Morgunblaðið - 13.02.1982, Blaðsíða 36

36
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 13. FEBRÚAR 1982
Eiginmaður minn,
GUOMUNDUR H. JÓNSSON
vörubífreiðarstjóri,
Kambsvegi 37,
andaðist 11. febrúar.
Sigríður Kristófersdóttir.
Systir okkar og fóstursystir,
KRISTLAUG PÉTURSDÓTTIR,
Hringbraut 99,
andaðist á Elliheimilinu Grund 12. febrúar.
Lilja Pétursdóttir,
Laufey Pétursdóttir,
Arndís Jóhannesdóttir.
fylóðir mín,
FRÚ ÞORGERDUR HALLGRÍMSDÓTTIR
fré Felli í Mýrdal,
lést á Borgarspitalanum 11. febrúar.
Andrea Oddsteinsdóttir.
+
Útför
PÁLS ÓLAFSSONAR,
Hraunbæ 92, Reykjavík,
fer fram frá Fossvogskirkju mánudaginn 15. febrúar nk. kl. 15.00.
Fyrir hönd vandamanna,
Ásta Ólafsdóttir, Ólafur Jónsson.
+
Innilegar þakkir fyrir samúöarkveðjur og vináttu við fráfall og útför
eiginkonu minnar, móður okkar, tengdamóður og ömmu,
INGUNNAR ÁGÚSTSDÓTTUR,
Eskihlið 6, Reykjavík.
Ásmundur Pálsson,
Ingibjörg Pétursdóttir, Halldór Karlsson,
Gunnar Pétur Pétursson, Sæbjörg Ólafsdóttir,
Guðlaug Sigurbjörnsdóttir, Þorsteinn B. Egilsson,
Páll Ásmundsson,
Dagbjört Ásmundsdóttir, Ragnar E. Sigurjónsson,
Sigríður Ásmundsdóttir, Kristófer Magnússon
og barnabörn.
+
Þökkum innilega samúðarkveöjur og vinarhug við andlát og útför
JÓNS SIGMUNDSSONAR
fyrrverandi framkvæmdastjóra,
Akranesi.
Sérstakir þakkir til starfsfólks E-deildar sjúkrahúss Akraness fyrir
góða umönnun viö hinn látna.
Garðar S. Jónsson,
Kristín H. Jónsdóttir, Hörður Sumarliöason,
Ólafur I. Jónsson, Helga Guðmundsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+ Innilegar þakkir fyrir samúöarkveöjur og hlýhug til okkra vegna
fráfalls KJARTANS BJORGVINSSONAR,
Mjóeyri, Eskifiröi.
Guöný Stefánsdóttir, Sigurveig M. Kristjánsdóttir, Rósa Kjartansdóttir, Þorsteinn Sigfússon, Jónbjörg Kjartansdóttir, Ásbjörn Sigurósson, Sigurveig M. Kjartansdóttir og barnabörn.
+
Þökkum inmlega auösýnda samúð og vináttu við andlát og jarðar-
för eiginmanns míns, sonar, föður, tengdafööur, afa, bróöur og
mágs,
JÓNS GRÉTARS SIGURÐSSONAR
lögfræöings.
Sérstakar þakkir færum við félögum í Kiwanisklúbbnum Nesi á
Seltjarnarnesi.
Guðbjörg Hannesdóttir, Þuríöur Helgadóttir,
Guðrún Sigríður Jónsdóttir, Sigurður Jónsson,
Sígrún Jónsdóttir, Steinn Friðgeirsson,
Þuríður Jónsdóttir,
barnabörn, systur og mágar.
Minning:
Einar Steindórs-
son Hnífsdal
Fæddur 20. ágúst 1896
Dáinn 6. febrúar 1982
I dag fer fram frá Hnífsdals-
kapellu jarðarför Einars Stein-
dórssonar, fyrrverandi fram-
kvæmdastjóra í Hnífsdal, en hann
lést 6. þ.m. á 86. aldursári.
Einar Steindórsson var fæddur
20. ágúst árið 1896 í Leiru í
Grunnavíkurhreppi í Norður-
ísafjarðarsýslu. Foreldrar hans
voru Steindór Gíslason, bóndi þar
og síðar í Hnífsdal, og kona hans,
Sigurborg Márusdóttir.
Jörðin Leira í Leirufirði í Jök-
ulfjörðum er að norðanverðu i
stuttum dal, sem gengur inn frá
fjarðarbotninum. Ofan í dalbotn-
inn fellur skriðjökullinn úr
Drangajökli og áin Leira undan
honum. Undirlendi í þessum dal er
mjög lágt, eggslétt og er neðri
hluti þess fallegt engi, en gras-
spretta þótti löngum vera mis-
brestasöm og því veldur fram-
burður árinnar. Fremri hluti
þessa dals er aðeins gróðurlausar
grjóteyrar og jökulruðningur.
Þessi jörð hefur verið í eyði, senni-
lega í nálega hálfa öld.
