Morgunblaðið - 03.05.1981, Blaðsíða 2

34
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 3. MAI1981
Illuti flutprammans, en í hann voru notaAir fjórir eldsneytistankar úr fluKvél, 26 oliutunnur, fjöldinn allur af plönkum og tó svo skipti tugum metra til að reyra hlutina saman.
bílinn, sem staðsettur var á eystri
bakka árinnar, en þeim bíl stjórn-
aði Gunnar Vilhjálmsson frá
Gerði í Suðursveit. Vörubíll Jóns
var síðan dreginn yfir um það bil
miðja vegu á milli brúarinnar,
sem nú er yfir Jökulsá, og flæðar-
málsins. Þar sem svo neðarlega
var farið gætir flóðs og fjöru i
ánni og var sætt lagi með að fara
yfir á fallaskiptunum til að lenda
ekki í straumnum.
Vel gekk að draga bílinn yfir
ána og dráttarbíllinn dró vörubíl-
inn alveg upp á eystri bakkann.
Menn voru að vonum kampakátir
og skáluðu fyrir unnum sigri á
einum versta tálma leiðarinnar. A
þessum fjórða degi ferðalagsins
var síðan haldið austur að áfanga-
stað, Bjarnanesi í Hornafirði, og
gekk sú ferð ágætlega þrátt fyrir
að yfir fleiri ár og fljót þyrfti að
fara.
Myndir af flutningi bílsins yfir
ána tók Guðmundur Sigurbergs-
son frá Svínafelli í Nesjum og má
geta þess, að hinum sænsku fram-
leiðendum vörubílsins fannst svo
mikið til þeirra koma, að þær voru
birtar á heilsíðu í blaði þeirra,
VIA, sem fer víða um heim og var
textinn með myndunum á fjórum
tungumálum.
MEÐ VÖRUBIFREIÐ
Á TVEIMUR TRILLUM
YFIR BERUFJÖRÐ
I þessu spjalli er ekki úr vegi að
rifja upp ferð Jóns Bjarnasonar í
Bjarnanesi árið 1947. Það ár
keypti hann vörubifreið af
Chevrolett-gerð á Akureyri, en á
þessum árum var samsetningar-
verksmiðja á Akureyri. Bílarnir
voru fluttir inn nýir í pörtum og
settir saman fyrir norðan. Um það
leyti, sem Jón mátti sækja bíiinn,
vildi svo vel til, að séra Eiríkur
Bjarnason, sem var prestur í
Bjarnanesi 1931—1954, var þá
staddur á Akureyri og bauðst
hann til að aka bílnum austur
fyrir Jón.
Þegar séra Eiríkur kom að
Berufirði hafði hann samband við
Jón og bað hann að koma á móti
sér, þar sem hann vildi ekki taka
ábyrgð á flutningi bílsins yfir
Berufjörð, en þá var ekki hægt að
aka fyrir Berufjarðarbotn og
þurfti að ferja bílinn yfir að
Djúpavogi. Jón Pálsson fékk far
með Jóni Stefánssyni, bónda í Hlíð
Tappi var tckinn úr flösku og skálað þegar erfiðasta hindrunin á
leiðinni til Hornafjarðar var að baki.
Siðasta hönd lögð á smíði flotprammans áður en bíllinn var dreginn
yfir Jökulsá á Breiðamerkursandi.
í Lóni, til Djúpavogs og er þangað
kom hafði hann samband við
Stefán Aðalsteinsson, skipstjóra
þar, sem átti 6—8 tonna trillu, og
bauðst Stefán til að fara með Jóni
yfir. Þeir höfðu með sér minni bát
utan á trillunni og plankar voru á
dekki, sem nota átti til að aka
bílnum á um borð.
Bátunum var komið fyrir upp
við klöpp, sem þarna er og var
minni báturinn hafður nær klöpp-
inni, en sá stærri utan á honum.
Síðan var plönkunum komið fyrir
og lágu þeir af klöppinni yfir
minni bátinn og út yfir trilluna.
Nú var ekki annað eftir, en að aka
um borð, en þá vandaðist málið
því Jón hafði aldrei ekið vörubíl.
Bílinn þurfti að keyra eftir brattri
klöppinni og síðan að beygja að
plönkunum og fara þannig um
borð. Fannst Jóni þetta heldur
glæfralegt fyrir óvanan mann svo
hann fór fram á það við þaulvana
vörubílstjóra, sem þarna voru, að
þeir færu með bílinn um borð fyrir
sig. Svar bílstjóranna var þvert
nei, eigandi bílsins skyldi sjálfur
fara með bíl sinn um borð.
Snaraðist Jón þá upp í bílinn og
ók í hallann, niður á klöppiria og
út á plankana. Ekki mátti miklu
muna þar sem plankarnir gerðu
ekki meira en að passa fyrir hjól
bílsins. Allt gekk þetta þó vel að
lokum og var nú ýtt frá klöppinni
og siglt með bílinn yfir fjörðinn
Vörubíllinn kominn á flot og aðeins er beðið eftir því, að allt sé klárt á
hinum bakkanum til að draga bilinn yfir.
Vörubíllinn situr á prammanum, en heldur er þetta frumlegur
ferðamáti miðað við það sem nú gerist.
með framhjól bílsins í trillunni, en
aftari hluti hans var í minni
bátnum. Þegar á Djúpavog kom
var háflæði og lá bíllinn vel við
bryggjunni, en til öryggis var þó
sett tó í annan bíl á bryggjunni og
síðan var ekið frá borði.
Vegavinnuflokkur fór með Jóni
suður yfir Lónsheiði þar sem
ekkert var farið að gera fyrir
heiðina eftir veturinn og mátti
búast við, að hann þyrfti á aðstoð
að halda, sem þó kom ekki til. En
allur var varinn góður á þessum
árum í slíkum ferðalögum. Þegar
komið var að Hlíð í Lóni fengust
þær fréttir, að Jökulsá í Lóni væri
í vexti og ekki þorandi að fara
einbíla yfir ána. Þar sem væntan-
legir voru 2—3 nýir vörubílar að
norðan ákvað Jón að bíða þeirra í
Hlíð. Viku seinna komu bílamir
og var þá haft samband við
Sigurberg Árnason í Svínafelli í
Nesjum og hann fenginn til að
koma með mjög góðan dráttarbíl
sinn til aðstoðar ef á þyrfti að
halda. Gekk ferðin yfir Jökulsá vel
fyrir sig en Sigurbergur var ann-
álaður fyrir störf sín þegar fljótin
voru annars vegar. Hann virtist
aldrei skorta úrræði né kjark til
að sigrast á fljótunum.
Slíkir eiginleikar voru nauðsyn-
legir í ferðalögum, sem lýst er hér
að framan. Þá var það alls ekki
einfalt ferðalag að komast til
Hafnar í Hornafirði.