Morgunblaðið - 02.09.1981, Blaðsíða 17

16
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 2. SEPTEMBER 1981
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 2. SEPTEMBER 1981
17

Útgefandi
Framkvæmdastjóri
Ritstjórar
Fulltrúar ritstjóra
Fréttastjórar
Auglýsingastjóri
hf. Árvakur, Reykjavík.
Haraldur Sveinsson.
Matthías Johannessen,
Styrmir Gunnarsson.
Þorbjörn Guömundsson,
Björn Jóhannsson.
Freysteinn Jóhannsson,
Magnús Finnsson,
Sigtryggur Sigtryggsson.
Baldvin Jónsson.
Ritstjórn og skrifstofur: Aöalstræti 6, sími 10100. Auglýsingar:
Aðalstræti 6, sími 22480. Afgreiðsla: Skeifunni 19, sími 83033.
Áskriftargjald 85 kr. á mánuöi innanlands. í lausasölu 5 kr. eintakiö.
Danir og Norð-
menn deila
Spenna hefur vaxið milli Dana og Norðmanna út af deilum um
yfirráðarétt yfir loðnumiðunum milli Jan Mayen og Grænlands.
Norðmenn vilja, að miðlína verði dregin milli Jan Mayen og
Grænlands og yfirráðasvæðinu þannig skipt jafnt á milli sín og
Dana. Af hálfu Dana er þess hins vegar krafist, að Norðmenn
viðurkenni 200 mílna fiskveiðilögsögu út frá Austur-Grænlandi og
semji því um sömu skipan þar og ríkir milli íslands og Jan Mayen.
Norðmenn segjast ekki geta litið á Grænland og ísland sem
sambærileg lönd í þessu tilliti, að minnsta kosti eigi menn á
austurströnd Grænlands ekki meira undir fiskveiðum en þeir, sem
yfir Jan Mayen ráða. Á hinn bóginn skipti fiskveiðar sköpum fyrir
afkomu íslendinga.
Bæði norsk og dönsk varðskip hafa verið send á hið umdeilda
svæði, þar sem skip frá aðildarlöndum Efnahagsbandalags Evrópu
og Færeyjum stunda loðnuveiðar í óþökk Norðmanna en með vitund
Dana. Við Islendingar vitum þjóða best, að deilur um yfirráð yfir
fiskimiðum verða aldrei endanlega leystar með átökum á hafi úti.
Stjórnmálamennirnir verða að hafa þrek til að semja um
ágreiningsmálin, fyrr eru þau ekki úr sögunni. Reynsla okkar af
samskiptum við Norðmenn er góð að þessu leyti, þeir sýndu okkur
mikinn skilning, þegar við deildum við Breta og Vestur-Þjóðverja og
þeir, sem gerst þekkja, telja samninga okkar við Norðmenn um
skiptingu auðlindanna milli íslands og Jan Mayen einstaka í sinni
röð.
Innan Efnahagsbandalags Evrópu gilda þær reglur, að einstök
aðildarríki þess taka ákvarðanir um stærðarmörk og útfærslu
yfirráðasvæða sinna á hafinu. Þess vegna er deilan um lögsöguna
milli Grænlands og Jan Mayen alfarið á milli Dana og Norðmanna.
Hins vegar er það á valdi Efnahagsbandalags Evrópu og
embættismanna í Briissel að ákveða hámarksafla í lögsögu
aðildarlandanna og skiptingu hans milli aðildarþjóða og þriðju ríkja.
Af þessari verkaskiptingu leiðir, að íslenskir embættismenn hafa
undanfarin misseri hitt fulltrúa Efnahagsbandalagsins á fundum
meðal annars til að ræða um veiðar í grænlensku fiskveiðilögsög-
unni. Var síðasti fundur þessara aðila haldinn hér í Reykjavík í
sumar án þess að samkomulag næðist og sýnist mikið bil óbrúað á
milli deiluaðila. íslensku samningamönnunum var ljóst, að án
samkomulags kynnu skip frá Efnahagsbandalagslöndunum að sækja
fast í loðnuna, sem gengur í áttina að Grænlandi af Islandsmiðum og
er þar um að ræða sama stofninn, sem samkomulag tókst um milli
Norðmanna og Islendinga á sínum tíma. Skipin, sem varðskip Dana
og Norðmanna eru að eltast við, eru einmitt að veiða loðnu úr
þessum stofni.
