Morgunblaðið - 23.01.1981, Blaðsíða 23

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 23. JANÚAR 1981
23
Minning:
Kristján Brynjólf-
ur Kristjónsson
Fæddur 31. mai 1962.
Dáinn 14. janúar 1981.
Nóttlmus vor-aldar veröld,
þar sem viAaýniÖ sldn.
Stephan G. Stephansaon.
Á vetrardegi var sá burtkvadd-
ur sem komið hafði vorsins barn.
Sitt vor hafði hann lifað, en ekki
meir. Átján urðu árin.
Á Bessastöðum fæddist hann 31.
maí 1962. Hann var þriðja og
yngsta barn sinna foreldra, hjón-
anna Guðbjargar Þorsteinsdóttur
og Kristjóns I. Kristjánssonar.
Þau nefndu hann Kristján Brynj-
ólf og snáðinn ólst upp við at-
hafnasemi og umsýslan á stóru
heimili. Veröldin var stór, Álfta-
nesið bauð heillandi svigrúm, aug-
un sáu fjöll og sjó, eyrað nam þys
af þéttbýli í grennd. Fram yfir
fimmtán ára aldur var þetta
umhverfi hans, en þá flutti fjöl-
skyldan til Reykjavíkur.
Kynni okkar Kristjáns urðu
ekki löng. Nokkurn tíma vissum
við hvort af öðru, því vinátta var
með honum og dóttur minni.
Heimili hans stóð henni opið og
þar vissi ég hana á góðum stað.
Við kynningu reyndist Kristján
hægur, en mannblendinn, ötull til
vinnu og hjálpsamur. Og stundum
var hann að flýta sér því margt
þurfti að starfa. Hann hafði hug á
að læra ljósmyndun og nýtt starf
beið.
Tíminn varð naumari en nokk-
urn gat grunað. Sárlega vantar nú
einn. Hann verður í minningunni
umlukinn þeirri nóttlausu vor-
aldar veröld þar sem víðsýnið
skín. Ástvinum hans öllum votta
ég samúð.
Ása Sólveig
Þegar bróðir minn, Kristján
Brynjólfur, var í heiminn borinn
fyrir 18 árum, var ég sjálfur 18
ára gamall. Mikið man ég vel þann
aldur, þá eftirvæntingu, lífsþrá og
gleði, sem í huga ríkti. Þetta er
tími lærdóms og nýrrar reynslu
nær hvern dag, framtíðin blasir
við.
Slíkar endurminningar æskuára
hljóta að hópast í hugann þegar
kallið kemur til svo ungs manns,
sem hér er raunin, lífsgangan
trauðla hafin, aðeins bernsku og
nokkru undirbúningsskeiði ungl-
ingsára lokið.
Hver er tilgangurinn? Hún
freistar okkar þessi spurning. En
höfum við yfirleitt einhvern rétt
til að spyrja svo, væntum við
einhvers svars? Er lifið á einhvern
hátt frá okkur sjálfum komið,
erum við að verki með einhverjum
eigin mætti? Svarið er að sjálf-
sögðu neitandi, hér hljótum við
eins og ætíð að drúpa höfði i
auðmýkt og segja: „Verði þinn
vilji" og lúta honum skilyrðis-
laust. Drottinn gaf og Drottinn
tók — við þökkum gjafir hans
allar, hvort sem þær eru okkur
ætlaðar til lengri eða skemmri
tíma. Þannig tek ég lífsferil þessa
„litla“ bróður míns — hann var til
gleði þann stutta tíma, sem hann
var samstíga okkur að sinni. Þá
gleði leiðum við nú til öndvegis í
hugum okkar.
