Morgunblaðið - 13.10.1978, Blaðsíða 19

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 13. OKTÓBER 1978
19
Sigurður Jóhanns-
son—Minningarorð
Lítilla sanda, lítilla sæva, má
segja um þá kynslóð alþýðufólks,
sem um og upp úr aldamótunum
síðustu lagði út á lífsbrautina.
Þrátt fyrir það hefur mörgu af
þessu fólki vegnað vel á lífsleiðinni
og hefur þá oftast ráðið eigið
atgervi og áræði. Einn slíkan,
Sigurð Jóhannesson, kveðjum við í
dag.
Hann var fæddur að Miðkrika í
Hvolhreppi hinn 26. janúar 1903,
sonur hjónanna Valgerðar Guð-
mundsdóttur og Jóhanns Þorkels-
sonar, sem þar bjuggu. Hann var
einn af 7 systkinum, en af þeim
eru nú aðeins 3 á lífi. Þar sem
börnin voru þetta mörg, leiðir að
líkum, að ekki voru not fyrir allan
þennan mannafla í heimahúsum,
eftir að þau uxu úr grasi, enda fór
svo með Sigurð sem og bræður
hans, að hann sótti snemma vinnu
til verstöðva sunnanlands og þá
aðallega til Vestmannaeyja. Varð
hann snemma eftirsóttur starfs-
kraftur, enda kom fljótt í ljós, að
hann var öðrum hæfari til starfa,
bæði hvað snerti verklagni, ósér-
hlífni, svo og góða umgengni og
sérstætt skaplyndi og umhyggju-
semi gagnvart starfsfélögum sín-
um.
Kynni okkar Sigurðar hófust
fyrst, er ég, sem ungur piltur,
starfaði hjá Kaupfélaginu Þór á
Hellu. Vann þá Sigurður í slátur-
húsi, sem rekið var þar á staðnum
og man ég fyrst eftir honum sem
eins konar „þjóðsagnapersónu",
sakir þeirra einstæðu afkasta hans
í verki því sem hann vann á fyrstu
árum ákvæðisvinnutilhögunar,
sem hér þekktist.
Síðar var hann ráðinn verzlun-
arstjóri hjá Kaupfélaginu Þór. Var
hann mér þá óvandabundinn, en
seint mun ég þó gleyma þeim
heilræðum og hlýju ábendingum,
sem ég naut af hans hendi.
Hefur það veganesti enzt, þá
ungum dreng og á stundum
óstýrilátum, drjúgt veganesti á
lífsleiðinni og mun ég síður en svo
vera einn um það.
Sigurður gengdi sínu starfi á
Hellu um margra ára skeið við
mjög góðan orðstír, en árið 1942
höfðu þau umskipti orðið í lífi
hans óg okkar í milli, að hann
•fluttist ásamt heitkonu sinni og
systur minni, Sylvíu Sigfúsdóttur
til Reykjavíkur og hófu þau þar
búskap.
Sigurður hélt í fyrstu uppi fyrra
starfi og vann við verzlunina
Málmey í nokkur ár, en réðst árið
1951 til Áburðarverksmiðju ríkis-
ins, sem þá var nýlega stofnuð.
Starfaði hann þar æ síðan á meðan
kraftar entust og aldursskilyrði
verksmiðjunnar leyfðu.
Þar, sem annars staðar vann
hann sitt vandasama starf af
stakri kostgæfni og svo meira sé
sagt, þá lagði hann sitt eigið líf og
heilsu í veð, til þess að valda ekki
mönnum og mannvirkjum á staðn-
um óbætanlegu tjóni og væri vel,
ef slíkt hefði verið metið sem
skyldi.
Á vin minn og mág vil ég ekkert
oflof bera, enda mundi honum
slíkt sízt að skapi. Þó get ég ekki
látið hjá líða, að telja fram ýmsa
af þeim einstöku eiginleikum hans,
sem fáir eru búnir. Eg vil þá fyrst
og fremst telja umhyggju hans
fyrir heimili sínu og fórnfýsi því
til handa, en þeim Sylvíu varð 6
barna auðið, en þau eru: Sigurþór,
verzlunarm., kvæntur og búsettur
í Reykjavík, Omar, skipstjóri,
kvæntur og búsettur á Blönduósi,
Kristín, gift og búsett í Svíþjóð,
Pálmi, kvæntur og búsettur í
Reykjavík, Sonía, gift og búsett í
Reykjavík, og Sigfús, ókvæntur og
búsettur hjá móður sinni. Öllum
sínum börnum, eiginkonu og öðr-
um vinum og venzlamönnum,
reyndist hann hinn sí hjálplegi og
óeigingjarni heimilisfaðir, sem
lagði nótt við dag með sinni gjörvu
hönd til að bæta og betra hag
fjölskyldunnar. Ég vil í þessu
tilefni nefna, að árið 1966 réðst
hann í að byggja húsið að Hraun-
bæ 51 og lauk hann því verki á
rúmum tveim árum, þrátt fyrir
lítil efni.
Hans gjörva hönd bætti hins
vegar þar um og voru ekki fleiri
handtök fagmanna unnin þar en
ýtrustu kröfur gerðu, enda var
Sigurður fagniaður af Guðs náð á
hverju því sviði, sem hann beitti
sér.