í samkomulagi okkar við Norðmenn fólst, að norsk stjórnvöld
virða ákvarðanir íslenskra um leyfilegan hámarksafla á loðnu og
norsk veiðiskip fá í sinn hlut umsamið magn hins leyfilega
hámarksafla. Þetta er gullvæg regla, sem Islendingar hafa reynt að
fá Efnahagsbandalagið til að samþykkja en ekki tekist, þar eð ýmsar
aðildarþjóðir telja það ekki samrýmast fullveldisrétti sínum að
ganga að slíkum kjörum. Þau skip frá Efanhagsbandalagslöndunum,
sem eru við loðnuveiðar milli Grænlands og Jan Mayen, eru því ekki
háð öðrum aflatakmörkunum en þeim, sem Efnahagsbandalagið
ákveður einhliða.
Fram hefur komið, að Ólafur Jóhannesson utanríkisráðherra hafi
lagt að Norðmönnum að framfylgja norskum lögum við Jan Mayen,
þeir hindri sem sé óleyfilegar veiðar innan miðlínunnar við Jan
Mayen gagnvart Grænlandi. Er því slegið upp í norskum blöðum, að
íslendingar styðji Norðmenn í deilunni við Dani. Þessi stuðningur
utanríkisráðherra íslands við sjónarmið Norðmanna er skiljanlegur,
þegar forsaga málsins er skoðuð og Jan Mayen-samkomulag okkar
og Norðmanna. Miðað við núverandi aðstæður er okkur hagstætt, að
norska yfirráðasvæðið sé sem stærst. Hins vegar myndi skoðun
íslenskra stjórnvalda væntanlega laga sig að því, ef Efnahagsbanda-
lagið féllist á ákvörðunarvald okkar um leyfilegan hámarksafla og
takmarkaði sókn skipa frá aðildarlöndunum í loðnustofninn. í viðtali
við Ólaf Jóhannesson hér í blaðinu kom til dæmis fram, að hann
myndi líta þetta mál allt öðrum augum, ef aðeins væri um
Grænlendinga að ræða á hinu umdeilda svæði, en þarna væru
Efnahagsbandalagslöndin og sovésk fiskiskip og gerði það málið
„mjög alvarlegt" að mati utanríkisráðherra. Mikilvægt er, að íslensk
stjórnvöld hafi langtímahagsmuni í huga, þegar þau taka afstöðu í
þessu máli og halda á loft skoðunum annars aðilans á kostnað hins.
Auðvitað reyna Kremlverjar að þröngva sér inn í þetta mál eins og
önnur á Norðurslóðum. Það er dæmigert fyrir íhlutunarsemi
Sovétstjórnarinnar, að hún skuli senda svonefnd ryksuguskip sín á
loðnuveiðisvæðið umdeilda. Sovétmenn hafa leyfi Norðmanna til að
véiða í Jan Mayen-lögsögunni. Hins vegar hafa þeir hvorki leyfi
okkar né Norömanna til loðnuveiða, við Jan Mayen mega Rússar
veiða kolmunna. Allir ættu því að geta sameinast um það að forða
loðnunni undan stórtækum flota Sovétmanna, ef.hann reynir að ná
henni í óleyfi.
Akureyri. 1. septrmber.
IÐJA, félag verksmiðju-
fólks á Akureyri, Starfs-
mannafélaK verksmiðja SÍS
og iðnaðardeild SÍS boðuðu
í dají til fjölmenns fundar
um málefni verksmiðjanna
og afkomu þeirra og var
hann haldinn í Félagsborg,
samkomusal starfsfólks
SÍS. Vinna var felld niður í
verksmiðjunum til þess að
starfsfólkið gæti sótt fund-
inn, enda fjöímenni þar og
fyllti fundarsalinn. Einnig
var boðið alþingismönnum
Norðurlandskjördæmis
eystra, bæjarfulltrúum á
Akureryi, fulltrúum verka-
lýðsfélaga og fleirum.
Ilvert sæti var skipað í
salnum og er talið að fund-
armenn hafi verið allt að
600.
