Morgunblaðið - 27.01.1979, Qupperneq 16

16
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 27. JANÚAR 1979
Markús Örn Antonsson:
Guðrún staðfestir
glundroðakenninguna
í Þjóðviljanum á fimmtudag-
inn birtist grein Guðrúnar
Helgadóttur borgarfulltrúa,
þar sem hún staðfestir í einu og
öllu glundroðakenninguna svo-
kölluðu, sem við sjálfstæðis-
menn höfum löngum ftrekað
kjósendum til varnaðar fyrir
borgarstjórnarkosningar. Inn-
tak kenningarinnar er og
hefur verið býsna einfalt og
öllum skiljanlegti Þrfflokkun-
um til vinstri er ekki treyst-
andi til að fara með stjórn
málefna Reykjavfkurborgar,
þeir eru sundurleitur hópur,
sem mun ekki koma sér saman
um örugga framkvæmd skýrt
afmarkaðrar pólitfskrar
stefnu. Þeir hafa ekki getað
beitt þvf aðhaldi f daglegri
stjórnsýslu hjá borginni, sem
sjálfstæðismenn jafnan gerðu
og þá fyrst og fremst að
frumkvæði borgarstjórans.
„Við _ verðum að finna
sameiginlega leið með tveimur
öðrum stjórnmálaflokkum.
Þetta er vissulega ekki eins og
þegar einn flokkur, Sjálfstæðis-
flokkurinn, mótaði alla stefnu,"
segir Guðrún Helgadóttir í
grein sinni.
Þarna rataðist borgar-
fulltrúanum í eitt skipti af fáum
satt orð á munn. Það gerist æ
fátíðara. Við sjálfstæðismenn
höfðum uppi sterkar aðvaranir
um að meðferð brýnustu hags-
munamála borgarbúa yrði háð
hrikalegu samningamakki og
baktjaldaþrefi ef vinstri
flokkarnir kæmust nokkurn
tíma í meirihluta í borgarstjórn.
Maður hafði aftur á móti
ályktað, að nú skyldi öllum
pólitískum metingi og persónu-
legum skætingi fulltrúa þessara
flokka innbyrðis stillt í hóf um
sinn einmitt til þess að glund-
roðakenning sjálfstæðismanna
sannaðist ekki á þeim þegar á
fyrstu mánuðum samstarfsins.
En hvað gerist. Guðrún
Helgadóttir, borgarfulltrúi
kommúnista, gengur fram yfir
skjöldu og lýsir á áhrifaríkan
hátt hvers konar öngþveiti og
úrræðaleysi ríkir á borgarskrif-
stofunum og í stofnunum
Reykjavíkurborgar vegna ósam-
komulags eða sofandaháttar
kjörinna fulltrúa í meirihlutan-
um.
Þæft og nuddað
„Nú verðum við borgar-
fulltrúarnir að þæfa þetta allt í
þrem borgarmálaráðum flokka
okkar, og nudda síðan embættis-
mönnunum til að framkvæma
niðurstöðuna." Þetta eru hennar
eigin orð í greininni í Þjóð-
viljanum og hefðum við sjálf-
stæðismenn augsýnilega ekki
getað verið sannspárri né kveðið
skýrar að orði um það, hvers
konar stjórnarfar tæki við hér í
borg ef þessi ósam3tæða og
mislita hjörð þríflokkanna næði
meirihluta í borgarstjórninni.
Guðrún Helgadóttir er kunn
orðin fyrir gönuhlaup á vett-
vangi stjórnmálanna og fljót-
ræðislegar yfirlýsingar, sem oft
er auðvelt að tæta svo sundur að
ekki standi steinn yfir steini. Nú
býr meiri alvara að baki en
áður. Borgarfulltrúinn hefur
sýnt að undanförnu ýmis
þreytumerki vegna ósamlyndis í
meirihlutaflokkunum og ekkert
reynt að leyna þeim. Grein
hennar í Þjóðviljanum er opin-
ber yfirlýsing um að nú sé
mælirinn fullur. Enda kannski
ekki nema von. Guðrún vasast í
ýmsu og vill ráða ein. Þetta geta
þau hin í sandkassa þríflokk-
anna ekki allskostar sætt sig við
og slá stundum frá sér. Upp á
síðkastið eru það einkanlega
Kjaravalsstaðabardagi og fjár-
mál Félagsmálastofnunar, sem
farið hafa í taugarnar á borgar-
fulltrúanum, svo að upp úr
sýður nú. Um Kjarvalsstaði
ætla ég ekki að fjölyrða en
varðandi Félagsmálastofnun er
það að segja, að starfsmenn þar
hafa sent meirihlutanum
óvandaðar kveðjur vegna
peningasveltis, sem stofnunin
hefur verið í undanfarna
mánuði.
