Morgunblaðið - 22.02.1981, Blaðsíða 30

30
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 22. FEBRÚAR 1981
SIGURÐI Sveinssyni hefur skot-
ið upp á stjörnuhimin islenzks
handknattleiks i vetur. Hann
varð markakóngur íslandsmóts-
ins með féiagi sinu, Þrótti. í 14
leikjum skoraði Sigurður 135
mörk og setti nýtt markamet i 1.
deild. Bætti eldra met Harðar
Sigmarssonar. Sigurður er óum-
deilanlega mesta stórskytta is-
lenzks handknattleiks i dag.
Þrumufleygar hans hafa yljað
áhorfendum. Hann hefur unnið
sér fast sæti i islenzka landslið-
inu, aðeins 21 árs að aldri.
Orðstir hans hefur farið viða og
v-þýzk handknattieiksiið vilja nú
fá hann til liðs við sig. Það er þvi
bjart framundan hjá Sigurði —
lifið brosir við honum.
En svo hefur ekki alltaf verið —
fjarri því. Aðeins fjögurra ára
gamall fékk Sigurður alvarlegan
mjaðmasjúkdóm. Perthez er sjúk-
dómurinn kallaður á erlendu máli
og lýsir sér í niðurbroti mjaðma-
kúlunnar. „Ég mátti ekki stíga í
fæturna um tveggja ára skeið, frá
fjögurra ára aldri til sex ára
aldurs. Var á sumrin í Reykjadal á
heimili fatlaðra og lamaðra. Ég
man nú fremur lítið eftir þessu
tímabili. Var það ungur en ég varð
að fara allra minna ferða skríðandi
og börnin í nágrenninu voru mér
mjög hjálpleg. Keyrðu mig um á
kassabíl, sem raunar var sér-
smíðaður fyrir mig. Mamma segir,
að með því að hafa þurft að skríða
jafnmikið um og raun bar vitni, þá
hafi ég fengið aukinn styrk í
hendurnar og það komi mér til
góða nú.
Þegar ég var orðinn átta ára
gamall háði þessi sjúkdómur mér
óverulega. Hitt er svo, að fæturnir
eru ekki nógu sterkir og það er mín
veika hlið í handknattleiknum í
dag. Þá er hægri fóturinn 2 senti-
metrum styttri en sá vinstri þannig
að ég sting við fæti,“ sagði Sigurð-
ur Valur Sveinsson (en það er fullt
nafn hans) í spjalli við blaðamann í
vikunni. A fimmtudag hélt Sigurð-
ur til Frakklands ásamt félögum
sínum í íslenzka landsliðinu og nú
standa þeir í ströngu við að verja
heiður íslenzks handknattleiks.
Taka þátt í b-keppni heimsmeist-
arakeppninnar í handknattleik.
Mótherjar Islands eru Hollend-
ingar, Austurríkismenn, Pólverjar,
Frakkar og síðast en ekki síst,
Svíar.
Mikil handknatt-
leiksfjölskylda
Sigurður Valur Sveinsson er son-
ur hjónanna Sveins K. Sveinssonar
í Völundi og Ingu Valborgar Ein-
arsdóttur. Þau hjónin eiga sjö
bðrn. Sveinn K. Sveinsson var
sjálfur liðtækur íþróttamaður.
Hann er Valsmaður og gerði garð-
inn frægan bæði í handknattleik og
knattspyrnu hér á árum áður.
Fjögur ár í röð varð Sveinn ís-
landsmeistari með Val í hand-
knattleik. Lék þá senter en hand-
knattleikur þá var ólíkur þeim sem
nú er leikinn. Þá voru stöðuskipt-
ingar svipaðar og í knattspyrnu.
íslandsmótið í handknattleik á
styrjaldarárunum fór fram í
íþróttahúsi Jóns Þorsteinssonar.
Sveinn varð íslandsmeistari með
Val árin 1940 til 1944 — glæsilegt
landsliðshópinn, þá enn í 3. flokki,
en þá þjálfaði Janusz Czerwinski
íslenzka landsliðið. Honum hefur
sjálfsagt litizt vel á mig og minn
fyrsta landsleik og jafnframt ein-
hvern minnisstæðasta leik minn,
spilaði ég í Vestmannaeyjum gegn
Dönum. Eg kom að vísu ekki mikið
inná, aðeins 15 sekúndur. Þessi
leikur fór fram um áramótin 1976/
77. Gengi Þróttar þetta tímabil var
skrykkjótt. Um haustið urðum við
Reykjavíkurmeistarar og við gerð-
um okkur góðar vonir um gott
gengi. En þrátt fyrir að við kæm-
umst í úrslit bikarkeppni HSÍ þá
féllum við í 2. deild. Það voru mikil
vonbrigði.
