Morgunblaðið - 14.03.1980, Page 38

38
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 14. MARZ 1980
Oddsteinn Gíslason
— Minningarorð
Fæddur 21. maí 1906.
Dáinn 9. mars 1980.
Hinn 9. mars sl. lést í Borg-
arspítalanum Oddsteinn Gíslason
Efstasundi 13, Rvík. Hann fæddist
hinn 21. maí árið 1906, að Litla-
Armóti í Hraungerðishreppi, 4. í
röðinni af 11 systkinum. Foreldrar
hans voru hjónin Gísii Þórðarson
og Oddný Sigurlín Oddsdóttir.
Árið 1923 lést faðir Oddsteins, það
var erfitt ár í Litla-Ármóti, ekkj-
an Oddný ein með stóran barra-
hóp, en með guðs hjálp og góðra
nágranna tókst að framfleyta
heimilinu.
Eftir lát föður síns fer
Oddsteinn að heiman til vinnu.
Leiðin lá suður til Reykjavíkur.
Til að byrja með vann hann
verkamannavinnu í landi. Árið
1924 bregður móðir hans búi og
flyst með barnahópinn til Reykja-
víkur. Oddsteinn ræður sig á
togara árið eftir og stundaði
togarasjómennsku næstu 5 árin.
Árið 1930 verða þáttaskil í lífi
Oddsteins, 2. ágúst kvænist hann
Ölmu Jenný Sigurðardóttur, dótt-
ur Sigurðar Halldórssonar skó-
smiðs á Akranesi og Guðbjargar
Guðmundsdóttur konu hans. Það
sama ár hættir Oddsteinn á sjón-
um um sinn, kaupir vörubíl og fer
að stunda akstur. Þau ungu hjónin
stofnuðu heimili í Reykjavík og
bjuggu á ýmsum stöðum þar til
þau fluttust í sitt eigið hús að
Efstasundi 13 árið 1946, og þar
átti Oddsteinn sitt heimili upp frá
því.
Þau hjónin Oddsteinn og Alma
Jenný áttu 11 börn, 8 stúlkur og 3
drengi, auk þess ól Oddsteinn upp
eina stjúpdóttur. Einn son sinn,
Gunnar, missti Oddsteinn síðast-
liðið sumar og var honum það
þungt áfall. Þyngsta áfallið í lífi
Oddsteins var þegar hann missti
konu sína 24. september 1955 frá 4
börnum innan við fermingu, en
Oddsteini var ekki gjarnt að
gefast upp þótt á móti blési. Hinn
stóri systkinahópur föðurlaus í
Litla-Ármóti, fyrirsjá konu og
barna í kreppu og atvinnuleysi
fyrir stríð, barátta við að byggja
húsið í Efstasundinu með 12 börn
og ótrygga atvinnu, allt þetta
hafði hert vilja hans til að sigra.
Einkunnarorð hans voru, allt sem
þú s.egir verður þú að standa við
og það sem hægt er að gera í dag
það geymir þú ekki til morguns.
Hin erfiðu ár á fyrstu búskapar-
árum Oddsteins er hann var
kominn með konu, og börnin
fæddust hvert af öðru, atvinna var
lítil og það geisaði kreppa í
efnahagsmálum þjóða þá mótaðist
mjög hugur hans gagnvart verka-
lýðhreyfingunni. Hann var mjög
einarður verkalýðssinni. Eg man
eftir að eitt sinn vorum við að
ræða um hversu margir frídag-
arnir væru orðnir. Þá sagði hann
að það væri nú eiginlega ekki
nema einn dagur á árinu sem
hann ekki ynni, ef hann mögulega
kæmist hjá því og það væri 1. maí,
frídagur verkamanna.
Alla tíð fór Oddsteinn á sjóinn
þegar lítið var að gera í akstri, það
átti ekki við hann að hanga inni á
stöð og bíða eftir að fá kannski
einn túr og kannski ekki. Ef
mannsævin væri mæld í vinnu-
stundum þá væri vogarskál hans
orðin ansi þung.
Ég veit að Oddsteinn verður
velkominn gestur handan moð-
unnar miklu. Það er alls staðar
þörf fyrir menn eins og hann.
S.H.
Oddsteinn Gíslason lést að
Borgarspítalanum í Reykjavík 9.
marz sl. eftir stutta en erfiða
sjúkdómslegu. Mér er ljúft að
minnast þessa mæta manns með
nokkrum orðum. Það var árið 1959
að ég tengist fjölskyldu hans, og
allt frá þeim tíma hófust náin
samskipti við hinn elskulega
tengdaföður minn. Við bundumst
strax miklum vináttuböndum, þar
sem hann var veitandinn af sinni
+
Eiginmaöur minn, faöir okkar og tengdafaöir.
AXELSKÚLASON,
klæöskerameistari, Úthliö 3,
andaöist á Grensásdeild Borgarspítalans, 12. marz.
Þorsteinsína Gísladóttir,
Áslaug Axelsdóttir, Ólafía Axelsdóttir,
Auöur Ólafsdóttir.
