Morgunblaðið - 15.07.1978, Blaðsíða 23

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 15. JÚLÍ 1978
23
smáauglýsingar — smáauglýslngar — smáauglýsingar — smáauglýsingar
Kennari óskar
eftir kennslu í Reykjavík eða
nágrenni. Hringiö í síma 26826
kl. 7—8 á kvöldin.
Rafvirki
óskar eftir vinnu strax. Tilboö
sendist Mbl. fyrir 19. júlí merkt:
„Rafvirki — 8888“.
£ AUGLÝSINGASÍMINN ER:
MWU 2I*«° ^
JMorounblabió
Munið sérverzlunina
með ódýran fatnaö.
Verölistinn, Laugarnesvegi 82,
S. 31330.
Verzlun
Til sölu barnafataverzlun m.m. í
fullum rekstri, á góöum staö.
Góður lager ca. 4—5 millj. Má
greiöa meö 3—5 ára fasteigna
tryggöu skuldabréfi. Tilboö
sendist Mbl. fyrir 18. þ.m.
merkt: .B — 7581".
ÚTIVISTARFERÐIR
Sunnud. 16.7 kl. 13.
Þjófakrikahellar eða
Þríhnúkar
fararstj. Einar Þ. Guöjohnsen.
Verö 1500 kr. frítt f. börn m.
fullorönum. Fariö frá BSÍ, ben-
sínsölu. ,
Svalbaröi 20/7 Ferö á Sval-
barða, 4 klst. stopp. Gönguverö
meö norskum leiösögumanni.
Hoffellsdalur 17/7. 6 dagar.
Útivist.
I
KFUIV1 ' KFUK
Árlegur fjölskyldudagur
K.F.U.M. og K. verður að þessu
sinni haldinn sunnudaginn 16.
júlí í húsi félagsins viö Holtaveg
og hefst kl. 15.00 meö því aö
fariö veröur í ýmsa leiki (bolta-
leiki, hringleiki, o.fl.j. Kl. 16.00
veröa bornar fram kaffiveiting
og aö þeim loknum kl. 17.00
veröur samverustund meö
blönduöu efni. Sérstök barna-
samkoma veröur á meöan á
samverustundinni stendur. Fjöl-
menniö. Venjuleg sunnudags-
samkoma fellur niöur vegna
fjölskyldudagsins.
SÍMAR. IU98oc 19533.
Sunnudagur 16. júlí kl.
13.00
Gönguferö á Borgarhóla á
Mosfellsheiöi. Fararstjóri:
Hjálmar Guömundsson. Verö
kr. 2000 gr. v/ bílinn.
Miðvikudagur 19. júlí kl.
08.00
Þórsmörk Hægt aó dvelja í
Þórsmörk á milli feröa.
Sumarleyfisferðir:
10.—25. júlí. Sprengisandur —
Vonarskarö — Arnarfell —
Kjalvegur. Gist í húsum. Farar-
stjóri: Árni Björnsson.
25.—30. júlí. Lakagígar —
Landmannaleið. Gist í tjöldum.
28. júlí — 5. ágúst. Gönguferö
um Lónsöræfi. Gist í tjöidum viö
lllakamb.
Feröir um
verslunarmannahelgina
Þórsmörk, Landmannalaugar,
Veiöivötn, Strandir, Skaftafetl,
Öræfajökull, Hvanngil, Kjölur,
Snæfellsnes o.fl. Leitiö upplýs-
inga. Pantiö tímanlega.
Feröafélag íslands.
— Árni fann
Framhald af bls. 36
og fann þá loðnu en hún var
fulldreifð og hvergi í torfum. I
gærmorgun hins vegar kastaði
skipið enn á svæði norðaustur af
Hala og fékk fimm tonn af ágætis
loðnu sem var um 15 og V2 sm og
full af átu, og hélt sig í nokkrum
torfum á svæðinu.
