Morgunblaðið - 03.05.1981, Blaðsíða 31

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 3. MAÍ 1981
63
ÉUmsjón: Séra Jón Dulbií Hróbjaiisson
Séra Karl Sigurbjói-nsson
Siijurönr Pólsson
)ROTTINSDEGI
Jesús
í viimuniii
Þannig nefnist nýstárlegt
bænakver, sænskrar ættar,
sem mér áskotnaðist eitt sinn.
Undirtitill þess hljóðar: „Um
hulda návist Jesú í atvinnulíf-
inu.“
Sjaldgæft er að sjá þetta
tvennt sett saman á þennan
hátt. Okkur er svo gjarnt að
líta á hið trúarlega og hið
hversdagslega sem tvennt ger-
ólíkt, og mörgum reynist erfitt
að samræma trú sína raun-
veruleika hins daglega lífs og
starfs. Oft er trú okkar bara
tyllidagatrú, meðan önn og iðja
hversdagsins lýtur eigin lög-
málum, og Jesús og vinnan
virðast hafa lítið með hvort
annað að gera. Jesús og börnin,
Jesús og persónuleg áföll, sorg-
in og dauðinn, það er ekki
óeðlilegt, en Jesús og vinnan,
brautstritið?
En þar með yfirsést okkur sá
mikilvægi hlutur, að Jesús
Kristur telur sig eiga erindi við
manninn ekki bara á einhverju
hátíðleikans sviði, heldur í
öllum aðstæðum lífsins. Við
skulum minnast þess, að Jesús
guðspjallanna var alinn upp á
alþýðuheimili í Nasaret,
trésmíðaverkstæðið var hans
fyrsti starfsvettvangur, lengst-
um hluta ævi sinnar varði
hann við hefilbekkinn innan
um hefilspæni og sag. Hann
þekkti erfiði og áhyggjur
hversdagsins, þreytu og þunga
langra vinnustunda, og ánægj-
una, sem fylgir vel afloknu
dagsverki. Já, Jesús Kristur,
frelsarinn, Guðs sonur, sem við
höfum nú fagnað upprisu hans
og játum vera konung himins
og jarðar, hann var trésmiður,
með vinnulúnar, siggrónar
hendur. Þetta er afar þýð-
ingarmikið að hafa í huga.
Hann þekkir og skilur hvers-
dagsheiminn okkar. Sem
minningarmark og guðsþjón-
ustu stofnsetti hann ekki
flókna fórnarsiði heldur ein-
falda máltíð hrauðs og víns, af
gróða jarðar og afurða iðju
mannsins. Þannig vill hann
minna okkur á, að Guð á erindi
við hversdagslíf okkar, iðju og
amstur, hann er nákunnugur
brauðstriti mannanna, og vill
mata okkur þar og biessa
okkur þar, og nota okkur þar
lífinu, jörðinni og meðbræðr-
um okkar til heilla og blessun-
ar.
í bænakverinu litla eru bæn-
ir af munni verkafólks í ýms-
um greinum atvinnulífsins,
sem tjáir þar með trú sína á
nærveru hins lifandi Drottins í
lífi og verkefnum daganna.
Höfundur kversins, Berndt
Gustavsson, segir um það á
þessa leið: „í frásögum sínum
snertir fólk oft hið ósegjanlega,
reynslu, sem oft verður ekki
orðum tjáð. Ég hef reynt að
safna saman nokkrum frásög-
um fólks um dagleg störf sín,
þær fjalla um reynslu þess af
hinni huldu návist Jesú í vinn-
unni. Ég vona, að ég hafi rétt
skilið og túlkað, það sem mér
var falið. Ég vona, að þetta
kver hjálpi mönnum að upp-
götva andlegu vídd vinnu
sinnar."
Hér fylgir örlítið sýnishorn,
lauslega þýtt og endursagt:
Blaðberinn
Hvernig gæti ég þetta án
þín, en, sjáðu morgunsárið er
tími þinn, — eins og minn. Ég
er einn með þér er ég flýti mér
af stað, aðeins til að mæta þér
í næsta stigagangi.
Matt. 28,1.
Iðnverkamaðurinn
Ég þakka þér, Drottinn, að
þú hefur sýnt mér þig í því,
sem ég hef fengið að reyna með
félögum mínum. Þegar við Jón
og Pétur börðumst fyrir meira
öryKK> á vinnustaðnum, við
vildum fá hlíf á vélina til að
forðast slys, og við vildum fá
vinnuhanska, því svo margir
hafa skorið sig illa. Við fórum
líka fram á að fá fimm mínút-
ur til að þvo okkur. Siggi
uppgötvaði þig daginn sem
hann sagði við verkstjórann:
„Ég er engin vél, ég er maður
eins og þú!“ Drottinn, ég veit,
að þú varst með okkur, og ég
þakka þér að þú vilt vera með
okkur félögunum á morgun, er
við höldum áfram að verjast
ranglætinu.
Ljósmyndarinn
Ég þakka þér, að þú hefur
gefið mér hlutdeild í atvinnu-
leyndarmáli þínu: Þessu næma
auga, sem sér undur, þar sem
aðrir sjá ekkert sérstakt, sér
fólk, þar sem aðrir sjá bara
skugga. Þú gerir fólk sýnilegt,
svo að ég geti séð það og elskað.
Matt. 9,36.
Dcildarstjórinn
I umhugsun okkar um
rosknu starfsmennina, óþolin-
.móðu kröfugerðarmennina, og
þá lösnu og bakveiku, sér
einhver okkar allt í einu eins
og afrit nærveru þinnar eins og
við þjónuðum þér.
