Morgunblaðið - 31.08.1978, Page 30

30
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 31. ÁGÚST 1978
+
Eiginkona mín, móöir okkar, tengdamóöir, amma og langamma,
AÐALHEIÐUR ANTONSDÓTTIR,
Fróöasundi 3, Akureyri,
andaöist aö heimili sínu þriöjudaginn 29. ágúst.
Lórenz Halldórmson,
börn, tengdabörn, barnabörn og bamabarnabörn.
Eiginmaöur minn,
LOFTUR GUDMUNDSSON,
rithöfundur,
andaöist í Landspítalanum 29. ágúst.
Fyrir hönd vandamanna,
Tala Klemensdóttir.
+
JÓN D. GUDMUNDSSON,
Austurbrún 6,
andaöist 30. ágúst á Heilsuverndarstööinni.
María Tómasdóttir,
Höröur Arinbjarnar,
Ragnheiöur Haraldsdóttir.
Móöir okkar,
VALGERDUR BJARNADÓTTIR
Iré Hregtslööum,
veröur jarðsett frá Fossvogskirkju föstudaginn 1. september kl. 13.30.
Margrút Sturludóttir, Unnur Sturludóttir, Kristjana Sturludóttir, Einar Sturluson.
+
Hjartkær unnustí minn og systursonur,
ASTÞÓR PÉTUR ÓLAFSSON,
Flúöaselí 65,
er lézt á Landspítalanum 23. p.m. veröur jarösunginn frá Fossvogskirkju
föstudaginn 1. september kl. 15.
Blóm og kransar eru vinsamlega afpökkuö, en þeim sem vildu mtnnast hins
látna er bent á sjúkrasjóö verkamannafélagsins Dagsbrúnar.
Sigrún Guömundsdóttir,
Steinunn Pótursdóttir.
+
Þökkum innilega auösýnda samúö viö andlát og jaröarför móöur okkar,
JÓHÖNNU G. GfSLADÓTTUR,
Yrsufelli 5.
Brynhildur Siguröardóttir,
Kristín Siguröardóttir,
Kolbrún Siguröardóttir,
Sigprúöur Sigurðardóttir,
Elsa Siguröardóttir,
Oddur Sigurösson,
Guðbjartur Sigurösaon,
Siguröur Sigurösson.
+
Þökkum hjartanlega sýnda vináttu og samúö viö andlát og jaröarför,
MAGNÚSAR S. GUDJÓNSSONAR
frá Patreksfiröi,
Hjallavegi 2.
Kristjana Guöjónsdóttir,
Ragna Magnúsdóttir, Þórir Magnússon,
Hrefna Magnúsdóttir, Jón Tryggvason,
Sveinn Magnússon, Kristjana Indriðadóttir,
Sigríður Magnúsdóttir, Jóhann Árnason,
Soffía Magnúsdóttir, Helgi Kristjánsson,
Karl Magnússon, Björg Bjarnadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Lokað
í dag vegna jaröarfarar Helga Bergssonar.
Norræna verslunarfélagiö, h/f.
Skipholti 62.
Minning:
Helgi Bergsson
hagfræðingur
Fæddur 25. janúar 1914.
Dáinn 23. ágúst 1978
Á kyrru vorkvöldi fyrir 45 árum
sá ég Heljra Bergsson t fyrsta sinn.
Tildröj'in voru þau, að fyrr um
vorið kynntist ég náfrænku minni
Líneyju Jóhannesdóttur, rit-
höfiundi frá* Laxamýri, og leiddu
þau kynni til vináttu sem ég hygg
að hafi haft allmikil áhrif á líf
okkar beggja.
Ekki voru kynni okkar frænd-
kvenna orðin löng þegar báðar
vissu, að hin átti sér unnusta og
kom okkur saman um að lokka þá
báða á kaffihús eitt kvöld til að
geta skoðað þá, þó úr fjarlægð
væri.
Og þarna komu þau þá í
kvöldhúminu Helgi og Líney, ung,
falleg og ástfangin. Falleg og
ástfangin eru þau síðan alla tíð í
mínum augum, þótt æskan hyrfi á
braut.
Helgi Bergsson var gáfaður
maður og vel menntaður. Að loknu
stúdentsprófi í Reykjavík hóf
hann nám í hagfræði við Stokk-
hólmsháskóla og í þeirri borg hófu
þau búskap á námsárunum og
eignuðust sitt fyrsta barn, Pál.
Ekki voru þau fjáð, en andlegum
verðmætum söfnuðu þau, hag-
nýttu sér tækifæri stórborgarinn-
ar til að kynnast listum og
listamönnum og víkka sjóndeildar-
hring sinn. Styrjöldin knúði
Líneyju til að hverfa heim með
drenginn áður en Helgi hafði lokið
námi. I Reykjavík fæddust þeim
tvö börn, Jóhannes og Líney.