Hjálmar kvað vera von á fyrstu
bátunum á þessa sumarloðnu-
vertíð með kvöldinu og mundu þeir
sennilega reyna að kasta á þessu
svæði. Árni FriðriksSon hélt hins
vegar til norðausturs með ísbrún-
inni og hefur orðið var við loðnu
víða en hvergi í torfum, Súlan frá
Akureyri fór út á miðnætti í
fyrradag og ætlaði að leita á móti
Árna Friðrikssyni — og byrja að
leita á svæði norður og norðvestur
af Kolbeinsey, þar sem grálúðu-
bátar urðu varir við loðnu fyrir
nokkru.
— Illa gengur
Framhald af bls. 17
fyrir utan bæinn San Carlos de la
Rapita.
Spænska heilbrigðisráðuneytið
skýrði frá því að 144 hefðu látist
af völdum sprengingarinnar, þar
af létust fjórir á sjúkrahúsi í dag,
föstudag.
Þrjátíu og þrír eru illa haldnir
vegna brunasára. Eru það Belgar,
Frakkar og Þjóðverjar sem voru
fluttir til föðurlanda sinna á
föstudag en 72 eru enn á sjúkra-
húsum á Spáni, og eru það þeir
verzt höldnu, þ.e. sem þjást af 90
prósent bruna og eru enn í
lífshættu.
— Andalæknar
Framhald af bls. 11
almennt að gera sér grein fyrir
því að filippísku andalæknarnir
eru aðeins góðir handverksmenn
og þeir kunna að selja sína vöru.
Það er tvímælalaus staðreynd.
Vert er að hafa í huga þegar
talað er um velgengni anda-
læknanna, að í þjóðfélaginu
kemur oft upp sú staða að fólk
talar meira um sigra, en vill
gleyma óförum. Hver er til
dæmis reiðubúinn að játa að
hann hafi. eytt stórum fjár-
upphæðum í hluti sem svo ekki
komu honum að neinu gagni?
Hann vill eflaust reyna að
gleyma því sjálfur.
Andalqgkningarnar eru varla
meira en 30 ára gamlar. Það var
filippíski andalæknirinn Terte
sem fann upp á því að með þeim
væri hægt að hjálpa fólki með
sálræna sjúkdóma. Terte virðist
hafa verið gæddur mikilli
manngæsku því hann lagði
aðaláherslu á að hjálpa fátæk-
um löndum sínum. Lærisveinn
hans var Tony Agpaoa og fann
hann fljótlega að á þessu var
hægt að græða fé, ef aðeins væri
hægt að lokka útlendinga til
landsins. Hann kom því á fót,
ásamt konu sinni, ferðaskrif-
stofu, sem aðallega sá um ferðir
milli Filippseyja og Bandaríkj-
anna.
Þrátt fyrir allt virðist Agpaoa
sjálfur vera maður sem ber gott
skyn á raunveruleikann. Þegar
hann er spurður að því hvert
hann leiti þegar hann er sjúkur,
svarar hann því til að hann fari
þá til gamla læknislærða
læknisins síns...
— íþróttir
Framhald af bls. 34.
um atvinnuliðum. Einnlg má geta
þess að eftir mikla vinnu og fyrirhöfn
fékkst leyfi fyrir erlendan pilt (18 ára)
til að leika í íslandsmótinu. Sá hinn
sami gat svo fyrirvaralaust tekið sig
upp og skroppið til útlanda á fund
erlendra atvinnumanna og hafði því
ekki lengur tíma til aö leika meö sínu
liði, sem stóð þó í toppbaráttu fyrir
íslandsmeistaratitli. Margt er skrýtiö
í kýrhausnum.
Eg undrast að nokkur íslenskur
maöur skuli nenna aö standa í aö
halda á floti 1. deildar liöi þegar
búast má við slíkum vinnubrögöum.
