Morgunblaðið - 30.08.1979, Side 34

34
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 30. ÁGÚST 1979
Birgir ísleifur Gunnarsson:
„Rekstrarsjóðsgjöld
síðari hluta ársins 20%
hærri en fyrri hlutans”
Albert Guðmundsson:
Ekki á að láta órétdæti
dynja endalaust yfir
Á fundi borgarstjórnar fimmtudaginn 5. júlí sl. var
nokkuð rætt, um tillögu þeirra Alberts Guðmundssonar
og Magnúsar L. Sveinssonar, sem f jallaði um að fresta
uppsögnum nokkurra aldraðra starfsmanna borgarinn-
ar sem hætta eiga störfum í árslok, þar til nefnd sú sem
starfar að endurskoðun á reglum um aldursmörk
borgarstarfsmanna hefur lokið störfum. Tillaga þessi
hafði verið felld í borgarráði, en var nú endurflutt í
borgarstjórn
Einangrun ellinnar
Reiknintrur Reykjavíkur-
borgar kom nokkuö tii umræðu
á síðasta borgarstjórnarfundi.
Slakað verulega
á aðhaldinu
Fyrstur tók til máls Birgir
ísleifur Gunnarsson (S) og í máli
hans kom m.a. fram að reikning-
urinn að þessu sinni væri nokkuð
sérstæður vegna þess að valda-
skipti hefðu orðið í borgarstjórn
á árinu. Gerði Birgir að um-
ræðuefni úttekt ólafs Níelssonar
endurskoðanda á borgarsjóði, og
bar hann nokkuð saman úttekt
ólafs og reikning þann sem fyrir
borgarstjórn lá. Hjá Birgi kom
fram að rekstrarsjóðsgjöld síð-
ari hluta ársins hefðu verið um
20% hærri en fyrri hluta ársins
og því greinilegt að slakað hefði
verið verulega á aðhaldinu eftir
að vinstri meirhlutinn tók við
völdum. Kvað Birgir augljóst að
fjármálastjórnunin væri að lið-
ast úr böndunum, enda væri
fjárvöntunin fram til áramóta
mun meiri en hún var mest á
síðasta ári.
Bæjarútgerðin
— öryggisventill
Næstur Birgi tók til máls
Björgvin Guðmundsson (A).
Ræddi hann nokkuð um Bæjar-
útgerð Reykjavíkur. Kvað hann
að Bæjarútgerðin væri ekki rek-
in með hagnaðarsjónarmiðið eitt
að leiðarljósi, heldur væri til-
gangur fyrirtækisins sá að vera
öryggisventill í atvinnumálum
borgarinnar. Bæjarútgerðin
veitti mörgum atvinnu og væri
það atvinnulífinu mikilvægt. Því
næst vék Björgvin nokkuð að
máli Birgis Isleifs Gunnarsson-
ar. Sagði Björgvin að fjárhagur
borgarinnar væri alltaf verri
síðari hluta árs en fyrri hluta.
Taldi Björgvin að útgjöld borg-
arinnar hefðu verið skorin niður
eins og hægt var og reynt að
spyrna við fótum eftir megni, til
að rétta fjárhaginn af.
Bæjarútgerðin hefur
sannað tilverurétt sinn
Ragnar Júlíusson tók næstur
til máls og sagði m.a. að Bæjar-
útgerðin hefði sannað tilverurétt
sinn. Kvaðst hann þó ekki sam-
mála Björgvin Guðmundssyni
um að útgerðin ætti ekki að skila
hagnaði.
Þá gerði Ragnar Togaraaf-
greiðsluna að umtalsefni. Sagði
hann fyrirtækið ekki hafa verið
endurskipulagt frá því að það
var stofnað. I stjórn fyrirtækis-
ins væru aðilar sem raunveru-
lega hefðu engra hagsmuna að
gæta varðandi útgerð togaranna.