Um sumarið lenti ég á sjúkra-
húsi, dvaldi þar tæpan mánuð. Svo
háttaði málum, að ég var á gangi
niðri í bæ þegar ég skyndilega fékk
mikinn verk í mjöðmina. Ég fór
heim og þaðan á Slysavarðstofuna
og þá kom í ljos að ég hafði fengið
blóðeitrun í mjöðmina. Sjálfsagt af
því, að frá því í veikindum mínum í
bernsku, þá réðst sjúkdómurinn
þar sem minnst var fyrirstaðan. Ég
spurði þá á Slysavarðstofunni
hvort ég kæmist ekki til Spánar —
ætlaði þangað innan þriggja daga.
Þeir sögðu jú, en eftir nánari
rannsóknir var ég lagður inn á
sjúkrahús og þar var gerð aðgerð.
Eg dvaldi um mánuð á sjúkrahús-
inu og missti því af Spánarferðinni.
Þegar ég gekk út studdist ég við
hækjur.
Til Svíþjóðar
Ég byrjaði í boltanum á ný í
desember og þá í Svíþjóð. Það var
einkum af ævintýraþrá að ég fór til
Svíþjóðar til að leika með Olympia,
— langaði til að prófa eitthvað
nýtt. Eg lék bara 10 leiki með
Olympia í Allsvenskan, varð fyrst
að spila með B-liði félagsins þar
sem ég var ekki gjaldgengur fyrst í
stað. I þessum 10 leikjum mínum í
Atlsvenskan gerði ég 65 mörk og
Svíarnir vildu ólmir fá mig á ný og
buðu mér samning. En mér fannst
tilboð þeirra ekki nógu gott svo ég
fór heim — kom til íslands vorið
1979.
Þá hóf ég æfingar með Víkingi
undir stjórn Bogdan Kowalczyk.
Mig langaði til að spreyta mig með
góðu félagi, en Þróttur var þá í 2.
deild og satt bezt að segja ekki
fýsilegt að fara að spila í 2.
deildinni. Þrátt fyrir slakt gengi
Þróttar á þessum tíma, þá var
ákveðið að reyna að lyfta hand-
knattleiknum upp úr þeirri lægð
sem hann var í. Olafur H. Jónsson,
fyrirliði íslenzka landsliðsins, var
ráðinn þjálfari og ég ákvað að spila
með mínum gömlu félögum. Og
okkur tókst að vinna okkur upp í 1.
deild. Höfnuðum í öðru sæti í 2.
deild og ég skoraði eitthvað um 120
mörk.
Sigurður
Sveinsson

Um 2ja ára skeið mátti
hann ekki stíga í fæturna
afrek það. Og í knattspyrnunni
varð hann íslandsmeistari lýðveld-
isárið 1944. Lék einnig senter og
skoraði öll mörk Vals í Islandsmót-
inu það árið, fjögur talsins! Og
sjálf var Inga Valborg liðtæk í
íþróttum, hún lék með meistara-
flokki IR í handknattleik á
menntaskólaárum sínum, ’47 og
’48.
Það er greinilegt að börnin hafa
erft íþróttahæfileika foreldra
sinna. Bræðurnir eru fjórir —
Sigurður þeirra yngstur — og allir
eru þeir liðtækir handknattleiks-
menn. Sveinn Sveinsson lék áður
með Fram, Þrótti og KA. Guð-
mundur Sveinsson leikur nú í
Svíþjóð með SAAB í 2. deild.
Félagið á nú í harðri baráttu um
sæti í Allsvenskan. Guðmundur hóf
feril sinn með Fram og lék nokkra
unglingalandsliðsleiki. Hann gekk
síðar til liðs við FH og varð
íslandsmeistari með Hafnarfjarð-
arliðinu. Þá er Einar Sveinsson
liðtækur handknattleiksmaður og
hann hefur staðið í eldlínunni með
Sigurði bfoður sínum með Þrótti í
vetur. Og ekki nóg með það að
bræðurnir fjórir séu snjallir hand-
knattleiksmenn, systir þeirra,
Þórlaug, leikur nú með íslands-
meisturum Fram í 1. deild. Mikil
handknattleiksfjölskylda — annað
verður ekki sagt.
Byrjadi 11 ára
Tal okkar Sigurðar barst að
bernskuárunum og þá lá beinast
við að spyrja hvenær hann steig sín
fyrstu skref í handknattleik? „Ég
var þá 11 ára gamall og kenndi mér
ekki meins af veikindunum. Hafði
raunar áður byrjað að æfa körfu-
bolta undir stjórn Einars Ólafsson-
ar, íþróttakennara. Leið mín lá í
Þrótt og ég stundaði handknattleik
með Páli Olafssyni, sem nú raunar
fer með mér til Frakklands, Úlfari
Hróarssyni, Sverri Einarssyni, Ár-
sæli Kristjánssyni, Óttari Hreins-
syni og Rúnari Sverrissyni ásamt
fleirum. Raunar komst ég ekki í lið
í 4. flokki en í 3. flokki var ég
gjaldgengur og þá unnum við alla
titla sem keppt var um og það voru
ákaflega ánægjulegir sigrar.
Þessi árgangur myndaði harðan
kjarna í Þrótti og við stóðum vel
saman. Minn fyrsta leik í meistara-
flokki spilaði ég 1976, þá 17 ára
gamall. í janúar var ég tekinn í