Morgunblaðið - 17.09.1981, Blaðsíða 33

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 17. SEPTEMBER 1981
33
hjónanna hafa runnið upp gesta-
laus dagur.
Eg hlýt að vera ein þeirra sem
þakka yndislegar stundir enda sá
ég ekkert fallegra en hvíta bursta-
bæinn undir hlíðinni, og kliðandi
bæjarlækinn. Varmahlíð var líka
sérstaklega smekklegt heimili,
bæði úti og inni. Húsfreyjurnar,
hver eftir aðra gæddar meiri
þokka en almennt gerðist á þeim
tíma. Já, bæjarlækurinn kliðaði og
vakti á sér athygli. í ljós kom, að
hann var möguleiki til bættrar
lífsafkomu.
Árið 1927 tekur Einar lækinn í
sína þjónustu, lætur virkja hann,
raflýsir bæ og útihús, en orkan
nægði til alls er gera þurfti, svo
sem eldunar og upphitunar. Segja
má að þarna hefjist nýtt ævintýri
í Varmahlíð.
Eg hafði mikla unun að því að
koma í Varmahlíð. Barnsaugu mín
störðu hugfangin á loftljósin, er
skreytt voru litríkum myndum um
búnaðarhætti erlendra þjóða. En
utan um kúpulinn var glitrandi
perluskraut. Ekki heilluðu raf-
magnsofnarnir mig minna með
glóandi vírum og varma. Þó reis
eldhúsið hæst með rafmagnstöflu-
eldavél óg kunnáttusamri hús-
móður, er réð þar ríkjum, falleg,
hlý og farsæl. Já, það var myndar-
legur búskapur í Varmahlíð. Þeim
hjónum var 6 barna auðið og lifa
þau öll. Mannkostafólk eins og
forfeðurnir voru. Einnig ólu þau
upp dreng, er ein vinnukona
þeirra fól þeim til forsjár. Dóttur-
synir þeirra 2 ólust þar upp að
mestu leyti.
Fjöldi barna og unglinga dvaldi
þar um lengri og skemmri tíma,
öllum þótti þar gott að vera. Árin
liðu og börnin þroskuðust. Starfa
nú hvert að sínu hugðarefni.
Sonur þeirra, Einar Ingi, yfirgaf
aldrei foreldra sína og tók við
búsforráðum með þeim. Einnig
var elsta dóttirin, Þóra Dóra, þeim
til hjálpar en vegna vanheilsu
varð hún að fá sér önnur léttari
störf. Nú hófst nýtt framfaraskeið
í Varmahlíð. Ibúðarhús og pen-
ingshús risu af grunni, en allt var
fært í nútímabúning. Vélarnar
léttu heyöflun, lækurinn veitti
áfram brautargengi, þurrkaði
heyið, knúði mjaltavélarnar og sá
um frystiklefann.
Starfsdagurinn var oft langur á
þessu tímabili. Ekki sat Einar
bóndi alltaf með hendur í skauti.
Þá var styrkur hans merk kona og
skyldurækin börn.
Um árabil var starfrækt land-
símastöð í Varmahlíð, og skiptu
hjónin með sér störfum hennar.
Húsfreyjan annaðist afgareiðslu
alla og var virt fyrir hjálpsemi.
Einar sá um bókhald símstöðvar-
innar.
Margs er að minnast frá fyrri
dögum í heimabyggð minni undir
Eyjafjöllum. Ein er sú minning er
sjó lægði og leiði var við sandinn.
Yttu þá litlu handknúnu fiskibát-
arnir úr vör út á fengsæl miðin.
Einar var formaður á einum
slíkum bát, honum fylgdu til skips
góðir grannar, en Einar var gæt-
inn stjórnari og aflasæll sækjari.
Þakka ber marga nýja fiskmáltíð,
en hún var á þessum árum sjald-
gæft góðmeti. Gaman var að sjá
sandhestana koma heim klyfjaða
af seiluðum fiski, er vel gekk. Voru
þá allir þakklátir og stoltir, því
heimastörfin, gegningarnar, sáu
húsfreyjurnar um, en börnin
gættu sandhestana, er biðu eftir
komu fiskimannanna stundum
nokkuð óþreyjufullir. Er að landi
kom skipti Einar aflanum, og gaf
af hlut sínum, þeim er ekki áttu
þess kost að afla með honum, og
var þá venjulega ekki smátt
skammtað. Þegar vora tók, fór
formaður með hásetana til skips,
drógu það í naust til geymslu og
bikunar. I tilefni af þvi var
svokölluð uppdráttarveisla setin,
til skiptis á bæjunum. Er mér það
ljúf bernskuminning þegar bænd-
urnir riðu hver til síns heima, að
enduðum fagnaði. Nóttin var
björt, þeir ofurlítið hýrir og sungu
í næturkyrrðinni „Þú vorgyðjan
svífur úr suðrænum geim".
