Morgunblaðið - 27.10.1979, Blaðsíða 15

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 27. OKTÓBER 1979
15
ÚTVARP REYKJAVÍK
HELGARVIÐTALIÐ
„Nú verða sagð-
ar morgunfré ttir ”
Ljósm. Mbl.: KristjSn.
Karl Kristjánsson loftskeytamaöur í Gufunesi innan um öll tækin og hvílir
höndina á morslyklinum góöa.
„Útvarp Reykjavík, nú verða
sagðar fréttir.“ Hver þekkir ekki
þetta upphaf fréttatíma ríkis-
útvarpsins, en þeir eru hins vegar
ekki margir, sem hafa heyrt þessa
tilkynningu í morsi og þaðan af
síður skilið boðskapinn. sem í
kjölfarið fylgir. Frá Loftskeyta-
stöðinni í Gufunesi eru daglega
sendar út útvarpsfréttir á morsi
og einnig er fréttatími útvarpsins
í hádegi sendur á stuttbylgju.
Þessar fréttir eru einkum ætlað-
ar fyrir sjómenn á hafi úti, en
einnig íslendinga í nálægum lönd-
um, geta margir hverjir náð þess-
um fréttum reglulega, en þó er það
mjög misjafnt eftir skilyrðum
hverju sinni. Morsfréttunum hefur
verið náð með góðum tækjum í Tel
Aviv í Israel og dæmi eru um, að
menn hafi hlustað á kosningaút-
varp á stuttbylgju í Sviss.
Haukur Erlendsson deildarstjóri
Fjarskiptastöðvarinnar í Gufunesi
hefur með þessi mál að gera og
sagði hann í samtali við Hlaðvarp-
ann, að útdráttur úr fréttatíma
útvarpsins væri sendur klukkan
21.30 á kvöldin og síðan aftur
klukkan 7.40 á morgnana. Nýbúið
er að taka upp sendingar á þessum
tíma, en þær voru áður fjórum
sinnum á sólarhring. Samdráttur-
inn í ríkiskerfinu kemur víða við
sögu. Ekki er þó endaniega gengið
frá því að þessir tímar verði
notaðir í framtíðinni.
Hádegisfréttum er útvarpað á
stuttbylgju daglega og er þá út-
sendingunni „kúplað“ inn á stutt-
bylgju og sent á fjórum tíðnum.
Sent er frá klukkan 12.10 til 12.50
eða fram að auglýsingum og snar-
lega hætt þegar þær byrja. Hauk-
ur Erlendsson tjáði okkur að
stuttbylgjusendingar ættu að
heyrast í Skandinavíu, Bretlandi
og öðrum nálægum löndum. Mors-
fréttirnar, sagði hann að hefðu
heyrst í ísrael, en þar starfar
kollegi loftskeytamannanna,
Björgúlfur Gunnarsson, hjá E1
Al-flugfélaginu. Hann hefur góða
aðstöðu til að ná þessum fréttum
og tekur fréttir að heiman þegar
hann kemur því við.
Þessi þjónusta er þó, eins og
áður sagði, fyrst og fremst hugsuð
fyrir sjómenn á hafi úti. Nást
morsfréttirnar mjög víða, en það
fer þó eftir skilyrðum hverju sinni.
Mynd Daníels Sigmundssonar af Gunnvöru þar sem hún lá í Fljótavík á
Ströndum eftir strandið í janúar 1949.

EFTIR miklar og heitar deílur um skólastjórastööuna í Grindavík nú í haust,
brigzlyrði á báða bóga og jafnvel lögreglurannsókn, varö það úr aö Gunnlaugur
Dan Ólafsson, þrítugur Kópvægingur, gegndi skólastjórastöðunni í vetur, en
næsta vor yrði þessi staða, og einnig staða yfirkennara við skólann, auglýst
laus til umsóknar. í Grunnskóla Grindavíkur eru um 450 nemendur á aldrinum
6—16 ára og þar starfa 20 kennarar, en þó ekki allir í fullum stööum. Til að
grennslast fyrir um hvernig skólastarfið gengi í þessum mjög svo umtalaða
skóla höföum við samband við Gunnlaug í vikunni og var hann fyrst spurður
hvort skólastarfiö væri komíð í eðlilegt horf.
