Morgunblaðið - 16.06.1978, Qupperneq 11

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 16. JUNÍ 1978
11
KOSNINGAGETRAUN
RAUÐA KROSSINS
B|arni P. Magnúaaon
koaningaatjórí
AIDýóuflokkaina
ÉG SPÁI:
Fjöldi þingmanna er verður
Alþýöubandalag 11 12
Alþýðuflokkur 5 10
Framsóknarflokkur 17 14
Samtök frjálsl. og vinstri manna 2
Sjálfstæðisflokkur 25 23
Aðrir flokkar og utanflokka 0 1
Samtals 60 60
Svona einfalt er aö vera með. Klippið þessa
spá út og berið saman við aðrar sem birtast.
ALLIR MEÐ!
RAUÐI KROSS ÍSLANDS
HJÁLPARSJÓÐUR
Baldur Guðlaugsson, lögfræðingur:
„Fólkið það er ég”
Orð og athafnir vinstri rót-
tæklinga hafa löngum endur-
speglað það hugarfar sértrúar-
safnaða, sem þeir einir hafi
höndum tékið „stórasannleika",
þeir einir viti hvað öðrum er fyrir
beztu. Hér á landi þykjast
alþýðubandalagsmenn einir vera
þess umkomnir að tala máli og
gæta hagsmuna almennings, „al-
þýðunnar" eða „fólksins" eins og
það heitir á máli lýðskrumara
Alþýðubandalagsins. „Fólkið
krefst" og „fólkið vill“ segja
þessir sjálfskipuðu talsmenn al-
mennings í landinu, sem sjaldn-
ast hafa þegið umboð sitt frá
öðrum en þröngum og lokuðum
flokksklíkum. „Ríkið það er ég,“
sagði Lúðvík 14. eins og frægt er,
„fólkið þáð er ég“ segir Ólafur
Ragnar Grímsson og sálufélagar
hans.
Það niá kannski segja, að
ástæðulítið væri að elta ólar við
sjálfumgleði og lýðskrum af
þessu tagi, ef um orðagjálfur eitt
væri að ræða. En því miður er því
ekki að heilsa. Alls staðar þar
sem kommúnistar eða sósíalistar,
hvaða nafni sem þeir nefnast,
hafa komist til einhverra áhrifa
hefur hið sama komið á daginn:
Baldur Guðlaugsson
Þessir menn hafa talið sig eina
vita hvað almenningur vildi, eða
eigum við frekar að segja ætti að
vilja, og hafa bælt og barið niður
allar skoðanir og athafnir sem
ekki samrýmdust þröngsýnni
hugmyndafræði þeirra sjálfra.
Umburðarlyndi eða skilning á
margbreytilegum mannlegum
eiginleikum og löngunum eiga
þessir menn ekki til.
Ástæðan til þess að ég fæ ekki
orða bundist er sú, að í leiðara
Þjóðviljans í dag, þar sem Svavar
Gestsson hlakkar yfir sigri Al-
þýðubandalagsins í nýafstöðnum
borgarstjórnarkosningum í
Reykjavík, segir hann: „Og Al-
þýðubandalagið vann kosnigasig-
ur, svo myndarlegan og afger-
andi, að fólkið sjálft tók völdin
í Reykjavík eftir áratugastjórn
sérhagsmunaaflanna." Svipuð
ummæli viðhafði Guðrún Helga-
dóttir í sjónvarpinu nýlega. Það
er fyrirlitningin á skoðunum
annarra sem í svona yfirlýsing-
um felst og sú ofstækisfulla trú,
að ekki séu aðrir „fólk“ en þeir
sem kjósa Alþýðubandalagið, sem
er ógnvekjandi. Tugir þúsunda
stuðningsmanna Sjálfstæðis-
flokksins um allt land og raunar
stuðningsmenn annarra lýðræð-
isflokka eru sem sé ekki fólk.
Samkvæmt kokkabókum Alþýðu-
bandalagsins þarf væntanlega
ekki að taka mikið tillit til slíkra
„ómenna“, þegar borgarmál eða
landsmál eru leidd til lykta.
Við vitum þá á hverju við
megum eiga von ef fulltrúar
„fólksins" komast til þeirra
áhrifa hér sem þá dreymir um.
80%-VERÐLÆKKUN.
í NÝÍEGAR GÓÐAR