Morgunblaðið - 13.05.1978, Page 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 13. MAÍ 1978
— Minning
Guðmundur Löve
Framhald af bls. 27
hvaö ekki. Alkunnug var þeim sem
meö honum unnu reglan sú að því
erfiðari sem verkefnin voru þeim
mun markvissar vann Guðmundur
að framkvæmd þeirra, að því meiri
óró sem fylgdi erfiðum vandamál-
um þeim mun meiri ró beitti hann
við lausn þeirra. Og þegar hvorki
gekk né rak var hann lengstum
þolinmóðastur og bjartsýnastur.
Væri dapurt lagði hann einlægt af
mörkum til að vekja gleði á ný.
Enda var hann fengsæll fyrir
skjólstæðinga sína og naut að
lokum oftar en ekki árangurs sem
erfiðis.
Að gera verkefnum og viðfangs-
efnum Guðmundar skil er ekki
tilgangur fátæklegra kveðjuorða
sem þessara. Þótt Öryrkjabanda-
lag íslands hafi verið aðalstarfs-
vettvangur hans síðasta hálfan
annan áratug eöa svo, fram-
kvæmdastjórn þess og mótun frá
upphafi, íbúðabyggingar þess í
Reykjavík og Kópavogi,
uþpsetning á verndaðri vinnuað-
stöðu á þess vegum, o.fl. og fl. lágu
þræðir viðfangsefna hans stórum
víðar: Hann var í stjórn S.I.B.S.,
hann var fulltrúi þeirrar stjórnar
í stjórn Vinnuheimilisins að
Reykjalundi, hann var stjórn-
skipaður formaður endur-
hæfingarráðs, hann var meir en
tvo áratugi ritari og talsmaður
nefndar sem annast úthlutun
eftirgjafar á aðflutningsgjöfum
bifreiða til öryrkja, ekki alltaf
auðvelt starf og oft vanþakkað og
hann var fulltrúi Islands gagnvart
alþjóðaendurhæfingarsamtökun-
um (Rehabilitation International)
svo að nokkuð sé nefnt.
Góður drengur er genginn, skarð
er fyrir skildi, endurhæfingar-
starfsemin í landinu óg öryrkja-
félögin hafa misst traustasta og
reyndasta liðsmann sinn. Blessuð
sé minning hans.
Ilaukur Þórðarson.
Mig setti hljóðan, þegar mér
barst harmafregnin um að vinur
minn og samstarfsmaður
Guðmundur Löve framkvæmda-
stjóri Öryrkjabandalags Islands
hefði látisl þá um morguninn.
Það var svo stutt síðan við
höfðum átt langt samtal um
sameiginlegt verkefni fyrir
S.Í.B.S., og ég hlustaði á áætlanir
hans um verkefni þau er biðu
skipulagningar og lausnar.
Sorgarfregn gerir ekki boð á
undan sér, en kemur samt alltaf
sorglega á óvænt, ekki hvað síst
þegar um menn, sem sagðir eru á
besta aldri, látast skyndilega án
nokkurs sjáanlegs fyrirvara.
Guðmundi var ætlað stórt verk-
efni á þessu nýbyrjaða 40 ára
afmælisári S.Í.B.S.
Það skarð, sem hann þar lætur
eftir sig, verður vandfyllt.
Þau verða mörg skörðin, sem
Guðmundur Löve lætur eftir sig,
og þau verða ekki fyllt í einni
svipan, svo vandasöm eru þau öll,
ekki aðeins vegna þekkingar hans
á málefnum öryrkja, bandalagi
þeirra og samtökum öllum, heldur
einnig vegna mannkosta hans og
góðrar yfirsýnar á þeim margvís-
legu vandamálum, sem þar er við
að glíma.
Guðmundur var kennari að
mennt. Lauk prófi 1941, og hóf
kennslu skólaárið 1941/42, en
lengri varð kennslan ekki.
Þá veiktist Guðmundur af
berklaveikinni, og við tók vistun á
ýmsum berklahælum, sem lauk á
Reykjalundi 1946, þegar hann
útskrifaðist þaðan til starfa hjá
S.Í.B.S.
