Morgunblaðið - 04.12.1981, Blaðsíða 28

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 4. DESEMBER 1981
28, v-
Lilja Kristjánsdótt-
ir - Minningarorð
Fædd 22. okt. 1896.
Dáin 29. nóvember 1981.
Þeir, sem slitu sínum fyrstu
skæðum á uphafsárum aldarinn-
ar, eru nú óðum að hverfa. Sl.
sunnudag lézt ein úr þeirra hópi,
amma okkar, Lilja Kristjánsdótt-
ir.
Hún var fædd að Tröð í Fróð-
árhreppi 22. okt. 1896 og var í hópi
15 systkina og sú síðasta sem er
kvödd.
Foreldrar hennar voru Sigurlín
Þórðardóttir og Kristján Þor-
steinsson sem var bóndi, og stund-
aði sjó samhliða búskapnum, eins
og alsiða var áður en tækniöld hélt
innreið sína. Amma ólst upp við
mjög kröpp kjör og naut lítillar
skólagöngu, en veganesti það sem
hún hafði á braut með sér úr for-
eldrahúsum var henni engu að síð-
ur mikils virði.
Foreldrar hennar voru bæði
mjög hagorð og létti vísnagerðin
þeim daglegt amstur. Þau voru
bæði vel menntuð í skóla lífsins og
kappkostuðu að koma börnum sin-
um tíl þroska og kenna þeim þær
dyggðir, sem þau höfðu mjög í
heiðri, heiðarleika, dugnað og
samvizkusemi.
Amma varð, er hún komst á
legg, að leggja heimili sínu lið.
Hún var í vistum bæði á Snæ-
fellsnesi og í Reykjavík. Hjá hús-
bændum sínum var hún rómuð
fyrir framúrskarandi árvekni -við
störf og hreinlæti hennar var
viðbrugðið.
Hún giftist afa, Ágústi Jóhánn-
essyni, árið 1919 og voru þau búin
+
HELGI PÁLSSON,
kennari
Iró Haukadal, Oýrafirði, til heimilis að Noröurbrún 1,
lést í Borgarspítalanum, 2. desember.
Bergljót Bjarnadóttir,
börn, tengdabörn,
barnabörn
og barnabarnabörn.
t
Jaröarför konu minnar og móöur okkar,
SIGURJÓNU ÓLAFSDÓTTUR
frá Görðum,
í Vestmannaeyjum er lést 24. nóvember sl., fer fram frá Landa-
kirkju í Vestmannaeyjum laugardaginn 5. desember kl. 2 e.h.
Björn Guðmundsson,
Kristín Björnsdóttir,
Áslaug Björnsdóttir,
Guðmundur Björnsson.
+
Hjartkaer móöir okkar, tengdamóöir, amma og vinur,
KRISTÍN EYJÓLFSDÓTTIR,
Noröurbraut 23, Hafnarfiröi,
veröur jarösungin í dag, föstudag frá Þjóökirkjunni í Hafnarfiröi kl.
15 00
Ingveldur Húbertsdóttir, Jóhannes Magnússon,
Sigursteinn Húbertsson, Anna Pálsdóttir,
Ágúst Húbertsson, Hrafnhildur Þórarinsdóttir,
Svavar Þórhallsson. Sígríöur Arnórsdóttir,
Eiríkur Hávarösson,
og barnabörn.
+
Eiginkona mín, móöir okkar, tengdamóöir, amma og langamma,
ÞÓRUNN FJÓLA PÁLSDÓTTIR
Ásabraut 3, Sandgerði,
veröur jarösungin frá Hvalsneskirkju, laugardaginn 5. desember
kl. 14.00.
Þeim sem vildu minnast hinnar látnu er bent á Hvalsneskirkju.
Maron Björnsson,
Þórir Maronsson,
Björn Maronsson,
Viggó Maronsson,
Helgi Maronsson,
Margrét Maronsdóttír,
Grétar Lárusson,
Elsa Kristjánsdóttir,
Lydia Egilsdóttír,
Erla Sveinbjörnsdóttir,
Þórunn Haraldsdóttir,
Magnús Jónasson,
Stella Einarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Jaröarför fööur okkar,
HERMANNS HERMANNSSONAR
trá Ógurvík,
fer fram frá isafjaröarkirkju, laugardaginn 5. desember kl. 14.00.
Börnin.
+
Eiginmaöur minn, faöir, tengdafaöir og afi,
GUDMUNDUR BENEDIKTSSON,
fyrrverandi borgargjaldkeri,
Grenimel 39,
veröur jarösunginn frá Dómkirkjunni, mánudaginn 7. desember kl.
13.30.
Þeim sem vildu minnast hans er vinsamlegast bent á líknarstofn-
anir.
