Morgunblaðið - 18.12.1980, Blaðsíða 28

60
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 18. DESEMBER 1980
Minning:
Hulda Forberg
Fædd 22. ágúst 1911
Dáin 12. nóvember 1980
„Farðu inn í þitt herbergi og
lokaðu að þér; ég skal hugsa um
barnið." Þetta sagði Hulda við mig
fyrir næstum þrjátíu árum, kvöld-
ið áður en ég átti að leggja upp í
langt ferðalag með tvær ungar
dætur, aðra lasna og ergilega.
Húsgögnin voru farin, svo að hún
lagðist á gólfið hjá barninu og ég
fékk að sofa. Þannig þekkti ég
hana, sífellt hjálpandi. Aður hafði
hún bónað húsgögnin vel, „svo þau
entust betur í geymslunni". Þessi
fríða og kvenlega kona var ósér-
hlífin, úrræðagóð og lífsglöð, og
var þá og síðar uppörvandi fyrir
mig.
Við höfðum verið nágrannar í
eitt ár í Arlington, Virginia. Hún
og Guðjón Guðjónsson, rakari,
höfðu flutzt til Ameríku með
börnin árið 1951 að áeggjan við-
skiptavina Guðjóns á Keflavíkur-
flugvelli, en þar hafði hann unnið.
Það var erfitt að koma sér fyrir í
nýju landi, því að ekki voru efnin
mikil. En þessi fjölskylda, sífellt
glöð, kvartaði ekki, og dreif sig
áfram með dugnaði og samheldni.
Allir hjálpuðust að. Guðjón vann
alla daga að sinni iðn og hinir
unnu við það, sem til féll, um leið
og börnin stunduðu skóla. Hulda
og Björg, dóttir hennar, þá táning-
ur, voru svo vinsælar barnfóstrur,
að nágrannarnir kepptust um að
fá þær. Hlýlega heimilið stóð
öllum íslendingum opið og alltaf
átti Hulda eitthvað gott, svo sem
kleinur og pönnukökur eða jafnvel
„islenzka" kjötsúpu. Þau veittu vel
á silfurbrúðkaupsafmæli sínu, þau
voru sæl og hvort öðru þakklát og
glöddust vel með vinum. En reið-
arslagið kom 1956, þegar Guðjón
dó skyndilega úr kransæðastíflu.
Þrjú börnin giftu sig og stofnuðu
eigin heimili. Gunnar, yngstur,
var enn í skóla og fylgdi Björgu,
en Hulda fór til Islands og vann
þar. Hún heimsótti börnin oft og
hjálpaði þeim eftir getu.
í einni ferðinni til Ameríku
hitti hún Trygve Forberg, ekkju-
mann og símaverkfræðing af
norskum ættum. Þau giftust, og
aftur varð Hulda hamingjusöm
með góðum maka. Þau bjuggu í
Michigan í tíu ár, þar til Trygve
hætti vinnu, sjötugur að aldri. Þá
fluttust þau til Greensboro, North
Carolina, þar sem Björg býr.
Trygve dó árið 1979.
Þó að Hulda væri alltaf andlega
hress og sívinnandi, hafði hún
lengi þjáðst af líkamlegum kvill-
um. Fyrir fimm árum þurfti að
taka af henni annan fótinn. En
hún lét það ekki aftra sér og fór
alira sinna ferða, m.a. til íslands,
tii þess að heimsækja son sinn,
Júiíus, systkini sín, Guðrúnu Ell-
ingsen, Jakobínu Mathiesen og
Ólaf Petersen, frænda sinn Jó-
hann Petersen og vini. Og ekki
Therma Tray hitaeinangraöa matarbakka getum viö boöiö til kaups
beint frá framleiöanda.
í bakkana getum viö útvegaö;
Vitreous, hótelpostulín, diska og skálar.
Melamine, óbrothætta diska og skálar eöa einnota plastdiska og skálar.
Jóh. Olafsson & Co
43 Sundaborg 13
104 Reykjavík.
Sími82644.
voru fáar ferðir hennar til Wood-
bridge, Virginia, þar sem Þórhild-
ur, eldri dóttirin, og nú Gunnar,
búa. Þegar hún var þar í sumar,
heimsóttu hana tvær æskuvinkon-
ur frá Keflavík. Hún var hrókur
fagnaðar í viðræðum og söng, og
það var sönn ánægja að vera með
þessum skemmtilegu konum.
