Morgunblaðið - 03.10.1978, Qupperneq 10

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 3. OKTÓBER 1978
10
Á Ólafsfirði hefur enxum dottið í hu« að loka frystihúsunum. Myndir Óskar.
sinni í mánuði á kvöldin. Og þá
hefur þátttaka verið ágæt og
hver hefur mátt bjóða þeim með
sér sem vilja. Prystihúsið hefur
þá boðið upp á kaffi eða gos og
meðlæti og góð verðlaun. Þessi
kvöld hafa verið mjög skemmti-
leg. Á tveggja ára fresti hefur
svo verið haldin árshátíð hjá
frystihúsinu og þá hafa áhafnir
bátanna sem leggja upp hjá
frystihúsinu verið með.
I bænum eru svo fjöldinn
allur af félögum með mikla
félagsstarfsemi og það má nefna
leikfélagið sem er að mínu áliti
mjög gott.“
Ertu ánægð hér á Ólafsfirði
þ.e. með alla aðstöðu eða finnst
þér eitthvað skorta hér á?
„Ég veit ekki hvort það væri
nokkuð betra að vera annars
staðar. Ég bjó í fjögur ár á
Dalvík og þar er líka gott að
vera.
I verzlununum hér finnst mér
yfirleitt gott vöruúrval. Ef
maður er að leita að húsgögnum
eða öðru þá liggur leiðin til
Akureyrar.
En bráðnauðsynlega þjónustu
„Hér vinna allir í fiski sem
hafa heilsu til þess að vinna."
sagði Guðrún Lúðviksdóttir
starfsmaður í frystihúsi Magn-
úsar Gamalíclssonar á Ólafs-
firði í' upphafi samtals við blm.
í kaffistofu starfsfólksins í
frystihúsinu í siðustu viku.
Guðrún er Ólafsfirðingur í húð
og hár og er gift Skúla
Pálssyni bifvclavirkja og þau
eiga þrjú börn.
„Það er misjafnt hve mikið er
unnið, en þegar aflinn er mikill
eins og í aflahrotunni í sumar er
flest alla daga byrjað að vinna
kl. sjö á morgnana og til hálf
ellefu á kvöldin, þó er að jafnaði
unnið til sjö á kvöldin. í sumar
var ekki unnið á laugardögum
og sunnudögum, þ.e. í júlí og
ágúst, en einn laugardaginn
fengum við þó undanþágu frá
yfirvinnubanninu þegar alls
ekki sást út úr aflanum."
Við hvað vinnur þú helzt?
„Það er allt mögulegt sem ég
geri. Ég er við pökkun og vigtun
á blokk á vélum, en hef verið
mjög lítið við snyrtingu. Aftur
mikið í öðru þar í kring."
Hefurðu verið hér lengi?
„Núna aðeins á annan mánuð
í frystihúsinu, en hef aftur
unnið í Sjóhúsinu Önnu á
veturna við að setja upp net og
gera að fiski, saltfiski og
skreið.“
Hvernig kanntu við fisk-
vinnu?
„Þetta er mikil vinna og
geysilegt álag á manni, en það
er ofsalega gaman. Ég held við
hér séum allflestar þessarar
skoðunar, þ.e. þessar reyndu,
það er erfitt fyrir þær ungu, en
fyrir manndómsára stútungs-
kerlingar er þetta virkilega
gaman.“
Hvernig gaman?
„Andinn er hér afskaplega
góður meðal okkar og þegar
maður er kominn yfir það að
þykja erfitt að sofna og vakna
og eiga að fara að vinna strax
aftur þá ertu komin á rétt stig.
Það er í kringum átján—nítján
ára og sumar komast upp á
þetta fyrr.“
Er ekki erfitt að vinna svona
lengi hvern dag með börn heima
og hæði hjónin vinna úti?
