Morgunblaðið - 13.05.1978, Blaðsíða 21

Morgunblaðið - 13.05.1978, Blaðsíða 21
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 13. MAÍ 1978 21 Opið í dag kl. 9 Hvítasunnudagur í hvítasunnu opiö 23.30 - lokað og þa er rettur dagsins, sveppasupa meöal annars réttur, sem er nú boðstólum í fyrsta sinn á íslandi. Verið velkomin Brauðbæ viö Óöínstorg, símar 25090 og 20490 Grísakótilettur ZIGARA HICKORY-lamb (lambahryggur, léttreyktur meö Hickory-viö) m/litlum maísstönglum, hrásalati, Kráarkartöflum og barbe- cuesósukr. 1890 - m/lauk, sveppum, skinku og papriku, frönskum kartöflum og hrásalati kr. 1990.- Afmælis- tónleikar Þjóðlcikhúskórinn ásamt Ragnari Björnssyni stjórnanda, og undirleikurunum Ajjnesi Löve <>k Carl Billicl undirleikinn, til samstillingar viö hann. Þetta kom fram í söng Jóns, sem annars er kjörinn til að syngja Mefistófeles. Valsinn úr Fást er skemmtileg tónsmíð, en hljómaði afkáralega fyrst og frenst vegna7ess, að laglínan, sem er í undirleiknum, heyrðist tæplega en kórhlutverkið, sem er að mestu hrynrænn undirleikur, yfirgnæfði lagið. Það hefði mátt dansa allan kaflann í stað þess að láta dansar- ana vera að hlaupa þetta út og inn. Hlutverk kórsins er hugsað sem dHlandi þátttaka þeirra, sem horfa á aðra dansa, en ekki sjálfstæður söngur. Tónleikunum lauk með kafla úr Eugen Onegin, eftir Tsjaikovský, með þátttöku dansara úr íslenzka dansflokknum. Tónleikarnir í heild voru skemmtilegir og stjórn Ragnars Björnssonar ákveðin. Undirleikarar voru Agnes Löve og Carl Billich, sem bæði eru þaulreynd á þeim vettvangi, en það sem vantaði á í samstillingu, var áreiðanlega vegna fárra samæfinga. Fjöldi samæfinga segir ekki til um færni flytjenda, heldur miklu fremur hversu vel þeir vilja flytja og gildir þetta um tónleikana í heild. Þjóðleikhúskór- inn á ekki að vera „nervös", heldur flytja sína tónlist með öryggi atvinnumannsins og innlifun listamannsins, sem samkvæmt vit- urra manna sögn grundvallast á 99% vinnu. Jón Asgeirsson ÞJÓÐLEIKHÚSKÓRINN á að baki 25 ára starfsferil og hefur af þeim tíma verið að mestu stjórnendalaus, eða síðan dr. Victor Urbancic andaðist 1958. Það sýnir að nokkru samheldni kórfélaga að geta í 20 ár haldið kórnum starfhæfum, án þess að njóta leiðsagnar og þjalfunar kórstjóra. Kórstjóravandamálið hefur valdið því að minna hefur farið fyrir sjálfstæðum tónleikum kórsins og starfið oft á tíðum aðeins þátttaka í leiksýningum og sum árin við neðri mörk þess, sem eðlilegt geti talist. í þessari aðstöðu kórsins liggur skýringin á lítilli endurnýjun söngkrafta og er um leið vitnisburður um lofsverða tryggð þeirra, sem haldið hafa kórnum lifandi. Kórinn hefur á að skipa ágætu söngfólki og gæti sem bezt staðið fyrir flutningi á alls konar tónlist, sem aftur vekti áhuga manna á að taka þátt í starfi hans. Það ætti ekki að vera ofverkið fyrir svo vel mannaðan kór sem þjóðleikhúskórinn að bjóða upp á eina til tvenna tónleika á ári og gætu sýningar verið með ýmsum hætti skemmtileg tilbreytni fyrir hlustendur og kórnum þjálfun, sem nýttist Þjóðleikhúsinu við önnur störf. Afmælistónleikarnir í heild voru skemmtilega uppfærðir en ekki nægilega vel æfðir. Kórinn var ekki í góðu jafnvægi og m.a. var sópraninn á köflum óvenju harður og ósamstilltur í blæ. Sterkur söngur er varasamur og of mikið álag getur valdið því að söngvarinn óafvitandi hækki eða lækki sig. Örlítil frávik gera tóninn sáran og má koma í veg fyrir slíkt með