Tilefni fundarins var
versnandi afkoma verk-
smiðjanna, einkum útflutn-
ingsiðnaðarins, vegna óhag-
stæðra breytinga á gengi
erlendra gjaldmiðla. Sala
verksmiðjanna er mikil til
Frá fundi Iðnaðardeildar Sam-
handsins, Iðju. félags verk-
smiðjufólks, og Starfsmannafé-
lags verksmiðja Sambandsins
á Akureyri í gær. Ljósm. Mbl.
Sv.P.
óhagræði, sem við ráðum ekki við.
En þar að auki höfum við lagt fram
margar tillögur, en ég veit ekki
hvort áhugi er á þeim hjá yfirvöld-
unum. Við teljum að gengisbreyt-
ing ein sér henti ekki, það þyrfti
svo geysimikla gengislækkun og
hún snertir marga aðra rekstrar-
þætti á óhagkvæman hátt, en
lækkun á rekstrarkostnaði kæmi
að notum. Þá vil ég fyrst nefna
niðurfellingu á uppsöfnuðu óhag-
ræði, launaskatti, iðnaðarsjóðs-
gjaldi og svo framvegis. Við viljum
fá hluta af gengistapi okkar endur-
greiddan úr Seðlabankanum, að-
lögunargjaldi þyrfti að koma á
innfluttan iðnvarning, sem fer í
samkeppni við okkar vörur til að
laga stöðu innlends iðnaðar. Þetta
gjald yrði síðan notað til að styrkja
iðnaðinn hjá okkkur. Fataiðnaður
á til dæmis í gífurlegri samkeppni
við innflutning frá Danmörku, en
mikilvægast teljum við að koma
upp allsherjarverðjöfnunarsjóði
fyrir allar útflutningsvörur, hvort
sem þær koma frá sjávarútvegi,
landbúnaði eða iðnaði, til að jafna
verð- og gengissveiflur.
En hvar er þá tapið mest? Það er
„Erum við að missa vimuma?“
þeirra Evrópulanda, sem
eiga gjaldmióla með lækk-
andi Keniíi, en hins vegar
eru flest erlend lán í dollur-
um, scm hafa hækkað mjög
í verði. Einnig hefur inn-
lendur tilkostnaður stór-
hækkað.
Svo er nú komið hag og
afkoma SÍS-verksmiðjanna,
að við blasir lokun nokk-
urra framleiðsludeilda og
fjöldauppsagnir starfsfólks.
IIjá Samhandsverksmiðjun-
um á Akureyri vinna nú um
700 manns og atvinnuleysis-
hættan vofir yfir nær hehn-
ingi þeirra, ef ekki tekst að
finna skjóta lausn á rekstr-
arvandanum.
Fundarstjóri var Valur
Arnþórsson, formaður SÍS,
en framsöguræður fluttu
Kristín Hjálmarsdóttir,
formaður Iðju, Júlíus Thor-
arensen, formaður Starfs-
mannafélagsins og Hjörtur
Eiríksson, formaður iðnað-
ardeildar SÍS, sem skýrði í
máli og tölum þá stöðu, sem
upp er komin.
Kristín Hjálmarsdóttir tók fram
að það væri eindregin krafa verk-
smiðjufólks að iðnaðurinn hljóti
þann sess í íslenzku atvinnulífi,
sem honum ber sem undirstöðuat-
vinnuvegi og tryggð verði afkoma
iðnfyrirtækjanna, svo að þau geti
boðið starfsfólkinu atvinnuöryggi
og mannsæmandi laun. Það væri
algjör öfugþróun ef atvinnuleysi
færi hér vaxandi.
Júlíus Thorarensen lagði einnig
„SAMEIGINLEGUR fundur Iðju.
félags verksmiðjufólks á Akureyri,
Starfsmannafélgs Verksmiðja SÍS
og Iðnaðardeildar Samhandsins
haldinn á Akureyri 1. september
1981, lýsir áhyggjum sinum yfir
þeirri hrikalegu þróun, sem orðið
hefur síðustu mánuði á rekstrar-
skilyrðum útflutningsiðnaðar en
áherzlu á, að atvinnuöryggi og góð
laun væru tryggð starfsfólki í
iðnaði, í verksmiðjunum spyrði
maður mann þessa daga: Erum við
að missa atvinnuna? Sífellt meiri
taprekstur væri í iðnaði þrátt fyrir
stóraukna framleiðslu vegna óað-
gengilegra rekstrarskilyrða og til-
litsleysis stjórnvalda í garð ís-
lenzks iðnaðar. Hann brýndi al-
þingismenn og forráðamenn Akur-
eyrarbæjar að taka til óspilltra
málanna við að finna skjóta lausn.