Eftir heimkomuna gerðist Helgi
fyrst skrifstpfustjóri hjá
Verslunarráði íslands. Seinna
varð hann fyrsti forstjóri
Verslanasambandsins h.f. og þar
munu skipulags- og stjórnunar-
hæfileikar hans hafa notið sín. En
ekki hafði hann lengi gegnt því
starfi, er hann veiktist lífshættu-
lega og bar aldrei sitt barr
líkamlega eftir það. Engir nema
nánustu vandamenn hans þekkja
allar þær þolraunir, andlegar og
líkamlegar, sem hann gekk í gegn
um. En þrátt fyrir allt andstreymi
tókst honum síðar að byggja upp
eigin innflutningsfyrirtæki og
vinna að því meðan kraftar entust.
Helgi Bergsson var um margt
einkar vel gerður maður, mikið
prúðmenni og vinfastúr, gaman-
samur, listelskur og náttúruunn-
andi. Oft dáðist ég að atorku hans
og natni við ræktunarstörf hvort
heldur var heima við bústaðina í
Reykjavík og í Kópavogi eða
sumarbústaðinn sem fjölskyldan
byggði við Selvatn. Þar naut
margur yndisstunda við glaðar
samræður meðan glóð kulnaði á
arni og rökkur féll yfir vatnið
framan við gluggann.
Eg held að Helgi hafi verið
börnum sínum mikill vinur og
félagi. Hann missti sjálfur móður
sína ungur að aldri og hefur án efa
verið þess minnugur, að kalt getur
nætt um þau börn, sem ekki njóta
til fulls þess skjóls sem foreldrar
fá veitt. Kona hans missti einnig
móður sína á barnsaldri og má
vera, að þessi reynsla þeirra
beggja hafi verið einn þáttur í því
hve samlíf þeirra var innilegt,
skilningsríkt og ástúðlegt.
Helgi Bergsson var aðeins sextíu
og fjögurra ára að aldri er hann
andaðist. Engan þekki ég, sem bar
hetjulegar sína sjúkdómsraun og
annað mótlæti en hann. Það var
eins og logi lífsgleðinnar þyrfti
ekki nema ótrúlega lítinn kveik til
að verða að björtu ljósi í persónu-
leika hans.
Við vinir hans söknum hans og
samhryggjumst fjölskyldunni
allri. Sigríður Thorlacius.
Enn er höggvið skarð í röð
þeirra, er þreyttu stúdentspróf í
Menntaskólanum í Reykjavík vor-
ið 1934. Úr þeim mannvalsbekk
hafa margir fallið í valinn fyrir
aldur fram, ég nefni hér Lárus
Pálsson og Hermann Einarsson,
og nú hefur hjartaslag orðið að
aldurtila einum bekkjarbræðr-
anna, Helga Bergssyni, fram-
kvæmdastjóra, sem andaðist í
sjúkrahúsinu á Akureyri aðfara-
nótt 23. ágúst.
Helgi Bergsson fæddist í
Reykjavík 25. janúar 1914, sonur
Bergs Pálssonar, skipstjóra, og
fyrri konu hans, Helgu Magnús-
dóttur. Að stúdentsprófi loknu hóf
hann nám London School of
Economics en þaðan fór hann eftir
eitt ár til háskólans í Stokkhólmi
og lauk þar prófum í hagfræði og
ensku 1939.
Er Helgi kom til Svíþjóðar hafði
lítill en samstilltur hópur ís-
lenzkra námsmanna hreiðrað um
sig í höfuðborg Svía, sem í þarth
tíma litu „Sagornas ö“ mjög
rómantískum augum. Höfðu sumir
pótintáta þar í borg gaman af að
bjóða heim þessum furðufuglum,
er töluðu mál, sem sænskir
stúdentar spyrtu saman við
finnska tungu með samheitinu
„obegripiska".
Það þótti harla góð viðbót við
litlu íslenzku nýlenduna er Helgi
Bergsson bættist í hana og það því
fremur, sem hann kom með konu
með sér og hana ekki af verra
taginu, Líneyju Jóhannesdóttur,
glæsilega, og aðsópsmikla gáfu-
konu af því fræga Laxamýrarkyni,
en henni kvæntist Helgi sumarið
1936 og stofnuðu þau hjón fyrsta
heimili nýlendunnar. Þangað gerð-
ist okkur einhle.vpingunum brátt
tíðförult, enda dæmalaust gott áð
gista þessi hjón, nokkuð ólík við
fyrstu sýn, en í raun óvenju
samrýmd og bættu hvort annað
upp með einstökum hætti. Ekki
var efnunum fyrir að fara, frekar
en hjá flestum öðrum i íslenzku
nýlendunni, en gestrisnin lét sig
slíkt litlu varða.
Sumarið 1938 eignaðist nýlend-
an sitt fyrsta barn, er þeim Helga
og Líneyju fæddist sonur. Ári
síðar skall önnur styrjöldin á.