Ef aöeins er reiknað í veraldlegum
krónum hvað kostar að ala upp eða
leyfa t.d. 5. flokks dreng að æfa og
keppa upp um alla flokka þangaö til
komiö er aö meistaraflokki, geri ég
ráð fyrir að ýmsir reki upp stór augu.
Vægt reiknaö má ætla aö slíkt kosti
ekki minna í peningum en 1—2
milljónir króna. Heyrzt hafa raddir
um að þegar leikmenn hafa gert
einhvers konar atvinnusamning nú á
síöustu árum, hafi viðkomandi félag
sent hingaö ca. 20 bolta til þess
félags sem leikmaðurinn kom frá.
Hvað er til ráöa. Ég hefi eytt
nokkrum tíma í hugleiöingar hvaö sé
til ráða og ekki komizt að tæmandi
niðurstöðu, enda er málið erfitt
viöfangs, og verður ekki leyst af
einum manni. Frumskógur laga og
reglna í þessum málum er torfarinn,
en ef ekki á aö niöurlægja íslenzka
knattspyrnuhreyfingu með þesskon-
ar vinnubrögðum sem að framan er
lýst, verður að spyrna við fótum.
Eftir beztu upplýsingum munu aðrar
þjóöir, sem til skamms tíma höföu
eitthvaö af orðum sem hétu
áhugamennska eða amatör í sínum
lögum, þurrkað allt slíkt út og hvergi
er minnzt á slíkt. Meö því gátu þeir
sniögengiö ævagamlar áhuga-
mennskureglur en samt sem áður
leikið undir flaggi áhugamennskunn-
ar. Ef slíkt er nóg er verkið létt. Eftir
margra ára starf að knattspyrnumál-
um get ég alls ekki sætt mig viö þau
vinnubrögð sem hér hefur verið lýst,
og heiti því á alla góöa velunnara
knattspyrnunnar að hugsa þessi mál
um helgina og spyrna við fótum.
Árni Njálsson
— Minning
Margrét
Framhald af bls. 33
gamans og dægrastyttingar að
beisla skáldgyðjuna og sénda þeim
er í fjarlægð bjuggu bréf í bundnu
máli, og þó það sé sennilega ekki
að hennar vilja að slíkt sé birt þá
tek ég mér það bessaleyfi og læt
hér sýnishorn fylgja sem er úr
bréfi til eins af dóttursonum
hennar.
Lifðu vinur öll þín ár, við ást og
gæfu sanna.
Hitti þig aldrei heimsins sár, en
hylli Guðs og manna.
og einnig þessi.'~
Nýttu æsku og njóttu hér, níu ára
drengur.
Ég bið Guð að varða vel, veginn
sem þú gengur.
Þeim sem gerst þekkja er það
kunnugast að hér fylgdi hugur
máli og var Möggu það mikið í
muna að barnabörnin fengju
meðbyr í lífinu.
Magga var félagssinnuð og tók
virkan þátt ýmsum samtökum
kvenna á Siglufirði s.s. Kvenfélag-
inu Von, Slysavarnarfélaginu
Vörn, hún var ein af mörgum
stofnandi að Kvenfélagi Sjúkra-
húss Siglufjarðar, þá var hún og
starfandi í stúkunni Framsókn
meðan hún var og hét.
Á þeim fjórum áratugum sem
Magga og Rögnvaldur voru virkir
þátttakendur í bæjar- og þjóðlífi,
lifðu þau margar sveiflur og
breytingar á ýsmum sviðum.
Siglufjörður var um margra ára
skeið miðstöð síldarævintýra og
iðandi lífs og athafna. Þangað
sótti fjöldi fólks víðs vegar að af
landinu til að afla skjótfengra
tekna, sem í mörgum tilfellum
voru á þeim árum aðaltekjur
ársins, auk þess var mikið af
útlendingum bæði við síldveiðar og
síldarkaup. I þessu umhverfi þar
sem bæjarlíf breyttist í eitt iðandi
síldarplan var Rögnvaldur verk-
stjóri við söltun síldar öll sín bestu
ár og lengst af hjá hinum þjóð-
kunna athafnamanni Oskari Hall-
dórssyni, fyrst á Siglufirði, síðan
á Raufarhöfn. Oskar var vandur
að mannvali og hafði eigi aðra í
forsjá sinni en þá eina sem
mannkostamenn voru. Eftir að
síldina þraut og þó nokkru fyrr
gerðist Rögnvaldur verkstjóri í
Tunnuverksmiðju ríkisins á Siglu-
firði og gegndi því starfi til
dauðadags, en hann andaðist 11.
jan. 1974.
