Morgunblaðið - 01.03.1979, Page 37

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 1. MARZ 1979
37
hjarta hennar ofviða. Hún
andaðist fimmtudaginn 22. s.l.
snemma morguns.
Fráfall Kristínar skapar undar-
legt tóm sem erfitt er að sætta sig
við, eins og alltaf þegar sláttu-
maðurinn mikli sækir sitt. Litla
syni mínum finnst skrítið að lang-
amma skuli ekki koma heim af
spítalanum, því að honum finnst
hún eiga að vera hjá langafa í
Selásnum og sendir hann kveðjur
sínar. Einnig þakka ég hve vel hún
tók mér er ég kom í fjölskylduna
fyrir nokkrum árum.
Góðan Guð bið ég styrkja harmi
sleginn eiginmann, börn og ætt-
ingja.
Blessuð sé minning hennar.
Skúli Möller.
Kveðja frá sóknarnefnd
Arbæjarsafnaðar.
I dag verður til moldar borin
Kristín Jóhannesdóttir Selásbletti
3 í Árbæjarhverfi.
Kristín og Filippus maður henn-
ar voru með fyrstu frumbyggjum
Árbæjarhverfis. Lengi vel voru
aðeins nokkur hús á stangli á
þessu svæði og húsið þeirra á
Selásbletti 3 þeirra langstærst. Á
árunum eftir 1960 breyttist þessi
fámenna byggð í það að vera stór
byggðakjarni með um 5000 íbúa.
íbúar Seláss tilheyrðu Lága-
fellssöfnuði í Mosfellsprestakalli
og presturinn sat á Mosfelli. Kom
það því í hans hlut að annast öll
prestsverk fyrir þetta fólk. Það
var engin tilviljun að Kristín og
Filippus höfðu snemma afskipti af
málefnum kirkjunnar því að áhugi
þeirra var einlægur fyrir öllu
hennar starfi. Það kom því oft
fyrir að messað var á heimili
þeirra.
Það var heldur engin tilviljun að
Kristín var kosin í fyrstu sóknar-
nefnd Árbæjarsafnaðar. Sat hún í
sóknarnefndinni til dauðadags.
Með þessum fáu orðum skulu
henni þökkuð öll hennar störf í
þágu Árbæjarsafnaðar.
Allt þangað til Safnaðarheimilið
var vígt á s.l. ári, fóru sóknar-
nefndarfundir fram á heimilum
nefndarmanna. Það var ævinlega
tilhlökkunarefni að mæta á fundi
á heimili Kristínar. Þar var tekið á
móti gestum með miklum myndar-
brag. Það var ekki hægt að merkja
það að hún væri orðin aldin að
árum, því að allt sem hún bar fram
hafði hún sjálf bakað og fáir tóku
henni fram í þeim efnum og unun
var að sjá kaffiborðið hennar og
líkast því sem hefðarkona hefði
höndum um farið.
Ótalið er það starf sem hún
innti af höndum fyrir hverja
guðsþjónustu. Hún sá um blóm og
kerti á altari á meðan heilsan
entist, að ógleymdum ýmsum gjöf-
um sem þau hjón létu af hendi
rakna, sem Árbæjarsöfnuður mun
búa að um ókomna framtíð.
Það er sóknarnefndinni ljúft að
bera fram þakklæti til Kristínar
Jóhannesdóttur á útfarardegi
hennar fyrir hennar einlæga
áhuga og óeigingjarna starf um
leið og við vottum Filipusi manni
hennar og öðrum aðstandendum
innilega samúð
Sóknarnefnd Árbæjarsafnaðar.
Afmælis- og
minningar-
greinar
ATIIYGLI skal vakin á því, að
afmælis- og minningargreinar
verða að berast blaðinu með
góðum fyrirvara. Þannig verð-
ur grein, sem birtast á í
miðvikudagsblaði, að berast í
síðasta lagi fyrir hádegi á
mánudag og hiiðstætt með
gieinar aðra daga. Greinar
mega ekki vera í sendibréfs-
formi eða bundnu máli. Þær
þurfa að vera vélritaðar og
með góðu línuhiii.
