Morgunblaðið - 19.01.1978, Side 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 19. JANUAR 1978
Vl K>
MORÖ-UKc
MreiNU
f}r>'
\ I

GRANI göslari
Við vorum að spila póker sem
ég hef kennt honum. Fyrir
utan það sem þið skuldið mér
fyrir kvöldið, skuldar hann
með 500 krónur.
Verður að vera með slifsi, kunningi!
1 þrftugasta skiptið: Tungu-
málaskólinn er uppi á þriðju
hæð!
RykfaUin neyt-
endalöggjöf?
„Siðast liðið föstudagskvöld var
kastljósi sjónvarpsins beint að
neytendasamtökum okkar Islend-
inga. Þau skúmaskot sem því Ijósi
var beint að reyndist harla merki-
leg, en ófögur:
Rykfallin neytendalöggjöf sem
frekar dró taum kaupmanna en
neytenda, seinvirkt dómskerfi og
algjör formyrkvan hvað snertir
vöruupplýsingar var það sem i
ljós kom. Það var annars merki-
legt við þennan þátt að allir aðilar
virtust sammála um að efla þyrfti
neytendavernd, jafnvel formaður
Kaupmannasamtakanna. Borgar-
dómarinn benti á að taka þyrfti
upp neytendadómstól.
Embættismaður úr viðskipta-
ráðuneytinu vildi efla hlut rikis-
ins í neytendavernd og minntist
jafnframt á nýja neytendaiöggjöf.
Varaformaður Neytendasamtak-
anna minnti á bætta upplýsinga-
þjónustu og formaður Kaup-
mannasamtakanna á aukna sam-
vinnu sinna samtaka og Neyt-
endasamtakanna.
Að minu mati snerti þessi þátt-
ur mjög mikilvægt mál fyrir okk-
ur borgaranna, rétt okkar sem
neytendur. Hann sýndi fram á að
sá réttur var harla bágborinn, úr-
elt löggjöf, seinvirkt dómsvald og
takmarkaðar upplýsingar. Einnig
að allir aðilar sem fengjust við
málefni neytenda væru sammála
um slæma aðstöðu neytandans.
Ég vil leyfa mér að vona að
þessi ágæti og timabæri þáttur
um neytendavernd verði annað og
meira en mynd og mál. Að þeir
aðilar sem eiga að vernda hag
okkar neytenda standi við orð sín
og úrbætur. Það er þakkarvert að
vakin sé umræða um þessi mál i
fjölmiðlum, en vítavert ef málið á
siðan að koðna niður að baki fögr-
um orðum. Ég vona að svo verði
ekki heldur að opinberir fjár-
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
A skemmtilegan hátt tókst
varnarspilara í spilinu hér að
neðan að koma í veg fyrir að
sagnhafi ynni vafasaman loka-
samning. Það kom fyrir í septem-
ber-hluta Philip Morris Evrópu-
bikarkeppninnar, sem haldinn
var í Brússel.
Suður gaf, allir utan hættu.
Norður
S. G4
H.A3
T. G654
L. AG976
Vestur Austur
S. K862 S. A97
H. 72 H.DG 10964
T. 10932 , T. K
L. D102 L. K84
Suður
S. D1053
H. K85
T. AD87
L. 53
Suður varð sagnhafi í þremur
gröndum eftir þessar sagnir:
Sudur' Vestur Nordur Austur
1 S pass 2 L 2II
pass pass 3II pass
3 (í allirpass
Utspil hjartasjö.
Austur fékk fyrsta slaginn á
hjartaníu og hann spilaði aftur
hjarta. Sagnhafi spilaði siðan lág-
um tígli frá blindum, tók kónginn
og spilaði laufi. Vestur sá, að
makker hans hlaut að eiga lauf-
kónginn og kom auga á laglega
vörn. Hann lét drottninguna og
kom með því í veg fyrir, að sagn-
hafi gæti bæði nýtt hagstæða legu
lauflitarins og tekið á hjartakóng-
inn.
Tilneyddur tók sagnhafi á lauf-
ásinn og varð nú að nota sina einu
innkomu á hendina of snemma.
Hann spilaði sem sé tígli á drottn-
inguna og síðan aftur laufi og
svínaði níunni. Þegar austur tók á
kónginn var liturinn orðinn frír
en austur gætti þess að spila ekki
hjarta. Hann tók á spaðaás og
spilaðí aftur spaða. Vestur tók á
kónginn fimmta og tígultian varð
síðan fimmti slagur varnarinnar.
