Morgunblaðið - 01.12.1978, Blaðsíða 19

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 1. DESEMBER 1978
51
Þórir Lárusson formaður ÍR:
BLAFJOLLIN
Það eru oft umræður á lofti um
Bláfjöll og framkvæmdir þar, en oft
og einatt greinar í blöðum sem þá
eru skrifaðar af þekkingarskorti. Þó
tekur út yfir allan þjófabálk þegar
að fyrrverandi formaður Bláfjalla-
nefndar skýrir borgarstjórn bein-
línis rangt frá, eða segir ekki allan
sannleikann.
Eg mun nú skýra frá gangi mála
um Bláfjallasvæðið allt frá því að
skíðafélögin byrjuðu að vinna að því
að fá lagðan veg þangað.
Hinn 9. nóv. 1967, hélt Skíðaráð
Reykjavíkur fund með formönnum
skíðafélaganna í Rvík. (Á, ÍR, KR,
IK, VAL) þar sem þau samþykktu
nauðsyn þess að koma upp sam-
eiginlegum skíðastað fyrir félögin
til nýtingar á fjármagni. Þar var
samþykkt að skipa 3 manna nefnd
(Ólafur Þorsteinsson, Þorbergur
Eysteinsson og Ingólfur Guðlaugs-
son) til að rannsaka skíðasvæðin í
Hengli, Bláfjöllum og Mosfellssveit-
arsvæði. Þá var einnig samþykkt að
SKRR útvegaði upplýsingar um
þessi svæði hjá Vegagerð Ríkisins
og fleiri aðilum. Á næsta þingi
íþróttabandalags Reykjavíkur lagði
SKRR fram tillögu um skipun
milliþinganefndar er rannsakaði
erfiðleika skíðaíþróttarinnar. Skil-
aði þessi nefnd áliti ári síðar. Kom
fram í áliti nefndarinnar að reist
skyldi lyfta við Skíðaskálann í
Hveradölum, en jafnframt iagt til
að styðja SKRR á byrjuðum rann-
sóknum og leit að nýju sameigin-
legu skíðasvæði. Samþykkt þessi
var mjög umdeild hvað snerti lyftu í
Hveradölum og mikil reiði í mörg-
um vegna þessa, en þær raddir eru
nú löngu þagnaðar, enda lyftan
margsannað ágæti sitt. Á aðalfundi
SKRR 1970 var samþykkt að ráðið
beitti sér fyrir vegalagningu í
Bláfjöll enda hafði nefndin skilað
áliti og"mælt með Bláfjallasvæðinu.
Að vori gekkst IR fyrir því að
boðaður var fundur með skíðafélög-
unum er þrýsti á að SKRR, hæfist
þegar handa. Var þá aflað upp-
drátta og kostnaðaráætlunar hjá
Vegagerð Ríkisins.
Átti ég sem form, ráðsins viðræð-
ur við ráðherra um þetta mál og
voru honum síðan send greinargerð
Vegamálastjórnar, skýrsla nefndar
SKRR og viljayfirlýsing ailra
skíðafélaganna í Reykjavík. Þó að
öllum alþingismönnum Reykvíkinga
væri send bréf, ásamt ljósritum af
áðurnefndum gögnum sinnti enginn
þeirra því. í stuttu máli, vegurinn
var lagður og átti Eysteinn Jónsson
fyrrv. ráðh., mestan þátt í því þá.
Þau félög sem mesta áherslu lögðu
á þetta voru ÍR og ÁRMANN og
stofnuðu þau nú með sér samstarf
um nýtingu svæðisins, komu sér
upp tveim lyftum hvort félag. ÍR
setti sig niður með aðra lyftuna þar
sem nú er lyfta eitt og hina þar sem
nú er risin stólalyfta borgarinnar.
Ármann setti sig niður þar sem þeir
eru nú og bættu síðar við þriðju
lyftunni. í miðju þessu samstarfi
byggði Ármann skála þann er enn
stendur og sniðgekk þar með
samkomulagið. ÍR stóð staðfastlega
í þeirri trú að borgin mundi reisa
lyftur og skála og meira að segja
grófu IR-ingar grunninn að skála
borgarinnar sem þarna er stærst
húsa.
Hálir
vegir
nœtfa
Borgaryfirvöld hafa svo sannar-
lega gert sitt til að koma upp lyftum
og öðrum búnaði fyrir skíðafólk á
ótrúlega skömmum tíma en fram-
koma Bláfjallanefndar gagnvart ÍR
hefir verið með slíkum hætti að orð
fá vart lýst og ljóst nú eftir mál
fyrrverandi formanns Bláfjalla-
nefndar á borgarstjórnarfundi þ.
