Morgunblaðið - 27.01.1979, Síða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 27. JANÚAR 1979.
Míí)
MORötlKí-
KAFFINU
'M1
(0 ______ r
a<3<3
v V
Jú, þú hafðir lýst honum fyrir
mér, en ég hélt að þú værir
svona mikill grfnisti?
Úr því að þú ætlar niður, hvort
sem er, taktu þá þctta rusl með
þér!
Höfum við ekki ráð á þessum?
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Of fáar innkomur á hendi þina
virðast ætla að koma f veg fyrir
frfspilun spaðalitarins f varnar-
viðfangsefni þessarar viku. I>ú
crt með spil suðurs en austur gaf
og norður-suður eru á hættu.
Austur
S. D2
H. ÁKD7
T. D10984
L. Á7
Suður
S. KG7653
H. 103
T. Á53
L. G4
Vestur er sagnhafi í þrem
gröndum eftir þessar sagnir:
Austur 1 Tígull, suður 1 Spaði,
vestur 1 Grand, norður pass og
austur 3 Grönd.
Norður spilar út spaðaáttu,
tvisturinn frá borðinu og nú þarf
að skipuleggja vörnina.
Sjálfsagt líst þér ekki vel á
þetta. Vestur tvístöðvar greinilega
paðann með Á109 á hendinni og
látir þú gosann mun hann láta
níuna. Með því útilokar hann
fríspilun litarins. Fáist þannig
spaðaslagur má hugsa sér að
skipta í lauf. En til að það geri
gagn þarf norður að eiga röð í
litnum ásamt öruggri innkomu,
sem verður í öllu falli að vera
tígulkóngurinn.
Að öllu þessu athuguðu verður
niðurstaðan að láta spaðasjöið.
Norður
S. 84
H: 8652
T. K6
L. D9652
Vestur Austur
S. Á109 S. D2
H. G94 H. ÁKD7
T. G72 T. D10984
L. K1083 L. Á7
Suður
S. KG7653
H. 103
T. Á53
L. G4
Við ætlumst auðvitað til, að
norður spili aftur spaða þegar
hann hefur tekið á tígulkónginn.
Og þá verður auðvelt að gera
spaðalitinn góðan. Tígulásinn
verður síðar innkoma og vörnin
fær í allt sex slagi.
COSPER
©PIB
COMNIUGIN
COSPER
7828
Farðu nú að sofa þú getur lesið um þetta í
Mogganum á morgun!

ólur — mín I
44
verið a hann hafi slegið hann
niður á stfgnum, og sfðan hefur
hann orðið var við Ijósin á bfl
Susanne og heíur hraðað sér að
leita skjóls ...
I>að var Herman sem kom
Susanne til aðstoðar við að vera
sá fyrsti sem gaf þessari siigu
hennar trúverðugan svip.
— Já. og svo hefur hann
slegið Susanne niður þegar hún
stökk út úr hflnum. ba-tti nú
Magna frænka um betur.
— Já, en hvernig hefur
Susanne komist frá skógar
veginum og út á þjóðveginn?
Vitaskuld var það Gitta sem
sá veika punktinn f sögunni.
Kannski hef ég skreiðzt upp í
bflinn. svo ringluð, að ég man
ekki meir. sagði Susanne.
— Hvað er þessi lögga að
vilja sagði Herman frændi
gremjulega. — Ég sé ekki
betur en við séum sjálf búin að
leysa þetta.
— Ef Susanne hefði bara
ekki fengið þessa voðalegu
kúlu ... sagði Lydia.
— Það kemur ekkert málinu
við, greip Susanne fram í. —
En satt að segja langar mig tii
að sjá þcssa fórnarskál aftur,
Gitta. Mig langar mikið til að
vita hvað það var sem ég felldi
mig ekki við.
— Já, fórnarskálin. Þú ætl-
aðir að ná í hana f morgun,
sagði Martin. Mig fýsir líka að
sjá hvað særir tilfinningar
Susanne f samhandi við skál-
ina.
— Nei, nú skulum við snúa
okkur að þvf að hugsa um
kvöldverðinn. Það var
Magna frænka sem reis upp.
— Ég gaf báðum stúlkunum
frí, svo að við verðum að sjá um
þetta...
— Sent stúlkurnar í burtu...
Herman frændi starði á hana.
— Taktu því rólega. Þú færð
kalda steik og salat, en ég vcrð
að losna við stúlkurnar. Þær
voru að sálast úr hnýsni og
forvitni og ég varð vitni að því
að önnur var að blaðra ein-

