Morgunblaðið - 12.04.1981, Page 43

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 12. APRÍL 1981 4 3
Hjónaminning:
Guðlaug Lárusdóttir
og Gunnölfur Einars-
son frá Raufarhöfn
Guðlaug
Fædd 13. maí 1906.
Dáin 3. maí 1967.
Gunnólfur
Fæddur 13. apríl 1899.
Dáinn 10. fcbrúar 1981.
Nú eru tengdaforeldrar mínir
báðir horfnir yfir móðuna miklu.
En „Eitt sinn skal hver deyja“.
Guðlaug var fædd að Heiði á
Langanesi dóttir hjónanna Arn-
þrúðar Sæmundsdóttur og Lárus-
ar Helgasonar. Var hún elst 14
barna þeirra hjóna og höfðu þau
einnig tekið dreng í fóstur. Það
var stór systkinahópur sem Guð-
laug ólst upp með, og var alla tíð
sterk vinátta með þeim öllum.
Snemma hefur þurft að taka til
hendi á svo stóru heimili og var
hún vel verki farin.
Ég minnist þess fyrir 30 árum
er ég kom fyrst á heimili tengda-
foreldra minna. Hvað þessi smá-
vaxna kona gat afkastað miklu
hvort sem hún var að bera á borð
fyrir heimilisfólk eða gesti, því
það var mikill gestagangur og
voru þau hjón samtaka í því sem
öðru. Og allar peysurnar, og sokk-
arnir vettlingarnir og fleira sem
hún vann. Man ég gleði drengj-
anna minna þegar þeir fengu
vettlinga frá Ömmu með tveimur
þumlum.
Eitt er það sem ekki gleymist,
hún var trúuð og treysti á mátt
bænarinnar og var börnum sínum
góð móðir.
Guðlaug varð fyrir miklum
veikindum og þurfti að fara er-
lendis og ganga undir mikla höf-
uðaðgerð. Þegar heim kom var
vonað og beðið eftir bata en sú von
brást. I þessum veikindum átti
hún traustan og góðan eiginmann
og börn sem stóðu við hlið hennar
þar til yfir lauk.
Gunnólfur var fæddur á Ey-
vindarhóli undir Eyjafjöllum.
Foreldrar hans voru Einar Páls-
son ættaður frá Gjábakka í Vest-
mannaeyjum og Helga Ólafsdóttir
ættuð frá Leirum. Voru foreldrar
hans samtímis í vinnumennsku
undir Eyjafjöllum, þau giftust
aldrei en áttu 3 börn sem nú eru
öll látin, hinsvegar eru 3 hálf-
systkini á lífi.
Gunnólfur var dulur um upp-
vaxtarárin hefur það eflaust mót-
að hann í æsku að vera alinn upp
hjá vandalausum. Móðir hans dó
er hann var 15 ára, þótti honum
mjög vænt um hana, sást það best
er hann er orðinn aldraður maður
þá leitar uppi leiði hennar til að
setja kross á. Nú varð hann að sjá
fyrir sér sjálfur, hann stundaði
vertíðar frá Eyjum og urðu þær 14
talsins.
Ungur varð hann fyrir bæklun á
fæti sem háði honum alla tíð.
Getur hver maður ímyndað sér
líðan hans við svo erfið störf.
Árið 1922 verða þáttaskil í lífi
hans, þá fer hann með ver-
mönnum að sunnan á sumarvertíð
norður að Skálum á Langanesi þar
kynnist hann konuefni sínu, gengu
þau Guðlaug í hjónaband 29. apríl
1926. Eignuðust 6 börn sem öll lifa
foreldra sína. Talið í aldursröð;
Helga, gift Árna Árnasyni, búsett
í Keflavík; Páll, giftur undirrit-
aðri, búsett í Reykjavík; Sæmund-
ur, giftur Auði Stefánsdóttur,
búsett í Reykjavík; Lárus, giftur
Guðríði Bjarnadóttur, búsett í
Vestmannaeyjum; Kristján, í
sambýli með Ingibjörgu Stefáns-
dóttur í Reykjavík; Guðlaug Arn-
þrúður, gift Gísla Geir Guðlaugs-
syni, búsett í Vestmannaeyjum.
Þau Guðlaug og Gunnólfur
byrjuðu búskap á Kumblavík og
voru síðan á Brimnesi, en stutt á
þessum stöðum, þaðan flytja þau
að Heiðarhöfn, þar búa þau til
1932, þau flytja til Þórshafnar,
þar verður þeirra heimili. Þar er
hafist handa að koma upp stórum
barnahóp. Gunnólfur var mjög
duglegur maður traustur og sam-
viskusamur hlífði sér ekki þrátt
fyrir bæklun sína. Ekki var spurt
hvað vinnudagurinn var langur
heldur haldið áfram, verk þurfti
að vinna og skila. Um tima gerði
hann út báta. Einnig verkaði hann
fisk. Stjórnaði frystihúsi á staðn-
um, er síðan viktarmaður og við
afgreiðslustörf.