Margt mætti segja, fátt eitt er
talið, en hér skal staðar numið.
Um leið og ég votta systur
minni, börnum hennar, tengda-
börnum og systkinum Sigurðar
samúð mína og minnar fjölskyldu
með kærri þökk fyrir öll samskipti
okkar og alla þá hjálp sem hinar
högu hendur og góði og gjöfuli
hugur Sigurðar hefur veitt okkur á
umliðnum árum, vil ég láta í ljósi
þá bjargföstu skoðun mina, að
hann mun, á þeim brautum, sem
hann nú gengur, njóta þejrrar
dyggu þjónustu, sem hann lét
eftirlifendum í té.
Afmælis- og minningargreinar
ATHYGLI skal vakin á því, að afmælis- og
minningargreinar verða að berast blaðinu með
góðum fyrirvara. Þannig verður grein, sem birtast
á í miðvikudagsblaði, að berast í síðasta lagi fyrir
hádegi á mánudag og hliðstætt með greinar aðra
daga. Greinar mega ekki vera í sendibréfsformi eða
bundnu máli. Þær þurfa að vera vélritaðar og með
góðu línubili.
Björgunaræfing fyrir
áhafnir Fokker-véla
Þjálfunardeild Flugleiða hélt
björgunaræfingu fyrir áhafnir
Fokker Friendship véla félagsins s.l.
þriðjudag og hófst hún kl. 9 að
morgni og lauk um kl. 20. Var fyrst
farið yfir meðferð björgunartækja
og viðbrögð við hættuástandi og
endaði æfingin í flugvél þar scm
„ha-ttuástand" skapaðist á flugi og
lauk cftir lendingu með því að
farþegar voru látnir yfirgefa vélina.
í frétt frá Flugleiðum segir m.a. svo
um hvernig æfingin tókst til, en hún
var haldin í samráði við loftferðaeft-
irlit ríkisins:
„Æfingin tókst í alla staði vel og
árangur var mjög góður. Sem dæmi
má nefna, að eftir „nauðlendingu" var
slökkvilið Reykjavíkurflugvallar,
samkvæmt beiðni áhafnar við turn-
inn, mætt á „slysstað" innan 3ja
mínútna frá lendingu, og slökkvilið
Reykjavíkurborgar, lögregla og
sjúkrabifreið mætt 5 mínútum eftir
lendingu, og allir farþegar, sem í
vélinni voru, komnir út og burtu frá
vélinni á 30 sekúndum, eftir að vélin
hafði stöðvast.
Um þessa æfingu vissu aðeins
eftirtaldir aðilar: þjálfunarflugmenn,
kennari þjálfunardeildar og einn
yfirmaður í flugturni Reykjavíkur-
fiugvallar, aðrir voru óundirbúnir."
Að lokum ein staka úr Sólarljóð-
im Sæmundar Eddu:
lér vit skiljumk
k hittask munum
foKÍns-doKÍ fira.
Iróttinn minn.
:efi dauðum ró
n hinum Ifkn. es lifa.
Jónas Gunnarsson.
Þegar ég hugsa nú til baka, eftir
að mér bárust þær fregnits að
minn kæri vinur og tengdafaðir
væri farinn af þessari jörð, þá
minnist ég þeirra mörgu ánægju-
legu stunda, Sem við áttum saman
yfir þeim leik, sem ég held að hafi
verið honum kærastur í þessu lífi
og á ég þá við skáklistina.
Þær voru ekki fáar stundirnar,
sem við glímdum við hina og þessa
þrautina, en aldrei enduðu þessar
viðureignir okkar nema á þann
eina veg, að Sigurður hefði
vinninginn.
Ég held líka, innst inni, að
Sigurður hafi farið héðan með
þann stærsta vinning, sem hægt er
að öðlast í þessu lífi, sem við lifum
hérna mégin við landamærin,
þann sigur er Sigurður vann yfir
hjörtum allra með góðvild sinni og
trausti.
Samvizkusemi, heiðarleiki og
iðjusemi voru þeir eiginleikar, sem
prýddu hann og aldrei heyrðust
kvörtunarorð af hans vörum. í
gegnum veikindi sín hélt hann
ávallt höfðinu hátt og enginn fékk
í raun að vita. hverjar tilfinningar
hann bar í brjósti, en til síðustu
stundar stóð hann eins og óbifandi
drangi upp úr brimróti lífsins, en
að lokum sigrar þreytan okkur öll.
Ég fæ ekki með fleiri orðum lýst
tilfinningum sínum í garð mins
gamla vinar. Megi allir menn
líkjast honum. Þá yrði allt gott í
þessum heimi. Megi hann ávallt
ganga á Guðs vegum og hans ljós
lýsa honum.
ltúnar.
Kveðja frá dóttur
Mig langar til að kveðja minn
ástríka föður með nokkrum orðum
og.þakka honum fyrir allar góðu
stundirnar, sem hann gaf mér og
börnunum mínum.
Þó ég sé langt í burtu þá er
hugurinn hjá honum! Ég veit, að
hann var orðinn þreyttur, svo Guð
gaf honum hvíldina.
Megi hann hvíla í Guðs friði.
Stína.