Morgunblaðið - 05.01.1978, Blaðsíða 32

32
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 5. JANUAR 1978
vitv \
MORÖdfc--, 'v' ) > í - —•/> rx--'
KAFf/NÖ " /
GRANI göslari
Erum vió ekki búin að skoða í nógu marga glugga í
kvöid?
Svona er það oft að peningarn-
ir verða tiJ þess að gamlir vinir
hætta að heilsast.
Þú sagðir sjálfur að þú vildir
sjá mig aftur með hallæris-
hjálminn minn.
Meira í ráptuðruna?
Hér fer á eftir smá rabb um
gjaldeyrismálin f framhaldi af
umræðum er áttu sér stað i Kast-
ljósi fyrir nokkru, en bréfið er frá
manni er vill láta nefna sig Norð-
lending:
„Heiðraði Velvakandi.
Það var upplýst í Kastljósi sjón-
varpsins 16. desember s.l. að þeir
sem leggja leið sína frá Islandi til
annarra landa um þessar mundir
fái til ráðstöfunar á ári samtals
um sex milljarða islenzkra króna í
erlendum gjaldeyri.
Þessi úthlutun erlends gjald-
eyris til ferðamanna mun nema á
ári ríflega 27 þúsundum fslenzkra
króna á hvert mannsbarn i land-
inu.
Raddir heyrðust í þessu rabbi
um það, að skammturinn væri um
of við nögl skorinn, — verulegrar
viðbótar væri þörf. Ekki var þess
þó getið hversu miklu þyrfti við
að bæta i ráptuðruna.
Fróðlegt væri að vita hve mik-
illi upphæð nágrannaríkin út-
hluta hverjum einstaklingi á ári
til jafnaðar i ferðalög út fyrir
landamærin, t.d. Norðurlöndin,
Bretland og Þýzkaland. Getur
Velvakandi gefið upplýsingar um
þetta?
Norðlendingur.**
Ekki er Velvakandi svo vel
heima i gjaldeyrismálum er-
lendra þjóða að hann viti hversu
miklu þegnar þeirra verja til
ferðalaga erlendis en hitt er þó
vitað að reglur um gjaldeyrisnotk-
un eru víða mun rýmri en þær
reglur sem hér á landi gilda. Hitt
er einnig ljóst að hægt er að fá
skandinavfskum krónum skipt á
meginlandinu og t.d. þýzkum
mörkum og enskum pundum á
Norðurlöndum, þannig að mun
auðveldara er fyrir hina erlendu
þegna að skipta sinni mynt milli
hvers lands heldur en okkur að
fara með islenzkar krónur til út-
landa og ætla að skipta þeim þar.
Annars hættir Velvakandi sér
ekki öllu lengra út í þessa sálma,
en biður einhvern fróðan að koma
sér til hjálpar í þessum efnum.
0 Á að f jölga
eða fækka?
Bændur og búalið hafa verið
mikið til umræðu eins og lesend-
ur vita og hér er spurt hvort eigi
að fjölga eða fækka bændum:
„1 þeirri umræðu, sem verið
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
I spili dagsins reyndist furðu
erfitt að ná mörgum slögum í
spaðasamningi. En það kom fyrir
í Philip Morris Evrópubikar-
keppninni, sem haldin var í
Kaupmannahöfn í nóvember.
Vestur gaf, allir á hættu.
Norður
S. 107
H. K10952
T. A6
L. D972
Austur
S. G954
H. DG8743
T. K
L. 106
Suður
S. AKD62
H. A6
T. 1087
L. K83
Við skoðum spilið tvisvar. I
fyrra tilfellinu var suður sagnhafi
í þrem spöðum eftir að vestur
hafði opnað á þrem tíglum.
Vestur spilaði út lágum tígli,
sem tekinn var með ás. Sagnhafi
bjóst við, að austur ætti trompslag
og gat því verið hagstætt að reyna
tígultrompun í borði. Yfirtromp-
aði austur hyrfi trompslagur hans
um leið.
Hann spilaði því tígli. Austur
lét þá lauf en vestur tók á gosann
og spilaði trompi. Suður spilaði
samkvæmt áætlun sinni. Hann
tók slaginn á hendinni og tromp-
aði tígul með tíunni. En þá hrundi
spilaborgin. Austur yfirtrompaði
með gosa og spilaði seinna lauf-
inu sínu. Vestur tók á ásinn og
spilaði til baka laufgosa til að
skýrt væri hvaða lit makker ætti
að spila til baka. Austur var
auðvitað með á nótunum og spil-
aði hjarta, sem þýddi að vörnin
fékk tvo trompslagi til viðbótar og
sex slagi í allt. Tveir niður.