Frá þeim tíma unz yfir lauk
hafa störf Guðmundar verið fyrir
sjúka og alla vanmáttuga í þjóð-
félaginu.
Störf Guðmundar hjá S.Í.B.S.
helguðust að verulegu leyti af öllu
því er laut að vélagsmálaaðstoð
sambandsins við berklaöryrkja,
s.s. aðstoð við atvinnuútvegun,
hjálp við útvegun húsnæðis, auk
yfirleitt allra þeirra félagslegu
vandamála, sem öryrkjar nýút-
skrifaðir af hælum áttu við að
stríða, eftir þær breyttu aðstæður,
sem sjúkdómur þeirra hafði
valdið.
Þegar Öryrkjabandalag íslands
var stofnað 1961, þurfi ekki neina
leit að hinum hæfasta manni til að
veita þeim samtökum forstjórn.
Athygli allra vakti hvað
Guðmundi var lagið að tala við
fólk, og umgangast þá, er til hans
leituðu. Alltaf var hann sama
prúðmennið hver sem í hlut átti og
hvert sem erindið var.
Að sjálfsögðu var ekki hægt að
uppfylla óskir allra, þótt besti vilji
væri ávallt fyrir hendi, en aldrei
lauk svo samtali, að jafnvel þeir,
sem s.vnjun fengu, þökkuðu
Guðmundi ekki fyrir upplýsingar
og samtal.
A jafn mætan félagshyggju- og
starfsmann og Guðmundur var
hlóðust ýmis trúnaðarstörf fyrir
S.Í.B.S. auk starfa fyrir Öryrkja-
bandalagið.
Meðal trúnaðarstarfa fyrir
S.Í.B.S. má nefna, að hann var
kosinn í stjórn Berklavarnar í
Reykjavík, og formaður þeirrar
deildar um tíma.
A þingum sambandsins hefir
hann setið í yfir 30 ár, verið í
stjórn Múlalundar, og nú hin
síðari ár í stjórn Reykjalundar,
auk þess að vere í stjórn S.Í.B.S.
um langt árabil.
Auk þessara margvíslegu og
vandasömu trúnaðarstarfa, sem
Guðmundur gegndi fyrir S.Í.B.S.,
hlóðust verkefnin að honum fyrir
Öryrkjabandalagið og störf tengd
því.
Hann var einn af þessum mætu
ómissandi mönnum, sem verða
yfirhlaðnir störfum, og unna sér
aldrei hvíldar meðan óleyst verk-
efni bíða.
Því var honum tilhlakk í huga,
að fara á fund í Kaupmannahöfn,
þar sem ræða skyldi málefni
öryrkja.
Ekki var honum síður tilhlakk í
huga, að heimsækja son sinn Leo,
sem þar er í framhaldsnámi.
Það var þó a.m.k. hvíld í
sælureit sonar frá angri símans og
björgun hversdagsins, sem njóta
skyldi.
En margt fer þó öðruvísi en
ætlað er, því segja má, að í örmum
sonar hafi Gumundur Löve látist
að morgni 3. maí s.l.
Harmafregnin berst þegar til
fjölskyldunnar, vina og samstarfs-
manna.
Þegar slík fregn berst setur
mann hljóðan, og verður orða
vant, en margt þýtur um hugann,
margar Ijúfar minningar hrannast
upp.
Efst eru þó í huga þakkir fyrir
að hafa fengið að kynnast ljúfum
og góðum samferðamanni, um
styttri veg, að vísu, en ætlað var
og vonir stóðu til.
Arið 1941 giftist Guðmundur
Löve Rannveigu Eiríksdottur sér-
kennara.
Eignuðust þau hjón 2 börn, sem
bæði eru gift.
Um leið og S.Í.B.S. færir
Guðmundi Löve þakkir fyrir öll
hans ómetanlegu störf fyrir sam-
bandið, flytur það ástkærri eigin-
konu hans, börnum, tengdabörn-
um og barnabörnum innilegustu
samúðark veðj u r.
Kjartan Guðnason
íorm. S.Í.B.S.
