Morgunblaðið - 21.12.1980, Qupperneq 23

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 21. DESEMBER 1980
63
fclk í
frétfum
Islenski hesturinn
dró þau til landsins
RICKARD Driessen. hollenskur
hestavinur og tannlæknir. ok
unnusta hans Lou Bettina
Klein, sem einnig er hestavinur,
komu nýlejía hingað til íslands.
Ætla þau að búa á Húsavík
næstu tíu mánuði ok mun Dries-
sen stunda tannlækningar þar.
í samtali við Morgunblaðið
sagði Driessen að hann hefði
þekkt islenzka hestinn i fimm-
tán ár, — sjálfur ætti hann
fimm islenzka hesta heima i
Ilollandi og hefði mjög gaman
af útreiðum. Unnusta hans
Bettina Klein er einnig hesta-
maður, „þetta áhugamál okkar
varð reyndar til þess að við
hittumst og það má segja að við
höfum trúlofast á hesthaki,"
sagði Driessen.
En hvers vegna komu þau til
íslands?
„Okkur hefur lengi dreymt um
að koma hingað til að kynnast
íslenzka hestinum í sínu rétta
umhverfi og reyndar kom ég til
Húsavíkur tvisvar síðast liðið
sumar," sagði Driessen. „Okkur
hefur þó lengi langað til að
kynnast vetrinum hér en höfum
ekki haft tækifæri til þess fyrr
en núna, — ég varð að ljúka
mínu námi og gegna herþjónustu
heima í Hollandi. Það var eigin-
lega í gegn um vin okkar, Pétur
Behrens, sem við komum. Tann-
læknirinn á Húsavík, Sigurjón
Benediktsson, hafði ákveðið að
fara utan til framhaldsnáms.
Hann skrifaði Pétri og spurði
hann, hvort hann vissi af ein-
hverjum sem gæti séð um hund-
inn sinn og hest sem hann á,
meðan hann væri að heiman.
Pétur benti strax á okkur, — að
við gætum komið hingað, séð um
hundinn og hestinn og tann-
lækningarnar líka. Og það varð
úr.“
Hvernig líst ykkur á íslenzka
veturinn?
„Það var mikill snjór í Hol-
landi þegar við fórum en hér í
Reykjavík er hér um bil enginn
snjór — við héldum að hér væri
allt á kafi,“ sagði Bettina Klein.
„En okkur líst afar vel á landið
og þetta verður áreiðanlega
skemmtilegur tími. Ég hélt eig-
inlega að myrkrið væri miklu
meira í skammdeginu hér á
íslandi heldur en það er — það
munar ekki svo miklu miðað við
heima. Okkur hefur verið tekið
mjög vel hérna og fólkið er mjög
elskulegt — vetrardvölin á
Húsavík leggst vel í okkur.“
Rickard Drcissen og Luo Bettina Klein. i.^nynd Krístján
Fyrstu einleikstónleikar
Eddu Erlendsdóttur
Edda Erlendsdóttir við flygelinn á Kjarvalsstöðum.
l.jtVsm. Kristinn
Edda Erlendsdóttir heitir
ungur pianóieikari. sem komin
er heim til íslands. frá Paris
til að halda hér sína íyrstu
eínleikstónleika, eftir að hun
lauk námi — um leið og hún.
maður hennar og sonur. halda
jól með foreldrum hennar. Er-
lendi Einarssyni, forstjóra SIS
og Margréti Helgadóttur. Son-
urinn Tómas. sem er 16 mán-
aða, kemur hingað i fyrsta
sinn. En eiginmaður Eddu er
franskur hljtiðfærasmiður og
hljttðfæraleikari. Olivier Man-
oury. sem leikur á hljóðfæri er
nefnist bandónean. — Það er
líkt harmoniu með hljómborði
á báðum hliðum og mikið
notað i Argentinu. Var mikið
notað í París á árunum 1920—
40. til að ieika danstónlist.
útskýrir Edda.