Þá tók til máls Hjörtur Eiríks-
son, framkvæmdastjóri iðnaðar-
deildar SÍS. Efnislega sagði hann:
Geigvænleg þróun hefur orðið á
þessu ári í útflutningsiðnaði og þá
sérstaklega að því er varðar iðnað-
ardeild SIS, sem hefur á hendi 43%
alls útflutnings ullar- og skinna-
varnings hér á landi.
í ársbyrjun 1981 lét iðnaðardeild
SÍS gera rekstraráætlun og þar var
talið að reksturinn yrði taplaus á
árinu í trausti á hjöðnun verðbólg-
unnar. En við endurskoðun áætlun-
arinnar í apríllok kom í ljós að
hallinn yrði 4 milljónir króna á
árinu. Um miðjan ágúst var hún
enn endurskoðuð og þá birtist sú
nöturlega staðreynd að fyrirsjáan-
legur var 16,2 milljóna króna halli
á þessu ári. Það er allt of mikið,
það getum við með engu móti
borið, allra sízt þegar höfð er
hliðsjón af gengisþróun síðustu
mánaða.
Rekstrarkostnaður hefur farið
stigvaxandi á þessu ári frá einum
ársfjórðungi til annars. Laun hafa
hækkað um 14,2%, annar kostnað-
ur um 21,7% og vegið meðaltal
kostnaðar er 19,8%, ef laun eru
talin vera fjórðungur kostnaðar.
Eftir annan ársfjórðung vantaði
9,5% á að við stæðum jafnt og um
síðustu áramót hvað rekstrar-
kostnað snerti, 10,7% eftir þriðja
þau eru nú orðin um 10% lakari en
var í upphafi ársins.
Fundurinn bendir á að þessi
þróun hefur óhjakvæmilega í för
með sér verulcgan samdrátt í
rckstri og atvinnu innan mjög
skamms tíma ef ekkert verður að
gert á næstu vikum. Áratuga starf
til að draga úr einhæfni íslensks
Iljörtur Eiríksson fram-
kvæmdastjóri iðnaðardeildar
SÍS lýsir rekstrarvandanum.
ársfjórðung og 14,9% eftir fjórða
ársfjórðung ef engin breyting verð-
ur á gengi. Meðaltal ársins 1981
verður 9,2% en 10,4% ef miðað er
við óbreytt gengi til áramóta.
Gengistap umfram gengishagnað
hefur orðið 1 milljón króna á
hverjum mánuði fram að þessu og
fer vaxandi.
Tap iðnaðardeildarinnar er áætl-
að á árinu 198112,7 milljónir króna
á útflutningi og 3,5 milljónir á
innanlandssölu eða 16,2 milljónir
atvinnulífs getur orðið að engu ef
jöfnuði verður ekki komið á milli
atvinnugreina hið alira fyrsta.
Fundurinn skorar þvi á stjórn-
völd að sjá til þess að bæði
útflutnings- og samkeppnisiðnaði
verði tryggður viðunandi rekstr-
argrundvölíur.“
Júlíus Thorarensen formaður
Starfsmannafélags verksmiðja
Sambandsins.
króna alls. Rekstrargrundvöllurinn
er þannig gersamlega brostinn. Ef
viðunandi úrbætur fást ekki og það
á allra næstu dögum eða vikum, er
fvrirsjáanlega óhjákvæmilegt að
starfsemin dragist verulega saman
og segja þurfi upp starfsfólki í
stórum stíl, jafnvel í hundraðatali.
Það hefði ófyrirsjáanlegar afleið-
ingar fyrir starfsfólkið hér og
atvinnulífið á Akureyri yfirleitt, en
einnig fyrir margar prjóna- og
saumastofur víða um land. Ef til
kæmi yrði þetta erfiðasta og dap-
urlegasta verkefni, sem ég hefi
nokkurntíma staðið frammi fyrir.
Við, sem stöndum í útflutningi
iðnaðarvarnings erum háðir lög-
málum heimsmarkaðsins, en í þvi
felst að ganga verður frá verði og
samningum heilt ár fram í tímann.