En svo brást heilsan. Undan-
farna mánuði hefur öll fjölskyldan
hjálpast til við að létta veikinda-
stríð hennar. Hún hafði verið
umhyggjusöm móðir og fékk það
vel endurgoldið. Hún sýndi stöð-
ugt þrek og eftir að hún missti
seinni fótinn, talaði hún um alla
þá handavinnu, sem hún ætlaði
sér að afkasta.
Hulda fæddist 22. ágúst 1911,
dóttir hjónanna Guðfinnu og Júlí-
usar Petersen í Keflavík. Þar ólst
hún upp. Börn hennar og Guðjóns
eru: Júlíus, heildsali, kvæntur
Elísabetu Gunnarsdóttur; þau búa
í Reykjavík og eiga þrjú börn.
Þórhildur, gift Erlingi Ellertssyni,
málarameistara, Woodbridge;
börn þeirra eru fimm og barna-
börnin tvö. Björg, gift Richard
Matthews, framkvæmdastjóra,
Greensboro; eiga þau þrjú börn.
Og Gunnar, majór í sjólandgöngu-
herliðinu, kvæntur Carolyn Barn-
ett; þau eiga tvö börn og hafa búið
víða, en eru nú búsett í Wood-
bridge, sem er útborg frá Wash-
ington D.C.
Hulda lézt 12. nóvember sl.
Fjölskylda og fjöldi vina komu
langar leiðir að til að fylgja
hennar jarðnesku leifum, sem
voru grafnar við hlið Trygve í
Greensboro. Þó að þessi tápmikla
og fórnfúsa kona byggi árum
saman í Ameríku, var hún alltaf
fyrst og fremst íslendingur. Það
hæfði því vel, að við útför hennar,
talaði ekki aðeins amerískur
prestur, heldur flutti einnig séra
Gunnar Björnsson (af segulbandi)
bæn og hugvekju. Að lokum söng
Guðmundur Jónsson (af segul-
bandi) faðirvorið.
Virginia, 16. nóvember, 1980
II.G. Schneider
Ég kýs að byrja þessi kveðjuorð,
til minningar um frænku mína
Huldu Petersen, með hennar eigin
orðum, rituðum í bréfi til mín sl.
páskadag.
„Guð gefi ykkur gleðilega upp-
risuhátíð, er okkar elskulegi frels-
ari reis upp frá dauðum. Eg trúi
og þessvegna er þetta gleðidagur
fyrir mig.“
Nú hefur henni orðið að trú
sinni. Eftir þrautastríð fékk hún
að kveðja þessa jörð í svefni
aðfaranótt 12. nóvember sl. Huida
var lífsglöð sem barn, unglingur
og fullorðin kona.
Ég minnist æsku okkar í „Peter-
senshúsi" í Keflavík. Alltaf var
Hulda sama góða frænkan við
baldinn strák, sem í skjóli for-
eldra hennar og barna þeirra,
naut ástríkis og alls hins bezta, er
hægt var í té að láta.
Foreldrar Huldu voru Guðfinna
og Júlíus Petersen, kennari og
kaupmaður í Keflavík. Börn
þeirra, er upp komust, voru auk
Huldu, Jakobína, Ólafur, Sigurjón
og Guðrún Ágústa. Sigurjón lézt
um aldur fram, mikill gæðamaður,
eins og öll systkinin.
Hulda var söngelsk og lærði ung
á orgel og söng í kór Keflavíkur-
kirkju, undir stjórn hins mikil-
hæfa organista Friðriks Þor-
steinssonar. Sem lítill drengur
man ég er Hulda frænka lék á
orgeiið niðri í stofu og pabbi
hennar og reyndar stundum fleiri,
sungu með. Júlíus föðurbróðir
minn hafði fagra söngrödd, og það
er sem ég heyri enn í dag, er þau
feðgin á sunnudagsmorgnum
sungu: Hærra minn guð til þín, og
fleiri sálma og ljóð af þrótti og
innlifun. Sönggleði fylgdi frænku
minni allt hennar líf og þá ekki
hvað sízt hafði hún unun af því að
syngja ættjarðarljóðin gömlu og
góðu, er hún var flutt á erlenda
grund, og naut lífsins á góðra vina
fundi.