Haraldur Eyjólfsson frá Gautsdal:
I>eir eru þá svona á lit-
inn, heilagir englar
111 var hans fyrsta ganga, var
sagt um einn fornkappann hér
áður fyrr. Hörð Grímkelsson.
segja má Eitthvað líkt um núver-
andi ríkisstjórn. Ég varð undrandi
í vetur er mér var tilkynnt að það
væri komin aukaskattur á mig frá
ríkinu. Ég var á sjúkrahúsinu á
Landakoti, er mér barst þessi
fregn. Mér varð að orði, „þeir eru
þá svona á litinn, heilagir englar.
Skattleggja gamla fólkið tvisvar á
sama árinu". Svona vitleysa er
einsdæmi hér á landi. Ég þori að
fullyrða að svona frumhlaup hefðu
aldrei hent síðustu ríkisstjórn. Ég
las það í Morgunblaðinu í vetur
þegar aukaskatturinn var á ferð-
inni að gömul kona þurfti að borga
níutíuþúsund krónur í aukaskatt,
er stafaði af því að húsið hennar
stóð á svo dýrri lóð. Það er dýrt
grjótið í henni Reykjavík, Ingólfur
hefur sloppið betur á sínum tíma.
Þessir stjórnarherrar létu í
veðri vaka, að þessi aukaskattur
mundi einvörðungu lenda á
bröskurum og jæim sem stela
undan skatti. Eg efast um að
þessir herramenn hafi taláð um
þetta á framboðsfundum síðast
liðið vor, að þeir ætluðu að fara
þessa leið og ráðast á garðinn þar
sem hann var lægstur. Það hefur
aldrei þótt karlmannlegt. Satt að
segja hélt ég að búið væri að taka
nóg af þessu eldra fólki, með því að
láta það aldrei hafa raunvexti af
innistæðum sínum. Ég spurði
bankastjóra að því, hverjir það
væru sem legðu fé í banka. Hann
sagði það væri aðallega eldra fólk
og börn. Þetta er fólkið sem leggur
fram féð til uppbyggingar
þjóðfélagsins, og bókstaflega samt
er verið að hegna þessu fólki fyrir
að leggja fé til hliðar.
Vilmundur Gylfason er alveg á
réttri línu í vaxtamálum, hann
segir að það eigi að vera raun-
vextir. Það er hárrétt. Ég heyrði
til hans og Lúðvíks Jósepssonar í
Kastljósi í vetur, þar hafði
Vilmundur algera yfirburði, enda
fór hann með rétt mál. Lúðvik
sagði að vísu í öðru orðinu að
raunvextir ættu rétt á sér, en samt
sem áður var hann á móti þeim.
Sigurvegararnir í síðustu
alþingiskosningum voru lengi
tregir til að taka þátt í myndun
ríkisstjórnar. Auðvitað fylgir
vandi vegsemd hverri. Vinstri
menn vissu um örðugleika í efna-
hags- og skuldamálum. Þeir búast
við einhverri tíkargjólu á þessari
leið sem framundan er, sem ekki
er ólíklegt að verði. Það fer vel á
því að Alþýðuflokksmenn og
Alþýðubandalagsmenn fái að
spreyta sig á því að glima við
efnahagsvandann. Það er fyrst og
fremst þessum flokkum að kenna
hvernig þessi mál líta út í dag, þó
sólstöðusamningarnir slægju allt í
gegn með vitleysuna. 60% kaup-
hækkun á einu ári, hefðu hvergi
gengið að í heiminum.
Viðsemjendur launaflokkana
helda því fram að ríkisstjórnin
hafi skrifað undir samningana og
svikið þá síðan. Þetta urðu þeir að
gera til þess að koma atvinnuhjól-
inu af stað. Ég get fullyrt það, að
þetta var ekki gert af illvilja
heldur illri nauðsyn. Upp úr þessu
öllu saman finnav stjórnarand-
stæðingar upp orðið kaupráns-
samningar, þetta ljóta orð hefur
áreiðanlega gefið sigurflokkunum
mörg atkvæði. Nú er eftir að sjá
hvernig þeim gengur að standa við
sín stóru orð.
