Morgunblaðið - 15.07.1978, Side 21

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 15. JÚLÍ 1978
Meinlausar mið-
sumarmyndir
Á þessum árstíma,
(a.m.k. á meðan að
hann hangir þurr),
nennir fólk helst ekki í
kvikmyndahús, nema
það hafi uppá að bjóða
þokkalegar afþrey-
ingarmyndir. Svipmót
auglýsinga þeirra hefur
líka breyst í þá veru að
undanfórnu. Eftir ærið
langt tímabil endur-
sýninga og þriðja
fiokks sýninga, stilla
nú flest bíóanna upp
hinum eftirsóttu af-
burt, að maður tali ekki
um skelfinguna. En
rétt er að taka það
fram, aðstandendum
myndarinnar til varn-
ar, að þetta gerðist
löngu áður en orðið
olíukreppa var svo mik-
ið sem til.
En hvað með það,
barátta írska skipstjór-
ans við háhyrnings-
tarfinn sem vill koma
fram hefndum á böðli
maka síns er það sæmi-
legur Hollywood-upp-
Handritið býður sem
sagt ekki uppá mikil
leikræn tilþrif, enda
sér ágætisleikarinn
Harris, þann kostinn
vænstan að bregða fyr-
ir sig farsaleik. I auka-
hlutverkum bregður
fyrir mörgum gamal-
kunnum „týpum“, þ.e.
David Jensen-, John
Vernon-, Burgess Mere-
dith-, John Carradine-
og Gordon Jack-
son-manngerðinni.
Eg get ómögulega
Bronson í Vígamóð í myndinni TELEFON í GAMLA BÍÓ.
slöppunarmyndum
sumarsins.
• AUSTURBÆJARBÍÓ
hefur nú um nokkurt
skeið sýnt óskilgetið
afkvæmi metaðsóknar-
myndarinnar JAWS, og
nefnist það ORCA, sem
útleggst á voru máli
HEFND HÁHYRN-
INGSINS. Efnisþráð-
urinn er harla ósenni-
legur, a.m.k. í augum
okkar íslendinga. All-
ténd minnist ég þess —
með nokkurri skelfingu
reyndar — er ég sem
ungur drengur stund-
aði sjóróðra undan
Jökli með Þórði vini
mínum frá Dagverðará,
að skyndilega vorum
við lentir í miðjum
darraðardansi háhyrn-
inga. En Doddi hefur
löngum ráðsnjall verið
og brást ekki þá, frekar
en endranær. Hann
gerði sér lítið fyrir — á
meðan að ég reyndi að
rifja upp eitthvað guði
þóknanlegt — og
slæmdi hendinni í ben-
sínbrúsann og pusaði
úr honum allt í kring-
um bátinn. Og viti
menn, hvalfisknum lík-
aði ekki allskostar við
olíubrækjuna og var
samstundis á bak og
spuni að myndin er hin
þokkalegasta skemmt-
un.
• HÁSKÓLABÍÓ. Hér
ber írinn Richard
Harris einnig hitann og
þungann af átökunum.
Fer með hlutverk stýri-
manns sem lendir í
hinum æsilegustu
mannraunum við að
bjarga skipi sínu og
skipshöfn úr höndum
hinna harðsvírðustu
glæpamanna.
TIL MÓTS VIÐ
GULLSKIPIÐ er byggð
á samnefndri metsölu-
bók eftir Alistair
MacLean, og er hún
höfð nokkurnveginn að
leiðarljósi.
Samnefnari allra
þeirra mynda sem hér
er um fjallað er, vægast
sagt, afkáraleg handrit
— en í myndum af
þessari gerð eru það
ekki samtölin sem
treyst er á til þess að
hæna fjöldann að, held-
ur hröð, krassandi at-
burðarrás sem heldur
áhorfandanum við efn-
ið. Og ég er þeirrar
skoðunar að það þurfi
engum að leiðast þessi
framleiðsla nema hann
hafi virkilega hug á
því.
neitað mér um það í
lokin, að geta þess að
það dylst engum sem
stigið hefur á skipsfjöl
— að svo mikið er víst
að enginn aðstandandi
myndarinnar hefur
migið í saltan sjó um
dagana.
• GAMLA BÍÓ. Nafn
Don Siegels var orðið |
öruggur gæðastimpill |
„action“-mynda og .