Ekki tjóar að minnast á eða biðja
um verðbólgustuðul, slíkt yrði
hlægilegt og ekkert yrði úr sölu eða
samningum.
Við erum með einu skinna-
saumastofuna á landinu og mikill
kostnaður var við að gera hana vel
Útflutnings- og samkeppnisiðnaði verði
tryggður viðunandi rekstrargrundvöllur
Kristín Hjálmarsdóttir for-
tnaöur Iðju, félags iðnverka-
fólks á Akureyri.
úr garði, fullvinnsla á mokkaskinn-
um var einnig tekin upp hjá okkur,
hvort tveggja átti að vera fyrir
Evrópumarkað og vera vaxtar-
broddur í íslenzkum útflutnings-
iðnaði. Nú er mikil óvissa um
framtíð þessara þátta.
Þrátt fyrir þetta, er það verð
sem við fáum erlendis fyrir vöru
okkar mjög gott miðað við það sem
þar gengur og gerist. Ef ekki er
hægt að reka ullar- og skinnaiðnað
hér í landinu, er ekki hægt að reka
annan útflutningsiðnað heldur. I
maí síðastliðnum gengum við Pét-
ur Eiríksson hjá Álafossi á fund
iðnaðarráðherra og báðum um að-
stoð. Svar kom í ágúst, en allt of
seint. Eg átti fund í síðustu viku
með þremur ráðherrum og einum
aðstoðarráðherra, þar var lofað
svari um lausn vandans ekki síðar
en um miðjan septembermánuð.
En hvað er til ráða i þessum
mikla vanda? Fyrst verður okkur
fyrir að líta í eigin barm, bæta
framleiðsluna og beita hagræðingu
í rekstri, en það hvort tveggja er
eins og dropi í hafið á móti öllu því
Valur Arnþórsson, formaður
SÍS, var fundarstjóri.
mest á öllum vefnaðarvörum, til
dæmis áklæði, en einnig á ullariðn-
aði yfirleitt. Framleiðsla skinna-
saumastofu fer öll á Evrópumark-
að og slíkt er einnig óhagstætt.
Þegar við fáum svar frá yfirvöld-
um verðum við að meta stöðuna á
ný, en lausnin verður að koma
fljótt, ef hún á að koma að gagni og
hún hlýtur að finnast, þannig að
hinum miklu rekstrar- og atvinnu-
hagsmunum okkar allra verði
borgið. Það á að vera hægt að leysa
málið, en á þessari stundu er
ástandið mjög alvarlegt.
Það hefur verið ómetanlegt að
finna starfsfólkið eins og vegg á
bak við sig og ég þakka allan þann
stuðning. Stefnt er að því að hafa
sameiginlega fundi á hverjum
vinnustað og biðja um tillögur til
úrbóta frá einstökum starfs-
mönnum. Einnig verður lagt kapp
á miðlun upplýsinga til þeirra.
Eftir framsöguræðurnar voru
bornar fram nokkrar fyrirspurnir,
sem Hjörtur Eiríksson svaraði.
Sv.P.
Biskupskjör:
„Eining
kirkjunnar fyrir
öllu öðru“
- segir séra Ólafur Skúlason dómprófastur
ÞEGAR ljóst lá íyrir í fyrra-
kvöld að niðurstaða biskups-
kjörs yrði ekki kærð hafði
Mbl. samhand við séra Pétur
Sigurgeirsson og innti hann
álits eins og fram kom i
hlaðinu í gær, én hins vegar
náðist ekki í séra Ólaf Skúla-
son fyrr en í gærdag.
„Já, mér þykir leitt, að þið
skylduð ekki ná í mig í
gærkvöldi, en ég var í matar-
boði hjá dóttur minni og var
svo að leika mér við litlu
dótturdótturina fram eftir
kvöldinu — og enginn var
heima," sagði séra Ólafur.
Ertu sáttur við ákvörðun
fjórmenninganna um að kæra
ekki?
„Ég er alveg sammála
niðurstöðu þeirra, að eining
kirkjunnar sé fyrir öllu öðru.
Og enda þótt ég ætli alls ekki
að halda áfram að ræða og
hugsa um þessa atburði, þá
get ég þó ekki stillt mig um
það, svona í lok þessarar
orrahríðar, að lýsa furðu
minni á því, að þess skuli ekki
gætt framar öllu öðru, að
réttur kjósandans sé virtur og
allt sé gert til þess að hann
nái fram að ganga. En að
hinu leytinu til, er ég sáttur
við þessa niðurstöðu þeirra og
árna séra Pétri allra heilla og
blessunar í starfi."