Sagði hann að skip togaraaf-
greiðslunnar, þ.e.a.s. önnur skip
en BÚR skipin, gætu siglt þegar
þeim hentaði. Þegar þau kæmu í
land gengju þau inn í löndunar-
röðina hér í Reykjavík. Gat
Ragnar þess að slíkt væri mjög
óþægilegt fyrir skip BÚR sem
biðu löndunar, enda hefði komið
á daginn að t.d. Bjarni Bene-
diktsson hefði þurft að bíða inni
heila helgi eftir því að lokið væri
að landa úr honum. Hann hefði
ekki fengið eðlilega þjónustu,
annað skip hefði verið tekið
fram fyrir hann.
Albert Guðmundsson tók fyrst-
ur til máls. Hann sagði að aðeins
einu atkv. hefði munað er tillagan
hefði verið samþykkt í borgarráði,
eitt atkv. hefði nægt til að tryggja
fjölda aldraðra starf á vegum
borgarinnar enn um sinn. Hins
vegar stæði nú til að ýta hinum
öldruðu inn í einangrun ellinnar,
en það að meina fólki að vinna
sem það gæti, væri það versta sem
hægt væri að gera því. Albert
gagnrýndi nokkuð það kerfi sem
sendir fólk heim þegar það hefur
fullnýtt sér krafta þess. Á það að
vera fólksins mál hvort það vill
hætta störfum þegar aldursmarki
er náð, flestir væru dómbærir á
það sjálfir. Sagði Albert að allir
fulltrúar Sjálfstæðisflokksins í
borgarstjórn væru sammála um
að tillögu þessa þyrfti að sam-
þykkja. Að lokum bar Albert
tillöguna upp í trausti þess að
einhver í meirihlutanum bæri hag
aldraðra fyrir brjósti.
Reglan óreftlát —
enga betri að hafa
Næstur tók til máls Sigurjón
Pétursson forseti borgarstórnar.
Sagði hann regluna um uppsögn
borgarstarfsmanna sem náð hefðu
ákveðnum aldri, gamla, og sá ekki
ástæðu til að breyta henni nú.
Taldi hann að eitt og jafnt ætti
yfir alla starfsmenn borgarinnar
að ganga í þessu efni. Var hann
sammála Albert Guðmundssyni
um að reglan væri óréttlát en
sagði jafnframt að engin betri
regla væri til. Engin sérstök
tímamót taldi hann nú og því
ástæðulaust að gera breytingar nú
þegar reglan er í endurskoðun.
Síðan flutti Sigurjón frávísunar-
tillögu þá sem samþykkt var í
borgarráði á sínum tíma.
Nauðsynlegt að breyta
reglunni gamla
fólkinu í hag
Davíð Oddsson kom næstur upp
og sagði að full ástæða væri til að
beita ekki reglunni til fulls á
meðan þetta óvissuástand varaði.
Hann sagði að það væru vissulega
tímamót, þegar reglunni væri
beitt af meiri hörku en verið hefði
og því væri það fyllilega réttmætt
að milda áhrif reglunnar á meðan
óvissuástand væri um framtíð
hennar. Sagði hann að aðeins væri
beðið um það að gera smávægilega
undantekningu á meðan málið
væri í athugun. Davíð sagðist
styðja tillögu Alberts og hvatti
borgarfulltrúa til að fella fram-
komna frávísunartillögu.
Nú kom Albert Guðmundsson
aftur í pontu og sagði regluna
vissulega þarfnast endurskoðunar.
Hins vegar væri nauðsynlegt að
breyta henni gamla fólkinu í hag
og með tilliti til þess væri nú farið
fram á frestun til að víkja þeim
starfsmönnum, sem nú myndu
missa vinnuna, undan þessari
óréttlátu reglu á meðan hún væri í
endurskoðun. Taldi Albert að
Er hægt að veita einhverjum
rétt með að brjóta rétt á öðrum?