Í
Hjartkaer eiginkona mín og móðir okkar
GUÐNY SIGRIÐUR FRIÐSTEINSDÓTTIR,
lést í Landspítalanum 12. marz s.l. Jaröarförin auglýst síðar.
Þór Símon Ragnarsson,
Ásthildur Lóa Þórsdóttir,
Ragna Sif Þórsdóttir.
+
Móöir okkar og tengdamóðir
GUÐRÚN SIGURBJÖRNSDÓTTIR,
Ijósmóðir
fró Hrappsstööum, Kársnesbraut 115,
andaöist í Borgarspítalanum miðvikudaginn 12. mars.
Margrét Sigtryggsdóttir, Eggert Hjartarson,
Sígurbjörn Sigtryggsson, Ragnheiöur Viggósdóttir,
Jón Sigtryggsson, Halldóra Jónsdóttir.
miklu góðvild en ég þiggjandinn.
Hann var frábær mannkostamað-
ur í smáu sem stóru og það kom
fram í öllu hans líferni.
Oddsteinn var greindur maður
að eðlisfari og góðgjarn, mátti
aldrei nokkuð aumt sjá, enda
birtist það í lífsskoðun og viðhorf-
um hans til flestra mála. Hann
unni þjóðlegum fræðum og sögu
og hafði yndi af ferðalögum um
sveitir og héruð landsins og var
manna fróðastur um land og
lífshætti.
Hann var snyrtimenni í allri
umgengni og reglusamur í líferni
og afkastamaður að hverju sem
hann gekk. Hann stundaði jöfnum
höndum sjómennsku og vörubif-
reiðaakstur eftir því sem bezt
hentaði hverju sinni til að fram-
fleyta hinni mannmörgu fjöl-
skyldu sinni.
2. ágúst 1930 gekk Oddsteinn að
eiga Ölmu Jennýju Sigurðardótt-
ur, hina ágætustu konu, sem dó
um aldur fram 25. september 1955.
Þau áttu þá nokkur börn í ómegð
og kom þá í hans hlut að gegna
bæði móður- og föðurhlutverki,
sem hann að allra dómi leysti af
hendi með mikilli prýði. Þau áttu
ellefu börn en auk þess ólst upp
hjá þeim dóttir Ölmu, Guðbjörg
Amelía Þorkelsdóttir, sem hann
unni alla tíð jafnt sem sínum
börnum.
Margt og mikið mætti skrifa um
þennan mæta mann en þar sem
allt hól og mikið umtal um hann
persónulega var honum mikið á
móti skapi, læt ég hér staðar
numið um það efni.
Að leiðarlokum þakka ég Odd-
steini tengdaföður mínum fyrir
allt það sem hann var mér, dóttur
sinni og börnum okkar og kveðjum
við hann í fullvissu um það, að
móti honum verði tekið af ástvin-
um hans og þegar okkar tími
kemur munum við hitta hann í
þeirra hópi.
Hinrik Finnsson.
Við fráfall Oddsteins Gíslason-
ar er genginn góður maður. Maður
sem sífellt reyndi að miðla hjálp-
semi og góðvild til samferða-
manna sinna. Hann var víkingur
til vinnu og kunni ekki að hlífa
sér. Öll störf sem hann innti af
hendi vann hann með sérstakri
kostgæfni og af brennandi áhuga.
Þessi mikli áhugi og starfsvilji
entist honum þar til yfir lauk.
Jafnvel eftir að starfskraftarnir
voru þrotnir var áfram til staðar
þessi hugarorka sem knýr mann-
inn stöðugt áfram.
Oddsteinn kom oft á okkar
heimili. Komu hans fylgdi einhver
hressandi gustur, aldrei mátti
hann vera að því að stoppa lengi,
alltaf beið eitthvért áleitið verk-
efni. Ég man eitt sinn að sumar-
lagi, þá var hann á ferð með
barnabörn sín austur um sveitir,
hér tók hann dótturson sinn, herti
á honum að búa sig því ekki yrði
dagurinn of langur, margt þyrfti
að skoða. Þannig var hann, hans
dagar voru allir of stuttir. Hugur
hans var ótrauður og hetjulund
hans brást ekki.
Oddsteinn var hverjum manni
hjálpsamari og tryggari. Líf hans
hafði verið barátta sorga, barátta
sem hann sigraði. Hann ól upp
með konu sinni 12 börn. Hann
kom upp húsi yfir þessa stóru
fjölskyldu, missti konu sína, sem
hann elskaði og dáði frá ungum
börnum, en æðraðist aldrei, lagði
Minning:
Hann fæddist 1956 á Akureyri,
sonur hjónanna Unnar Áskels-
dóttur og Harðar Adólfssonar.
Hann var jarðsettur frá Akureyr-
arkirkju laugardaginn 23. febrúar.