Það er góð tilhögun forsjónar-
innar að láta okkur ekki vita
fyrirfram hvað skeður. Ekki
grunaði okkur hér á skrifstofu
Öryrkjabandalags íslands þegar
við kvöddum Guðmund Löve að
loknum vinnudegi hinn 26. apríl
s.l., að það yrði í síðasta sinn sem
við sæjum hann í lifanda lífi.
Hann ætlaði aðeins að skreppa
vikutíma til Kaupmannahafnar til
að sitja þar fund Evrópufulltrúa
alþjóða Endurhæfingasambands-
ins og. heimsækja son sinn í
leiðinni. En bilið er mjótt milli
blíðu og éls — hinn 3. maí er okkur
tilkynnt lát hans. Þegar manni
berast slíkar sorgarfregnir er líkt
og maður lamist á örsnöggri
stundu — þetta getur ekki verið
satt, aðeins slæmur draumur. En
raunveruleikinn blasir við
blákaldur og þegar aðeins fer að
rofa til í huganum er okkur efst í
huga þakkíæti fyrir að hafa
kynnst, starfað með og eignast
vináttu öðlingsins Guðmundar
Löve.
Skrifstofa Öryrkjabandalags
íslands er ekkert stórfyrirtæki og
starfsfólkið fátt — fyrst einn,
síðan tveir og smábætt við þar til
síðustu tvo mánuðina að við vorum
fimm — og nokkrir aðeins í
hlutastarfi.
Við búumst ekki við að margir
hafi átt ljúfari, duglegri og gáfaðri
húsbónda en við. Hann vildi að
vísu aldrei tala um sig sem
húsbónda okkar — við vorum
samstarfsmenn, sem unnum
saman að okkar margvíslegti
málum — einn fyrir alla — allir
fyrir einn.
Guðmundur var mikill starfs-
maður. Það er varla hallað á neinn
þó sagt sé, að hann mun hafa verið
sá maður, sem mest vissi um
málefni öryrkja hér á landi. Það
var ótrúlegt hvað hann var vel inni
í öllu, sem að þessum málefnum
laut — maður kom aldrei að
tómum kofanum þar, þegar þurfti
að fá ráð og leiðbeiningar. —
Hæfileikar Guðmundar til að
umgangast allskonar fólk voru
frábærir. Honum var meðfæddur
sá hæfileiki að koma jafn elsku-
lega fram við alla — hann fór
aldrei í manngreinarálit var í stétt
eða stöðu sem maðurinn var og
vildi hvers manns vanda leysa.
Jafnaðargeði Guðmundar var við-
brugðið — ailtaf jáfn rólegur á
hverju sem gekk — alltaf léttur í
lund en fastur fyrir, ef því var aö
skipta.
Við ejgum svo óteljandi góðar
minningar um samveruna með
honum. í svona fámennum starfs-
hópi og í jafnlitlu skrifstofuhús-
næði eins og við höfum yfir að
ráða verður miklu nánari
kunningsskapur heldur en í
stórum fyrirtækjum. Þar af leiðir
að þetta verður ekki aðeins
samstarf heldur líka dýrmæt
vinátta. Hann tók þátt ekki aðeins
í starfinu með okkur heldur
kynntist líka fjölskyldum okkar og
við ræddum um börn okkar og
barnabörn og við tókum þátt í
gleði og sorgum hvers annars — í
sigrum og vonbriðgum, ef einhver
voru.
Guðmundur var gæfumaður í
einkalífi sínu — átti góða konu og
börn og barnabörnin voru yndi
hans og ánægja. Hann var víðles-
inn maður og fróðleiksfús — alltaf
boðinn og búinn til að miðla öðrum
af þekkingu sinni. Hann hefur án
efa verið mjög góður kennari, en
slíka menntun hafði hann hlotið,
þó að ævistarf hans yrði annað en
sú menntun benti til. — En það
var líka lán öryrkjahópsins, að
hann skyldi snúa sér að þeirra
málum því betri og sannari
málsvara getur enginn hópur átt.
Síðustu vikur ræddi Guðmundur
Löve mikið um að vinda þyrfti
bráðan bug að því að Ijúka
byggingum í Hátúni 10 — þ.e.
reisa tengiálmuna, sem tengja
ætti húsin 3 saman. Við vonum að
það líði ekki mjög langt þar til
tekst að hrinda því í framkvæmd
eítir að lokið verður byggingu
hússins í Kópavoginum. Það er
ekki í anda hans að lagðar séu árar
í bát og sest niður og syrgt. Merki
hans verður að halda á loft —
áfram skal haldið þar sem frá var
horfið.
