Morgunblaðið - 22.02.1981, Blaðsíða 24

24
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 22. FEBRÚAR 1981
+ Eiginkona mín, ÁGÚSTA JÓHANNSDÓTTIR, Flókagötu 35, iést á Grensásdeild Borgarspítalans, föstudaginn 20. febrúar. GuAmundur Halldórason.

t Elsku lltli sonur okkar, FANNAR, lést á Landspítalanum 20. febrúar. Margrét Þorvaldadóttir, Guómundur Gfalaaon.

+ Útför eiginkonu minnar, móöur, tengdamóöur, ömmu og lang- ömmu, LOFÍSU ELÍFASDÓTTUR fer fram frá Fossvogskirkju mánudaginn 23. febrúar kl. 10.30. Einar Helgaaon, Ólafur J. Einarsson, Hildur S. Hilmarsdóttir, Finnbogi Finnbogason, Friógaröur Daníelsdóttir, Elín R. Finnbogadóttir, Kriatján Guðmundsson, barnabörn og barnabarnabarn.

+ Systir mín, KRISTÍN INGVARSDÓTTIR, Egilsgötu 10, sem andaöist 12. þ.m. veröur jarösungin frá Fossvogskirkju, mánudaginn 23. febrúar kl. 1.30 e.h. Fyrir hönd fjarstadds bróöur og annarra vandamanna. Ólöf Ingvarsdóttir.

+ Útför litlu dóttur okkar, GUÐBJARGAR EIRÍKSDÓTTUR, sem lést á Landspítalanum, mánudaginn 16. febrúar, og fer fram frá Fossvogskirkju mánudaginn 23. febrúar kl. 9.45. Tómas Eiríkur Þorbjörnsson, Elísabet Siguróardóttir.

+ Jaröarför fööur okkar, tengdafööur, afa og langafa, EYSTEINS JAKOBSSONAR, Steinagerói 11, fer fram frá Bústaöakirkju mánudaginn 23. febrúar kl. 2 e.h. Helgi Eysteinsson, Kristfn Jónsdóttir, Helga Eysteinsdóttir, L. MacGregor, Fanney Eysteinadóttir, Harold O’Neal, barnabörn og barnabarnabörn.

+ Elskulegur eiginmaöur minn, faöir okkar, tengdafaöir og afi, SVEINN ANTON STEFÁNSSON, sklpstjóri, Holtagerói 67, veröur jarösunginn frá Fossvogskirkju þriöjudaginn 24. febrúar kl. 10.30. Þórdfs Gfsladóttir, börn, tengdabörn og barnabörn.

+ Móöir okkar, tengdamóöir, amma og langamma, MARGRÉT KETILSDOTTIR, Mávahlfð 45, sem andaöist 15. febrúar, veröur jarösett frá Fossvogskirkju miövikudaginn 25. febrúar kl. 3 e.h. Þeim, sem vildu minnast hennar, er bent á Hjartavernd. Ástbjörg S. Gunnarsdóttir, Jóhann T. Ingjaldsaon, Sigurður K. Gunnarsson, Slgrfóur Th. Guómundsdóttir, börn og barnabörn.

