Morgunblaðið - 17.09.1981, Blaðsíða 32

32
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 17. SEPTEMBER 1981
+
Eiginmaöur minn og faöir okkar,
JÓN ÚLFARSSON,
bifreiöastjóri, Borgarnesi,
veröur jarösunginn frá Borgarneskirkju laugardaginn 19. sept
ember kl. 2.
Guölaug Sigurjónsdóttir
og börn.
t
Eiginmaður minn, faöir og tengdafaöir,
ÞÓRARINN GUOMUNDSSON,
Heióavegi 2, Selfossi,
áður í Sandprýöi, Stokkseyri,
sem andaðist 10. september, veröur jarösunginn frá Stokkseyr
arkirkju laugardaginn 19. september kl. 14.
Guörún Júlíusdóttir,
börn og tengdabörn.
+
Eiginmaöur minn, faðir okkar og sonur,
BJÖRN GRÉTAR ÓLAFSSON,
Kirkjubraut 8, Innri-Njarövík,
veröur jarösunginn frá Innri-Njarövíkurkirkju laugardaginn 19.
sept. kl. 14.00.
Þeim sem vildu minnast Grétars er bent á Innri-Njarövíkurkirkju.
Þóra Jónsdóttir,
Jón M. Björnsson,
Ólafur Þ. Björnsson,
Rútólf G. Björnsson,
Ingríöur Björnsdóttir.
+
Útför bróöur okkar,
LÝDS GUDMUNDSSONAR,
bónda,
Fjalli, Skeiöum,
fer fram laugardaginn 19. september frá Ólafsvaliakirkju og hefst
kl. 2.
Systkinin.
+
Konan mín og systir,
GUDRÍDUR S. INGÓLFSDÓTTIR CONLEY,
1209 Plato Ave Orlando Florida,
andaöist þann 15. sept.
Harry T. Conley,
Siguröur Ingólfsson.
Maöurinn minn, faöir okkar, tengdafaöir og afi,
HELGI BJÖRNSSON,
Skúlagötu 72, Reykjavík,
veröur jarösunginn frá Dómkirkjunni föstudaginn 18. sept. kl.
13.30. Jarösett veröur í kirkjugaröinum viö Suöurgötu.
Blóm afþökkuö, en þeim sem vildu minnast hans er bent á
Styrktarfélag vangefinna.
Hulda Jóhannsdóttir,
Ingibjörg Helgadóttir, Jón Ólafsson,
Reynir Helgason,
Sigrún Helgadóttir,
Ólafur Helgason,
Helgi Helgason,
Sigurlaug Rögnvaldsdóttir,
Ingibergur Ingibergsson,
Elsa Hafsteinsdóttir,
Hólmfríður Eggertsdóttir,
og barnabörn.
+
Þökkum hjartanlega auösýnda vináttu viö andlát og útför
eiginmanns míns, fööur, tengdafööur og afa,
ÞÓRÐAR ÓLAFSSONAR,
Brekku, Noröurárdal.
Þórhildur Þorsteinsdóttir,
Erna Þóróardóttir, Andrés Sverrisson,
Olafur Þóróarson, Æsa Jóhannesdóttir,
Þorsteinn Þóröarson, Anna Siguröardóttir,
Guórún Þórðardóttir, Pétur Jónsson,
og barnabörn.
+
Þökkum innilega auösýnda samúö og vináttu viö andiát og útför
HENDRIKKU ÓLAFSDÓTTUR FINSEN,
Laugarbraut 3, Akranesi.
Sérstakar þakkir færum viö starfsfólki á A-deild sjúkrahúss
Akraness fyrir góöa umönnun, viö hina látnu.
Jón Sigmundsson,
Garðar S. Jónsson,
Kristin H. Jónsdóttir, Höröur A. Sumarliðason,
Ólafur I. Jónsson, Helga Guömundsdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
Einar Sigurðsson
Varmahlíð - Minning
Fæddur 4. apríl 1894.
Dáinn 19. júlí 1981.