Þórdís Vigfúsdóttir,
Vigfús Guömundsson, Helga Kristjánsdóttir,
Margrét Guömundsdóttir, Brynjólfur Kjartansson,
Sjöfn Guómundsdóttir, Steinn Sigurösson,
og barnabörn.
að vera í hjónabandi í 62 ár, er
hún lézt.
Sambúð þeirra var einstök. Hún
einkenndist af gagnkvæmri ástúð
og virðingu. Við hinir ungu afkom-
endur þeirra höfum notið þeirrar
gæfu að hafa slíka fyrirmynd sem
þau.
Afi og amma byrjuðu sinn bú-
skap að Hjallabúð á Snæfellsnesi
og þar fæddist þeim elzta dóttirin.
Nokkru seinna fluttust þau til
Akraness og þar fæddust þrjú
börn þeirra. Afi sótti sjóinn, en oft
var erfitt að fá atvinnu á þessum
árum og því fluttust þau árið 1927
til Hafnarfjarðar, þar sem heimili
þeirra stóð upp frá því. Það var á
millistríðsárunum er þau komu
þangað og þá var hart í landi og
lífsbaráttan erfið til sjávar og
sveita.
Þau áttu fátt veraldargæða en
fjögur börn. Með fádæma dugnaði
og áræði tókst þeim að koma yfir
sig húsnæði, sem þætti heldur
bágborið á nútíma mælikvarða.
Þar fæddist þeim svo yngsti son-
urinn.
Það mæddi mikið á ömmu, sem
var jafnan ein með börnin 5, með-
an afi var langdvölum til sjós.
Eins og allt annað, sem hún tók
sér fyrir hedur, fórst henni þetta
hlutverk vel úr hendi og þá ekki
sízt móðurhlutverkið, því hún var
vakin og sofin yfir velferð barna
sinna. Þá var oft hart í ári og úr
litlu að moða.
Eftir að börnin voru komin af
höndum drýgði hún tekjur heimil-
isins með fiskvinnu þegar tæki-
færi gafst.
Afi og amma komu börnum sín-
um vel til manns og eftir að þau
giftust og fluttu að heiman og
barnabörnin komu til sögunnar,
var heimili þeirra sameiningar-
tákn fjölskyldunnar. Þar var kom-
ið saman, dægurmálin rædd, grip-
ið í spil og notið samvista. Er nú
skarð fyrir skildi.
Amma var sannur vinur okkar
barnabarnanna. Hún tók þátt i
gleði okkar og sorgum og fylgdist
Jóhann Björnsson
vélstjóri - Minning
„Hér á ad draga nökkvann í naust,
nú er ég kominn af hafi.“
í dag er til moldar borinn Jó-
hann Björnsson, vélstjóri, Fram-
nesvegi 8 A, en hann lést í Landa-
kotsspítala þ. 15. nóv. sl.
Jóhann var fæddur í Grafarkoti
í Borgarfirði 13. júní 1895. For-
eldrar hans voru hjónin Þórunn
Guðmundsdóttir og Björn Jó-
hannsson, er þar bjuggu þá. Hann
var elstur fjögurra systkina; Guð-
mundur Axel Björnsson, vélsmið-
ur, lést 1963, Ingvi Björgvin,
loftskeytamaður, fórst ungur með
togaranum Jóni forseta árið 1928,
og Ásta, húsfreyja að Seljavegi 17,
og kveður hún bróður sinn í dag.
Hjá Ástu var Jóhann í heimili
meira og minna á efri árum eftir
að hann hætti störfum á sjónum,
þó hann byggi jafnan í eigin húsi
að Framnesvegi 8 A, og hin síð-
ustu ár í sambýli við frænda sinn
og konu hans, en synir þeirra tveir
voru augasteinar hans og nutu
ríkulega af.
Síðast var Jóhann vélstjóri á
sjómælingaskipinu Tý. Hann var í
hópi þeirra er hlotið hafa heiðurs-
merki Sjómannadagsráðs.
Árið 1975 fékk Jóhann heila-
áfall og bar aldrei sitt barr eftir
það. Lauk þá ferli hans hjá Vita-
málastofnun, en þar hafði hann
unnið í nokkur ár eftir að hann lét
af sjómannsstarfinu.
Eins og hann sagði stundum
sjálfur, sótti „Elli kerling" hart að
honum, en hann mætti þeirri þol-
raun með slíkri karlmennsku að
lengi mun minnst.
Jóhann var greindur maður og
talaði gott mál. Hann las mikið,
en síðustu ár hamlaði sjóndepra
að hann fengi notið þessa dýr-
mæta stundastyttis, og þarf ekki
að leiða getum að hvert álag slíkt
er bókhneigðum. Kom sér þá vel
sá undraheimur er hann átti í
ljóðum, og bar þar hæst Einar
Benediktsson. Fáir menn munu
hafa kunnað fleiri af kvæðum
þessa skáldjöfurs, sem og annarra,
né flutt þau betur en hann.
