Morgunblaðið - 23.04.1978, Blaðsíða 28

60
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 23. APRÍL 1978
VtK>
MORíS-JNí
MrtiNú
GRANI göslari
Lítilsvirðing
við lýðveldið?
Hefur þú ekki hukuii í höfðinu?
Heyrðu kunningi. Væri ég í leit
að slagsmálum. þyrfti ég ekki
að fara að heiman!
Hvar er hitt sverðið?
Ég er aðeins farþegi í bílum, og
geng því allmikið um götur okkar
ástkæru borgar. Við næmu auga
blasir fegurð í nálægð og fjarlægð,
sumar sem vetur, og hressandi er
hið hreina loft hvernig sem viðrar.
Þess vegna get ég varla ógrátandi
hvort á ruslið, sem hvarvetna
liggur á götum og gangstéttum. Þó
að ástandið sé slæmt, eru þeir
væntanlega margfalt fleiri, sem
stinga umbúðum af sælgæti og
fleiru í vasa sinn eða tösku,
þangað til þeir komast að rusla-
fötu, en ófögnuðurinn færist sífeljt
í aukana. Enda mun sælgætis-
neysla hafa margfaldast á síðustu
árum, með afleiðingum sem að
vísu munu talsvert alvarlegri en
sóðaskapurinn, þó að þær verði
ekki gerðar að umtalsefni hér.
Oneitanlega berast böndin að ungu
kynslóðinni, sem. hið opinbera
lætur ekkert sparað til að þroskist
sem best, andlega og líkamlega,
m.a. með ókeypis tannlækningum
almannafæri, er breytni gegn betri
vitund og varðar reyndar við lög,
þó að þeim sé ekki framfylgt. Að
fólk skuli fleygja frá sér myntinni
með skjaldarmerki ríkisins, virðist
táknrænt fyrir ill örlög gjald-
miðilsins og lítilsvirðing við lýð-
veldið okkar, sem stofnað var í
rigningunni á Þingvöllum, og
hefur þrátt fyrir allt reynst
þegnum sínum vel. Þó hvarflar
stundum að miðaldra konu sá
geigur, sem greip hana unga í
fyrrnefndu slagviðri og hún hugs-
aði við óm kirkjuklukknanna: Er
þetta illur fyrirboði? Og á göngu
sinni einn góðan veðurdag,
skömmu fyrir nýliðin vorjafndæg-
ur, tautaði hún eftirfarandi við
sjálfa sig:
I götunni lÍKKur lýðvoldiskrónan.
ísland. þaó herrans ár nítján sjötíu ok sex.
Skjaldarmcrkió er mótaó úr áli.
vegiö ok léttvæKt fundid. verdbólxan vex.
Innan um stubba og umhúðadrasl
sem kuII hún glóir. hvílíkt kerlinnarrex.
Erla.“
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
í úrspilsæfingu vikunnar er
hendi suðurs enginn hversdags-
matur. Og enginn hissa á, að
lokasögnin verður 6 spaðar en
andstæðingarnir hafa ekki tekið
þátt í sögnum.
Norður
S. G5
H. 762
T. D64
L. G9532
Suður
S. ÁKD1096
H. ÁK5
T. ÁK52
L. -
Vestur spilar út laufkóng, sem
við trompum en þurfum síðan að
finna besta framhaldið.
Þegar spilið kom fyrir sá spilar-
inn aðeins tvo möguleika. Tígull-
inn 3—3 eða varnarspilari með
tígullengd gerði mistök þegar
spöðunum var spilað. En það var
til of mikils ætlast. Þeir áttu nóg
af laufum og vestur, en hann átti
fjóra tígla, lenti ekki í vandræðum
með afköst sín. Þar með voru
aðeins 11 slagir mögulegir, einn
niður.
En til var þriðji möguleikinn,
sem ekki skaði að reyna í leiðinni.
Ætti austur tvíspil í tígli var hægt
að vinna spilið ætti hann einnig
tvíspil í trompinu. Aukamöguleika
þennan mátti reyna og taka á
tígulás í 2. slag. Síðan lágan tígul
á drottninguna og spila þriðja
tíglinum frá borðinu. Lítum nú á
allar hendurnar.
Norður
S. G5
H. 762
T. D64
L. D9532
Austur
S. 73
H. G843
T. 108
L. Á10874
Suður
S. ÁKD1096
H. ÁK5
T. ÁK52
L. -
Trompi austur ekki þriðja tígul-
inn getur suður trompað tígul í
borði og gefur þannig aðeins einn
á hjarta. En trompi austur má
taka af honum seinna trompið,
láta hjarta í tígulkóng og trompa
síðan hjarta í borðinu. Tólf slagir.
Vestur
S. 842
H. D109
T. G973
L. KD6
Við erum ekki enn komin inn á hótelið — erum^enn
í búðinni!
til 16 ára aldurs. Vonandi ber
okkar efnilega unga fólk gæfu til
að þakka fyrir sig á verðugri hátt,
þó síðar verði.
