Morgunblaðið - 26.07.1980, Blaðsíða 36

36
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 26. JÚLÍ1980
VlK>
KAFF/NO V r®~ *SacJl
Eyjólfur Guðmundsson skrifar frá Noregi:
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Oft er óvandvirkni um kennt
fari eitthvað úrskeiðis við spila-
borðið. Venjulega er slík ásökun
réttlætanleg, þegar reyndir spilar-
ar eiga hlut að máli. En í mun
fleiri tilfellum er skammsýni
orsök slíkra ávirðinga.
Norður gaf, allir á hættu.
Norður
S. ÁG3
H. K5
T. ÁKD3
L. Á642
Austur
S. 542
H. ÁG97
T. 105
L. K983
Suður
S. KD1098
H. 862
T. 842
L. 75
Norður hóf sagnir með 2 grönd-
um, suður sagði 3 spaða og
sögnum lauk með 4 spöðum norð-
urs.
Útspil var laufdrottning. Á
augabragði sá sagnhafi, að hætta
var í fjórum gjafaslögum, þrem á
hjarta og einum í laufi. En
hugsanlega mátti láta einn þeirra
í tígulinn og eins gat vestur átt
hjartaásinn.
En sagnhafi sá einnig að spila
þyrfti að hjartakóngnum meðan
enn væri tromp í blindum. Þannig
þyrfti að reyna hjartamöguleik-
ann fyrst og samkvæmt þessu tók
hann útspilið með ás, spilaði lágu
trompi á kónginn og síðan hjarta.
Austur tók kónginn með ás og
spilaði trompi. Aftur spilaði suður
hjarta, því hugsanlega mátti
trompa þriðja hjartað í blindum.
En það tókst ekki. Austur fékk
slaginn, spilaði þriðja trompinu og
þegar í ljós kom, að tíglarnir
skiptust ekki 3—3, var ekki í nein
hús að venda. Níu slagir urðu
hámarkið. Einn niður. Vissulega
var óheppilegt, að austur skyldi
eiga hjartaásinn. En sagnhafi
athugaði spilið ekki nægilega vel
og, að vörnin átti svona auðvelt
með að koma í veg fyrir hjarta-
trompunina. Og hann sá ekki hina
einföldu vinningsleið, sem var
fyrir hendi. Eftir fyrsta slaginn
nægði að spila hjarta frá blindum.
Þá yrði ein trompun í blindum
örugg og vinningurinn um leið.
Vestur
S. 76
H. D1043
T. G976
L. DG10
dst er.
. .handakelerí
og augnagotur.
TM Reo. U.S. Pat. Off,—all riflhts reserved
° 1980 Los Angeles Times Syndicate
Umhveríisbreytingin má ekki
verða of snögg fyrir fiskinn!
Gregorískur
söngur í dag
• Gregorískur
söngur í dag
Ég hef séð greinar í Velvak-
anda sem vara við því að aftur sé
tekin upp gregoríönsk sönghefð í
íslensku kirkjunni. Þessar greinar
hafa því miður verið svo ómál-
efnalegar að eg kýs að minnast
ofurlítið á efnið, án þess að vitna
til þeirra.
Messusöngur á íslandi hefur frá
því eg man eftir mér verið hið
svonefnda Sigfúsartón, sem í
rauninni er danskt, en flutt
hingað til lands með Guðjóhnsen
organista við dómkirkjuna í
Reykjavík. Mér fyrir mitt leyti
hefur alltaf fallið þetta tónlag vel,
nema hvað það gerir of miklar
kröfur til sönghæfni prestsins. En
jafnvel þótt prestar og söngfólk
hafi fulla hæfni til þjónustunnar,
er Sigfúsartónið í strangri
merkingu orðsins ekki kirkjulegt
tón, heldur söngur.
Sigfúsartónið hefur ekki verið
algerlega einrátt. Séra Friðrik
Hallgrímsson dómprófastur not-
aði t.d. tónlag sem enginn annar
hefur tekið upp svo að ég viti. Það
var einfalt, fallegt og féll vel að
textum.
Séra Sveinn Víkingur, þá á
Dvergasteini, notaði tónlag séra
Bjarna Þorsteinssonar við venju-
legar messur á sunnudögum, en
COSPER 6401
Þarna ekur orkumálaráðherrann
Islendingur á herskóla í Noregi
í blaðinu Forsvarets Forum,
sem er að hluta málgagn starfs-
fólks Norska hersins, birtist ný-
verið viðtal við íslending, sem
stundað hefir nám í herskólum í
Þrándheimi og Osló.
íslendingur þessi, að nafni Arn-
ór Sigurjónsson, er 26 ára og hefir
verið við nám og þjálfun í hernaði,
í Noregi, síðustu 5 árin.
Arnór er fyrsti íslendingurinn,
sem stundað hefir nám á herskóla
hér í landi, en venjulega þarf að
vera norskur ríkisborgari í slíkum
tilvikum.
hefir hann skroppið til íslands, en
sumarfrí sín hefir hann notað til
ferðalaga um Suður-Noreg."
Landvarnir nauðsyn
Arnór er þeirrar skoðunar að
landvarnir séu nauðsyn, og því
öflugri sem þær eru, þeim mun
minni líkindi á utanaðkomandi
árás. Sá sem er nógu sterkur, fær
að vera í friði, en varnarlítil
smáríki verða oft fyrir árásum, og
geta glatað frelsi sínu.
Arnór telur það miður æskilegt,
fyrir frjálsa þjóð, eins og íslend-
inga, að hafa ekki einu sinni svo
mikið sem nokkra innlenda sér-
fræðinga í hermálum, sem gætu
verið stjórnvöldum til ráðlegginga
á sviði varnamála. Ætla má að
öryggi landsins yrði betur tryggt,
ef Islendingar réðu sem mestu um
varnarmálin sjálfir.
Nú þegar Arnór lýkur 5 ára
námi á herskólum, tekur við 4 ára
starf hjá Norska hernum.
Þess væri óskandi að fleiri
íslendingar fetuðu í fótspor Arn:
órs og kynntu sér hermál. í
hörðum heimi, þar sem ófriðar-
hættan verður meiri með hverju
árinu, er smáríkjunum nauðsyn að
hafa sem sterkastar varnir. Vax-
andi áhugi ungs fólks á varnar-
málum er því lofsverður, og Arn-
óri er hér með óskað til hamingju
með það starf sem hann hefur
valið sér.
E. G.
Kennarar, og aðrir sem hafa
haft samskipti við Arnór, hrósa
honum. Er greinilegt að hann er í
miklu uppáhaldi hjá Norðmönn-
um, eins og gildir um íslendinga
sem hér búa. Einn kennara hans
komst svo að orði. “Við höfum
kynnst glaðværum íslending, sem
eftir 5 ára dvöl hér á landi, talar
norsku eins og Norðmaður. Hann
telur sig afkomanda hinna fornu
víkinga, sem fluttu frá Noregi til
íslands, og þar með á hann
frændur hér austan hafs. Dvöl
hans á skólanum hefur orðið
honum reynslurík, og hér kann
hann vel við sig. Aðeins um jól
Arnór Sigurjónsson til vinstri. ásamt skólastjóra herskóJans i Linderud í Ósló.