Það er bjart yfir minningunni
um Guðmund Löve. Bjart eins og
yfir vordögunum og komandi
sumri. — Við vitum að við megum
flytja þakkir og kveðjur til hans
frá íbúum í húsum Öryrkjabanda-
lags íslands við Hátún.
Við vottum Rannveigu, börnum
hans, barnabörnum og öðrum
ættingjum og vinum okkar dýpstu
samúð.
Við kveðjum vin okkar og
samstarfsmann, Guðmund Löve,
og þökkum hverja þá stund sem
við höfum fengið að vera með
honum.
Samstarfsfólk á
skrifstofu Öryrkjabandalags
íslands.
Það var ógleymanlegur dagur,
þegar Rannveig, elsta systir okkar,
kom heim í Réttarholt og kynnti
fyrir okkur mannsefnið Guðmund
Löve, ungan, fallegan mann, sem
vann hjörtu allrar fjölskyldunnar
frá fyrsta degi.
Nánari kynni urðu engin von-
brigði. Við bundum öll miklar
vonir við þennan skapfasta dreng-
skaparmann.
í svona stórri fjölskyldu koma
upp ýmis vandamál og erfiðleikar,
öldur rísa og hníga. Guðmundur
reyndist þess umkominn að leysa
erfiðustu hnúta, ekki bara okkar
systra, stórra og smárra, einnig
barna okkar þegar þar að kom og
þau fóru að vaxa úr grasi. Hann
var hlaðinn störfum, en þó mátti
hann alltaf vera að því að hiusta,
finna útgöngudyr út úr vandanum,
svo að allir gátu unað við.
Guðmundur og Rannveig vissu
vel, af eigin raun, hvaða erfiðleik-
ar fylgja skertri heilsu og að sjá
vonir bresta af þeim ástæðum. Á
heimili þeirra átti margur skjól.
Margir komu niðurbrotnir og
vonlausir, en eftir viðtal við
Guðmund eygðu þeir nýja mögu-
leika, nýja von. Möguleika á
húsnæði, léttri vinnu, einhverri
lífsafkomu, og þá ekki síst að mega
létta á hjarta sínu.
Við drúpum höfði í þökk. Við
þökkum öll árin, sem hann var hjá
okkur. Það var mikil gæfa að fá að
hafa hann þessi 38 ár og við
hefðum viijað hafa hann lengur,
en engin má sköpun renna. Við
vitum að starfið heldur áfram,
starfið sem hann barðist fyrir,
hjálp fyrir öryrkja landsins. Þeim
sem eru minnimáttar og eru oft í
skugganum.
Elsku systir, börn og barnabörn,
Gumundur var hamingjumaður í
sínu einkalífi, þið áttuð ykkar
stóra rúm í hjarta hans. Minning-
arnar lifa um stóran persónuleika,
sem aldrei gafst upp.
Megi birta þeirra minninga lýsa
okkur öllum fram á veginn þar til
við hittumst aftur.
Systurnar frá Réttarholti.
ATIIYGLI skal vakin á því, að
afmælis- og minningargreinar
verða að berast blaðinu með
góðum íyrirvara. Þannig verð-
ur grein, sem birtast á í
miðvikudagsblaði, að berast í
síðasta lagi fyrir hádegi á
mánudag og hliðstætt með
greinar aðra daga. Greinar
mega ekki vera í sendibréfs-
formi eða bundnu máli. Þær
þurfa að vera vélritaðar og
með góðu línubili.
— Útvarp
Framhald af bls. 5.
ÞRIÐJUDKkGUR
16. maí
MORGUNNINN
7.00 Morgunútvarp
Veðurfregnir kl. 7.00. 8.15
og 10.10.
Morgunleikfimi kl. 7.15 og
9.05.
Fréttir kl. 7.30. 8.15 (og
íorustugr. landsmálabl.),
9.00 og 10.00.