Ekki fer hjá því, þegar um svo
mikinn aldursmun er að ræða, að
samband verður ekki eins og
systkina almennt, heldur fullorð-
ins annars vegar og barns hins
vegar. Svo var og lengst af um
okkur tvo. Hann var litli glókoll-
urinn á heimili föður míns og
seinni konu hans á Bessastöðum,
eftirlæti foreldra, systra og
ömmu. Ég var stopull dvalargest-
ur á námsárum, seinna tíður
skyndigestur með eigin fjölskyldu,
konu og börnum, sem þá hlupu út
um grundir með frænda sínum.
Heimili þeirra föður míns og
Guðbjargar á Bessastöðum var
mannmargt og glaðvært, gesta-
gangur mikill. Þrátt fyrir þetta
var búsetan talsverð einangrun
Kristjáni Brynjólfi, jafnaldrana
vantaði. Varð hann þess vegna
e.t.v. hændari að og háðari for-
eldrum sínum en ella. Mörg eru
þau verkin, sem fylgja staðarráðs-
mennsku á Bessastöðum, og eftir-
tektarvert var, hversu ötullega
þessi litli snáði gekk í spor föður
okkar, fylgdi honum ásamt hund-
inum hvert fótmál, við öll störf í
nær hvaða veðri sem var.
Okkur eldri strákum frá Bessa-
stöðum finnst, sem við að tals-
verðum hluta til séum aldir upp í
bílskúrum, þar var tækifæri til
margvíslegra leikja. í bílskúrun-
um ríktu að sjálfsögðu grundvall-
arreglur í umgengni. Það er því
vissulega nokkur kaldhæðni, að
augnabliksbrestur á einni slíkri
skyldi verða bróður mínum svo
óvænt að aldurtila. Sýnir þetta
glöggt, að jafnvel vanabundnustu
og smæstu hlutir daglegs lífs
krefjast ætíð vökullar athygli,
aldrei má slaka á aðgæzlu.
Stór breyting varð í lífi fjöl-
skyldunnar fyrir þremur árum,
þegar faðir minn lét af störfum á
Bessastöðum eftir nær fjögurra
áratuga starf þar. Bar þá upp á
sama tíma, flutningur til Reykja-
víkur og heilsubilun föður míns.
Samfara svo stórri breytingu í ífi
unglings varð það auðvitað mikið
áfall, að bezti vinur hans og faðir
skyldi fyrir aldur fram rofna úr
tengslum við raunveruleikann. Er
sjúkleiki hans og mikil raun öllum
öðrum, sem nálægt standa.
En Kristján Brynjólfur tók
breyttum högum eigin tökum,
hljóðlátum en föstum.
Hann vann sér hylli á vinnu-
stöðum, þótti afbragð annarra
hvað stundvísi, dugnað og heiðar-
leika snerti.
Hlé varð á skólagöngu, en hug-
urinn glímdi stanzlaust við fram-
tíðina og hvernig leggja ætti að
henni sem beztan grundvöll. Var
það fyrst á þessum árum, að kynni
tókust með okkur á nokkrum
jafnréttisgrundvelli í samræðum
og bollaleggingum um þessa hluti
og ýmsa aðra.
Og nú var brautin einmitt
mörkuð, áframhaldið ákveðið. Ég
get fullyrt, að Kristján Brynjólfur
hvarf frá lífinu sem hamingju-
samur piltur, er leit framtíðina
björtum augum, þannig verður og
bjart yfir minningunni um hann.
Samúð hlýtur þessa dagana að
safnast um móðurina. Á skömm-
um tíma hefur orðið mikil breyt-
ing frá heimilinu góða á Bessa-
stöðum, eiginmaður ósjálfbjarga á
sjúkrabeði og yngsta barnið í
valinn fallið. Sorgin hlýtur að vera
mikil og þung, henni er auðvitað
ekki hægt að bægja úr hjarta, en
við biðjum algóðan Guð að styrkja
Guðbjörgu, gefa henni umfram
allt gleði minninganna um elsku-
legan son, sem þrátt fyrir þennan
stutta lífsferil var svo stór þáttur
í lífi fjölskyldunnar í 18 ár.