Þegar við ferðumst á þessum
slóðum og hugsum til þess, að
þarna var búið, þá þykir okkur það
með ólíkindum að ég tala nú ekki
um unga fólkinu, sem ekki þekkir
annað en allsnægtir og góða um-
önnun. En á þessum stöðum og í
þessum kotum stóð vagga margra
þeirra merku manna, sem nú eru
óðum að hverfa úr þessu lífi. Það
er ómaksins vert að horfa aftur í
tímann, láta hugann reika um þá
erfiðu lífsbaráttu, sem háð var í
þessu landi, á þessum kotum, þar
sem fólkið varð að vinna hörðum
höndum og ala upp stóran barna-
hóp.
Þarna lifði Einar Steindórsson
fyrstu árin með foreldrum sínum
og systkinum. Hann fluttist ungur
til Hnífsdals og eftir það var hans
starf þar og hugur allur.
Einar Steindórsson lauk prófi
frá Verzlunarskóla Islands árið
1920. Að námi loknu fór hann aft-
ur heim í Hnífsdal og þar gegndi
hann ýmsum störfum, var við
verzlunarstörf, útgerð og fiskverk-
un, bæði hjá öðrum og eins hjá
sjálfum sér. En árið 1948 gerðist
hann framkvæmdastjóri við
Hraðfrystihúsið hf. í Hnífsdal og
því starfi gegndi hann mjög lengi,
eða fram undir áttræðisaldur, eft-
ir því sem ég best man.
Einar tók virkan þátt í félags-
málastarfi í hreppi sínum og átti
um langt árabil sæti í hrepps-
nefnd. Hann var oddviti hrepps-
nefndar Eyrarhrepps, fyrst
1922—1925 og aftur frá 1948 og til
1962. Hann var lengi í skólanefnd
og sóknarnefnd. Hann átti sæti í
sýslunefnd Norður-ísafjarðar-
sýslu um langt árabil og var lengi
starfandi í ungmennafélaginu
Þrótti í Hnífsdal og í stjórn þess
félags um tíma.
Einar Steindórsson sóttist aldr-
ei eftir vegtyllum og hafði sig
aldrei í frammi að komast í
stjórnir, nefndir eða ráð. En til
hans var leitað að taka að sér
margvísleg störf, sem hann var
lengst ævinnar fús til að gera.
Hann hafði mikinn áhuga á mál-
efnum byggðarlags síns, bæði at-
vinnumálum, menningarmálum
og uppbyggingu í Eyrarhreppi.
Hann var framkvæmdasamur
maður og framfarasinnaður, sem
vildi ieggja öllum góðum málum
lið. Ef aðrir vildu heldur hafa for-
ystu, var hann ávallt fús á að
draga sig í hlé. En löngum var það
þannig, að til hans var leitað að
taka að sér þetta starf eða annað.
Ástæðan fyrir því að svo oft var
til hans leitað var fyrst og fremst
sú, að hann var samviskusamur í
öllum störfum, framúrskarandi
duglegur og fylginn sér. Hann gat
komið málum fram, sem stóð í
flestum öðrum að gera. Menn
spurðu oft, hvernig stendur á því
að þessi hógværi og fágaði maður
fær svo miklu áorkað í samskipt-
um við aðra? Svarið við þeirri
spurningu er, að hvar sem hann
kom, sýndi hann drengskap,
skyldurækni og vann hugi manna.
Og einmitt vegna þessara mikil-
vægu mannkosta kom hann mörgu
því til leiðar, sem aðrir höfðu ekki
lag á. Hann var í raun og veru alls
staðar boðinn velkominn sem
hann kom, vegna þess að allir
fundu hjá honum góðvild, hrein-
skilni og heiðarleik. — Ég halla
ekki á neinn, þó að ég segi, að Ein-
ar Steindórsson sé með mestu
mannkostamönnum, sem ég hefi
fyrir hitt á lífsleiðinni.
Ég kynntist Einari Steindórs-
syni þegar ég var ungur að árum.
Þau kynni hafa staðið í hálfa öld.
Eftir að ég var orðinn fullorðinn
og átti mitt heimili á Isafirði var
Einar þar tíður gestur, enda átti
hann marga ferðina frá Hnífsdal
til ísafjarðar. Það var alltaf gam-
an að fá hann í heimsókn, það var
alltaf ánægjulegt við hann að
ræða. Það bar margt á góma. Það
var oft talað létt um hlutina og
alltaf tók hann öllu jafn ljúf-
mannlega.
Siðustu árin hafa samskiptin
verið minni og við sáumst sjaldn-
ar. Ég gladdist sérstaklega þó yfir
því, að hann átti ferð í sumar
hingað suður og á afmælisdegi
mínum og kom þá til mín. Mér
fannst af því sönn gleði og ánægja
að sjá þennan aldna, trygga og
góða vin. Aðeins einu sinni eftir
það sá ég hann. Hann var heilsu-
hraustur Iengst af ævinnar, kvik-
ur í hreyfingum og göngumaður
mikill. Hann las mikið og hafði
yndi af lestri góðra bóka og ljóða
og var hafsjór af fróðleik.