16. nóv. s.l. hvers taum nefndin
hefir dregið- Fyrrv. form. segir á
þessum fundi að stjórn fólkvangsins
hafi samþykkt þ. 8. des. 1976, að
Kóngsgilið verði rekið af fólks-
vagnsstjórn, en jafnframt verði
skíðadeildum Ármanni,
Breiðabliki og Fram, sem eftir
hefðu sótt, ætluð svæði í kring og
— að Ármann hafði þar forgöngu
um að velja sér stað. Þetta voru
fróðlegar upplýsingar fyrir IR.
Hvað varð um umsóknir ÍR dagsett-
ar þ. 20. feb. 1974, 3. nóv. 1975, 22.
des. 1976, 2. mars 1977 og 23. sept.
1977. Fyrrverandi Bláfjallanefnd
svaraði engum af þessum umsókn-
um og hefir þeim reyndar ekki verið
svarað enn. Á sama tíma er staðið í
samningum við Ármann, sem hafði
sett sinn skála niður í óleyfi en
skíðalyftum IR mokað í burtu og
vöðlað saman með jarðýtum
borgarinnar, sömuleiðis lyftuhúsi
félagsins fjarlægt, en lyfturnar
þurftu viðgerðar við fyrir tvisvar
sinnum þá upphæð er þær kostuðu í
upphafi. Þetta voru þakkirnar fyrir
grunngröftinn. Forgang Ármanns
er erfitt að skilja, en Bláfjallanefnd
virðist taka til greina ógildan
samning er Ármann hefir við
Selvogshrepp. Um tilurð þessa
samnings skal ég fræða lesendur.
Þegar ljóst var að hverju SKRR
stefndi 1967, kom að máli við mig á
IBR þinginu, þar sem átti að taka
tillögu SKRR fyrir, formaður
Ármanns og sagði mér að hann og
einhverjir Ármenningar hefðu
brugðið sér í Selvoginn og gert
þennan samning, svo gömul er hefð
Ármanns í Bláfjöllum. Þessi samn-
ingur féll úr gildi við stofnun
fólksvangsins 1973, eftir að Blá-
fjallanefnd hafði auglýst eftir
athugasemdum og engar fengið,
hvorki frá Ármanni né neinum
öðrum. Þá virðist fyrrv. formaður
Bláfjallanefndar ekki gera sér ljóst,
er hún talar um að Ármann væri nú
að setja niður litla toglyftu, að þessi
toglyfa, verður með fullum afköst-
um síðar meir, jafn afkastamikil og
báðar lyftur borgarinnar þ.e. lyftur
1. og 2.
Ég held að formaðurinn fyrrv.
viti betur, en samningurinn við
Ármann virðist vera að komast í
höfn og því á að gera mótabúnað að
aðalatriðinu og hvenær Ármann
ætti að hverfa með skála sinn.
Sannleikurinn er sá að það er búið
að veita Ármanni slíka gífurlega
séraðstöðu allra félaga í Reykjavík
að því mætti líkja við að einu félagi
væri afhentur Laugardalsvöllur til
umráða. Á meðan á þessu stendur
er Ármanni gefin raflínuheimtaug
en önnur félög í Reykjavík verða að
kaupa slíkan munað fyrir milljónir
króna. Þá hlýtur Ármann einnig að
njóta góðs af snjótroðara borgar-
innar, en slíkt tæki keyptu KR-ing-
ar fyrir ótaldar milljónir, en aðrir
hafa ekki ráðist í slíkt ennþá. Til að
upplýsa Kristján Benediktsson um
hvers vegna Selvogshreppur vilji
styðja Ármenninga frekar en hitt,
skal ég segja þetta: Á Bláfjalla-
nefndarfundum mætir varafulltrúi
Selvogshrepps, því aðalfulltrúi
mætir ekki, og hefir sennilega ekki
áhuga á því. En varafulltrúi þessi er
bórir Lárusson
ekki Selvogshreppsbúi frekar en ég,
en hann er góður Ármenningur og
ber miklu frekar að líta á hann sem
fulltrúa félagsins. N.B. þetta er
kannski athugandi fyrir borgaryfir-
völd, ef Reykvíkinga vanhagar um
eitthvað í öðrum sveitarfélögum, að
komast bara þar í nefndir!
Það er að heyra að allir borgar-
fulltrúar fagni friði í Bláfjöllum og
kannski Sigurður G. Tómasson
skilji einnig hvernig félagarígur og
slíkir smámunir verða til, en það er
ekki gleðilegt þegar friður næst með
því að traðka svo á öðrum að þeir
beri beint fjárhagstjón af, séu ekki
virtir viðlits og félagsstarf þeirra
sett í mola. ÍR-ingar fundu fljótt
lyktina af þessu, og sem betur fer
hófust þeir handa um að koma fyrri
aðstöðu sinni í viðunandi horf og
hafa nú reist varanlega lyftu í
Hamragili við Kolviðarhól. Það sjá
allir nú að hljótt hefði orðið um IR
til fjalla, ef þeir hefðu ekki hafist
handa um þetta en beðið eftir svari
Bláfjallanefndar.