Ertu sár?
„Það vona ég ekki. Vissu-
lega hverfa merki átakanna
ekki alveg strax, en ég finn
þó, hversu ríkur ég er. Ég hef
lengi vitað að ég á marga og
góða vini, en aldrei hef ég
fundið það betur en síðustu
viku. Við hjónin höfum raun-
verulega verið umvafin hlýju,
og henni einni höfum við
mætt, líka frá alveg ókunnu
fólki. Það er eins og allir hafi
átt svo auðvelt með að setja
sig í okkar spor og hafi haft
áhuga á því að láta okkur vita
það.“
Nú vann herra Sigurgeir
með einu atkvæði og séra
Bjarni Jónsson tapaði, hefur
þér ekki verið hugsað til séra
Bjarna?
„Jú, ekki get ég nú neitað
því. Og ekki hef ég á móti því
að vera nefndur með honum.
Það eru sameiginleg örlög
okkar, sem þarna snertast í
þessu eina atkvæði, sem þeir
feðgarnir hafa yfir okkur. Að
öðru leyti er gott að vera í
flokki með séra Bjarna —
nema ég vona ég endi ekki í
forsetaframboði líka.“
Verður eining innan kirkj-
unnar?
„Það efast ég ekki um.
A.m.k. stendur ekki annað til
frá minni hendi. Ég þekki
séra Pétur frá gamalli tíð og
að góðu einu, og það mun
vitanlega ekki standa á mér
að veita honum svo sem ég
get. Og ég efa það ekki, að
hugur hans er hinn sami,
enda hefur það komið skírt
fram í samtölum okkar þessa
erfiðu viku. Kirkjan er miklu
meira virði en einstaklingar,
og það er herra hennar, sem
við þjónum en ekki mönnum.
Nú gleymum við því, sem er
að baki en horfum til framtíð-
ar og þiggjum hvatningu
kristniboðsársins til að sækja
á brattann."
Hvað tekur nú við?
„Ja, ég er alls ekki á neinu
flæðiskeri staddur. Þjóna
bezta prestakalli landsins,
þar sem mörg verkefni bíða
og þar sem ég hef notið
samstarfsins við sóknarnefnd
og starfsfólk og sóknarbörnin
öll. Bústaðakirkja verður tíu
ára í haust, fyrsta sunnudag í
aðventu, og við erum þegar
farin að huga að þeim tíma-
mótum, og nú er verið að
semja við Leif Breiðfjörð um
steinda glugga í kórgaflinn.
Nú og svo er ég áfram dóm-
prófastur og það starf krefst
einnig síns og er mjög ánæg-
julegt, og ekki hef ég þurft að
kvarta undan samstarfi þar
heldur og vona, að svo verði
áfram."
Hvað rís nú hæst úr minn-
ingu sumarsins?
„Því er auðvelt að svara
fyrir mig. Fæðing tveggja
barnabarna, þeirra fyrstu,
Hrafnhildar 4. júní og Ólafs
Séra Ólafur Skúlason dómpróf-
astur
Hrafns 1. julí. Allt annað
þokast smám saman til hlið-
ar, nema hin djúpa þakkar-
kennd fyrir þann mikla
stuðning sem ég hef þegið af
leikum sem lærðum í þessum
kosningum og þá hreint ótrú-
legu vináttu og hlýju, sem
hefur umvafið mig og fjöl-
skylduna þessa daga. Og ég
kveð þennan kafla ævi minn-
ar án nokkurs biturleika og
það nær svo sannarlega til
kjörstjórnarinnar líka, af því
að þar veit ég, að unnið hefur
verið eins og samvizkan bauð,
enda þótt ég sé ekki sammála
niðurstöðum. En það skiptir
ekki lengur máli, það er að
baki, það skal hyljast sand-
kornum tímans. Biskup er
kvaddur, nýjum biskupi er
fagnað. Kirkjan er hin sama,
af því að Drottinn hennar er
hinn sami — já, um eilífð. Til
þjónustu við hann erum við
kölluð. Það eitt skiptir máli.“
- áj.