um hnútana að islenzk
félög geti selt þessa menn til at-
vinnuliða horfir málið öðru vísi
við.
I þeim einstaklingsfþróttum
sem við stöndum bezt að vfgi í,
þ.e.a.s. frjálsíþróttum, lyftingum
og sundi, er ekki um opinbera
atvinnumennsku að ræða
erlendis, og þvi minni hætta á að
við missum afreksfólkið frá
okkur. Ég hef nokkra reynslu af
æfingum og keppnum f ein-
staklingsfþróttum og ætla þvf að
varpa fram nokkrum hug-
myndum um hvernig betur megi
búa að afreksfólki f einstaklings-
fþróttum.
I fyrsta lagi vantar mun skipu-
legri vinnubrögð f málefnum
afreksfólks innan fþrótta-
hreyfingarinnar en nú er. Þetta
mætti hugsanlega laga með
stofnun nefndar innan viðkom-
andi sérsambanda er sæi ein-
göngu um málefni afreksfólks.
Vil ég hér varpa fram nokkrum
hugmyndum um starfssvið slfkra
nefnda.
Margt af okkar afreksfólki
stundar skólanám og þyrfti að
hjálpa þvf og leiðbeina við að
komast f þá skóla erlendis er
bjóða upp á góðar aðstæður til
þjálfunar og jafnvel skólastyrki
til íþróttafólks. I öðrum tilfellum
ætti að aðstoða afreksfólk og
þjálfara þeirra við að komast í
æfingabúðir og námskeið
erlendis. Einnig þyrfti að vinna
að þvf að fá erlenda þjálfara til
starfa hér og bæta þá lélegu

Vestur T. A8 Austur
S. — L. D4 S. —
H. KG H. —
T. G3 T. D105
L. G Suður L. 98
S. —
H. AD
T. K97
L. —
Tígull frá vestri hefði nú skorið
á samgönguleiðir spilarans og
spilið tapast. En hann spilaði lauf-
gosa og gaf þar með sagnhafa
tækifæri til að sýna öryggi sitt.
Hann tók gosann með drottningu
blinds og lét hjartadrottninguna
af hendinni. Síðan tók hann á
hjartaásinn og þá var austur fast-
ur í kastþröng. Hann lét tfgul en
þá fékk suður síðustu þrjá slagina
á tígulás, kóng og níu.
RÉTTU MÉR HÖND ÞÍNA
Framhaldssaga eftir
GUNNAR HELANDER
Benedikt Arnkelsson
þýddi
28
Hverja eigum við þá að um-
gangast?
Anna varð hugsi um stund.
— Nei, þú verður Ifklega að
fara. En getum við ekki verlð
ein á morgun? Getum við þá
ekki farið eitthvert í bflnum og
baðað okkur eða fundið upp á
einhverju öðru?
— Jú, ég lofa þvf.
Ahmed tók rauða fesinn sinn
(höfuðfat) úr töskunni og
reyndi að Ifta út eins og rétttrú-
aður múhameðstrúarmaður,
þegar hann lagði af stað. Hann
var reglulega leiður f skapi.
XXX
Um nóttina lágu Ahmed og
Anna út af og töluðu saman.
— Ileyrðu, Ahmed, sagði
hún, — í morgun sagðir þú, að
við þyrftum að eignast barn. En
hvaða trúarbrögðum eiga börn-
in okkar að tengjast, þegar þau
stækka?
— Ég hef ekki hugleitt það.
En opinberlega verða þau víst
að teljast múhameðstrú-
armenn.
— Og ef við eignumst stúlku.
þá á hún að alast upp f eldhús-
inu og sfðan sitja heima á brúð-
kaupsdaginn sinn. Nei, það
samþykki ég ekki.
— Já, en hvaða önnur trúar-
brögð ættu þau að tileinka sér?
Allir ættingjar mfnir eru mú-
hameðstrúarmenn. Það eru
nokkar þúsund kristnír menn
hérna f Durban, en þeir eru
allir úr hindúafjölsky Idum.
— En ég vildi óska, að börn-
in okkar yrðu alin upp f krist-
inni trú. Eg hef verið að hugsa
um það f kvöld, hvflfkur regin-
munur er á viðhorfi kristinna
manna og múhameðstrúar-
manna til konunnar. Hugsaðu
bara um fjölkvænið.
— Já, en ég einangrast alveg
frá fjölskyldu minni, ef ég snv
baki við múhameðstrúnni. Er-
um við ekki þegar nógu ein-
mana? Og hvar eiga börnin
okkar auk þess að ganga í
skóla? Það hlýtur að verða í
skóla múhameðstrúarmanna.
— En ef þau verða næstum
hvft? Þá geta þau væntanlega
gengið í skóla fyrir hvft börn?
— Og lært að fyrirlfta föður
sinn? Nei, þakka þér fyrir.
Keyndar komast þau aldrei f
skóla, sem ætlaður er hvftum
börnum. Báðir foreldrarnir
verða að koma, þegar innritun
fer fram, segir í lögunum. Það
er bannað að veita þeim inn-
göngu f skóla hvftra barna, ef
annað foreldrið er dökkt.
— Jæja, er þessu f raun og
veru þannig farið? Þetta hefðir
þú getað sagt mér áður?
Hún varð hugsi um stund.
— Ahmed, við verðum vfst
að fresta þvf um sinn að eignast
barn.
— Jæja þá, eins og þú vilt.
Enn einu sinni var þögnin
rofin.
— Anna, þú skait ekki halda,
að allir ættingjar mfnir séu
eins leiðinlegir og Abdal.
— Nei, nei, það veit ég vel,
enda hef ég hitt föður þinn.
XXX
Daginn eftir óku þau ein nið-
ur á baðströndina. Sólín hellti
niður geislum sfnum, o</ Lsfann
lagði upp af jörðinni. Apakett-
irnir f pálmatrjánum höfðu
naumast þrek til að gefa frá sér
hljóð. Við breiðgötuna niðri við
ströndina stóðu mörg lúxus-
hótel með löngum, opnum svöl-
um. Námueigendur og aðrir
auðmenn frá Jóhannesarborg,
sem voru f leyfi, lágu þar f leti,
en indverskir þjónar hlupu
fram og aftur með fskalda
drykki. Birtan var svo skær frá
hvftum sandinum og sólglitinu
á sjónum, að menn þoldu varla
við. Ströndin var þakfn sól-
brenndu fólki f baðfötum, sem
hæfðu betur tfskusýningu en
baði. Þeir, sem voru f sólbaði,
gömnuðu sér hver með öðrum
og sögðu hæpnar skrýtiur, en
sveittir negrar gengu um f
sandinum og afgreiddu rjóma-
fs. Hin hvfta Durhan naut
„vetrarveðursins".
Anna horfði hugfangin á bað-
lífið, þegar bfllinn rann ha-gt