Á borgarstjórnarfundinum sem haldinn var 5. júlí sl.
kom til umræðu afgreiðsla félagsmálaráðs á fumsókn-
um um starf forstöðumanns Laufásborgar, en um það
starf sóttu þær Elín Torfadóttir og Dröfn Ólafsdóttir. Á
þessum fundi félagsmálaráðs lagði Markús Örn Ant-
onsson til að afgreiðslu málsins yrði frestað, til að hægt
yrði að kanna betur öll gögn þess máls. Tillaga
Markúsar var felld, og var síðan samþykkt að ráða
Elínu Torfadóttur til starfans. Er þetta mál kom til
afgreiðslu borgarstjórnar kvaddi Markús Örn Antons-
son sér hljóðs.
„Allar grundvallar-
upplýsingar skorti“
Markús sagði að þegar taka
hefði átt afstöðu til umsækjenda á
fundinum hefði allar grundvallar
upplýsingar um umsækjendur
skort. Félagsmálaráðsfulltrúar
hefðu ekki séð umsóknirnar og
einnig hefði forstöðumaður dag-
vistunar ekki verið á fundinum.
Því þótti honum ástæða til að fara
fram á frestun á afgreiðslu máls-
ins, því að náuðsynlegt væri að
kynna sér alla þætti málsins áður
en afstaða væri tekin. Markús las
upp bréf frá Dröfn Ólafsdóttur
þar sem hún sótti um leyfi frá
störfum til 1. sept. Markús sagði
að Dröfn hefði fengið samþykkt
leyfið og kæmi því aftur hinn
fyrsta september. Taldi hann það
siðferðilega skyldu borgarinnar að
ráða Dröfn Ólafsdóttur til starfa
því að svo virtist sem að henni
hefði verið lofað starfinu. Hins
vegar kvaðst hann meta hæfileika
hins umsækjandans, Elínar
Torfadóttur, en erfitt væri að
ganga framhjá Dröfn, með tilliti
til þess sem á undan hefði gengið,
og við hana sagt. Dröfn hefði
bestu meðmæli og auk þess væru
fóstrur á stofnuninni hlynntar
henni.
„Siðferðileg skylda
að ráða Elínu“
Guðrún Helgadóttir tók nú til
máls. Rifjaði hún nokkuð upp
forsögu málsins. Sagði hun að
fimm fóstrur hefðu verið ráðnar
til að veita Laufásborg forstöðu í
upphafi, en þær síðan helst úr
lestinni og haustið ’77 hefðu tvær
vefið eftir. Nú væri önnur í frii en
hin að hætta. Þá las hún upp
umsóknir þær sem um starfið
hefðu borist, þeirra Drafnar og
Elínar, og taldi hún það siðferði-
lega skyldu að ráða Elínu, en gat
þess jafnframt að nógir staðir
væru til handa Dröfn. Síðan sagði
Guðrún að þó að fóstrur Laufás-
borga drægju taum Drafnar stæði
það ekki í vegi fyrir uppbyggingu
heimilisins að ráða Elínu til starf-
ans. Málið sagði hún liggja hreint
fyrir og ekki væri hægt að ganga
framhjá Elínu og taldi fáránlegt
að greiða um það atkvæði hvort
ein reyndasta fóstra landsins ætti
að hljóta starfið eða ekki.
Næst Guðrúnu sté Sjöfn Sigur-
björnsdóttir í pontu og lagði til að
afgreiðslu málsins yrði frestað.
Var farið að lögum?
Síðan kom Davíð Oddsson upp
og sagðist styðja frestunartillögu
Sjafnar, því að allir þyrftu að
kynna sér atriði málsins betur.
Síðan talaði Davíð nokkuð um
hvort farið hefði verið að lögum,
því að staðan hefði ekki verið
auglýst laus til umsóknar. Athuga
þyrfti það atriði betur því ekki
væri hægt að veita einhverjum
rétt með því að brjóta rétt á
öðrum. Taldi Davíð, að ef um brot
væri að ræða gæti Dröfn átt
bótakröfu á hendur borgarsjóði.
Davíð lagði áherslu á að nauðsyn-