Móöir okkar, KRI8TBJÖRG JÓN6DÓTTIR frá Hvammi, Fellsmúla 5, veröur jarösungin frá Dómklrkjunni þriöjudaginn 24. febrúar kl 13.30. Sigrún Huld Jónsdóttir, Lfsbet Jónsdóttir Willis, Jóhann Þorsteinn Löve.
Kristín Ingvarsdóttir
og Ingvar Ingvarsson
Kristín, fædd 27. júni 1911.
Dáin 12. febrúar 1981.
Ingvar, fæddur 2. mai 1920.
Dáinn 9. október 1980.
Við fæAumxt og hverfum. — Við horfum
i húmiA i fáeln ár.
En Arlðcin rist* rúnir
i rökhriA — broe o* tár.
(GuAm. Innri)
Kristín var nákominn ættingi
minn, við vorum systkinabörn.
Hún var fædd á ísafirði 27. júní
1911 og kvaddi þetta líf í Borg-
arspítala 12. þ.m. eftir stranga
sjúkdómslegu.
Foreldrar hennar voru hjónin
Sigríður A. Ólafsdóttir, ólafsson-
ar bónda á Skjaldfönn N. ís.
Jónssonar, en móðir Sigríðar var
Elín Halldórsdóttir frá Gili í
Bolungavík, af Arnardalsætt, og
Ingvar blikksmiður og vélstjóri
Gunnlaugsson, að Másstöðum á
Akranesi, en móðir Ingvars var
Kristin Jónsdóttir.
Ingvar fluttist til ísafjarðar
árið 1906 til starfa við niðursuðu-
verksmiðju Péturs M. Bjarnason-
ar, er þá var að hefja störf, en
Pétur hafði áður reist allstórt
verksmiðju- og íbúðarhús við
Hnífsdalsveg utanvert við svo-
nefndan Krók (Sauðakrók) í ísa-
firði og og nefndi almenningur
hús þetta „Pétursborg". Var þarna
um brautryðjandastarf að ræða,
enda gekk reksturinn það skrykkj-
ótt, að leggja varð árar í bát 1912.
Pétur fluttist þá til Reykjavíkur
og hóf sambærileg störf þar, en
það er önnur saga.
Sigríður vann um tíma í verk-
smiðjunni og kynntist Ingvari þar.
Þau gengu í hjónanband 26. nóv.
1909. Þegar verksmiðjan hætti
störfum varð starfsfólkið atvinnu-
laust og fluttust þá nokkrir úr
bænum, einkum þeir, sem flust
höfðu í bæinn í sambandi við
verksmiðjureksturinn.
Þau Ingvar og Sigríður fluttust
til Reykjavíkur sumarið 1912, svo
að Kristín var rétt ársgömul þegar
hún kvaddi fæðingarbæ sinn.
Ingvar réðst þá sem vélstjóri á
fiskiskip, var lengi á m/s Alden,
sem um skeið var gert út frá
Stykkishólmi og fluttist þá fjöl-
skyldan þangað og dvaldi þar um
4ra ára skeið, uns hún fluttist
aftur til Reykjavíkur.
Þeim Sigríði og Ingvari varð 5
barna auðið, þau voru, auk Krist-
ínar Ólöf f. 5. okt, 1912, gift Guðl.,
Valdimar Þorsteinsson bygg-
ingameistara, sem nú er látinn.
Gunnlaugur, bryti, f. 11 nóv. 1913.
Hann var siglingum á stóru flutn-
ingaskipi öll stríðsárin, en fórst
skömmu eftir stríðslok í bifreiða-
slysi í Ohio í Bandaríkjunum.
Ingvar garðyrkjubóndi að Birki-
lundi í Biskupstungum, f. 1. ágúst
1920, kvæntur 25. des. 1954 Helgu
Pálsdóttur. Ingvar fór ekki á
sjóðinn eins og faðir hans og
bræður, en festi kaup á landskika
I Biskupstungum ásamt nokkrum
jarðhita. Hann byggði sér þar bæ
og gróðurhús og lögðu þau Helga
sig fram um að efla það og auka,
enda brosti hamingjan þar við
þeim, þar til það slys henti sl.
haust, eftir að Ingvar hafði
skroppið inn til að hvíla lúin bein
og blundað, að eldur kom upp í
húsinu og lét hann þar líf sitt í
svefni, aðeins 60 ára að aldri.