Ég vildi gera mitt til
að legsaþessa deilu
L|ó*m. OuMlnnur.
Gunnlaugur Dan Ólafsson, skólastjóri í Grindavík, liðsinnír
nokkrum nemenda sinna í gærmorgun.
— ÞAö, sem lýtur aö skóla-
starfinu sjálfu, er alveg komiö í
eðlilegt horf. Hins vegar, vegna
alls þessa deílumáls, vannst ekkl
nægur tími til aö búa skólann
undir skólastarfiö, t.d. í sam-
bandi við húsnæðismálin. Viö
erum því enn að bíta úr nálinni
meö þaö og höfum jafnvel þurft
aö kenna í félagsheimilinu Festi.
En þetta er allt aö komast í rétt
horf og er þaö ekki sízt aö þakka
góðri samvinnu og einurö kenn-
ara.
— Er skólinn þó i of litlu
húsnæói?
— Skólinn er reyndar ekki í
ýkja gömlu húsi, en það er oröiö
of lítiö fyrir skóla meö þennan
nemendafjölda.
— Nú hófst skólastarfiö síöar
í Grindavík í haust vagna þessa
deilumóls, var mikil ólga í skól-
anum sjólfum meðan ó þessu
stóö?
— Meðan þetta stóö sem
hæst allt saman, þá var skólinn
ekki byrjaður og meöan Hjálmar
var hér í Grindavík var enginn
skóli byrjaöur nema hvaö viö
vorum búin að boöa 9. bekk.
— Hvernig stóö ó þvi aö þú
varöst skólastjóri í Grindavík?
— Eftir aö Hjálmar var ráöinn
sem skólastjóri, þá sagöi yfir-
kennarinn af sér í mótmælaskyni
viö þá ráöningu. Þá var farið
fram á þaö við mig, að ég tækl
aö mér yfirkennarastarfið og ég
geröi það eftir að hafa hugsað
mig vel um. Þaö sem geröist
næst var aö Hjálmar sagöi upp
sínu starfi þegar þaö var endan-
lega ákveöiö af hans hálfu, að
hann kæmi ekki til Grindavíkur.
Skólanefndin sneri sér þá til mín
og fór þess á leit viö mig, aö óg
tæki þetta starf aö mér. Skóla-
nefndin var sammála um aö
æskja þessa og ég geröi þaö
meö það'í huga aö leggja mitt af
mörkum til aö leysa þessa deilu.
Sú ástæöa vó miklu meira en
einhver sérstakur áhugi fyrir
starfinu og allra sízt viö þessar
aöstæöur.
— Er þetta frumraun þín aem
skólastjóri?
— Já, ég hef ekki áöur gegnt
þessu starfi. Ég var kennari í
Kópavogi í 2 ár eftlr aö ég lauk
kennaraprófi, þá var óg í 4 ár viö
kennslu á Vopnafirði og þetta er
þriöja árið mitt hér í Grindavík.
Ég hef því komið töluvert nálægt
þessu áöur, bæöi meö kennslu
annars staöar og svo erum viö
meö kennararáö hér eins og
gengur í svona skólum. Ég var
því töluvert Inni í skólastjórn
áöur og kom því ekki alveg
tómhentur í starfið.
— Hvaö takur viö aö loknum
þessum vetri, nú var sagt aö
skólastjórastaöan yröi auglýst.
Hvaö hyggst þú gera?
— Þaö er alveg óráðiö hvaö
ég geri í vor. Þessar stööur veröa
auglýstar í vor, þ.e. skólastjóra-
og yfirkennarastaöan. Ég hef
ekkert ákveöiö hvaö ég geri þá
og ætla aö sjá til hvernig þetta
gengur í vetur.
— Er gott að vera í Grinda-
vík?
— Mér hefur líkaö prýöilega
aö vera hérna, gott fólk og góöír
nemendur yflr höfuö.
— Margir hafa klifað á menn-
ingarskorti í Grindavík, hefur
þú sem aökomumaöur oröiö var
viö „fiska undir steini“ á staðn-
um?