Einar Sigurðsson, er lengi bjó
rausnarbúi í Varmahlíð undir
Eyjafjöllum, er faliinn frá. Hann
andaðist í Reykjavík sunnudaginn
19. júlí sl. og var kvaddur hinstu
kveðju frá kirkju sinni að Ás-
óifsskála laugardaginn 25 s.m.
Með Einari er genginn gegn og
merkur samferðamaður og dreng-
ur góður, sem allir er til þekktu,
minnast með virðingu og hlýhug.
En þegar ævin er orðin löng og
dagsverkið mikið, má einnig segja
að hvíldin sé kær og verðskulduð.
Einar fæddist í Varmahlíð und-
ir Eyjafjöllum hinn 4. apríl 1894
og var einkabarn foreldra sinna,
heiðurshjónanna Þóru Torfadótt-
ur og Sigurðar Tómassonar, en
hálfsystkin átti hann fjögur.
Hann ólst upp í föðurhúsum á
fjölmennu og rótgrónu menning-
arheimili og vandist ungur öllum
störfum til lands og sjávar eins og
þá tíðkuðust og varð snemma hinn
röskvasti maður. Einnig var hugs-
að fyrir staðgóðri menntun, því að
hann fór í Flensborgarskólann í
Hafnarfirði og lauk þar námi. Þá
hafði hann þegar í æsku hið mesta
yndi af söng og tónlist og lærði að
leika á orgel hjá ísólfi Pálssyni,
tónskáldi. Reyndist það honum
gott veganesti, því að alla ævi
veitti hljómlistin honum hina
mestu ánægju.
Árið 1918 gekk Einar að eiga
Ingibjörgu Bjarnadóttur frá Hlað-
bæ í Vestmannaeyjum, hina merk-
ustu og ágætustu konu. Þau hófu
búskap sama ár í Varmahlíð og
bjuggu þar samfellt við mikla
farsæld og myndarskap til ársins
1972, er Einar Ingi, sonur þeirra,
tók við jörðinni. í Varmahlíð
dvöldust þau samt áfram þar til
vorið 1980, er Ingibjörg féll frá.
Eftir það var Einar að mestu í
Reykjavík hjá Sigríði, dóttur
sinni, og naut þar ágætrar umönn-
unar, enda var hann þá mjög
þrotinn að heilsu og kröftum.
Þeim Einari og Ingibjörgu varð
sex barna auðið, sem öll eru á lífi
og hið ágætasta fólk eins og þau
eiga kyn til. Börn þeirra eru sem
hér segir: Þóra Dóra, starfsmaður
hjá Pósthúsinu í Reykjavík,
Bjarni, bifreiðarstjóri í Kópavogi,
kvæntur Maríu Sigurjónstfóttur,
Sigríður, húsmæðrakennari í
Reykjavík, gift Ásmundi Guð-
mundssyni, skipstjóra, Hólmfríð-
ur, hjúkrunarkona við Heilsuhæli
NLFl í Hveragerði, Einar Ingi,
bóndi í Varmahlíð, og Guðný
Svana, sjúkraþjálfi í Keflavík.
Fóstursonur þeirra Varmarhlíðar-
hjóna er Guðmundur Óskar Sig-
urðsson, sjómaður, sem kom fjög-
urra ára á heimilið. Einnig ólust
upp hjá þeim tveir dætrasynir
þeirra, Einar Eysteinn Jónsson,
læknir, og Sigurður Jakob Jóns-
son, vélvirki. Minnast ber einnig
Haraldar Axels Ólafssonar, sem
kom ungur að Varmahlíð og átti
þar heima til fullorðinsára.
Einar í Varmahlíð var fram-
farasinnaður og góður bóndi. Jörð
sína bætti hann með ýmsum
hætti, ræktaði af kostgæfni og
hýst af miklum myndarskap. Með-
al nýjunga, sem hann tók upp, var
að virkja bæjarlækinn árið 1927
og raflýsa heimilið. Var slíkt
framtak næsta fágætt á þeirra tíð.