Aðeins mann-
kynssagan

Ég ætla að reyna að leggja
sjónvarpinu lið og þakka því fyrir
allt gott og skemmtilegt sem það
flytur mér, þótt margt sé þar flutt
sem börn og fullorðnir hafa ekki
gott af að sjá.
Þá vil ég minnast á þættina um
Kládíus sem nú eru mjög vinsæll
þáttur en ljótur á köflum. Fólk
verður þá að hafa í huga, að þetta
er bara mannkynssagan sem
kennd er í skólunum og brýnt er
fyrir börnum að læra vel eins og
allar aðrar námsgreinar. Ég vil því
benda þeim mæðrum og öðrum,
sem þola illa að sjá nokkuð
hryllilegt, á að slökkva á tækjum
sínum og ættu mæður einnig að
hafa það vald yfir börnum sínum
að þær geti varnað þeim að sjá
þætti sem ekki eru við barna hæfi.
Venjulega er tekið fram í
dagskrárkynningu ef viðkomandi
mynd er ekki við hæfi barna né
heldur taugaveiklaðs fólks, einnig
er dagskrá kynnt í blöðum og
útvarpi oft á dag svo efnið ætti
ekki að koma neinum á óvart.
Hvað segja nú mæðurnar um
þættina sem nú er verið að sýna og
á ég þar við „Rætur“? Er nokkuð
betri meðferðin á fólkinu þar þó
oft á annan hátt sé?
Það ættu foreldrar að hafa
hugfast, að ýmislegt fer fram á
alltof mörgum heimilum sem börn
og unglingar ættu ekki að sjá og
heyra, jafnvel barsmíð milli þeirra
eigin foreldra, einkum þar sem vín
er haft óhóflega um hönd, en
stundum einnig án þess.
Mæður sem vilja börnunum
sínum allt það besta ættu að vera
heima hjá þeim á kvöldin, þau
kynnu áreiðanlega best við það, en
ekki láta sjónvarpið koma í stað
móðurinnar. Þótt sjónvarp sé á
heimilinu er enginn skyldugur til
að horfa á það, lokið bara
augunum eða slökkvið á sjón-
varpinu.
Ég er ekki að reyna að mæla því
bót sem ljótt er en umfram allt vil
ég minna fólk á að láta ekki börnin
sjá neitt það, sem orðið getur til
Framhaldssaga eftír Else Fischer
Jóhanna Kristjónsdóftir Oýdd
hverju í Bernild, sem...
Hún þagnaði og leit á Sus-
anne.
— Ég veit það, sagði Sus-
anne. — Önnur heyrði mig
segja ég skyldi slá Einar
Einarsen niður með glöðu geði.
— Hamingjan góða, hvers
vegna ertu lfka að taka þannig
til orða.
Martin greip í hönd hennar.
— Þú þarft ekki að reyna að
gera allt eins slæmt fyrir þig
og hugsast getur.
— Töluð orð verða ekki aftur
tekin, sagði Magna frænka —
en mér fannst alténd það væri
rólegra að við hefðum enga
utanaðkomandi hér með okkur.
— Susanne, Lydia og ég
setjum á borðið, sagði Martin
skörulega.
— Kannski ættum við að
skipta okkur í hópa, svo að
einhver væri hér eí Bernild
vildi ná f okkur.
— Ég hefði haldið það væri
nú einum of langt gengið að við
fengjum ekki að borða kvöld-
verðinn okkar í friði bara af
því að einhver landshorna-
flakkari hefur slcgið mann
niður þrumaði Herman frændi.
— Ég hef að minnsta kosti ekki
hugsað mér að sitja hér
aðgerðarlaus það sem eftir er
dagsins.
— Við skulum skipta okkur
svo að einhver geti verið innan
seilingar ef Bernild kallaði,
stakk Jasper upp á og reis á
fætur.
— Það hlýtur auðvitað að
vera einhver flækingur, sem
hefur þarna verið að verki.
Martin breiddi dúkinn á
borðið og svipaðist um eftir
kertastjökum til að prýða
borðið.
— Já, vitanlega. Þannig
liggur sjálfsagt í þvf.
Susanne fór að að telja hnífa
og gaffla, þegar hún hætti í
miðjum klfðum. Á þessu litla
borði hafði verið óhemju stór
Seningabunki í morgun.
skaplega mikið af peningum.
Hefði hún átt að segja Bernild
frá því? Hún yppti uxlum með
sjálfri sér. Það var auðvitað
ýmislegt sem hún hefði getað
sagt honum. Uún hefði getað
sagt ailt sem hún hafði séð og
heyrt eftir að hún kom hingað
og það gat ekki verið meining-
in.