Jóhann var góðborgari í þess
orðs bestu merkingu. Hann bar
höfðingsmerki alþýðumannsins,
sem lét aldrei á sig ganga, en
+
Útför bróöur míns,
JÓHANNS BJÖRNSSONAR,
vélstjóra,
Framnesvegi 8A,
er lést í Landakotsspítala 15. nóvember, fer fram frá Fossvogs-
kirkju föstudaginn 4. desember kl. 1.30.
Fyrir hönd aöstandenda,
Ásta Björnsdóttir.
+
Við þökkum auösýnda hluttekningu og hlýhug vegna fráfalls eigin-
konu minnar, móöur okkar, tengdamóöur og ömmu,
OLGU EGGERTSDÓTTUR.
Haraldur Jónsson,
Gyöa Haraldsdóttir, Jón Torfason,
Guöberg Haraldsson, Sigurlaug Júlíusdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Hjartans þakkir fyrir auösýnda samúö oa vinarhuo viö anriiát nn
jaröarför
EINARS SVEINSSONAR,
múrarameistara,
Húsavík.
Aöstandendur.
með hverju fótmáli okkar allra.
Það var sama á hvaða tíma sól-
arhrings við komum, móttökurnar
voru alltaf jafn elskulegar. Alltaf
beið okkar hlaðið borð af smurða
brauðinu með góðu kæfunni og
rúllupylsunni og í ábót fengum við
góðar ráðleggingar, sem hafa
reynst okkur vel.
Amma var síung og hafði sér-
staklega góða og létta lund. Fram
á síðasta dag fylgdist hún með
allri þjóðmálaumræðu og hélt
andlegri reisn sinni þar til yfir
lauk.
Lífið miðlar mönnum gleði og
sorg, og jafnar hvort tveggja er
frá líður. Amma varð fyrir miklu
áfalli þegar hún missti yngsta son
sinn á besta aldri. Hún hlakkaði
mikið til endurfunda við hann,
þegar að því kæmi.
Héðan fer hún eftir langt og
gæfuríkt dagsverk, þar sem hún
var fremur gefandi en þiggjandi
allt sitt líf.
Við systurnar og einnig hin
barnabörnin erum þakklát fyrir
allar yndislegu stundirnar sem við
áttum með henni og nú stöndum
við hnípin eftir og minnumst
hennar með miklum söknuði, en
fyrst og fremst virðingu og þökk
fyrir allt sem hún gerði fyrir
okkur og var okkur. Afi sér nú á
bak elskulegum lífsförunaut. Við
vonum að allar góðu minningarn-
ar létti honum söknuð og sorg.
Hildur, Lilja og Helga
stillti kröfum í hóf. Lífsmáti hans
og skoðanir voru fastmótuð og
viljastyrkur mikill.
Fremur var Jóhann hlédrægur
maður en jafnan glaður í sinni og
skemmtilegur í vinahópi og kunni
frá mörgu að segja.
Árið 1945 fór hann á vegum ís-
lensku ríkisstjórnarinnar til Sví-
þjóðar að hafa umsjón með niður-
setningu véla í Svíþjóðarbáta, er
svo voru nefndir. Ekki mun hann
hafa verið valinn til þessa starfs
af handahófi en að honum lagt.
Traustur og heiðarlegur gætti
hann þar hagsmuna lands síns, að
ekkert færi úrskeiðis sem hann
hefði vanda af, og þótti stundum
harður í horn að taka. Mörgum
Islendingi liðsinnti hann á þessum
árum, en var fáorður um að sínum
hætti. Hann var alla tíð stór í
sniðum — veitandi fremur en
þiggjandi. Jóhann kvæntist aldrei
og eignaðist ekki börn.
Á æsku- og uppvaxtarárum nut-
um við systkinin sambýlis við
hann, og bar hann birtu og yl inn í
líf okkar, sem enn ornar. Kveðjur
okkar og þakkir fylgja honum
langt yfir landamærin miklu.
Bróðurbörn
ATHYGLI skal vakin á því, að
afmælis- og minningargreinar
verða að berast blaðinu með góð-
um fyrirvara. Þannig verður
grein, sem birtast á í miðviku-
dagsblaði, að berast í síðasta lagi
fyrir hádegi á mánudag og hliðst-
ætt með greinar aðra daga.
Greinar mega ekki vera í sendi-
bréfsformi. Þess skal einnig get-
ið, af marggefnu tilefni, að frum-
ort Ijóð um hinn látna eru ekki
birt á minningarorðasíðum
Morgunblaðsins. Handrit þurfa
að vera vélrituð og með góðu
línubili.