Þá var Einar lengi formaður á
áraskipi frá Fjallasandi, meðan
enn var róið til fiskjar þar í sveit,
og fórst það sem annað vel úr
hendi. Líka var hann stöðvarstjóri
Pósts og síma um nær 40 ára
skeið. Einnig lék hann um langt
árabil á orgel við messugjörðir í
kirkju sinni í Ásólfsskála og
starfaði þannig og með ýmsum
öðrum hætti í þágu samfélags síns
og samferðafólks.
Þau Varmahlíðarhjónin, Einar
og Ingibjörg, voru einkar samhent
í daglegum störfum og heimilis-
hald þeirra allt til sérstakrar
fyrirmyndar. Bæði voru þau giað-
vær og góðviljuð og slíkir höfð-
ingjar heim að sækja að sjaldgæft
má teljast. Þó var Einar fremur
hlédrægur að upplagi og lítt um
það gefið að hafa sig í frammi. En
hann var starfsmaður mikill,
traustur, ötull og áræðinn. Alltaf
var hann reiðubúinn til að gera
mönnum greiða og rétta hjálpar-
hönd, þegar einhvers þurfti með.
Hann var sérstaklega hlýr í við-
móti og hið mesta prúðmenni.
Jafnan lagði hann gott til allra
manna og málefna.
Það var mikill ávinningur að fá
að kynnast þeim ágætu hjónum,
Einari og Ingibjörgu í Varmahlíð,
því að kringum þau ríkti jafnan
birta, glaðværð og góðsemi. Vissu-
lega er þar skarð fyrir skildi,
þegar þau eru bæði horfin yfir
móðuna miklu. Þó er það huggun
harmi gegn að vita þau halda
áfram göngu sinni í enn fegurri og
skærari birtu en nokkru sinni
fyrr.
Þeir munu margir, sem minnast
Einars Sigurðssonar, og kveðja
+
Konan mín, móöir okkar og dóttir,
RÓSA LILLY JÓNSDÓTTIR,
lést á gjörgæslu Landspítalans 9. sept. Útför hennar veröur gerö
frá Fossvogskirkju föstudaginn 18. sept. kl. 1.30 e.h.
Þeim, sem vildu minnast hennar, er bent á líknarstofnanir.
Magnúa Þór Sigmundsson og dætur,
Stefanía Stefánsdóttir,
Jón Haraldsson.
+
Þökkum innilega auösýnda samúö viö andlát og útför móöur
okkar, tengdamóöur og ömmu,
ADALHEIDAR SVEINBJÖRNSDÓTTUR,
Laugateigi 48.
Sigurbjörg S. Kristinsdóttir, Hlíf S. Kristinsdóttir,
Frantz Pétursson, Svan Magnúason,
barnabörn og barnabarnabörn.
ATHYGLI skal vakin á því, að afmælis- og
minningarjíreinar verða að berast blaðinu með KÓðum
fyrirvara. Þannijj verður íírein, sem birtast á í
miðvikudaíísblaði, að berast í síðasta lagi fyrir hádegi
á mánudají og hliðstætt með greinar aðra daga.
Greinar mega ekki vera í sendibréfsformi. Þess skal
einnifí getið, af marggefnu tilefni, að frumort ljóð um
hinn látna eru ekki birt á minningarorðasíðum
Morgunblaðsins. Handrit þurfa að vera vélrituð og
með góðu línubili.
hann með virðingu og þakklæti.
Ég og fjölskylda mín fyllum þann
flokk og þökkum áralöng og ágæt
kynni og alla vinsemd. Við send-
um börnum hans, tengdabörnum,
barnabörnum og öðrum ástvinum
einlægar samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning Einars Sig-
urðssonar í Varmahlíð.
Jón R. Hjálmarsson
Einar Sigurðsson, bóndi í
Varmahlíð undir Eyjafjöllum, lést
19. júlí sl. Hann var fæddur 4.
apríl 1894. Mig langar til að
minnast hans.