Við kveðjum kæran vin, veri
hann Guði almáttugum falinn.
Páll Bragi
Þegar ungur frændi er svo
skyndilega kvaddur burt úr þess-
um heimi sitjum við eftir harmi
slegin og á huga okkar leita ótal
spurningar um hinn raunverulega
tilgang lífsins. Við vitum reyndar
að eitt sinn skal sérhver deyja, en
eigum erfitt með að sætta okkur
við þá staðreynd að ungt fólk sé
hrifið á brott þegar lífið virðist
blasa við í allri sinni fjölbreytni. í
hugum okkar virðist dauðinn svo
fjarlægur hreystinni að koma
hans er ótrúleg og óraunveruleg.
Kynni okkar af Kristjáni hafa
staðið allt frá því að hann fæddist.
Skemmtilegar endurminningar
frá bernskudögum hans tengjast
sameiginlegum sumarleyfum fjöl-
skyldnanna svo og ótal heimsókn-
um. í þessum hópi var hann alltaf
yngstur en er nú sá fyrsti sem
kveður þennan heim.
Kristján ólst upp með foreldr-
um sínum, Guðbjörgu Þorsteins-
dóttur og Kristjóni I. Kristjáns-
syni, og systrum, Steinu Kristínu
og Erlu Danfríði, að Bessastöðum
þar sem faðir hans var forsetabíl-
stjóri í fjöldamörg ár. Á heimilinu
var jafnframt stundaður búskapur
þó í smáum stíl væri og kynntist
hann þar ýmsum búverkum sem
hann gekk í af einskærum áhuga
og dugnaði. Það urðu því nokkrar
breytingar á högum Kristjáns er
faðir hans lét af störfum og
fjölskyldan flutti til Reykjavíkur.
Éftir komuna til Reykjavíkur hóf
Kristján fljótlega störf hjá Dag-
blaðinu og hafði nú skömmu áður
en hann lést lýst áhuga á að hefja
nám í ljósmyndun.
En lífið er svo ótrúlega stutt og
enginn veit hvenær kallið kemur.
Tign er yflr tfndum
og ró,
Angandl vfndum
yflr skóg
andar svo hljótt.
Sóngfugl I blrklnu blundar.
Sjá. innan stundar
aefur þú rótt.
(Goethe, þýð. Helgi Hálfdanaraon)
Missir ástvinanna er sár og
verður aðeins bættur með björtum
endurminningum um góðan dreng.
Um leið og við vottum þeim okkar
dýpstu samúð þökkum við góðum
og lífsglöðum frænda samfylgd-
ina.
Fjölskyldan Sólheimum 32
Kornungur vinur kveður í dag.
Kristján B. Kristjónsson er borinn
til moldar við upprás lífsins.
Óvenjulegur ungur maður heldur
inn á ókunnar brautir með gott
veganesti úr foreldrahúsum. Um
hann leikur hlýhugur frá kunn-
ingjum og sjaldgæf virðing hjá
gömlum vinnufélögum. Söknuður.
Þegar kornungur maður kveður,
eru bæði sigrar og ósigrar lífsins
óskrifaðir í annála. Sannleikurinn
er því einn eftir til frásagnar í
dag: Vinnusamur án leiða, gáskaf-
ullur án öfga og prúður án upp-
gerðar. Slíkur piltur þekkir aðeins
ástúð og heiður úr uppvexti sinum.
Hjartahlýju.
Kristján var barn tæknialdar.
Hraðskreið hjól og bílar hrifu hug
hans snemma í starfi og leik. En
hann skildi vel, að því aðeins
snerust hjólin að þeim var við
haldið. Honum var bæði sýnt um
farkost sinn og fyrirtækis. Þessir
dýrmætu eiginleikar settu Krist-
ján þegar í forystu fyrir röskum
hópi hraðboða hjá Dagblaðinu.