Ég get ekki skilið svo við þessar
minningar frá gamia góða Peter-
senshúsi í Keflavík, að ég blessi
ekki af þakklátu hjarta minningu
foreldra Huldu, Guðfinnu og Júlí-
usar.
„En fyrr en varir æskuárin
líða.“
Inn í líf Huldu kom ungur og
framúrskarandi elskulegur mað-
ur, Guðjón Guðjónsson hárskeri,
sonur hjónanna í Strandbergi í
Vestmannaeyjum, Guðbjargar
Jónsdóttur og Guðjóns Guðjóns-
sonar frá Sjólyst. Guðjón hóf
atvinnurekstur sinn í Keflavík og
hafði mikið að gera, enda vand-
virkur og á allan hátt aðlaðandi
maður. Þau eignuðust 4 börn;
Júlíus, Þórhildi, Björgu og Gunn-
ar.
Guðjón og Hulda voru mikið í
félagslífi í Keflavík, sérstaklega
ungmennafélaginu og voru bæði,
með öðru fólki liðtæk til góðra
verka, fyrir yngri og eldri Keflvík-
inga. Árið 1951 tók fjölskyldan sig
upp og hélt til Bandaríkjanna, þar
sem þau áttu saman nokkur, að
vísu ströng en góð ár, en 1956 lézt
Guðjón í sjúkrahúsi í Washington
og er hann jarðsettur í hinum
fallega kirkjugarði í Arlington.
Tóku nú við erfið ár fyrir Huldu
og börnin, en samhent komust þau
áfram af dugnaði, en þeir sem
þekktu Huldu og nutu verka henn-
ar, kynntust því vel, hve hún var
vel verki farin og kunni þá list að
bera fram nægtir af litlu.
Smátt og smátt tók árunum að
fjölga í lífi Huldu. En þá mætti
hún Trygve Forberg. Þau giftu sig
1966. Trygve Forberg var mikill
öðlingur. Hann var ekkjumaður og
þau þekktu bæði á vissan hátt
einstæðingsskap þess tíma. Nú
hófst sannarlega nýtt blómaskeið
í æfi þeirra beggja. Það var eins
með Trygve og Huldu, að þau
fengu bæði hægt andlát. Hann dó
í svefni 17. júní 1979 og var því
rúmt ár á milli þeirra. Bæði eru
þau grafin í kirkjugarði í Greens-
boro N.C., en þar bjuggu þau
nokkur síðustu árin sín, en áður
höfðu þau búið í Detroit, Mich. og
áttu þar mikinn oggóðan vinagarð
trúfastra íslendinga og fólks af
öðru þjóðerni.
Síðustu árin voru Huldu For-
berg æði erfið, sakir sjúkleika. En
eiginmaður hennar, Trygve For-
berg, var henni góður og um-
hyggjusamur á meðan hans naut
við og börnin hennar, makar
þeirra og barnabörn gerðu og sitt
til þess að létta henni byrðarnar.
Heimili dóttur hennar, Bjargar
og manns hennar, Richard A.
Mathews, var Huldu afar mikils
virði, eftir að hún fluttist til
Greensboro, N.C. Nú er þeim
hjónum og börnum þeirra þakkað
fyrir allan þann kærleika er þau
sýndu Huldu og þá ekki hvað síst í
seinustu þjáningarhrynunni.
Hulda var öllum sínum afar
þakklát. Hún átti svo marga vini
víðsvegar. Hún gleymdi aldrei
vinum sínum. Þakklátur kveð ég
frænku mína og færi henni þakkir
okkar hjóna, barna okkar og
barnabarna.
Guð blessi Huldu Forberg.
Jóhann Petersen
Þegar ég frétti lát vinkonu
minnar, Huldu Forberg, þá kom
það mér ekki á óvart, því hún
hafði verið helsjúk nú síðustu
mánuðina og engin von um bata
og vinir hennar og vandamenn
gátu ekki óskað henni betra en
hún fengi hvíldina sem fyrst.
Þegar við hjónin fluttumst til