„Börnin mín eru orðin svo
stór, tíu, ellefu og tólf ára, en
það yngsta var fimm ára þegar
ég fór að vinna. Það kemur
náttúrulega niður á krökkum
þegar foreldrarnir eru báðir að
vinna allan daginn. En ef við
tökum t.d. mið af Reykjavík þá
er umferðin mjög lítil hér í
bænum og börnin eru alltaf úti
að leika sér, hvort sem maður er
heima eða ekki.“
vinna við fisk er
virkilega gaman"
skortir hér, svo sem tannlækna-
þjónustu. Hér hefur enginn
tannlæknir verið að staðaldri,
en afskaplega margir leita suður
til tannlækninga eða til Siglu-
fjarðar. Það hefur verið mjög
erfitt að komast að á Dalvík og
erfiðara en að komast' að á
Akureyri. Nú er verið að bæta
tækjaaðstöðu sem hér er fyrir
tannlækningar og við verðum
bara að vona að tannlæknir
fylgi svo með þeim nýja stóli. Ég
veit að þeir í bæjarstjórninni
reyna hvað þeir geta til þess að
bjarga þessum málum..
Læknar hafa annars verið hér
í stuttan tíma hver í einu. En
Arinbjörn Kolbeinsson læknir
hefur verið Ólafsfirðingum af-
skaplega vinsamlegur, ég held
að hann hafi eytt öllum sínum
sumarfríum hér undanfarin ár.
En eitt væri afskaplega gott
að kæmi hér og það er einhverj-
ir vinnumöguleikar fyrir gamalt
fólk, sem ekki hefur lengur
líkamsburði til þess að vinna í
fiski. Þ.e. eitthvað létt aðallega
til þess að geta komið saman.
Það eru svo margir sem ekki
geta í rauninni unnið úti og hafa
ekkert við að gera. — Að vísu
vantar hér einhverja létta úti-
vinnu fyrir krakka á aldrinum
ellefu til fjórtán ára. Þeir byrja
margir þrettán ára í frystihús-
um, sem ættu reyndar alls ekki
að vera við slíka vinnu sem er
erfið.“
En bæjarlífið. Eru ekki allir
hér „jafnir" hver öðrum ef það
má reyndar orða það þannig?
„Ég hef ekki búið á stærri
stað og veit ekki hvernig það er
á þeim stöðum. Hingað kemur
alltaf einn og einn sem setur sig
á háan hest, og þá er bara
þaggað niður í honum. Hér
þekkja allir alla og ég held að
aðkomufólki sé yfirleitt vel
tekið.
Margt af aðfluttu fólki? Já,
það er þó nokkuð núna í seinni
tíð og sem dæmi má nefna, að á
stuttum tíma hafa fjórar fjölsk-
yldur flutt hingað í bæinn.
Nei, ég held að hér sé ekki
nein húsnæðisekla, þannig að
það horfi til vandræða. En hér
er mikið byggt og samt sem áður
þörf fyrir fleiri byggingar að því
er virðist. Þeir sem flytjast
hingað kaupa margir gömlu
húsin í byrjun, öðrum tekst að
fá leiguhúsnæði." Með þessum
orðum slógum við botninn í
samtalið. ÁJR
Er eitthvað til hér á vinnu-
staðnum sem heitir karlmanns-
verk og kvenmannsverk?
„Ja, ég held að karlmönnum
finnist það fyrir neðan sína
virðingu að skera og snyrta fisk.
Þeim finnst það einhvern veginn
allt önnur vinna en vinna að
saltfiski og skreið. Einn vetur-
inn fyrir um þremúr árum unnu
hér þrír karlmenn við að snyrta,
að vísu fullorðnir karlmenn.
Ungir karlmenn vilja þetta helzt
ekki.
Hvort launin eru ekki þau
sömu? Skoðunarkonur og þeir
sem vinna á tækjunum í frysti-
húsinu eru eitthvað aðeins
hærri í launum. Það er ekki það
að launin séu ekki þau sömu, en
karlmönnum finnst það ekki
sóma karlmönnum að vinna við
þetta.
Ilér skortir vinnu fyrir þá sem
ejski hafa lengur líkamsburði
til að vinna við fiskinn. en gera
það samt.
Hvað er með félagslíf á
vinnustaðnum?
„Á veturna hefur verið spiluð
félagsvist hér í kaffisalnum einu
Framkvæmdir við byggingu heilsugæzlustöðvarinnar hafa gengið ágætlega.
Spjallaö við
Guðrúnu
Lúðvíksdóttur
starfsmanní
frystihúsi
Magnúsar
Gamalíels
sonar á
Ólafsfirði
„Að