Fráfarandi ríkisstjórn gerði
margt gott meðan hún var við
völd, hun kom fram stærsta máli
sem verið hefur uppi um áratuga
skeið og á ég það við landhelgis-
málið. Lífsafkoma þjóðarinnar
byggðist algerlega á því hvernig
þessu máli reiddi af. Einnig má
Haraldur Eyjólfsson
benda á að atvinna hefur aldrei
verið blómlegri en á árum síðustu
ríkisstjórnar. Aftur er verra með
skuldamálin, þau er komin í mikil
óefni og vandi verður fram úr
þeim að ráða.
Nú spyr ég, hvernig ætlar þjóðin
að taka á móti stórkostlegum
náttúruhamförum. sem alltaf má
búast við í þessu landi, svo sem
jarðskjálftum, eldgosum, hafís og
stórharðindum. Og þjóðin komin á
bólakaf í skuldafen. Mínar tillögur
eru þær, að þjóðin fari að losa sig
við skuldirnar og berja niður
verðbólguna, og fari að lifa sem
frjálsir menn.
Ég hef hvað eftir annað mynnt á
þrettándu öldina, á fundum norður
á Blönduósi, og ítreka það hér. I
henni var bæði gull og grjót. Það
var þá sem valdhafarnir afhentu
þjóðina undir erlendan konung.
Það tók okkur hvorki meira né
minna en sjö aldir að endurheimta
sjálfstæði okkar. En vegna þess að
ég nefni hér bæði gull og grjót, vil
ég minna á að þrettánda öldin er
gullöld okkar Islendinga, þá voru
fornritin skrifuð.
Þjóðinni leið illa undir erlendu
valdi, svo var nærri henni gengið
að farið var að tala um að flytja
hana suður á Jótlandsheiðar Én
sem betur fór varð ekki af því.
Þetta dæmi hér að ofan sýnir
hverníg fer, þegar illa er stjórnað.
Það er mikið talað um hækkandi
verð á olíu og minkandi þorsk,
þetta fer illa saman. Það er ákaf-
lega auðvelt að mæta olíuhækkun-
inni ef vel er á haldið, leiðin sem
verður að fara er sú að skera niður
innflutning á vörum sam við höf-
um ekki Hot fyrir, svo sem bíla sem
þegar eru orðnir allt of margir í
landinu. Eins má nefna skip sem
enginn not er fyrir, þegar ekki er
til fiskur fyrir þau skip sem þegar
eru til í landinu. Með þorskinn er
aftur verra, honum fer fækkandi í
sjónum en fer aftur óþægilega
fjölgandi á landi. Hér þarf að snúa
dæminu við, fjölga þorski í sjó en
fækka í landi. Eitthvað hefur verið
til af landþorski í tíð Páls Ólafs-
sinar, hann orti þannig:
bað er ekkl þorsk að fá.
í þessum firði.
Þurru landi eru þeir á,
en einskins virði.
Út, úr þessu efnahagsöngþveiti
komumst við aldrei, nema þeð einu
móti, og það er að eyða minna en
aflað er. Það eru margir ríkir
menn í þessu landi, menn sem
heimta öll iífsins þægindi t.d.
heimta bíla á tveggja til þriggja
ára fresti. Þetta eru ekki mennirn-
ir sem skapa verðmætin. I flestum
tilvikum eru þeir dandeyður og
alætur þjóðfélagsins. Aftur á móti
eru það bændur, verkamenn og
sjómenn sem skapa verðmætin, en
eru samt lægst launuðustu
stéttirnar í landinu.
Að síðustu þetta. Það er spurn-
ing til Ólafs Jóhannessonar.
Hvernig er hægt að lækka verð-
bólgu, á meðan svo stendur að
hækkanir dynja yfir fólkið nær
daglega á flestum sviðum? Kaup-
hækkanir nýafstaðnar.
Haraldur Eyjólfsson
frá Gaulsdal.
Hún byrjar
í dag
Stórútsalan
á allskonar ullarefnum, s.s.
Gardínuefnum
Áklæöum
Ábreiöum
Pilsefnum
Kápuefnum
Úlpuefnum
ofl. fataefnum
Einnig gólfteppabútar og mottur
Allt á ótrúlega lágu verði
ALAFOSS H/F
Áklæða- og gólfteppadeild
Vesturgötu 2,
símar 22090 og 22091