Auðvitað er sú staða á ábyrgð
meirihlutans, þar með
Guðrúnar Helgadóttur og þó sér
Markús Örn Antonsson
í lagi hennar, þar sem hún er
pólitískur oddviti í stjórnar-
nefnd stofnunarinnar fyrir hönd
forystuflokksins í borgarstjórn.
Það ættu að vera hæg heimatök-
in til að kippa svona málum í
lag.
Svo hefur þó sýnilega ekki
verið og reynir Guðrún að kenna
einhverjum flækjum í em-
bættismannakerfinu um þessi
vandkvæði öll.
Kisa þvær sér
„Og stundum gerast hlutir,
sem ekkert okkar hefur tekið
neina ákvörðun um, svo sem
fjárskorturinn í Félagsmála-
stofnun um jólin, þegar svo-
kallaður dagskammtur til þurf-
andi borgara var felldur niður
um hátíðarnar. Enginn borgar*
fulltrúi hafði ákveðið það.
Enginn hafði tekið ákvörðun um
að farið skyldi á annan hátt með
þetta fé en venja hefur verið.
Við hljótum að líta á þetta sem
slys, sem gerðist í kerfinu." Svo
mælti Guðrún.
Hvað merkir svona kattar-
þvottur í raun og veru? Jú,
Guðrún er að gera því skóna, að
raunir Félagsmálastofnunar og
skjólstæðinga hennar verði að
skrifast á reikning „kerfisins"
og hin pólitíska forysta meiri-
hlutans sé stikk frí. Málið er
ekki svona einfalt og Guðrún
getur ekki búizt við að henni
verði liðið að draga upp þvílíkar
falsmyndir af atburðum á
borgarstjórnarvettvangi mót-
mælalaust.
Ég mótmæli því að hér hafi
verið á ferðinni einhver yfirskil-
vitleg fyrirbæri í „kerfinu" sem
enginn mannlegur máttur hafi
fengið við ráðið eins og Guðrún
er að ýja að.
Staðreyndin er sú, að oddvit-
um meirihlutans í borgarráði
var sérstaklega gerð grein fyrir
fjárhagsstöðu Félagsmála-
stofnunar löngu fyrir jól vegna
aðsteðjandi erfiðleika þá. Þessi
sérstaki vandi, sem orðið hefur
eftir jólin, hefur verið rækilega
tíundaður fyrir hinum pólitísku
oddvitum meirihlutans í borgar-
ráði og fyrir embættismanni
þeirra, borgarstjóranum. Málin
hafa samt ekki fengizt leiðrétt
og litlar líkur á að svo verði í
bráð. Það er greinilega ekki vilji
fyrir hendi hjá þessum fyrir-
svarsmönnum meirihlutans að
leiðrétta þau. Því verður
Guðrún Helgadóttur einfaldlega
að kyngja, þótt henni þyki það
hart.
Enginn ábyrgur
Annars staldraði ég sérstak-
lega við þessi ummæli
Guðrúnar: Enginn borgarfull"
trúi hafði ákveðið það. Er þetta
ekki einstaklega lítilmótleg að-
ferð til að firra sjálfan sig allri
ábyrgð og að sama skapi dæmi-
gerð fyrir borgarfulltrúa meiri-
hlutans nú? Greinilega
forkastanleg. En þarna er þó
fengin staðfesting á fullyrðing-
um okkar sjálfstæðismanna um
að án ábyrgrar pólitískrar
forystu í embætti borgarstjór-
ans í Reykjavík væri yfirvofandi
hætta á að Reykjavíkurborg
sem stofnun yrði stjórnlaust
rekald, sem enginn þættist bera
ábyrgð á. Þetta á náttúrulega
alveg sérstaklega við þegar þrír
mismunandi flokkar þykjast,
ætla að stjórna saman, en eru
jafnan yfirfullir tortryggni hver
í annars garð og þora ekki vegna
afspurnar út á við að taka á
málum þegar þess er mest þörf.
Þessi staða er strax ríkjandi í
æðstu stjórn borgarinnar. Þar
er hver höndin upp á móti
annarri á hinum pólitíska vett-
vangi, menn koma sér ekki
saman um afgreiðslu mála og úr
öllu saman verður ein ringlu-
reið. En meirihlutinn hefur
komið sér upp syndasel til að
varpa ábyrgðinni á undir slíkum
kringumstæðum. Það er hinn
„ópólitíski framkvæmdastjóri,“
— borgarstjórinn í Reykjavík.