Keppni þessi er tvímennings-
keppni og á nokkrum borðum
fékk suður aðeins sex slagi. Vörn-
in fann þá víxltrompunina fyrr og
vestur fékk að trompa hjarta
tvisvar.
A morgun verður spil þetta sýnt
aftur. En þá verður söguhetjan
fyrrverandi heimsmeistari og sig-
urvegari í Philip Morris keppni
síðasta árs. Austurríkismaðurinn
Peter Manhardt.
Vestur
S. 83
H. —
T. DG95432
L. ÁG54
jy Framhaldssaga eftir
HUS MALVERKANIMA -
38
— Hún hafði lagt hugmynd-
ina um veizluna saman við
vissa vitneskju um að þú hefðir
tekið mikið fé út úr bankabók
þinní og fengið þá útkomu að
það stæði til að verðlauna hana
fyrir góða frammistöðu.
— Verðlauna hana... hún
ætti að vera okkur óendanlega
þakklát fyrir að við höfum lagt
á okkur að afbera hana alla
þessa mánuði...
Dorrit þagnaði.
— Fyrirgefðu Carl, ég veit
vel þér finnst hún indæl stúlka,
en...
Hann reis upp og fór að
ganga um góif.
— Abyrgðin var mfn ... það
var á vinnustað sem ég átti sem
hún komst yfir eiturlyfin,
— Ef hún hefði ekki náð efn-
inu þar hefði hún sjálfsagt afl-
að þeirra eftir öðrum leiðum.
— Hvað höfðuð þið hugsað
ykkur... ég á við þegar þið
telduð að hún væri orðin al-
bata? spurði Emma.
— Við höfum útvegað henni
litla og notalega fbúð í Álahorg
og svo höfðum við komið okkur
saman um að borga kennslu
fyrir hana, svo að hún geti lært
að sníða og sauma ... svo að
hún lærði eitthvað f þessu fagi
sem hún virðist svo hrifin áf.
— Tízkuverzlun.
Emma hugsaði upphátt.
— Hún verður auðvitað að
vinna sjálf fyrir henni, sagði
Dorrit.
— Susie er ekki eins sniðug
og hún ímyndar sér. Hún hefur
ekkert fjármálavit... Hún
er ... já, sjálfsagt eins og flest
ungt fólk á hennar aldri...
Sem heldur að það fái allt upp f
hendurnar án þess að dýfa
hendi f kalt vatn sjálft.
— Og ef þetta fólk fær svo
ekki vilja sinn?
Emma dró að sér reykinn.
— Þá er farið f fýlu dálftinn
tíma og sfðan kemur eitthvað
nýtt sem það vill fá. Annað
hvort er verið f fýlu eða sjálfs-
meðaumkunin er allsráðandi.
Það er allt og sumt, sagði Dorr-
it.
— Ég er nú ekki svo viss um
það.
Emma fann til kynlegs óró-
leika.
— Framkoma Susie var
hvorugt. Hún var bæði frek og
tilætlunarsöm, að mfnum dómi.
— Eins og ég sagði við Dorrit
er ég hræddur um að hún sé
farin að neyta eiturlyfja aftur.
Við verðum að senda hana í
burtu. Hún verður aó komast
undir læknishendur.
— Við verðum að taia við
hana ... við vitum það ekki fyr-
ir vfst.
Dorrit leit spyrjandi á
Emmu.
— Heldurðu að hún sé enn
hjá Birgitte Lassen.
— Nei, hún fór með Morten
og Birni niður í þorpið að fá sér
te. Birgitte Lassen sagðisl
þurfa að vínna. Eftir þvf sem
mér skildist hefur hún verið
hér f hálfan mánuð og er ekki
komin lengra áleiðis með bók-
ina sfna en finna nafn á hana.
Ekki veit ég hverníg sakamála-
sagnahöfundar hafa það en að
vera f hálfan mánuð að finna
titil...
— Við skulum þá vona að
nafnið sé gott.
Carl Hendberg settist aftur
við skrifborðið.
— Það fer eftir því hvernig á
það er litið. Hún ætlar að nefna
bókina sfna „Hús málverk-
anna“ og hún dró ekki dul á að
hún hefði orðið fyrir áhrifum
af húsinu ykkar.
— Hús málverkanna. Það var
svei mér skrítið nafn.
— Tja, ég veit-það nú ekki.
Emma bandaði með hendinni
f áttína að málverkunum á
veggnum og um leið og hún
gerði það skynjaði hún sér tii
gremju að hún forðaðist að
benda á vegginn þar sem Hend-
bergsfrúrnar þrjár héngu. Eins
og... eins og eitthvað væri at-
hugavert...
Hugsanir þutu í gegnum
höfuð hennar sem hún lét
höndina síga. Var það eitthvað
svoleiðis sem vakti fyrir stúlk-
unni... þessari Birgitte Lass-
en ... Eitthvað vont... eitt-