CHARLEY' VARRICK
er ein sú besta af þeirri '
gerð á síðari árum. I
Enda er handbragð |
hans aðalskrautfjöður j
myndarinnar TELE- .
FON.
Hér endurtekur sig I
það sem á undan var |
rakið; aðall myndar- |
innar eru hröð og .
kunnáttusamlega út-
færð ryskingaratriði, •
eins tekst Lee Remick I
furðuvel að moða úr því |
sem að henni er rétt. |
Bronson, karlanginn, .
virðist hálf-utangátta '
og leiður. Kannski ekki I
nema von, þau eru ekki |
fjölbreytileg hlutverkin |
hans. Að þessu sinni ■
leikur hann þó reyndar
rússneskan harðjaxl, '
sem kominn er vestur I
um haf til að bjarga |
veröldinni frá kjarn- |
orkustyrjöld. En .
ástæðuna fyrir stríðs- 1
hættunni treysti ég I
mér tæpast til að út- |
skýra — enda verður |
hún að teljast með .
þeim langsóttari!
Af öðrum meinlaus- '
um myndum sumarsins I
er það að segja að |
REYKUR OG BOFI er j
að verða vinsælasta .
mynd LAUGARÁS-
BIÓS um árabil og í I
REGNBOGANUM er |
verið að endursýna eina j
mest sóttu mynd hér-
lendis, LITLI RISINN.
GÓÐA SKEMMTUN!
@ANOVA
FeiUNI
Meistarinn
iogongum
Ekki verður meira sagt um leikhæfileika Ann
Turkel, í myndinni TIL MÓTS VIÐ GULL-
SKIPIÐ, en hún myndast þokkalega.
NÝJA BÍÓi CASANOVA
FELLINIS
Aðalhlutverki Donald
Sutherland. Tina Aumont,
Cicely Brown.
Handriti Fellini ok
Benandino Zapponi.
Búningari Donaldo
Donati.
Tónlisti Nino Rota.
Yfirleitt má líkja verkum
Meistara Fellinis við kistur
fullar gersema: mýmörg,
hnitmiðuö, oft forkostugleg
atriði sem í heild skapa
leiftrandi frásögu, baðaða
mystiskum ævintýraljóma.
; En að þessu sinni er tals-
vert borð á töfraskrínunni
og smíðisgripirnir misjafn-
| ir að gæðum.
I Hins ber að gæta, að
þegar Fellini á í hlut geta
I áhorfendur ætíð verið viss-
| ir um að þeir beri mun
meira úr býtum en í flest-
I um tilfellum öðrum —
| meistarinn krefst þess að
, vísu að fólk hafi augu og
' eyru opin. Annars er hætt
| við að illa fari; línurnar
| óskýrist, skilningurinn
daprist — slenið nái yfir-
I höndinni og áhorfandinn
1 yfirgefi salinn. Og svo
. sannarlega leyfir Fellini
• okkur að þessu sinni að
| gægjast inní törfraveröld
I sína.
Atriðið við síkið í Feneyj-
um er einkar gott dæmi um
hversu snjall Fellini er
innandyra — í kvikmynda-
stúdíói. Þar er honum
ekkert ómögulegt; stjórnar
lýsingu, hljóði og hreyfingu
á óskeikulan hátt.
Búningarnir eru stórkost-
legir og sviðsmyndin.
Margar svipmyndirnar er
dulúðugar, gæddar hinu
sanna handbragði meistar-
ans; I þokunni á heiðinni
ndðri stendur sirkustjald.
Inni í því berar sig
boldangskvenmaður, leggst
í kerlaug og skolar af sér
svita dagsins. Niður í bað-
vatnið til hennar stökkva
tveir aðstoðarmenn hennar.
Dvergar. Þeir biðja hana
um að syngja. Úti fyrir —
í myrkrinu og kuldanum —
hímir Casanova og fylgist
með því sem innan dyra
gerist í gegnum rifu á
dúknum.
Það dylst heldur engum
að meistarinn sjálfur er
staddur í nokkurri
gerningaþoku að þessu
sinni og villir hún honum
oft talsvert sýn. En — í
krafti snillingsins — tekst
honum það oft að rjúfa
grámuskuna að lendingin
tekst eftir tvísýnt ferðalag.