Ingvar var skýr og skemmtilegur í
viðræðum, séður og bráðduglegur
til allra verka. Hann var harm-
dauði öllum ættingjum og vinum,
og eiga eftir hann mætar minn-
ingar.
Árni var yngsta barnið, fæddur
1. ágúst 1921. Hann fór ungur á
sjóinn, lærði sjómannsfræði og
var um skeið stýrimaður á togur-
um frá Reykjavík. Hann tók upp
háttu fjölmargra forfeðra og
hleypti heimdraganum í ham-
ingjuleit árið 1953. Ekki lét hann
sér lynda að litas um í grannlönd-
unum eins og forfeður okkar höfðu
flestir gert um aldaraðir, heldur
var strikið tekið beint til Ástralíu
og staðnæmst í Port Albert, hvar
hann gerðist útgerðarmaður og
skipstjóri. Þar gerðist það, eins og
í ævintýrunum, að hann hitti
prinsessuna, sem einnig hafði
nokkru áður fluttst frá Þýzkalandi
í ævintýra- og gæfuleit. Hún
heitir Hedi. Þau bundust böndum
kærleikans 1957 og er vlst óhætt
að segja að hamingjan hafi hossað
þeim alla tíð síðan.
í þessum hópi ólst Kristín upp
og ríkti jafnan mikil samheldni og
hjálpsemi innan fjölskyldunnar.
Kristín var sérlega háttprúð og
hógvær og lét afskiptalaus þau
mál, sem hún taldi sér óviðkom-
andi, en gat verið ákveðin og föst
fyrir, ef því var að skipta.
Kristín hafði nokkru fyrir
stríðsbyrjun kynnst Steindóri,
bróður Valdimars mágs síns, og
felldu þau hugi saman. Lagði hún
þá aftur leið sína til ísafjarðar og
dvaldi í Húsmæðraskólanum ósk
eitt námsár, til að búa sig undir
húsmóðurstörfin. Þá rifjuðust upp
gömul kynni, en hún hafði þó
áður, ásamt fjölskyldu sinni, kom-
ið í kynnisför til ísafjarðar. Þau
Kristín og Steindór gengu síðan í
hjónaband á afmælisdegi Kristín-
ar 27. júní 1942. í sumarbyrjun n.
árs eða 27. apríl fæddist þeim
sonur er hlaut nafnið Þorsteinn
Jónas. Það varð auðvitað mikil
gleði í ranni, — en lukkan er
hverful og lánið er valt — og guð
kallaði þessa ástkæru eign þeirra
til sín eftir aðeins tvo mánuði eða
19. júní sama ár.
Mér fannst oft eins og Kristín
bæri sorg í hjarta eftir þennan
atburð, þótt hún flíkaði því ekki
eða bæri á torg. Hún gæti hafa
huggast látið m.a. við vers sálma-
skáldsins V. Briem.
É* (el mlg þinum föAururm
er fut mig eorgir uueAu,
t>ú einn kannt sefa hullnn harm
og hjartans undir græAa.
HiA minnsta duft i mold þú sérA
og mælir brautir stjarna,
þú telur himlntungla mergA
og tárln þinna barna.
Svo liðu árin — sjö góð ár, en þá
stöðvaðist lukkuhjólið — í bili.
Steindór lést 10. mars 1949. Sorgin
var sár, en tíminn líður og læknar
öll mein, segja menn.
ViA skulum ganga hægt og hljótt.
Mln hinsta kveAja þetta er,
þvi aAra sllka undranútt
viA aidrei munum llfa hér.
En þú aA harAnl hjarta mitt
og hverfi i gleymsku draumlönd min,
þá man ég biessaA broeiA þitt
og bláu augun þin.
(Júhannes úr Kötlum).
Steindór hafði reist þeim 2ja
hæða steinhús á ákjósanlegum
stað, að Egilsgötu 10. Eftir fráfall
Steindórs bjó Kristín um langt
skeið með móður sinni á efri hæð
hússins, en leigði jafnan út neðri
hæðina, því að tekjur voru víst
rýrar.
Svo liðu mörg ár, en árið 1962
fór lukkuhjólið að snúast á ný og