Eins og vikið er að her að*
framan þá fórum við Magga í
fóstur á sinn hvorn staðinn og
höfðum ekki kynni hvort af öðru
fyrr en við vorum komin til vits og
ára. Það verður að segjast án
tillits til skyldleika að það var
ánægjulegt að kynnast þessari
systur sinni síkátri og glaðri í
viðmóti, gamansamri og græsku-
lausri en á bak við hina blíðu og
léttu lund var hún hugsandi
manneskja sem tók lífið alvarlega.
Hún hafði mikinn viljastyrk og
birtist hann hvað best er hún hóf
helstríð sitt. Henni var ekki lagið
að kvarta og mun hún á undan
flestum öðrum hafa gert sér ljóst
að hverju stefndi. Og þó hún væri
sjárþjáð þá gerði hún gjarnan að
gamni sínu og sló vopn úr hendi
þeirra sem slógu á viðkvæma
strengi varðandi sjúkdóm hennar.
Þannig var hennar innsta eðli, að
bera sínar_eigin byrðar sjálf en
varpa þeim ekki á herðar annarra.
Nú er þessi systir hórfin af
sjónarsviði hins dauðlega en eftir
lifir minningin um hið liðna og
ekki tekur hún oftar á móti
gestum með sínu hlýja viðmóti og
brosi á vör standandi á stigapall-
inum á Suðurgötu 51. Þeirra er
söknuðurinn mestur er næst
standa, barna og barnabarna.
Að þessum orðum mæltum eru
Möggu færðar bestu kveðjur frá
systkinum og bornar fram þakkir
f.vrir ljúfa samfylgd og biðjum
góðan Guð að leiða hana og
varðveita á nýjum og óþekktum
slóðum.
Guðmundur.
— Land og stund
Framhald af bls. 10
fjallað og gildi þeirra, hafi ég
nokkuð mörgum fremur þekkingu
og önnur skilyrði til að meta það
feikna stórbrotna starf, sem Krist-
ján Karlsson hefur nú leyst af
hendi. Og um leið og ég óska
honum til hamingju í tilefni þess
varða, sem hann hefur með því
reist sér, treysti ég því, að hann
megi enn mikið verk vinna á sviði
íslenzkrar bókmenntakynningar,
svo margt sem þar er ennþá ógert
eða vangert.
Mýrum í Reykholtsdal í júní-
mánuði 1978
Guðmundur Gíslason Ilagalín.
— Blöðin og stjórnmálin
Framhald af bls. 19.
slíks blaðs en málgagns andstöðuflokks.
En hvað er þá blaðið frá þessum
sjónarhóli séð? Það er ekki skoðun eins
manns, meira að segja ekki skoðun allrar
ritstjórnarinnar. Blaðið væri opið fyrir
heilbrigðar rökræður, enn opnara en það
er í dag. Þar mundu forustumenn
lýðræðislegra samtaka setja fram sjónar-
mið sín, ýmist að eigin frumkvæði eða
vegna þess að til þeirra væri leitað. Þar
mundu leiðtogar Sjálfstæðisflokksins
leiða saman hesta sína fyrir opnum
tjöldum, ef þá greindi á um einhver
atriði. Þar væri almenningsálit ekkf
einungis myndað, heldur endurspeglaðist
það á síðum blaðsins. Einhverjir yrðu að
vísu að skrifa leiðarana, kveða upp úr um
þáð, hvar blaðið sjálft stæði, en einnig
þeir yrðu að sæta gagnrýni, og einnig þeir
yrðu fyrir áhrifum umræðnanna.