því að leita eftir eðlilegu jafnvægi í styrk og þoli söngvar- anna. Fyrsta viðfangsefnið var atriði úr CavelleríaRusticana eftir Mascagni, sem flutt var í Þjóðleik- húsinu 26. des. 1954 undir stjórn Urbancic. Guðmundur Jónsson og Ingveldur Hjaltested sungu með. Guðmundur er einn af okkar stóru söngvurum, sem hefur, að því er undirritaður veit bezt, tekið þátt í öllum meiri háttar söngviðburðum hér á landi, og átt marga stóra stund á sviði Þjóðleikhússins. Ljóð Alfíó kemur ekki vel út án alls samhengis. Því má skjóta hér inn, að vel fer á því (í næsta sinn) að gerð sé grein fyrir stöðu hvers atriðis í fáum orðum. Slíkt undirbýr hlustendur, sem flestir hafa tæpa yfirsýn yfir óperubókmenntirnar. Ingveldur Hjaltested hefur góða rödd og söng bænina þokkalega. Úr ævintýri Hoffmanns eftir Offen- bach var fluttur kór úr 1. þætti, hressileg tónsmíð og allvel flutt. Ingveldur Hjaltested og Ingibjörg Marteinsdóttir sungu með veimur kórum úr óperunni Mörtu eftir Flotow. 4. atriðið var úr La Travíata eftir Verdi og í veikindaforföllum Ólafar Harðardóttur hljóp Elín Sigurvins- dóttir í skarðið og tók lagið með Magnúsi Jónssyni. Frammistaða Elínar er sönnun þess að hún er góður tónlistarmaður. Magnús söng vel en án þess þó að leggja sig verulega fram. Næstu atriði voru kórar úr Leðurblökunni eftir Strauss og Oklahoma eftir Rodgers. Kórinn söng vel, nema í Okla- homa vantaði samtök og jafnvægi i „crescendo" atriðin og skalann í sópraninum, sem setur sérstakan blæ á laginnkomuna. Eftir hlé flutti kórinn, eins og stendur í efnisskrá, lokakórinn úr Þrymskviðu, eftir undirritaðan. Það var gert á þann hátt að tekinn var seinni hluti af söng „Þórs“ úr upphafi 4. þáttar. Þar aftan við var síðasti hlutinn af lokakórnum sunginn hálftón hærra og án undirleiks. Undirleikur er ekki eitthvað, sem er óviðkomandi tónsmíðinni og mætti benda á að skrítið hefði þótt að heyra Magnús Jónsson og Elínu Sigurvinsdóttur eftir JÓN ASGEIRSSON hefðu án undirbúnings getað leikið undir, enda þekkja þeir verkið frá því að það var flutt í Þjóðleikhús- inu. Flutningurinn eins og hann var útfærður, var beinlínis móðgandi og þess vegna var lagt bann við frekari flutningi. Næst á efnisskránni söng kórinn lokakór 1. þáttar úr Sígaunabaróninum eftir Strauss. Þessi kafli og kvennakórinn úr Carmen, kórarnir úr Leðurblökunni og Ævintýrum Hoffmanns voru beztu atriði tónleikanna. Ingibjörg Marteinsdóttir söng ásamt karlakór atriði úr My fair lady eftir Loewe. Ingibjörg hefur mjög fallega rödd, en það vantaði allt „kikk“ í sönginn. Jón Sigurbjörnsson flutti söng Mefistófelesar úr Fást eftir Gounod, en áður hafði flyglinum verið snúið með hringsviðinu inn í sviðsbotninn og gerði það söngvur- um erfitt um vik og neyddi þá til að hlusta af mikilli athygli á Jón Slflurbiörnston Ingibjörg Marteínsdóttir syngja dúettinn úr La Travíata án undirleiks. Sjálfsagt er Ragnar Björnsson maður til að betrumbæta verk mín, en til þess þarf hann leyfi og að því fengnu, sjálfsögð kurteisi að kalla á höfundinn til að sam- þykkja breytinguna. Höfundarrétt- ur þýðir í raun það sama og eignarréttur. Ef forráðamenn kórs- ins og stjórnandi hefðu i raun viljað rétta meðferð verksins, hefði þeim verið í lófa lagið að bjóðast til að flytja það í réttri gerð á seinni tónleikunum. Undirleikararnir Magnús Jónsson Ingveldur Hjaltested Ragnar Björnsson GuSmundur Jónsson Tðnllst

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.