Morgunblaðið - 22.03.1981, Page 26

Vovtxskan
1981
í vortískunni, sem barst okkur frá París með myndum frá tízkuhúsi Ninu Ricci, ber á svolitlum
breytingum frá því sem verið hefur. Tískulínan er útfærð þannig að hún sýni konuna helst svolítið lengri og
grennri, gefi til kynna látlausa konu og fínlega kvenlega, eins og það er orðað. Tískufatnaðurinn er í
samræmi við það, léttur og leikandi, látinn falla laus að líkamanum, allt frá öxlum og niður í fellingapils.
Valin eru efni, sem falla vel. Kvöldkjólar eru rómantískir og efnismiklir, úr mússulíni eða organdíefnum.
Daglegur fatnaður úr efnum eins og flaueii, tweed, mohair, kasmír og jersey og ber á pífum, paljettum og
blúndum. Jafnvel má sjá „skoskan vefnað" þar sem ofið er saman kasmír, silki og ull. Tískufatnaðurinn er
mest í hreinum náttúrulitum og nokkuð björtum á þessu vori.
Og til kvöldbrúks hefur tískuhúsið sent frá sér sígilda gabbardínfrakka eða „regnkápur", sem hafa góða
fellingu að aftan, svo þær liggi lausar og liðsforingjakraga, svo að ekki rigni eða blási niður um hálsmálið
og sleppa megi klútnum, sem svo mjög hefur verið í tízku að undanförnu.
Til að gera búninginn kvenlegan er gjarnan notað eitthvert skraut, svo sem blóm, skartgripir úr skelplötu
eða fílabeini eða perlusaumur á fötum. En myndirnar gefa betri hugmynd en lýsing í orðum.