Amor kom i spilið. Kristín kynnt-
ist manni, sem líkt var ástatt um.
Hann hafði misst konu sína fyrir
nokkrum árum og undi illa einver-
unni. Þau urðu ásátt um að hrista
af sér slenið og rugla saman
reitum. Þessi maður var Björn
Þórðarson frá Grjóta og gengu
þau í hjónaband árið 1962.
í 3ja sinnn hjuggu forlögin í
sama knérunn og féll Björn frá
1972. Þegar hér var komið má víst
segja að lukkuhjólið væri staðnað
og daprir tíma færu í hönd.
Á þessum síðustu árum hringdi
Kristín til mín tivsvar eða þrisvar
sinnum til að spyrja um heilsufar
o.fl. Hún vissi um sjúkdóm, sem
angraði mig og hafði það í för með
sér að ég var stundum fyrirvara-
laust fluttur í sjúkrahús. Ég lét
jafnan mannlega, þetta væri allt í
lagi ég hefði góð lyf og ágæta
hjálp þegar á þyrfti að halda, en
þegar ég svo spurði um hennar
heilsufar þá hló hún og sagði allt í
lagi, — en mér fannst þó jafnan
einhver annarlegur hreimur I
röddinni. Ég vissi þá frá öðrum
fréttalindum að heilsu hennar
hrakaði stöðugt. Svo fór að hún
var í byrjun nóv sl. flutt fárveik á
Borgarspítalann hvar hún lést 12.
þ.m. eins og fyrr segir.
En Kristín átti í öllum sínum
sorgum og heilsuleysi góðan hauk
í horni þar sem Ólöf systir hennar.
Hún leit jafnan til hennar og
fylgdist vel með ástandi hennar.
Hún heimsótti hana hvern dag á
sjúkrahúsið og sat hjá henni
löngum. Þær ræddu um fortíð,
nútíð og framtíð og ef Kristín, sem
gerði sér grein fyrir hver endirinn
yrði, bar fram óskir eða tilmæli,
stóð ekki á ólöfu að koma þeim í
höfn. Allt, sem í mannlegu valdi
stóð, var gert, bæði af hendi
Ólafar og starfsfólks sjúkrahúss-
ins til að sefa sorgirnar og lina
kvalirnar.
Ég vil að lokum þakka Kristínu
góð og gömul kynni og allt gott frá
hennar hendi. Ég vil jafnframt
skila innilegri kveðju og þakklæti
frá frændfólki hennar og vinum
vestanhafs og óskum við henni öll
góðrar heimkomu.
Blessi þÍK blúmjörA,
bleaai þix útsær,
blewii þÍK heiAur himlnn.
Ekld þÍK alheimur
eilifA Í>Ik Keymi,
sÍKni þÍK ejálfur kuö.
(Júhannes úr Kötlum)
ólafur I. Magnússon.
í október sl. lést í húsbruna
austur í Biskupstungum frændi
minn og vinur, Ingvar Ingvarsson.
Mér varð sannarlega mikið um,
eins og mörgum öðrum, hugsaði
mér að minnast hans en varð ekki
af.
Nú er systir hans, Kristín,
móðursystir mín, einnig látin,
eftir langvarandi veikindi, og því
finnst mér eðlilegt að minnast
þeirra beggja um leið.
Systkinin voru börn hjónanna
Sigríðar Ólafsdóttur frá Ísafirði
og Ingvars Gunnlaugssonar frá
Másstöðum í Akraneshreppi, sem
lengi var vélstjóri á togurum. Þau
eru bæði látin.
Sigríður og Ingvar kynntust á
ísafirði, giftust og byrjuðu búskap
þar, og þar fæddust dæturnar
tvær. Kristín árið 1911 og Ólöf
1912. Árið 1913 fluttist fjölskyldan
til Reykjavíkur og bjó þá um
margra ára skeið að Klapparstíg
12. I Reykjavík fæddust svo allir
synirnir, Gunnlaugur árið 1913,
Ingvar árið 1920 og því nýlega
orðinn sextugur þegar hann lést,
og Árni, árið 1921.
Gunnlaugur lést í bílslysi í
Bandaríkjunum 1948, aðeins 35