Morgunblaðið - 01.06.1979, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 1. JÚNÍ 1979
Elísabet Jensen
Hilleröd—Minning
SVAR MITT
EFTIR BILLY GRAHAM
Fjölskylda mín hcfur miklar áhuggjur af mér, því að ég
þjáist mjög af kvíða. Ég hef reynt að vinna bug á þessu, en
ekki tekist. Getið þér hjálpað mér?
Guö hefur gert yöur aö ábyrgum manni. Hann
hefur ætlað yður tiltekna vinnu. Það er margt, sem
viö ráðum ekki við, en ekkert, sem er Guði um megn.
Ég legg til, að þér sjáið fyrst til þess, að þér hafið
leyst af hendi með trúmennsku þau störf, sem yður
ber skylda til að sinna. Að því búnu getið þér falið
Guði, hvernig allt fer.
Minnist þess, að Biblían segir, að við megum varpa
áhyggjum okkar upp á hann, enda beri hann
umhyggju fyrir okkur.
Þér gefið í skyn í bréfi yðar, að það sé margt, sem
þér ráðið ekki við. En verið þess fullviss, að því leyti
sem þetta snertir yður yfirleitt, að þetta er allt á valdi
Guðs. Jesús sagði: „Hafið ekki áhyggjur af morgun-
deginum." Hann vissi vel, að þeir væru margir, sem
eins væri ástatt um og yður.
Hugsanlegt er, að áhyggjur yðar spretti af þeirri
vitund, að ekki sé allt svo sem vera ber milli yðar og
Guðs. Þetta er svo algengt vandamál, að ég nefni það
við yður. Setjiö traust yöar á Krist, að hann veiti yður
hjálpræði. Gefið yður Guði á vald. Felið honum síðan
hvern vanda. Hann er fær um að leysa úr öllum
erfiðleikum.
Fædd 8. febrúar 1893.
Dáin 11. maí 1979.
Látin er nýlega merkiskonan
Elísabet Pétursdóttir Jensen, sem
lengst af var búsett í Hilleröd í
Danmörku.
Þeir sem heimsóttu Elísabetu
höfðu á orði, að frá heimili hennar
væri fegursta útsýni í allri
Danmörku. Hús hennar stendur á
bakka Slotsvatnsins, sem er blíð-
legt, lítið stöðuvatn umgirt hlýleg-
um beykiskógi, en hin tígulega
Friðriksborgarhöll gnæfir handan
vatnsins og speglast í fleti þess á
kyrrum kvöldum. Þessi töfrandi
sýn blasir við úr stofuglugganum
og hið fagra heimili Elísabetar
var sem gullinn rammi um þessa
skrautlegu dönsku landslags-
mynd. Skapgerð húsfreyjunnar á
heimilinu við Slotsvatnið féll eink-
ar vel að þessu umhverfi. Hlýlegt
viðmót hennar, sérstæð rausn og
höfðinglegt fas fannst mér vera
fasttengt og samofið hinum milda
og í senn tignarlega bakgrunni.
Enda þótt það yrði hlutskipti
Elísabetar að verða þátttakandi í
dönsku samfélagi, bar hún ævi-
lega tryggan hug til ættarslóða, og
traust bönd tengdu hana vinum og
ættingjum á Islandi.
Elísabet var fædd á Hálsi í
Fnjóskadal hinn 8. febrúar, 1893
dóttir prestsins þar séra Péturs
Jónsssonar og konu hans Helgu
Skúladóttur.- Faðir hennar Pétur
og Brynjólfur bróðir hans voru
tvíburar og urðu báðir þekktir
prestar og landskunnir menn fyrir
sérstætt minni, og ganga enn í dag
margar sagnir af þessum eigin-
leikum þeirra bræðra. Þeir voru
synir Jóns Péturssonar háyfir-
dómara og fyrri konu hans
Jóhönnu Soffíu Bogadóttur frá
Staðarfelli, en Jón var bróðir
þeirra Péturs biskups Péturssonar
og Brynjólfs Péturssonar fjölnis-
manns. Móðir Elísabetar, Helga,
var einstök gæðakona, ljúf í við-
móti og umhyggjusöm. Hún var
dóttir Skúla Kristjánssonar
hreppstjóra á Sigríðarstöðum,
S.-Þing. I ætt Elísabetar voru því
margir merkir embættismenn,
styrkir bændur og myndarhús-
mæður. Ólst Elísabet upp í því
menningarumhverfi, sem þetta
fólk hafði mótað. Kornung fluttist
Elísabet með foreldrum sínum að
Kálfafellsstað í Suðursveit, þar
sem faðir hennar þjónaði sem
prestur fram til ársins 1926. Þar í
Suðursveit ólst Elísabet upp yngst
þriggja systra, en þær voru
Jóhanna, Sigþrúður, sem síðar
giftist Helga Hermanni Eiríkssyni
skólastjóra og Jarþrúður, sem
giftist Sigfúsi M. Johnsen bæjar-
fógeta í Vestmannaeyjum. Bróðir
Elísabetar er var yngri en hún,
var Jón Pétursson, sem eins og
faðir þeirra varð einnig prestur á
Kálfafellsstað og síðar prófastur í
A.-Skaftafellssýslu. Hann var
kvæntur Þóru Einarsdóttur.