Minningin lifir áfram hjá vinnufé-
lögum.
I þeirra nafni flyt ég Kristjáni
mínum þessi fáeinu orð.
Guð blessi ástvini hans.
Ásgeir Hannes
ATHYGLI skal vakin á því, að
afmælis- og minningargreinar
verða að berast blaðinu með
góðum fyrirvara. Þannig
verður grein. sem birtast á i
miðvikudagsblaði. að berast i
síðasta lagi fyrir hádegi á
mánudag og hliðstætt með
greinar aðra daga. Greinar
mega ekki vera i sendibréfs-
formi. Þess skal einnig getið,
af marggefnu tilefni, að frum-
ort ljóð um hinn látna eru
ekki birt á minningarorðasið-
um Morgunblaðsins. Handrit
þurfa að vera vélrituð og með
góðu linubili.
Þvottavél
og þurrkari
A/
f og þurrkari
orkusparnaðar
frá Orkusparnaðarnefnd iðnaðarráðu
neytisins og Sambandi ísl. rafveitna
1. Fyllum þvottavélina
2. Sleppum forþvotti
3. Tökum heitt vatn inn á
vélina ef hægt er
4. Veljum lægra hitastig
5. Kynnum okkur þá möguleika sem
þvottavélin býður upp á
6. Þurrkum á snúru ef hægt er
7. Notum þeytivinduna
8. Fyllum þurrkarann hæfilega
9. Ofþurrkum ekki
10. Hreinsum síu þurrkarans
2.
3.
1. Þvottavélin notar svo til jafn
mikla raforku hvort heldur
hún er full af þvotti eða hálf.
Fyllum því vélina eftir því sem
segir í leiðarvísi og þvoum
sjaldnar.
Ef þvotturinn er ekki mjög
óhreinn er hægt að sleppa
forþvotti, við það minnkar raf-
orkunotkunin um 20%.
Á hitaveitusvæðum er hag-
kvæmt að taka heitt vatn inn á
vélina ef vatnsgæði og vélar-
gerð leyfa, því þá þarf ekki að
hita vatnið með rafmagni í
vélinni.
4. Ekki er ástæða til að þvo alltaf
á hæsta hitastigi sem þvottur-
inn þolir, heldur láta óhrein-
indin í þvottinum ráða. Raf-
orkunotkun þvottavélar sem
tengd er við kalt vatn, er við
níutíu gráðu heitan þvott um 3
kWh, við 60°C um 2 kWh og við
25—40°C um 1 kWh.
5. Þvottavélar bjóða upp á mjög
fjölbreytta möguleika, sem of
langt yrði að telja upp hér.
Kynnum okkur því leiðarvís-
inn. Nefna má að sumar teg-
undir eru með sparnaðarkerfi
sem rétt er að nota þegar
vélarnar eru ekki fylltar.
6. Það fer betur með þvottinn að
þurrka á snúru. Þurrkari notar
hverju sinni um 3 kHw. Mikla
orku má spara með því að
þurrka á snúru.
7. Áður en þvottur er settur í
þurrkara er best að þeytivinda
hann vel. Því betur sem þvott-
ur er undinn þeim mun styttri
verður þurrktíminn og orku-
notkunin minni.
8. Fylgjum leiðarvísinum þegar
sett er í þurrkarann. Lítill
þvottur veldur því að heita
loftið fer of hratt í gegnum
hann. Við of mikið magn þorn-
ar þvotturinn ójafnt og hann
krumpast. Þannig lengir bæði
of mikill og of lítill þvottur
þurrktímann og eykur raforku-
notkunina.
9. Þurrktíminn er háður því hvað
verið er að þurrka. Benda má á
að t.d. hlaupa bómullarföt ef
þau eru ofþurrkuð.
10. Munum eftir að tæma síuna í
þurrkaranum eftir notkun.
Þurrktíminn lengist ef það
gleymist.