Líne.v fór heim í október 1939 með
frumburð sinn, en Helgi komst
heim með all ævintýralegum hætti
sumarið 1940. Eftir heimkomuna
gerðist hann fulltrúi hjá
Verzlunarráði Islands, þar sem
hann starfaði í 14 ár, lengst af sem
skrifstofustjóri. Síðar gegndi hann
margháttuðum störfum á sviði
verzlunar og viðskipta. Hann var
m.a. framkvæmdastjóri Verzlana-
sambandsins h.f. 1954—60 og
stjórnarformaður skipafélagsins
Hafskip frá stofnun þess til 1960,
en Helgi var hvatamaður að
stofnun þessa skipafélags. Þar
sagði það til sín, að hann var sonur
skipstjóra og sjávarunnandi. Hann
kaus og helst að búa við sjávar-
strönd og að því kom líka, að þau
hjónin eignuðust fallegt hús í
Sörlaskjóli, en fyrir meir en
áratug fluttu þau í Kópavoginn, að
Þingholtsbraut 71, þar sem báran
gjálfrar svo að segja við húsvegg
og ú-ið í æðarkollunum heyrist inn
í stofu.
Þéss er ekki að dyljast, að það
heilsuleysi sem bagaði Helga
Bergsson allan síðari hluta ævi
hans, var honum mikill fjötur um
fót, slævði meðfædda framtaks-
semi hans og dró úr framkvæmda-
þoli. Hæfileikar hans fengu því
alls ekki að njóta sín sem skyldi.
Þeim hjónum varð þriggja
barna auðið. Þau eru: Páll, læknir,
Jóhannes, starfsmaður hjá reikni-
stofu bankanna og Líney, kennari.
í meir en fjóra áratugi eða allt
frá Stokkhólmsárunum, hafa þau
Helgi og Líney verið í hópi
nánustu vina konu minnar og mín,
trygg bæði í blíðu og stríðu. Mikið
eigum við þeim að þakka og þessa
dagana er efst í huga hvað við
eigum Helga upp að unna, en því
fá orð trauðlega lýst. Lífsgleði
veittu, svo lengi kostur er, gæti
hafa verið kjörorð háns. Mönnun-
um líður mjög misjafnlega vel í
návist annarra, en návist Helga
var alveg sérstaklega notaleg og
lífgandi. Viðmót hans yljaði og
lýsti með einhverri innri birtu er
stafaði frá þessum svipfríða
sjentilmanni. Natin umhyggja
hans og hugulsemi var ætíð söm
við sig og góðlátlegur, dálítið
kankvís húmor hans var af því
tagi, sem laðar fram bros en vekur
ekki hrossahlátur.
Lengi gekk hann vanheill til
skógar en honum var það gefið á
þeirri göngu að gleðja aðra.
Sigurður Þórarinsson
Minning:
Guðmundur Sveins-
son rafvirkjameistari
Þó alllangt sé umliðið frá
fráfalli Guðmundar Sveinssonar,
get ég ekki látið hjá líða að
minnast þessa fjölhæfa dugnaðar-
manns með nokkrum orðum, en
hann hefði orðið sextíu og tveggja
ára í dag, ef hann hefði lifað.
Guðmundur var fæddur 31. ág.
1916 í Deild á Álftanesi sonur
hjónanna Sveins ' Jóhannessonar
húsasmíðameistara og Kristrúnar
•Jónsdóttur. Þau bjuggu síðast í
Reykjavík. Guðmundur lærði raf-
virkjun hjá bróður sínum Jóni
Sveinssyni, sem rak rafmagns-
fyrirtækið Ljósafoss í Reykjavík.
Guðmundur stofnaði síðan raf-
magnsfyrirtækið Glóa í Hafnar-
firði, — var aðaleigandi þess og
veitti því forstöðu, enda var hann
lengi kenndur við það fyrirtæki og
nefndur Guðmundur í Glóa. Síðar
fluttist hann suður í Njarðvíkur og
hóf störf sem rafvirki við útilínur
á vegum hersins. Fór hann þá
fljótlega að kynna sér möguleika á
verktöku á Keflavíkurflugvelli
Gekkst hann fyrir stofnun Raf-
magnsverktaka Keflavíkur og
gerðist framkvæmdastjóri þess
fyrirtækis. Næsta sporið var að
vinna að stofnun hliðstæðra fyrir-
tækja í öðrum iðngreinum og tókst
það með góðri samvinnu við ýmsa
iðnaðarmenn og með sterkum
stuðningi Iðnaðarmannafélags
Suðurnesja. Voru þá stofnuð þau
félög, sem til samans mynda
Keflavíkurverktaka. Þátttakendur
voru allir byggingariðnaðarmenn
á Suðurnesjum, sem þá höfðu
áhuga á slíku.
Guðmundur hafði síðan forystu
um að afla þessum félagsskap
heimildar til verktöku á Kefla-
víkurflugvelli og tókst honum það
með frábærum viljakrafti ög
bjartsýni ásamt stuðningi Iðn-
aðarmannafélagsins og ýmissa
velunnara og áhrifamanna. Hafa
þessi samtök nú starfað í rúm
tuttugu ár með góðum árangri. En