Morgunblaðið - 24.12.1977, Page 17

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 24. DESEMBER 1977 49

Ekki
reiðast
mamma
mín
Allir hlustuðu. Það var
dauðaþögn í kirkjunni, þegar
presturinn steig í stólinn.
Þetta gerðist í Harlem í New
York.
Friður og fögnuður gagntók
kirkjugesti, þegar presturinn
sagði þeim enn á ný frá jóla-
stjörnunni, vitringunum
þremurog sjálfu jólabarninu í
jötunni.
Aftast í kirkjunni sátu tvö
systkini með móður sinni. Þau
hétu Sammy og Linda. Augu
þeirra Ijómuðu af fögnuði og
ákafa.
Sammy. Sammy“, hvíslaði
Linda allt í einu. Ég vildi óska
þess að við gætum séð ...
Uss!“ hvíslaði Sammy þá,
en Linda gafst ekki upp.
,Sammy!“ hvíslaði hún aft-
ur.
„Já, hvað viltu?" spurði
Sammy gramur.
„Mig langar svo til þess
að..
Lengra komst Linda ekki,
því að nú var móðir hennar
orðin pirruð.
„Þegið þið nú, þangað til
presturinn hefur lokið ræð-
unni. Eru það nú börn, sem
maður á!
Þegar guðsþjónustunni
lauk, óskuðu kirkjugestir hver
öðrum gleðilegra jóla, og
margir urðu önnum kafnir.
Allt f einu tók móðir þeirra
systkina eftir þvf, að þau voru
horfin! Hvert höfðu þau farið?
Og þau voru aðeins f jögurra og
sex ára!
„Linda. Sammy!“ hrópaði
móðir þeirra reið.
Hún hljóp örvæntingarfull
niður götuna. Hún stanzaði á
næsta götuhorni og leit í allar
áttir. Sér til mikillar gleði sá
hún Sammy og Lindu ganga
niður eina hliðargötuna og
leiðast. Þau líktust helzt litl-
um bandhnyklum innan um
alla skýjakljúfana.
„Linda. Sammy,“ hrópaði
hún og nú var hún aftur orðin
reið. Hvílík börn! Þau ættu að
skammast sín að hegða sér
svona, og það á sjálfum jólun-
um! Systkinin litu sakleysisleg
á móður sína.
„Ekki reiðast, mamma mín,
sagði Linda og kingdi munn-
vatni. „Okkur langaði bara til
þess að finna einhvern stað
þar sem við gætum séð jóla-
stjörnuna.
„Já,“ bætti Sammý við. „Við
getum alls ekki séð stjörnuna
heima, því að húsin eru alltof
há!
Ogþeir
sneru við
Líklega hefur þú lesið
um hirðina, sem voru úti
að gæta kinda sinna á
aðfangadagskvöld, og þú
hefur oft heyrt um engla-
sönginn á Betlehemsvöll-
um. En hefur þú heyrt
hvað gerðist, þegar hirð-
irnir komu aftur til
hjarðarsinnar?
Einn hjarðmannanna
var á verði yfir kindun-
um á meðan hinir fóru til
Betlehem til að leita
barnsins sem engillinn
hafði sagt þeim frá. Hann
var mjög eftirvæntingar-
fullur og hlakkaði til að
heyra, hvað hinir hefðu
séð og heyrt.
„Funduð þið barnið?“
spurði hann.
„Já, við fundum barn-
ið. Það lá sveipað reifum
í jötu, alveg eins og engl-
arnir sögðu“, hóf einn
þeirra máls.
„Ó, er ekki stórkostlegt
að vita, að frelsari er
fæddur. Og vita að það er
Kristur, Herra,“ hélt
annar áfram.
„Og að við skyldum fá
að sjá hann,“ sagði sá
þriðji.
Sá, sem ekki hafði ver-
ið með þeim sat hljóður
og hugsi og einblíndi í átt
að bænum. Himininn var
heiður og stjörnubjartur,
og þrátt fyrir myrkrið
gat hann séð móta fyrir
múrveggnum og borgar-
hliðinu og húsaþyrpingu
fyrir innan það. Á morg-
un áttu hriðirnir að fara
lengra inn dalinn með
kindurnar sinar, og þá
fengi hann ef til vill ekki
að sjá barnið, sem engl-
arnir höfðu sungið um og
lofsungið Guði fyrir.
Ætti hann að reyna að
fara núna?
Kindurnar lágu í þyrp-
ingu og jórtruðu. Allt var
hljótt. Aðeins veikur,
svalur andblær bærði
skegg hans og barst inn
yfir Dauðahafið. Stjörn-
urnar tindruðu á himnin-
um og gerðu hann óróleg-
an. Ætti hann ekki að
fara strax?
„Við skulum þakka
Guði fyrir það sem hefur
gerzt“, sagði einn hirð-
anna.
Þeir röðuðu hirðisstöf-
um sinum saman eins og
tjaldi, réttu hendurnar í
átt til himins og lofuðu
Guð.
Þannig stóðu þeir lengi
eins og þeir biðu engils-
ins, og þeir voru fullir
gleði og þakklæti. Að lok-
um sungu þeir þakkar-
sálm þann sem þeir voru
vanir að syngja, þegar
þeir gengu upp til Jerú-
salem.
En hirðirinn, sem ekki
hafði fengið að sjá Jesú-
barnið, varð æ órólegri.
Hann vissi, að hann
mundi alla ævi iðrast
þess, ef hann færi ekki
upp til borgarinnar til að
sjá það, sem gerzt hafði.
Skyndilega greip hann
hirðisstaf sinn og sagði
við hina:
„Þið verðið að bíða með
að flytja ykkur til þangað
til ég kem aftur“.
Hann sveipaði um sig
kupli sínum og flýtti sér
af stað í átt til borgarinn-
ar.
Svör viö gömlum götum
Þa8 er ekki annað aS sjá en aS kátt sé hjá jólasveinunum
um áramótin.
Þessi mynd gæti heitiS „GóSa veislu gjöra skal".
1 6 II 21
26 41
56 61 1
Töluþraut
Tölur þær, sem þú sérð í reitunum eru settar eftir
ákveðinni reglu. Ef þú finnur, hver þessi regla er,
muntu eiga mjög auðvelt með að finna þær tölur,
sem vantar í auðu reitina. Reyndu.
U '99 'IS '»'9R 'It: '91 :usrarj
1. Reykur
2. Egg.
3. Munnur meö tönnum.
4. Þrædd saumnál.
5. Stýrimaöur.
6. Svín meö grísum.
7. Fuglafiöur.
8. Stafur betlarans.
9. Móöurmjólkin.
10. Skýin.
Lausn
á eld-
spýtna-
þraut