Gunnólfur stóð ekki einn hann
átti góðan lífsförunaut, saman
stóðu þau vörð um heimili og börn
og síðan tengdabörn og barna-
börn. Öll áttu þau athvarf hjá
þeim því foreldrafaðmurinn var
stór.
Gunnólfur var vinamargur,
honum þótti vænt um fólkið sem
byggði staðinn. Oft þurfti hann að
spyrja frétta að norðan. í eðli sínu
var hann mikill sjálfstæðismaður
og fylgdist með landsmálum og
ræddi mikið um breytta tíma.
Það var mikil breyting þegar
hann flutti suður árið 1967. Börn-
in öll farin að heiman. Hann hafði
alltaf viljað vera sjálfum sér
nógur og kom það glöggt í ljós er
hann árið 1968 fór á Hrafnistu og
dvaldist þar til í desember 1979 að
hann fer til Helgu dóttur sinnar
að halda jólin hátíðleg. Þaðan fór
hann ekki aftur. I júlí 1980 var
hann lagður inn á Sjúkrahús í
Keflavík. Aldrei var kvartað alltaf
þakkað þegar komið var að rúmi
hans. Veit ég að hann hefði viljað
þakka starfsfólki sjúkrahúss
Keflavíkur. Einnig starfsfólki
Hrafnistu fyrir góðvild í hans
garð.
Nú þegar sól hækkar veit ég að
sú sem hann saknaði svo mikið
stendur á ströndinni og brosir
honum í mót. Drengirnir okkar
kveðja og þakka allan þeirra
kærleik. Mína kæru tengdafor-
eldra kveð ég með þökk og sökn-
uði.
Ásta Einarsdóttir
Jón R. Guðjónsson
múrari - Minning
Það voru ýmis merki á lofti, sem
bentu til þess að vorið væri í nánd
óg að langur, harður vetur væri að
tygja sig til brottfarar. Það hafði
heyrzt til lóu, hrognkelsin voru
farin að veiðast í Skerjafirði og
krókusarnir að byrja að springa út
í görðum. En það átti ekki fyrir
öllum að liggja að upplifa enn einu
sinni „betri tíð með blóm í haga“
og meðal þeirra var vinur okkar
Jón R. Guðjónsson múrari sem
andaðist á Landspítalanum laug-
ardaginn 4. apríl aðeins 64 ára að
aldri.
Jón fæddist 10. febrúar 1917 að
Tungu í Höfnum. Foreldrar hans
voru hjónin Guðjón Gunnlaugsson
frá Hólshúsum í Höfnum og
Ragnheiður Jónsdóttir, sem ættuð
var úr Húnavatnssýslu. Þeim varð
sex barna auðið. Vorið 1922 flutti
fjölskyldan til Hafnarfjarðar og
1928 til Reykjavíkur, þar sem Jón
bjó æ síðan.
Jón stundaði margvísleg störf
framan af ævi, en lærði síðan
múraraiðn, sem hann lauk prófi
frá Iðnskólanum í Reykjavík.
Vann hann eftir það að iðn sinni
meðan heilsan leyfði, en fyrir
allmörgum árum varð hann fyrir
slysi við störf og náði aldrei
fullum starfskröftum eftir það.
Árið 1945 kvæntist Jón Rakel
Guðmundsdóttur frá Vestmanna-
eyjum. Þeim varð ekki barna
auðið, en Rakel átti eina dóttur,
Bylgju Tryggvadóttur, frá fyrra
hjónabandi, Rakel andaðist árið
1966.
Síðastliðin tólf ár hélt Jón
heimili með Else Aass norskri
konu og var sambúð þeirra alla tíð
með miklum ágætum. Jón og Else
voru mjög samhent og svo sam-
rýnd, að þau máttu varla hvort af
öðru sjá. Þau voru félagslynd og
gestrisin með afbrigðum og á
fallegu heimili þeirra var því oft
mannmargt og mikill fagnaður.
Fyrir tveimur árum veiktist Jón
af þeim sjúkdómi, sem varð hon-
um að lokum að aldurtila. í
erfiðum veikindum naut hann
einstakrar umönnunar Else, sem
hlífði sér hvergi, þótt hún gengi
sjálf ekki heil til skógar.
Þegar við kynntumst Jóni var
hann kominn á sextugsaldur.
Kynni milli heimila okkar voru
náin síðan og við kynntumst
mörgum góðum eiginleikum hans.
Jón var hógvær og dulur á eigin
hagi, en gladdist yfir velferð
annarra. Hann var gleðimaður og
sló ekki hendinni á móti heimsins
lystisemdum og var hrókur alls
fagnaðar. Góðlátleg kímni hans
var ávallt græskulaus. Fyrst og
fremst var hann þó tryggðartröll
og vjnur vina sinna. Hann var
ákaflega barngóður, og hændust
börn mjög að honum. Jón var
bókelskur og las mikið og hafði
yndi af ferðalögum. í veikindum
sinum sýndi hann mikla karl-
mennsku og aldrei heyrðist frá
honum æðruorð.
Á kveðjustundu söknum við
vinar í stað, en efst i huga okkar
og fjölskyldunnar okkar er þó
vináttan, sem aldrei bar skugga á.