En ÍR hefir enn áhuga á að reisa
mannvirki í Bláfjöllum, og af
reynslu Ármenninga væri líklega
best að þeir settu sig niður í óleyfi
og byðu borginni byrginn, en það
hefir ekki verið stefna ÍR hingað til
og mun ekki verða, því þrátt fyrir
allt kunnum við að meta styrki þá
er borgarstjórn útvegar okkur af fé
borgarbúa og bjóðum borgarbúa
velkomna að nýta sér mannvirki
okkar í Hamragili og síðar í
Bláfjöllum.
Þ.L.
Athugasemd
Duttu af mér dauðar lýs, eins og
sagt er, þegar ég af tilviljun sá skrif
Þóris Lárussonar, sem voru að fara
í prentun, og bið leyfis að fá að gera
stutta athugasemd. Ég skil satt að
segja ekki hvað hann á við með
rangri frásögn, enda kemur það
ekki fram. Ræða sú, sem sagt er frá
í úrdrætti, og ég flutti í borgar-
stjórn var um nýju stólalyftuna,
Kóngsgilið og aðstöðu glímufélags-
ins Ármanns þar, eftir að hin nýja
Bláfjallanefnd (sem ég er ekki aðili
að) gerði við félagið samning. Fann
ég að tveimur atriðum í þeim
samningi, vegna þess að þar finnst
mér gengið á hlut annarra skíðafé-
laga og skíðafólks almennt, og
reyndi þarmeð að rétta svolítið
þeirra hlut. Um upphaf og fyrstu
slóð inn eftir ræddi ég ekki — enda
mundi ég aldrei þora að segja hver
þar fór fyrstur, svo margir sem
hafa tjáð mér að það hafi verið þeir.
Veit bara að Eysteinn Jónsson átti
þar mikinn hlut að veginum.
Viðskiptum Ármanns og ÍR hefi ég
aldrei komið nálægt.
En ein ástæðan fyrir því að
fyrrverandi Bláfjallanefnd vildi
ekki fallast á að Ármann fengi
loforð fyrir aðstöðu suður eftir
öllum fjöllunum, eins og þeir
sóttust eftir, var einmitt sú að
annað skíðafólk og önnur félög ættu
líka rétt á að komast að, IR að
sjálfsögðu ekki síður en aðrir. En öll
önnur félög hafa beðið af skilningi
og þolinmæði eftir lyktum deilna
Bláfjallanefndar við Ármann og
skipulagi á skíðasvæðinu, — IR-ing-
ar þeir, sem við mig hafa talað, líka.
Elín Pálmadóttir.
I<omdu
sem oftast, en
Ef þú semur um reglu-
bundinn sparnað í 12,18
eða 24 mánuði, þá getur
þú látið bankann skuld-
færa t.d. allt að tuttugu
og fimm þúsund krónur
mánaðarlega á
viðskiptareikning þinn.
Að sparnaðartímanum
loknum getur þú fengið
sparilán til 12, 27 eða 48
mánaða, og falið bank-
anum að skuldfæra
mánaðarlegar endur-
greiðslur á sama hátt.
Þannig spörum við
ér sporin.
Það eina, sem þú þarft
ð hafa fyrir, er undir-
krift þín og maka þíns.
nnað byggist á gagn-
væmu trausti og
jónustu.
iðjið Landsbankann
bæklinginn
sparilánakerfið.
Sparifjársöfnun tengd réttí til lán
i •

v vrr.st sl Sparnaftur þinn eftir Mánaftarleg innborgun hámarksupphaeö Sparnaöur í lok tímabils Landsbankinn lánar þér Ráftstöfunarfé þitt 1) Mánaftarleg endurgreiftsla Þú endurgreiftir Landsbankanum
12 mánufti 25000 300.000 300.000 627 876 28.368 á12 mánuftum
18 mánufti 25.000 450.000 675.000 1.188.871 32.598 á 27 mánuðum
24 mánuöi 25.000 600 000 1 200.000 1.912.618 39.122 á 48 mánuftum
1) í tölum þessum er reiknað með 19% vöxtum af innlögðu fé, 24% vöxtum af lánuðu fé, svo og kostnaði vegna lántöku. Tölur þessar geta
breytzt miðað við hvenær sparnaður hefst. Vaxtakjör sparnaðar og láns eru háð vaxtaákvörðun Seðlabanka íslands á hverjum tíma.
LANDSBANKENN
Sparilán-tiygging í fixmtííð