Nú er Elísabet fallin frá síðust
þessara systkina og síðust barna-
barna þeirra hjóna Jóhönnu frá
Staðarfelli og Jóns Péturssonar
háyfirdómara. En í þeim hópi
voru meðal annars þeir Pétur og
Páll Zóphaníassynir og Pétur,
Bogi og Ingimar Brynjólfssynir.
Út af þessum systkinabörnum er
kominn mikill ættbálkur og hópur
landskunnra manna.
Af barnabörnum Jóns Péturs-
sonar háyfirdómara og síðari
konu hans, Sigþrúðar Friðriks-
dóttur Eggerz eru Heba Geirs-
dóttir ekkja Aiexanders Jóhannes-
sonar, Sigþrúður systir mín og ég.
Sem ung stúlka fór Elísabet til
Danmerkur til náms í tannsmíði.
Þar kynntist hún manni sínum
Georg Jensen myndhöggvara, sem
lengst af rak steinsmiðju í
Hilleröd. Eignuðust þau hjón einn
son, Sturlu Age Stadfeld-Jensen f.
1928, sem nú er yfirlæknir við
ríkisspítalann í Vejle, Danmörku.
Hann er kvæntur danskri konu,
Jenny Porksen. Eiga þau tvær
ungar og ógiftar dætur sém heita
Hanna Elísabet f. 1960 og Birgitta
Jara f. 1962.
Elísabet var greind kona,
myndarleg og svipmikil, augun
stór, brún og hlýleg, hárið jarpt og
handatiltektir traustar og örugg-
ar.
Jafnfram heimilisstörfum vann
Elísabet ævinlega að tannsmíðum,
sem hún gerði af mikilli lagni og
smekkvísi og kom fólk víðs vegar
að til að njóta handbragðs hennar.
Þeim Georgi og Elísabetu auðn-
aðist að verða vel efnum búin,
enda þótt aldrei væri neitt til
sparað þegar miðla skyldi öðrum.
Þau hjónin voru bæði ráðdeildar-
söm, stunduðu bæði sjálfstæðan
atvinnurekstur og mátu gildi
einkaframtaks. í tómstundum
þótti Elísabetu gaman að slá í slag
með vinum sínum, og gekkst mjög
upp í því á seinni árum að spila í
bridgekeppnum með samborgur-
um sínum, en þau hjón bæði og
sonur þeirra þóttu spilamenn með
ágætum. Við þá list þótti Elísabet
kát og snögg og eftirsóttur með-
herji. Að mörgu leyti voru Elísa-
bet og Georg ólík að útliti og eðli
en hjónaband þeirra var ei að síður
með ágætum farsælt. Bæði voru
þau einstaklega alúðleg og varð
þeim því sérlega vel til vina.
Heimili þeirra var annálað fyrir
myndarskap og reisn. Ég minnist
heimilis þeirra við torgið í
Hilleröd og síðar hússins við
vatnið að Helsingörgade 41.
Þar innanstokks ríkti smekk-
legur danskur þokki með íslenzku
ívafi, veggina prýddu myndir af
íslenzku landslagi og ljósmyndir
af íslenzkum ættmönnum og vin-
um. Gesturinn var spurður frétta
að heiman, því alltaf var tími til
að láta hugann hvarfla til æsku-
stöðva þrátt fyrir önn dagsins.
Elísabet frænka og heimilið
hennar í Hilleröd og sumarhús í
Gilleleje eru tengd minningunni
um fyrstu utanlandsför mína. Þá
og æ síðan var heimilið í Hilleröd
það traustasta athvarf, sem ég
þekkti á erlendri grund. Þar var
maður ævinlega aufúsugestur
eða öllu heldur fagnað sem
fjölskyldumeðlimi, og áður en
varði var búið að slá upp veizlu.