Blessuð sé minning Jóns R.
Guðjónssonar.
Ingvi Þorsteinsson
Sigurður Ásmundsson.
Minning — Gísli
Stefán Gíslason
MLækkar lifdaKa hóI.
LönK er ordin min ferÖ.
Fauk i faranda skjól.
foKÍn hvildinni verð.
Guð minn. Keföu þinn írið.
KÍeddu ok blessaöu þá.
sem (aö) Íóköu mér lið.
Ljósið kveiktu mér hjá.“
(Herdis Andrésdóttir.)
Fæddur 5 desember 1897.
Dáinn 27. mars 1981.
Með örfáum orðum langar mig
til að kveðja tengdaföður minn,
Gísla Stefán Gíslason, er jarðsett-
ur var laugardaginn 4. apríl í
Ólafsfirði. Hann var fæddur í
Minniholti í Fljótum í Skagafirði.
I æsku stundaði hann aðallega
sjómennsku og ýmiss önnur störf.
6. des árið 1919 giftist Gísli
Kristínu Sigurðardóttur ættaðri
frá Vatnsenda í Héðinsfirði. Bjó
Kristín manni sínum gott heimili,
sem ávallt bar af hvort sem það
var hjartahlýja, myndarskapur
eða atorka sem ekki er hægt að
lýsa, því börnin þeirra voru ellefu.
Má nærri geta að annríkt hefur
verið hjá húsbændunum. Tvö börn
sín misstu þau á unga aldri.
Heimilið var mannmargt. Kom
sér vel samlyndi hjónanna og
hagsýni, sem oft krafðist þraut-
seigju.
Kristín og Gísli byggðu upp jörð
sína í sveitinni Ólafsfirði. Heitir
hún Hóll.
Undir fjallshlíðinni, sem útsýni
landnemanna er hið fegursta til
hafs og út í fjörðinn. Norðurbyggð
í skammdegi vetrarins er djúpur
snjór hylur hlíðar og sveit. Var
ávalt lífsgleði á heimili Gísla og
Kristínar með barnahópnum, því
heimilislífið var kærleiksríkt.
Er vorið kom tók garpurinn
aideilis til hendi við sveitarstörfin
því annir bóndans voru miklar og
tímafrekar.
Gísli og Kristín tóku mér og
fjölskyldu minni með hlýjum hug
er við heimsóttum heiðurshjónin
sem oftar að Hóli. Þar var gest-
risni og stórhugur alla tíð. Það var
gaman að vera með Gísla á
vinarfundi. Hann var hreinlyndur,
skapgóður, stórhuga og hrókur
alls fagnaðar. Hann átti gott með
að segja frá ýmsu á skemmtilegan
hátt, því fróður var hann og
víðlesinn.
Kristín og Gísli hættu búskap á
Hóli 1965 og fluttust í Ólafsfjarð-
arkaupstað. Vann hann við fisk-
vinnslu og fleira. Er aldurinn
hefur færst yfir eljumann og
heilsan búin að gefa sig þá er
hvíldin góð. Ekki hefði Gísla verið
að skapi neitt hrós um sig.
Að lokum þakka ég og fjöl-
skylda min fyrir að eiga minn-
ingar um göfugan dreng. Guð
blessi þig.
Ég votta eftirlifandi konu hans
og börnum og fjölskyldum þeirra
samúð mína.
Fjóla Bjarnadóttir
SVAR MITT
EFTIR BILLY GRAHAM
Eg veit, að þér trúið þvi, að Kristur komi aftur. því að eg
hef heyrt yður predika um það. Hvað segið þér um
trúflokkinn á Ítalíu, sem spáði því fyrir nokkrum árum. að
heimurinn færist 20. febrúar, en því yrði frestað til 17. marz,
svo að fleiri hefðu tíma til að iðrast?
Drottinn talaði um þá atburði, sem gerast mundu
áður en hann kæmi aftur. Þá sagði hann: „Margir
falsspámenn munu rísa upp og leiða marga í villu."
Falsanir afsanna ekki staðreyndir. Því dýrmætara
sem eitthvað er, þeim mun meiri líkur eru til þess, að
það verði falsað. Falsarar búa aldrei til ellefu króna
seðla.
Um allar aldir hafa menn gert þá reginskyssu að
segja nákvæmlega fyrir um endurkomudag Krists til
jarðarinnar. Það er augljóst, að þetta fólk hefur ekki
minnzt orða Jesú, þegar hann segir: „Vakið því, þar eð
þér vitið eigi daginn né stundina." (Matt. 25,13).
Kristur kemur áreiðanlega aftur, og koma hans
nálgast. Það gæti orðið í dag, en alveg eins löngu
seinna. Þó eru þeir, sem rannsaka ritningarnar, á
einu máli um það, að flest þau tákn, sem Kristur
segir, að verða muni hafi þegar komið fram. Eitt ber
að hafa ríkt í huga: Við þurfum hvert um sig að vera
viðbúin þessum mikla atburði."
„Vakið því.“ „Fyrir því skuluð og þér vera viðbúnir,
því að mannssonurinn kemur á þeirri stundu, sem þér
ætlið eigi.“