Það voru friðsæl ár, sem við
áttum saman undir Eyjafjöllum,
og þó fátæktin sæti víða í öndvegi
var hugsunarháttur fólksins sá að
miðla til þeirra sem erfitt áttu.
Hjónin í Varmahlíð voru engir
eftirbátar í þeim efnum. Þau
gengu um og glöddu aðra, allt til
hinstu stundar. Þeirra munu allir
Eyfellingar sakna heilshugar.
Að enduðum starfsdegi kvöddu
þau gamla óðalið og hinn góða
skyldruækna son, sátt við allt og
alla. Þau hugðust eyða sínum
hinstu stundum, hjá dóttur sinni,
Sigríði, og manni hennar, Ás-
mundi Guðmundssyni, skipstjóra í
Reykjavík.
Bæði þurftu þau að vera undir
læknishendi. Dóttirin hugði fagn-
andi til samverustundanna, og
annaðist foreldra sína af óeigin-
girni og ástúð. Sama má segja um
mann hennar, Ásmund, er sýndi
gömlu hjónunum virðingu og kær-
leika. Ég veitti því athygli, hve
fallega Ásmundur kom fram við
tengdaföður sinn. Það má segja að
gagnkvæm var vinátta þeirra
allra.
Því miður var dagur að kvöldi
kominn. Ingibjörg varð bráðkvödd
eftir styttri dvöl hjá dóttur sinni,
en vonast hafði verið eftir. Einar
andaðist nú ári síðar. Hann var
andlega hress allt til hinstu stund-
ar. Góðvildin skær skein af hans
brá. Hann fól sig og sína þeim
Guði er gaf honum hamingju
lífsins.
Afkomendur allir sakna þeirra
sárt, því gaman var að koma heim
— heim að Varmahlíð.
Gömlu hjónin hvíla hlið við hlið
í Ásólfsskálakirkjugarði. Síðustu
blessun lífsins hlutu þau af sókn-
arprestinum Halldóri Gunnars-
syni, Holti, er kvaddi þau með
virðingu. Blessi þau allt, sem gott
er.
Sjálf kveð ég frænda minn með
sálmi þeim er han svo oft spilaði á
útfarardegi sveitunga okkar: „Far
þú í firði, friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt."
Guðrún Jakobsdóttir
+
Útför
BJÖRNS G. BERGMANNS,
fyrrum bónda frá
Svarðbæli Miðfirði,
fer fram frá Melstaöarkirkju laugardaginn 19. september kl, 14.
Guðmundur Jóhannsson,
Gunnar Petersen.
Þökkum af alúö öllum vinum fjær og nær auösýnda samúö viö
andlát og útför eiginmanns míns, fööur, tengdafööur, afa og
langafa,
INGIMUNDAR GUDMUNDSSONAR,
Mánagötu 17.
Sérstakar þakkir færum viö starfsfólki Borgarspítalans, deild A-7.
Elísabet Ólafsdóttir.
+
Þökkum innilega auösýnda samúö og vinarhug við andlát og útför
fööur okkar,
FILIPPUSAR GUÐMUNDSSONAR,
múrarameistara,
Selási 3.
Börn, tengdabörn og barnabörn.
Meira úrval en nokkru sinni íyrr! *
Nú helur Veltir á boðstólum íleiri
gerðir af Volvo íólksbilreiðum og á
betra verði en nokkru sinni íyrr. Eins
og verðlistinn ber með sér er breiddin
mjög mikil, en hvergi er þó slakað á
kröfum um öryggi. Volvo öryggið er
alltaí hið saman. Verðmunurinn er
hins vegar lólginn í mismunandi
stœrð, vélaraíli, útliti og íburði, og t.d.
eru allir 240 bílarnir með vökvastýri.
Verðlistinn er miðaður við gengi ís-
lensku krónunnar 15. sept. 1981. ryð-
vörn er inniíalin í verðinu.
Halið samband við sölumenn okkar
VELTIR HF
Suðurlandsbraut 16 • Simi 35200
Verd 103.300
345 DL
Veró 106.100
Verd 178.000
Verd 144.700
Verd 155.300