Stjórnmálamönnum hættir stundum til
að meta stundarhagsmuni flokks síns
meir en frambúðarhagsmuni þjóðarinn-
ar. Það má segja, að þetta sé mannlegt;
þeir telja sig eiga mikið í húfi. Nýjasta
dæmi þessa er afstaða Framsóknar-
flokksins til utanríkis- og varnarmála
síðustu misserin. Morgunblaðið þykist að
vísu hafa velgt foringjum flokksins undir
uggum vegna þessa ábyrgðarleysis. En
hversu miklu máttugri væri ekki ádrepa
blaðsins, ef allir gerðu sér ljóst, að hún
byggðist einungis á því, að blaðið teldi sig
vita, að framferði flokksins gæti teflt
öryggi og þar með e.t.v. frelsi landsins í
voða, en ekki væri um leið verið að vinna
í þágu annars flokks og stefnu hans.
Skvettum vatni á gæs. Ef til vill eru
röksemdir málgagns andstöðuflokks ekki
alveg jafn tilgangslausar. En fjöldi þeirra
manna er þó ótrúlega mikill, sem svo
rækilega eru bólusettir, að þeir eru
fyrirfram ákveðnir í að vera andvígir því,
sem þeir lesa í andstöðublaðinu — eð^ í
bezta falli að láta það engin áhrif hafa
á sig. Frjálst blað mundu þeir lesa með
öðru hugarfari. Ætti það þá ekki að geta
haft veruleg áhrif til góðs, þegar tímar
liðu?
*
Víkjum að áhrifunum innan Sjálfstæð-
isflokksins. Sumir kynnu að halda því
fram, að samheldni mundi minnka, ef
opinberar umræður innan flokksins
ykjust, og svo kynni jafnvel að fara, að
erfitt yrði að tryggja einingu þeirra
breytilegu hópa, sem mynda flokkinn. Ég
held þvert á móti, að skilningur og
samhugur um það, sem mestu varðar,
mundi eflast við slíkar rökræður. Leið:
togar flokksins, ungir sem gamlir, yrðu
að vísu að ganga í gegnum þann
hreinsunareld að kynna sjónarmið sín
opinberlega og standa þar fyrir máli sínu.
En ég hygg, að þeir mundu njóta þess
meir en harma jafnvel þótt öll sjónarmið
þeirra næðu ekki fram að ganga, eins og
verða vill í mannlegum samskiptum. Þeir
mundu njóta þess að hafa ekki einungis
siðferðilegan rétt til þess, heldur beinlín-
is skyldu, að túlka sérsjónarmið sín.
En meginatriðið hlýtur að vera, að
sérhver sá, sem aðhyllist Sjálfstæðis-
stefnuna, byggir sigurvonir hennar á því,
að hún virðir rétt einstaklingsins, þ.á m.
rétt hans til að fá í hverju máli að vita
hið sanna. Sjálfstæðisflokkurinn á aldrei
að þurfa að óttast sannleikann. Hitt er
rétt, að oft hefur þurft að glíma við svo
máttuga lygi, að menn hafa freistazt til
að bregðast við henni á þann hátt að
segja ekki nema hálfsannleika, draga
fram allt það bezta í eigin fari og flokks
síns, en þegja um hitt, sem ver kann að
hafa farið en menn vildu. Það hefur hent
okkur alla, sem fáumst við stjórnmála-
skrif. Aðstæðurnar, flokksblöðin, hafa
gert það að verkum, að greinar okkar
hafa oft verið lágreistar.
Þróunin stefnir samt í rétta átt. En
úrbóta er enn þörf — líklega verður svo
ávallt. Megi umbætur verða miklar í
framtiðinni — engar stökkbreytingar,
heldur markviss þróun.