Fyrsta bernskuminning mín er
tengd honum. Höfum við bæði æ
síðan rækt vináttu og frændsemi
til efri ára okkar beggja. Ég leyfi
mér að tileinka honum þessi helgu
orð: „Ljúflyndi yðar sé öllum
kunnugt." En þannig var lífsmáti
hans allur.
Aldrei kastaði Einar köldu orði
til nokkurs manns og sá ætíð
hinar góðu hliðar lífsins. Var
bjartsýnismaður, hlúði að því sem
veikburða var, ræktaði það til
þroska. Mætti þar nefna bæði
menn og málleysingja.
Einar bjó langa ævi í Varma-
hlíð, unni sínu ættarsetri og brást
því aldrei. Hann var einbirni
velstæðra foreldra, skorti hann
því ekki æskufarareyri til frekara
náms og þroska, en heimahagar
mega veita. Hann nam í Flensborg
og var gagnfræðingur þaðan. Um
skóladvölina átti Einar ljúfar
minningar, og hlaut andlega
þroska. Á þessum árum lærði
hann einnig á orgel, en hann hafði
næmt söngeyra, og var unnandi
fagurrar tónlistar. Ég hreifst af
orgelspili hans, ekki síst er hann
spilaði í kirkjunni að Ásólfsskála
undir Eyjafjöllum við guðsþjón-
ustur hjá föður mínum. Man ég
sérstaklega eina messu þegar ég
var barn.
Það var bjartur vordagur að
liðnum löngum vetri, þá spilaði
frændi minn sálminn „Nýja skrúði
nýfærð í náttúra sig gleður".
Kirkjukórinn söng, og flestir
kirkjugesta tóku undir með hon-
um, og um leið ómaði iitla kirkjan
okkar af einlægum þakkar- og
lofgjörðarsöng, því að nú var hin
dimma nótt á brautu gengin en
bjartar stundir framundan.
Æskuminning mín er tengd
brúðkaupsdegi frænda míns, en þá
gekk hann að eiga unga stúlku,
Ingibjörgu Bjarnadóttur, Einars-
sonar, útgerðarmanns að Hlaðbæ,
Vestmannaeyjum. Hún var glæsi-
leg brúður í sjón og raun, enda
varð vegferð Einars með henni
einstaklega hamingjurík.
Þau tóku við búsforráðum í
Varmahlíð, var þar allt í góðu
ásigkomulagi hvað byggingar og
túnin varðaði. Jörðina höfðu ætt-
menn hans setið, sem leiguliðar,
nú síðast Sigurður Tómasson, fað-
ir Einars. Hann var mannvinur og
sómabóndi. Kona hans var Þóra
Torfadóttir, Þorgrímssonar,
prentara, í Reykjavík. Hún var
falleg og menntuð kona til munns
og handa. Eftir að hún settist að
undir Eyjafjöllum, var henni falið
að sjá um allar meiriháttar veisl-
ur þar, og þótti öllum sómi að því
að hafa hana nærri sér.
Þegar Einar hefur búið í
Varmahlíð í nokkur ár, ræðst
hann í að kaupa jörðina. Var það á
þeim tímum mikið átak. Jörðin
sjálf var erfið, túnin brött og
meirihluti þeirra orfaslægja og
engjavegur langur. Sækja varð
heyskap á Holtsmýri. Sé ég enn í
minningu liðins tíma hina stóru
og myndarlegu heybandslest Ein-
ars bónda, er setti fallegan svip á
sólskins- og þurrkdaga okkar und-
ir Eyjafjöllum, en þá var allur
heyfengur fluttur heim á klökk-
um.
í þá daga byggðist búskapurinn
upp af hinu trúa vinnufólki. í
Varmahlíð hafði ætíð verið margt
vinnufólk, og hélst það enn í tíð
Einars og Ingibjargar. En þau
voru mjög hjúasæl. Þar áttu
einnig margir gleðistundir. Þang-
að lá leið fjölda gesta, var þeim
fagnað með rausn og hlýju. Mun
sjaldan í hinni löngu búskapartið