— Síöur en svo og ég hef
enga trú á aö hér sé frekar
menningarskortur en í öðrum
sambærilegum sjávarplássum.
Fólk hefur ýmiss konar tóm-
stundaiöju og félagsmál hér finn-
ast mér í nokkuö góöu lagi. Þaö
er töluvert mikiö hér um alls
konar slíka starfsemi og nóg um
aö vera ef menn hafa áhuga á því
á annaö borö.
— Ég vildi gjarnan bæta því
viö í lokin, aö ég vona aö þessum
deilum sé lokiö og menn snúl
bökum saman, jafnvel þó þeir
kunni aö hafa mismunandi skoö-
anir á jjessum málum. Þessi deila
má ekki bitna frekar á krökkun-
um, ég vil aö skólinn sem slíkur
hafi forgang og hann fái starfs-
friö.
BRETAR LEITA FRÉTTA UM GÖMUL SKIP
„Það er nú ekki aldeilis
að við sgnum þessu rœkt”
Fyrir nokkru barst Morgunblaðinu bréf frá
Minjasafni Rannsóknarfélags Lowestoft-hafnar í
Englandi. í bréfinu var beðið um upplýsingar um
skipið Gunnvöru er strandaði í Fljótavík á
Ströndum í janúar 1949. Skipið var byggt í
Lowestoft 1925, gufuskip, sem upphaflega bar
nafnið Merit. Bretarnir höfðu mikinn áhuga á að
fá mynd af skipinu á strandstað og vita um feril
þess í eigu íslendinga. Safna þeir minjum,
myndum og upplýsingum um skip þau sem
smíðuð hafa verið í Lowestoft eða verið í eigu
þeirra. Þetta minjasafn þeirra hefur lengi verið
starfandi og áhuginn fyrir sögulegum minjum
ekki nýtilkominn.
Svo vel vildi til að Daníel húsa-
smíðameistari og „altmuligtmand1'
á ísafirði hafði tekiö mynd af
Gunnvöru vorið 1949 og varö hann
góöfúslega viö beiðni Bretanna og
útvegaði þeim þessa mynd. í spjalli
viö Hlaövarpann sagöist Daníel
hafa „snattaö" í kringum slysa-
varnaskýlin og starfsemi SVFj í
rúmlega 30 ár, eöa frá 1942—1973.
— Ég eyddi tómstundunum í þetta
starf og lét smíða mörg slysavarna-
skýli á sínum tíma, sagöi Daníel. —
Átta þeirra voru sett upp norðan
Djúpsins, en ég held að viö höfum
látiö smíða 13 skýli hér á ísafiröi og
þau fóru um allt land.
Ljósm: Jón P. Ásgeirsson.
Daníel Sigmundsson um borö í
varöskipinu Tý í júlímánuöi síöast-
liönum.
En viö vildum vita hvort eitthvaö
væri eftir af Gunnvöru í Fljótavik og
sömuleiöis hvort Daníel teldi ekki
aö viö gætum ýmislegt lært af
Bretum varöandi söfnun muna,
mynda og upplýsinga varðandi
sjómenn, veiöar ýmiss konar og
vinnubrögð í sjávarútvegi.
— Það er orðið heldur lítið eftir
af Gunnvöru þarna í Fljótavíkinni,
sagöi Daníel. — Brúin var úr járni
og hún er nú samanhnoðuð í
fjörunni, en allt það sem var úr tré
er löngu horfið.
Mér finnst það
virðingarvert hjá Bretanum að vilja
vita hvaö veröur um sinn skipastól
og þaö er nú ekki aldeilis aö viö
sýnum þessu rækt. Þaö væru
örugglega margir, sem væru tilbún-
ir aö leggja sitt af mörkum, gamlir
hlutir liggja víöa og margir hafa frá
miklu að segja. Starfsemi sem þessi
ætti ólíkt meiri rétt á sér í peninga-
austri kerfisins heldur en margt
annað, en það er lítill áhugi víðast
hvar fyrir svona löguðu. Hvernig var
ekki fariö með gamla Ægi?