Og eins og til að kóróna
umgengnina um okkar sameigin-
lega gólf, liggur veslings litla
álkrónan okkar á víð og dreif á
förnum vegi, og er varla furða þó
að henni sé lítill sómi sýndur. Áð
fleygja nokkru frá sér yfirleitt á
Ekki eiga unglingar alla sök á
slæmri umgengni ef marka má
dæmi er Velvakandi sá í miðborg
Reykjavíkur á sumardaginn
fyrsta. Meðan flestir nutu
skemmtiatriða dundaði bíleigandi
nokkur sér við að losa úr ösku-
bökkum bifreiðar sinnar beint á
götuna og virtist ekki koma til
hugar að leita uppi ruslafötu sem
þó var ekki lengra frá en örfáa
MAÐURINN A BEKKNUM
Framhaldssaya eflir Georges Simenon
Jóhanna Kristjónsdóttir >slen;kaói
26
maður sem kemur alltaf á.sama
stað:
— Það var þarna, sagði
Neveau og bcnti á yfirlætislaus-
an veitingastað. Hann hafði sitt
fasta borð þar og meira að
segja serviettuhringinn sinn.
— Og hvað segja þau um
hann?
— Stúlkan sem bar honum
matinn — því að hann sat
alltaf við sama horð lengst inni
í horninu — er gjörvulegur
kvenmaður með mikið af öllu.
Vitið þér hvað hún kallaði
hann?
Hvernig í ósköpunum átti
Maigret að vita það?
— Litla kallinn sinn... hún
sagði mér það. „Jæja. litli
kallinn minn, hvað var það í
dag?“
nún fullyrðir að honum hafi
þótt gaman að þessari nafngift.
Hann skrafaði við hana um
daginn og veginn, en reyndi
aldrei við hana.
Stúlkur á slíkum veitinga-
stofum hafa frí í tvær klukku-
stundir eftir að hádegisverði er
lokið og áður en undirbúning-
ur fyrir kvöldverðinn er haf-
inn.
Hún segir að hún hafi oft séð
hánn, þegar hún fór um þrjú-
leytið. Þá hafi hann setið á
bekk. í hvert skipti veifaði hún
til hans og einn daginn kallaði
hún til hans. „Jæja, litli kallinn
minn, þér ofreynið yður ekki
við vinnuna.“
Og þá svaraði hann þvf til að
hann ynni á næturnar.
- Trúði hún því?
— Já, mér finnst hún hafa
verið afar hrifin af honum.
— Hafði hún lesið blöðin?
— Nei, ég varð að segja
henni frá því. Að hann hefði
verið myrtur. Hún sagðist ckki
geta trúað því.
Þetta var ekki dýrt veitinga-
hús, en mjög sómasamiegt. Á
hverjum degi fékk Thouret sér
hálfflösku af víni, ekki á
karöflu.
— Eru fleiri hér í hverfinu
sem kannast við að hafa séð
hann?
— Já, þó nokkrir. Ein af
stúlkunum sem er á veiðum hér
sagðist hafa séð hann næstum
daglega. í fyrsta skipti reyndi
hún að klófesta hann. Hann
afþakkaði, en ósköp vingjarn-
lega og í hvert skipti sem hún
sá hann eftir það sagði hún
stríðnislega við hann.
— Jæja, hvcrnig væri að
gera það í dag?
Þau virðast bæði hafa haft af
þessu nokkra skemmtan. Ef
þau hittust þegar hún var á leið
brott með öðrum, depluðu þau
augum hvort til annars.
— Og hann hefur aldrei
farið með neinni af hinum
stúlkunum?
— Nei.
— Hefur cnginn séð hann í
fylgd með kvenmanni?
— Að minnsta kosti engin af
þessum stúlkum en einn af-
greiðslumannanna f skart-
gripabúðinni kveðst hafa gert
það.
— Er það skartgripahúðin
við undirganginn þar sem
hann var stunginn?
— Já, þegar ég sýndi af-
greiðslufólkinu mynd af hon-
um kannaðist einn mannanna
við hann.
— Þetta er maðurinn sem
kom og keypti hring hér í
síðustu viku, sagði hann.
— Var Thouret þá með
ungri stúlku?
— Nei, ekki ungri. Af-
grciðslumaðurinn segist ekki
hafa skoðað hana neitt
nákvæmlcga. Hann segist haía
haldið þau væru gift. Hann tók
cftir að hún hafði silfurref um
hálsinn og hálsmen með fjög-
urra laufa smára.
— Svoleiðis skart sejum við
einnig hérna,“ sagði hann.
— Var þetta dýr hringur?
— GuIIhúðaður með
demantseftirlíkingu.
— Og hann heyrði þau ekki
scgja neitt sérstakt?
— Þau töluðu saman eins og