^ jjr Framhaldssaga eftir
HUS MALVERKAIMNA
48
Ruth hafði snúið sér við og
horfði illilega á hana.
— Nei... nei. Auðvitað hef-
ur hann ekki lagzt þar fyrir
tilviljun... þá hefði ég ekki...
— Meinið þér að það sé
kannski enginn dauður köttur,
þegar allt kemur til alls?
Já, en ef svo er hvað eruð þér
þá eigínlega að tala um dauða
ketti?
Egon Jensen lögregluþjónn
horfði tortrygginn á hana. Upp
úr vasanum dró hann litla
minnisbók og blýantsstubb. —
Við verðum vfst að byrja á byrj-
uninni. Nafn...?
— Eg var að segja það, sagði
Birgitte.
— Nafn?
Hann horfði fýldur á hana.
Horfði á hana eins og hvimleið-
an friðarspilli... uppáþrengj-
andi aðila sem hafði truflað
hann f mjúku og heitu rúminu
sfnu.
Hún sagði nafn og hei ilis-
fang og sfðan byrjaði hún á
byrjuninni.
— Eg hefði auðvitað ekki
komið askvaðandi ef um væri
að ræða að köttur hefði af
tilviljun geispað golunni í rúm-
inu mfnu, sagðí hún og reyndi
að vera stillileg f röddinni —
en það einkennile
Það var húsfrúin sem lagði
orð f belg. Hún virtist hætt við
að ganga til náða og stóð nú við
hliðina á eiginmanni sfnum.
— Það sem mér fannst Ifka
óviðkunnanlegt var að honum
hefur verið hagrætt þannig að
hann snýr f átt að dyrunum og
svo hefur hvftum blómum verið
stungið bak við eyrun á honum.
— Blóm bak við eyrun?
— Já.
— A kettinum?
— Já, ósköp venjulegur
bröndóttur köttur.
— Og þér haldið sem sagt
hann hafi lagzt niður og dáið
með blóm bak við eyrun?
— Nei, ég er einmitt að
reyna að segja að það hefur
hann ekki gert. Einhver hefur
brotist inn og komið þessu
svona fy rir.
Hún heyrði sjálf hversu
fáránlegt þetta hljómaði.
— Ég hélt... kannskí að ein-
hver furðufugl... úr þorp-
inu... að þér þekktuð
kannski...
— Já, auðvitað. Við höfun
svo mörg ffflin hér úti f sveit-
ínni hreytti Ruth Hensen út úr
sér. — Það vita allir að hér eru
eintóm fffl, það er munur eða f
bæjunum.
— Eg fullvissa yður um að ég
hef aldrei heyrt um neina hér f
grennd sem hafa tilhneigingu
til að setja dauða ketti með
blóm bak við eyrun á rúm hjá
ókunnugu fólki.
Egon Jensen lokaði litlu bók-
inni sinni og stakk henni f
jakkann og horfði á hana.
— f rauninni hef ég ekki vit-
að til að hér væri neinn smá-
skrftinn fugl sem gæti gert
annað eins og þetta, sagði hann
reiðilegri röddu.
— Er enginn hér f þorpinu
neitt smáskrftinn...? Rödd
hennar var örvæntingarfull.
— Jú, tveir, ef það er svona
mikið mál, en ég get fullvissað
yður um að hvorugur þeirra
dreifir um sig dauðum köttum
með blóm bak við eyrun. Annar
sérvitringurinn er gömul kona
sem gleymir öllu sem heitir
eignaréttur þegar kirsuberja-
tfminn byrjar. Hún fer með
körfu úr garði f garð og tfn-
irbeztu kirsuberin hvar sem
hún sér þau. Ef einhver reynir
að segja henni að hann vilji fá
að hafa sfn ber f friði réttir hún
fingur á loft og tautar: sussum-
svei... og þess vegna segir eng-
inn neitt við þvf. Ilún er gömul
og hún gerir ekkert af sér og
það er aðeins á þessum árstfma
sem hún lætur að sér kveða.
— Og reyndar var hún lögð
inn á sjúkrahús vegna gigtar f
fyrri viku, skaut Ruth Jensen
inn f.
— Nú, ef við eigum að kanna
þetta alveg til botns þá er hér
eldri maður sem safnar blaða-
myndum af ráðherrum hvaðan-
æva úr heiminum, hélt Egon