SJálf var hún að æfa sig á
flygelinn á Kjarvalsstöðum
fyrir tónleikana 3. janúar, þeg-
ar Ijósmyndari smellti þessari
mvnd af henni. — Anna
Snorradóttir hefur séð ákaflega
vel um undirbúning þessara
tónleika. segir hún og það er
mjög mikilvægt fyrir mig, því
hér eru engir sem taka að sér
slíka sjálfstæða tónleika.
Edda á langt nám að baki,
hér og i París. Hún segist þó
ekki hafa verið ákveðin i að
gera píanóleik að ævistarfi,
þegar hún útskrifaðist úr
menntaskólanum í Reykjavík,
þótt hún hefði alltaf haft gam-
an af að spila. En þegar hún
fékk franskan styrk og stóðst
samkeppnispróf inn í Tónlista-
skólann t Parts, fór hún þar í
4ra ára nám, og lauk því 1978.
Næsta vetur kenndi hún í tón-
listaskóla rétt utan við Paris,
en þá kom babb í bátinn.
Sonurinn Tómas var á leiðinni
og Edda varð að liggja í rúminu
alian meðgóngutímann. — Það
var erfitt og tvísýnt meðan á
því stóð, segir hún, en fór allt
vel. En ég lék ekki á píanó á
meðan. Svo ég varð að taka upp
þráðinn aftur.
Og nú er Edda hér komin,
ætlar að halda fyrstu tónleik-
ana á íslandi og síðan sama
prógram í París í janúar. Og
jafnvel er farið að ræða um það
að hún skreppi út á land milli
jóla og nýárs, leiki í Borgarnesi
og á Laugalandi, — svona rétt
fyrir tónleikana í Reykjavík og
Paris.
107 ára Skagfirð-
ingur í Vesturheimi
IIALLDÓRA Bjarnadóttir, elst
íslendinga, varð 107 ára í haust
og í samhandi við afmæli henn-
ar vitnuðum við fyrst í sex
mánaða gamalt norskt blað um
að hún væri elst á Norðurlönd-
um, en síðan barst okkur annað
norrænt blað sem sagði að þar
væri um fleiri að ræða, þótt
ekki væri það dagsett. A 105
ára afmæli Halldúru höfðum við
óljúsar fréttir um islenzka konu
í Vesturheimi á svipuðum aldri,
en fundum hana ekki. Nú hafa
okkur aftur á móti borist frétt-
ir um að islenzk kuna i Kanada
hafi orðið 107 ára gömul 4. des.
sl. Það er Jóhanna Sölvason og
birtist hér mynd af henni.
Jóhanna er fædd 1873 að
Eyhildarholti í Skagafirði, dóttir
Stefáns Hafliðasonar og Lilju
Jónsdóttur. Hún giftist 12. júlí
1895 Sigurði Sölvasyni, fæddum
að Hafsteinsstöðum í Skagafirði
1965. Þau bjuggu að Stóra-
vatnsskarði þar til 1899 að þau
fluttu til Vesturheims og settust
að í Mountain, North Dakota.
Fluttu þaðan til Vatnabyggða í
Saskatchewan 1905, tóku þar
heimilsréttarland, eins og það er
orðað þar vestra, og stunduðu
landbúnað meðan kraftar leyfðu,
seinast með aðstoð sonar og
dóttur. Sigurður dó í desember
1966, 101 árs gamall, og höfðu
þau þá búið saman í snurðulausu
hjónabandi í 7114 ár, að því er
sagði í Lögbergi Heimskringlu
vorið 1974. En þá var grein um
Jóhönnu þar og var hún þá hin
hressasta, kunni heilu ljóðabálk-
ana á íslenzku og hafði mjög
frábært minni.
ln 1905. "'OVCd
SasJtatchewan. whcre
cfand ntade then
Solvaaon’s death m
koí 10'■
I They had
I vhom are 1>
Lchildren, <’
■ children ati
fcchildren.
1 Mrs. So’
land >s
■ aU news "
tront her
enjoys g°°<l h>
Tv. viewer,
ernl and enjoys
relatives and «>
Solvason
Mrs. Johanna