Að honum eru eyfirskir stofnar og
vestfirskir. Sigurður var hógvær
og hefði ekki kosið að vita sín
minnst á prenti. í gærkveldi hitti
ég vin okkar sem saknaði að hafa
ekki séð Sigga minnst, því hann
var sá sem hann var: Einstakur og
góður drengur. Sigurður var
glæsilega vaxinn. Líkamlegt og
andlegt atgervi fór saman. Gáfur
hans nutu sín vel við hvaða verk
sem var. Hlutirnir léku í höndun-
um á honum. Hann reisti hús,
gerði við vélar og stýrði tækjum
þyrfti þess með og þess utan gat
hann mælt fyrir verkinu. Stú-
bara harðara að sér og allt
blessaðist hjá Oddsteini, því mest-
ar kröfur gerði hann ávallt til
sjálfs sín.
Síðustu 2 árin dvaldist hann á
Hrafnistu, og kunni því ekki vel að
geta ekki unnið til síðasta dags.
Oddsteinn vann mikið í lífinu,
hann hafði sigrað mikla örðug-
leika, misst marga ástvini sem
voru honum nátengdir og sem
hann syrgði sárt. En hugur hans
var heiður, trú hans á lífið og
tilveruna örugg og traust. Ég
heimsótti hann á sjúkrahúsið, þá
var hann glaður og reifur, ræddi
um landsins gagn og stöðu þjóðar
og lét skoðanir sínar tæpitungu-
laust í ljós, ræddi um uppvaxtarár
sín austur í Flóa og minntist æsku
sinnar. Ég fór glaðari af fundi
hans. Ég hafði kynnst og kvatt
stórbrotinn mann sem var hetja
en frægð hans ekki á torg borin.
Hann hafði goldið hverjum sitt og
stóð á þröskuldi nýs lífs. Megi það
líf færa mínum kæra vini starf-
sama ævi, því það eitt mun hann
þrá öðru fremur.
Ég og fjölskylda mín þökkum
góðar minningar og vottum ástv-
inum öllum samúð okkar.
Einhver tryggasti vinur vinum,
í verki sýndi tryggð og dáð,
hreinn og einlægur ollum hinum,
aldrei gaf neinum Lokaráð.
Sálarsterkasti, hjartahreinn,
hræddist drottin, en mann ei neinn.
(Bjarni Thorarensen)
Hermann Guðmundsson
Blesastöðum.
dentspróf hans var með hærri
ágætiseinkunnum. Þar fyrir utan
var hann bæði hægur, hógvær og
nærgætinn, en við verk var hann
snaggaralegur og það mátti
treysta honum. Hann mætti á
réttum tíma á morgni þó svefn
væri stuttur og það fór ekki lengra
það sem honum var sagt. Heim-
sækti maður hann var hann kátur
og léttur og gat sagt kímilega frá
án þess að halla á hlut nokkurs.
Með öðrum orðum: Hann var mjög
þægilegur og bjart yfir honum. Ég
minnist hans vel klædds með
spaugsyrði á vör. Þess vegna er
Sigga saknað af öllum sem kynnt-
ust honum. Fjölskylda hans sér á
eftir góðum dreng, því það var
hann fyrst og fremst þó honum
væri líka margt gefið. Það sem ég
segi hér er lýsing á honum eins og
hann var. Og stýri hann öðru
fleyri núna er víst að þar er
knappt siglt en þó fallega. Ég
neita því ekki að ég sakna hans:
Hann var lífið sjálft og tilheyrði
þeim föstu punktum sem maður á
alltaf að. Hann féll inn í fegurð
landslagsins. Hann var birtunnar
barn. Þess vegna er þungt að sjá á
eftir honum yfir móðuna miklu.
Siggi gerði ekki á hlut nokkurs
manns hér í lífi. Það hefur borið
yfir él sem seint birtir upp.
Ég votta foreldrum hans samúð
mína, systkinum og aðstandend-
um.
Blessuð sé minning hans.
Jón ísleifsson
+
Þökkum innilega auösýnda samúö og vinarhug viö andlát og útför
GÍSLÍNU GÍSLADÓTTUR,
fyrrum húsfreyju á Völlum,
Sigríöur Kjartansdóttir,
Björn Jónasson.
+
Þökkum auösýnda samúö viö andlát og jaröarför sonar míns og
bróöur okkar
INGIMARS HALLDÓRSSONAR,
Bæjarútgerö Reykjavfkur færum viö sérstakar þakkir.
Halldór Oddsson og systkini.
+
Hugheilar þakkir fyrir vinarhug og auösýnda samúö viö andlát og
jarðarför
EDILONS KRISTÓFERSSONAR,
frá Ólafsvík.
Guð blessi ykkur öll.
Lilja Ágústsdóttir,
Aóalheiöur Edilonsdóttir, Sveinn Kristjánsson,
Magnea Edilonsdóttir, Hellert Jóhannesson,
Kristófer Edilonsson, Ásthildur Geírmundsdóttir,
Gústaf Edílonsson, Bergljót V. Óladóttir.
Sigurður Harðarson
Frá Skálpagerði