Hann er „kerfisstjórinn" sem
óábyrgir pólitíkusar meirihlut-
ans ætla að kenna um það sem
illa fer.
Smfóníutónleikar
Efnisskrát
J. Ch. Bach Siníónía op. 18
nr. 5
Monteverdi Harmljóð
Arfdnu
Mahler Riickertlieder
ThommesenOpp Ned Ned
Stjórnandi: Páll. P. Pálsson
Einsöngvarit Sigríður E. Magnúsdóttir.
Það var skemmtleg tilbreyting í
að heyra verk eftir yngsta son
Jóhanns Sebastian Bach. Jóhann
Christian var mjög gott tónskáld
og er vitað, að bæði mun hann
hafa sagt Mozart til í tónsmíði og
verið honum fyrirmynd í stíl. Það
sem einkum mætti benda á er að í
flutninginn vantaði alla snerpu í
tóntaki. Svona tónlist þarf að vera
kvik og skýr en mjúk og hægmynd-
að tóntak hæfir þessum stíl illa.
Vel væri viðeigandi að flytja fleiri
sinfónisk verk eftir Jóhann
Christian og sömuleiðis kennara
hans og eldri bróður Philipp
Emanuel. í efnisskrá stendur að
flutt verði Harmljóð úr Ariönu
eftir Monteverdi. Verkið sem flutt
Tónlist
eftir JÓN
ÁSGEIRSSON
var, er útfærsla eftir Carl Orff, í
gjörbreyttri gerð (Freie Neu-
gestaltung — samkv. Neue Musik
eftir Hans Vogt), sungin á þýsku
og á fátt sameiginlegt með tónlist
Monteverdi, nema nokkur stefbrot
og hljómasamsetningar. Rétt hefði
verið að geta þess í efnisskrá og
vel má njóta flutning verksins, því
bæði er það fallega unnið af Orff
og var vel flutt af Sigríði E.
Magnúsdóttur. Funf Lieder nach
Ruckert samdi Mahler sama ár og
Kindertotenlieder og mætti vel
leggja út í það fyrirtæki að taka til
meðferðar söngverk þessa önd-
vegistónskálds. Ekki ætti frammi-
staða Sigríðar E. Magúsdóttur að
vera til að skapa ótrú á því tiltæki.
Síðasta verkið á tónleikunum var
Opp Ned eftir Thommesen. Verkið
er áheyrilegt effekta-safn og
minnti á sakamálatónlist og var
vel útfært af hljómsveit og stjórn-
anda. Hvort allt hefur komið til
skila, skiptir ef til vill ekki máli
frekar en þær söngraddir tvær er
sleppt var og þá vaknar sú
spurning til. hvers var þetta
tilstand, hefði ekki allt eins mátt
láta gilda það sama fyrir verkið í
heild og söngraddirnar?
Sigrún Guðjónsdóttir
Sigrún Guðjóns-
dóttir form. FÍM
SIGRÚN Guðjónsdóttir var kjörin
formaður Félags íslenzjcra mynd-
listarmanna á aðalfundi félagsins,
sem haldinn var s.l. þriðjudags-
kvöld. Tók hún við formennsku af
Hjörleifi Sigurðssyni, sem er á
förum til útlanda. Við stjórnarkjör
fékk Sigrún 23 atkvæði en Einar
Hákonarson fékk 12 atkvæði.
Aðrir í stjórn eru Sigríður Björns-
dóttir ritari, Þorbjörg Höskulds-
dóttir gjaldkeri og Jón Reykdal og
Eiríkur Smith meðstjórnendur.
Aðalfundur Taflfélags
Seltjarnarness
Aðalfundur Taflfélags
Seltjarnarness var haldinn í félags-
heimilinu laugardaginn 20. janúar
s.l. Garðar Guðmundsson var
endurkjörinn formaður en aðrir í
stjórn voru kosnir: Haukur Guð-
mundsson varaformaður, Sólmund-
ur Kristjánsson gjaldkeri, Örn
Gylfason ritari, Tryggvi Hallvarðs-
son spjaldskrárritari og varamenn
Guðmundur Sigurbjörnsson og
Gylfi Gylfason.
Næsta verkefni nýkjörinnar
stjórnar er að halda meistaramót
Taflfélags Seltjarnarness sem er
stærsta mót félagsins og verður
haldið um miðjan febrúar.