Þetta voru sjálfsagðar heimilis-
venjur, og þar stóð Georg sem
öðlingur við hlið Elísabetar og tók
með alúð á móti íslenzku vina- og
frændliði konu sinnar. Þegar vor-
aði komu skip frá íslandi og með
þeim streymdu margar kynslóðir
af frændliði og venzlafólki til
Elísabetar frænku.
Gestrisni og rausn voru aðals-
merki þeirra hjóna. Til þeirra
komu gestir ævinlega að glæstum
borðum hlöðnum kræsingum og
voru að lokinni veizlu leystir út
með gjöfum. Alltaf var borið fram
hið bezta svo hver máltíð var
eftirminnileg hátíð. Húsmóðirin
hélt svo aðmanni góðmetinu, að lá
við óhófi þegar ábæti og nýjum
rétti var laumað að manni. Þá var
glatt á hjalla og setið og snætt
umdir gamanræðum húsbóndans,
en honum var sérlega leikið að
flytja snjallar borðræður og veita
gestum andlegt fóður með öllu
öðru meölæti.
Til aðstoðar við heimilishaldið
naut fjölskyldan tryggrar umönn-
unar Margrethe Thomson, sem
starfaði hjá þeim í fjölmörg ár og
var dyggur þátttakandi í heimilis-
lífinu. Hún hugaði að syninum
Sturlu og síðan dætrum hans og
annaðist seinast Elísabetu
aldraða ekkju, og sá um húshaldið
og góðmetið í eldhúsinu. Og ég tel
táknræn síðustu orð frænku
minnar, sem hún beindi til
Margrétar að mér viðstöddum,
þegar ég heimsótti hana í síðasta
sinn þar sem hún lá á sjúkrahúsi í
fyrra haust orðin rænulítil er hún
mælti veikburða: „Margrét, gefðu
honum reyktan ál og steikta önd.“
En þetta hugði hún vera hið mesta
lostæti sem unnt væri að bjóða
mér. Þetta var dæmigert fyrir
góðvild hennar í minn garð og
ævarandi höfðingskap.
Elisabet lét sér mjög annt um
velferð ættingja sinna á íslandi og
sótti þá heim nokkrum sinnum.
En tíðari voru heimsóknir þeirra á
heimili hennar. Þar voru frænd-
systkini hennar og fjölskyldur
þeirra oft langdvölum. Með móður
minni og Elísabetu var mikill
vinskapur og þakka ég Elísabetu
fyrir þá vináttu og þá umönnun,
sem hún sýndi móður minni og
okkur systkinum.
Nafna mínum Sturlu Jensen,
konu hans og dætrum sendi ég
samúðarkveðjur mínar og
Sigrúnar konu minnar. einnig
sendi ég kveðjur Margrethe ráðs-
konu heimilisins að Helsingörgade
41 og öðrum nánum vinum Elísa-
betar í Danmörku.
Sturla Friðriksson.
t
Eiginmaöur minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi.
ÞÓRDUR GEORG HJÖRLEIFSSON
skipstjóri
Bergstaöarstrœti 71,
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni þriðjudaginn 5. júní kl. 13.30.
Blóm vinsamleqast afþökkuð en þeir sem vildu minnast hins látna,
er bent á líknarfélög.
Lovísa Halldórsdóttir
Hrafnhildur Þóröardóttir Lárus Hallbjörnsson
Hjördís Þórðardóttir Guðmundur Karlsson
Andrea Þórðardóttir isleifur Bergsteinsson
Hjörleifur Þórðarson Jensína Magnúsdóttir
Ásdís Þórðardóttir Valdimar Hrafnsson
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Kveðjuathöfn um
DÝRFINNU GUNNARSDOTTUR
fer fram í Dómkirkjunni þriðjudaginn 5. júní kl. 15.00.
Jarðsett veröur í Vestmannaeyjum fimmtudaginri 7. júní kl. 14.00.
Hrefna Sígmundsdóttir
Guðrún Gunnarsdóttir
Katrín Gunnarsdóttir
Andrés Gunnarsson
t
Þökkum auösýnda samúð og hlýhug við andlát og jarðarför
VIGNIS ÁRSÆLSSONAR,
sölumanns,
Höfðahlíð 11, Akureyri.
Jóhanna Elíasdóttir,
Ársæll Vignisson Hólmfríður Vignisdóttir
Erla Vigisdóttir Ásdís Vignisdóttir,
tengdabörn, barnabörn og bræður.
a
Þessi rum eru
falleg og sterk
<?%
i Cl
_____Al
Stærö svefnpláss
og
150x200 cm.
180x200 cm.
Skoðiö úrvaliö í stærstu sérverslun lands-
ins meö svefnherbergishúsgögn.