Skúringakonan
Upp og ofan stigana bogra ég
með fötuna mína og klútana.
Hver þeirra, sem framhjá fara,
sér, að í raun og veru krýp ég á
kné í bæn fyrir öllum okkur
starfssystrunum, fyrir betri
kjörum og betri líðan? Þó
kemst ég ekki hjá því, að í
hvert sinn er ég vind tuskuna í
síðasta sinn, þá líður mér eins
og konunni, sem týndi drökm-
unni, og sópaði og leitaði vand-
lega uns hún fann hana. Þetta
er leyndarmálið mitt, sá einn,
sem sópar og leitar vandlega
finnur m.vntina, með yfirskrift
Konungsins, þetta er leynd-
armál Jesú og mitt.
Lúk. 15,8.
Prjónakonan
Lofaður sért þú, Drottinn, að
þú barst klæði mannanna, sér-
staklega fyrir kyrtilinn, sem
þú barst upp á Golgata, og var
„frá ofanverðu og niðurúr
prjónaður“. Þannig blessaðir
þú iðju mína og verk handa
okkar með tárum þínum og lífi.
Jóh. 19,23.
Strætisvagnstjórinn
Hvort ég hugsi nokkurn tíma
um Jesú? Já, vissulega getur
það gerst, einhvern tíma dags-
ins, þegar hógvær og hlýleg
manneskja kemur inn í vagn-
inn, þá er það eins og manns-
sonurinn væri á ferðinni ein-
hversstaðar.
BIBLÍULESTUR
Vikuna 3.-9. maí.
Sunnudagur 3. mai Jóh. 10. 1-18.
Mánudagur 4. maí Eíes. 2. 4 — 10.
Þriðjudajíur 5. maí Matt. 26, 31-35.
Miðvikudagur B. mai Jóh. 21,15-19.
FimmtudaKur 7. maí I. Pét. 5,1-4.
Föstudagur 8. maí Jóh. 18,1-9.
Laugardagur 9. mai Post. 20, 28-32.
Umhyggja
tslendingar hafa löngum átt
allt sitt undir þorski og sauðfé.
Það er því dálítið einkennilegt að
hugsa til þess að bæði þessi orð,
— þorskur og sauður — fá
neikvæða merkingu þegar þau
eru yfirfærð á menn.
Orðið fjárhirðir virðist aldrei
hafa verið notað á íslandi um þá
menn sem önnuðust sauðfé með
einhverjum hætti, heldur orðin
smali og sauðamaður. Orðið
fjárhirðir minnir okkur kannski
fyrst og fremst á jólguðspjallið.
Þetta er nú ef til vill dálítið
skrýtinn inngangur að sunnu-
dagshugvekju. En svo vill til, að
öll guðspjöll þessa sunnudags
eru tekin úr 10. kafla Jóhannes-
arguðspjalls og eru ofin utan um
þessi tvö orð — sauðir og
(fjár)hirðir. Og þess vegna fór ég
að velta fyrir mér hvernig við
íslendingar bregðumst við þegar
við heyrum setningar eins og
þessa: Mínir sauðir heyra mína
raust. Líklega finnst okkur ekki
mikil reisn yfir þeim hópi.
Svipað gildir um hirðishlut-
verkið. Gyðinglegur veruleiki er
fjarri okkur en hins vegar sjáum
við fyrir okkur íslenska smala-
menn, hóandi og sigandi. En
hlutverk fjárhirðis í Gyðinga-
landi var ólíkt hlutverki ís-
lenskra gangnamanna. Dag
hvern fóru þeir með hjörð sína
og héldu henni til haga. Þeir
gengu á undan og hjörðin fylgdi
á eftir, vitandi að fjárhirðirinn
myndi finna gott beitiland og
vatnsból. Daglangt vöktu þeir
yfir hjörðinni og vörðu hana
fyrir óargadýrum og um nætur
lögðust þeir við munna sauða-
byrgisins til að vera við öllu
búnir. Þeir lögðu jafnvel lífið að
veði.
Þessa mynd hirðisins úr gyð-
inglegu þjóðlífi notar Jesús í
þessum 10. kafla Jóhannesar-
guðspjalls til að varpa ljósi á
sjálfan sig og hlutverk sitt
gagnvart mönnunum.
„Ég er góði hirðirinn, góði
hirðirinn leggur líf sitt í sölurn-
ar fyrir sauðina." — „Ég er góði
hirðirinn og þekki mína og mínir
þekkja mig.“
Þú ættir að lesa a.m.k. a8
fyrstu versin í þessum kafla með
þetta í huga. ÉF til vill fer þér
eins og mér að ný og breytt
mynd birtist þér af Jesú Kristi
og umhyggju hans fyrir þér og
öðrum þeim sem eru hans. Það
er oft talað um að fjöldi fólks í
samtíð okkar sé ráðvilltur og
stefnulaus. Ef til vill finnst
okkur við sjálf stundum vera í
þessum hópi. Þá er gott að vita
að Jesús Kristur ber umhyggju
fyrir okkur. Líf hans, dauði og
upprisa er gjöf til þín og mín,
sem færir nýja von, von um
samfylgd hans út yfir gröf og
dauða. Þess vegna er þessi boð-
skapur kallaður fagnaðarerindi,
af því að hann minnir okkur á að
við erum ekki skilin eftir ein í
einhverju tilgangsleysi, heldur
kölluð til fylgdar við lifandi,
upprisinn Drottinn.