Morgunhæn kl. 7.55. Séra
Guðmundur Þorsteinsson
flytur (a.v.d.v.).
Morgunstund barnanna k).
9.15« Gunnvör Braga byrjar
að lesa „Kökuhúsið", sögu
eftir Ingibjörgu Jónsdóttur.
Tilkynningar kl. 9.30. Létt
)ög milli atriða.
Hin gömlu kynni kl. 10.25«
Valborg Bentsdóttib sér um
þáttinn.
Islenzkt mál kl. 11.00« End-
urtekinn þáttur Jóns Aðal-
steins Jónssonar.
Morguntónleikar kl. 11.20«
Sinfóníuhljómsveitin í
Málmey leikur „Amerikansk
gobeIang“ (Amerískan
myndvefnað) eftir Kurt
Larsson« Stig Rybrant stj. /
Paul Pázmándi og
Ungverska filharmoniu-
sveitin leika Flautukonsert
eftir Carl Nielsen« Othmar
Maga stjórnar.
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar.
SÍÐDEGIÐ
12.25 Veðurfregnir og fréttir.
Tilkynningar.
Við vinnuna« Tónleikar.
14.30 Miðdegissagan> „Saga af
t Bróður YIfing“ eftir Friðrik
Á. Brekkan
Bolli Gústavsson les (21).
15.00 Miðdegistónleikar
Alicia De Larrocha og Fíl-
harmoníusveit Lundúna
leika Sinfónísk tilbrigði fyr-
ir pi'anó og hljómsvcit eftir
César Francki Rafael Friih-
beck de Burgos stjórnar.
Fílharmoníusveitin í Vín
leikur Sinfóníu nr. 4 í f-moll
op. 36 eftir Pjotr Tsjaíkov-
ský« Lorin Maazel stjórnar.
16.00 Fréttir. Tilkynningar.
(16.15 Veðurfregnir).
16.20 Popp
17.20 Sagan. „Trygg crtu,
Toppa“ eftir Mary Oilara
Friðgeir II. Berg fslenzkaði.
Jónína II. Jónsdóttir les (3).
17.50 Tónleikar. Tilkynningar.
18.45 Veðurfrcgnir. Dagskrá
kvöldsins.
KVÖLDIÐ_______________________
19.00 Fréttir. Fréttaauki. Til-
kynningar.
19.35 Um veiðimál
Maríanna Alexandersdóttir
fiskifra-ðingur talar um ál á
íslandi.
20.00 Gestur í útvarpssal.
Richard Deering frá Lund-
únum leikur á píanó verk
eftir brezk tónskáld.
20.30 tJtvarpssagan. „Kaup-
angur" eftir Stefán Júlíus-
son
Höfundur les (5).
21.00 íslenzk þjóðlög útsett af
Fjölni Stefánssyni og Þor-
keli Sigurbjörnssyni.
Elísabet Erlingsdóttir syng-
ur. Kristinn Gestsson leikur
á píanó.
21.20 Sumarvaka
a. Lítil stund með landnem-
um
Erlingur Davíðsson ritstjóri
á Akureyri segir ævintýri af
merkilegum dýrum, sem búa
í húsalóð hans.
b. Vorljóð og stökur að
austan
Rósa Gísladóttir frá Kross-
gerði les úr bókinni „Aldrei
gleymist Austurland“.
c. Hnökrótt ferðalag
Guðmundur Magnússon les
frásöguþátt eftir Þórarin
frá Steintúni.
d. Vorvertíð 1918
Jónas Jónasson les frásögu
eftir Jón Arnfinnsson.
e. Kórsöngur. Karlakórinn
Fóstbræður syngur íslenzk
lög
Söngstjóri. Ragnar Björns-
son.
22.30 Veðurfregnir. Fréttir.
Ilarmonikulög
Francone og félagar hans
leika.
23.00 Á hljóðhergi
Til vestanvindsins. Ástar
kvæðin milli Göthes og Marí-
önnu von Willcmer. Alma
Seidlcr og Ileinz Wöster
lesa. Jón Ilelgason flytur
einnig þýðingar sínar á
tveimur kvæðanna.
23.25 Fréttir. Dagskrárlok.