Hann fékk hægt andlát. Það var
ánægjulegt fyrir alla, að hann
þurfti ekki að liggja rúmfastur.
Ég held það hefði átt ákaflega illa
við hann.
Nú er þessi heiðursmaður horf-
inn sjónum okkar. Hann hafði lif-
+
Innilegar þakkir fyrir auösýnda samúö og hlýhug viö andlát og
útför fööur okkar
EYSTEINS EYMUNDSSONAR.
Guöbjörg Svava Eysteinsdóttir,
Kristjana Lilja Eysteinsdóttir,
Ólafur Skúli Eysteinsson.
+
Innilegustu þakkir fyrir veitta vinsemd, viröingu og samúö vegna
fráfalls og útfarar
SVEINBJÖRNS JÓNSSONAR
byggingarmeistara,
Björn Sveinbjörnsson, Guðlaug Björnsdóttir,
barnabörn, makar og barnabarnabörn.
að langa ævi og eftir hann liggur
mikið starf.
Einar Steindórsson kvæntist
Ólöfu Magnúsdóttur frá Hóli í
Bolungarvík 3. desember 1938 og
áttu þau saman ánægjulegt heim-
ili í Hnífsdal á meðan hún lifði.
Hjónaband þeirra varð því miður
ekki langt, því Ólöf féll frá fyrir
allmörgum árum. Hún var mikil
gæðakona og þau virtu hvort ann-
að, þau hjón. Eftir að Einar var
orðinn aldraður maður þá flutti
hann heimili sitt tii ísafjarðar til
Hansínu dóttur sinnar og Krist-
jáns Jónassonar framkvæmda-
stjóra, manns hennar, að Engja-
vegi 29 á ísafirði og hjá þeim
dvaldist hann allt til dauðadags.
Þau hjón, Ólöf og Einar, ólu upp
einn dreng, Ágúst Jónsson, kvænt-
ur Birnu Geirsdóttur.
Einar Steindórsson var einlæg-
ur stuðningsmaður Sjálfstæðis-
flokksins allt frá stofnun hans og
var lengi formaður Sjálfstæðisfé-
lags Hnífsdælinga, átti sæti í
kjördæmisráði flokksins á Vest-
fjörðum, sótti landsfundi og vann
mikið starf fyrir Sjálfstæðisflokk-
inn og var fulltrúi þess flokks í
fjölmörgum opinberum störfum.
Við hjónin þökkum Einari
Steindórssyni fyrir löng og góð
kynni, fyrir einstaka vináttu og
tryggð við okkur. Við söknum
hans, en minning hans lifir í
hjörtum okkar og í hvert skipti
sem við heyrum góðs manns getið,
þá munum við minnast Einars
Steindórssonar. Hann var sannur
heiðursmaður, sem sýndi aldrei
annað en drengskap og heiðar-
leika í öllu sínu líferni.
Guð blessi minningu þessa látna
vinar.
Matthías Bjarnason
Einar Steindórsson var kominn
á efri ár, þegar ég kynntist honum
fyrst. Þau kynni áttu eftir að
verða náin, þegar ég um nokkurra
vikna skeið var samstarfsmaður
hans tvö sumur í Hraðfrystihús-
inu hf. í Hnífsdal. Strax eftir
okkar fyrstu kynni fékk enskætt-
aða orðið „séntilmaður" skýrari
merkingu í huga mínum. Éinar
var sannur heiðursmaður; kurteis,
grandvar og umtalsgóður.
Aðrir munu rekja æviferil þessa
mæta manns, frá því að hann
fyrst sá dagsins ljós að Leiru í
Leirufirði, þar til hann hvarf á
fund feðra sinna eftir starfssaman
ævidag í Hnífsdal.
Einar Steindórsson tilheyrði
forystusveit þeirrar kynslóðar,
sem lagði grunn að nútíma at-
vinnuháttum og efldi atvinnulífið,
sem er undirstaða alls mannlífs í
þessu landi. Hann var í hópi
þeirra brautryðjenda, sem hófu
atvinnurekstur á þriðja tug aldar-
innar, hlutu eldskírn í erfiðleikum
kreppunnar miklu, en hófust
handa með hálfu meirri krafti,
þegar rofa tók til á ný.
Áuk starfa við atvinnurekstur,
sveitarstjórnarmál og önnur fé-
lagsmál, var Einar í hópi helztu
máttarstólpa sjálfstæðismanna í
Norður-ísafjarðarsýslu, og hann
var einn þeirra ungu hugsjóna-
manna, sem stofnuðu Samband
ungra sjálfstæðismanna á þjóð-
hátíðinni á Þingvöllum árið 1930.
Alla tíð var Einar fróðleiksfús. í
frístundum undi hann sér bezt við
lestur góðra bóka, og til hinztu
stundar fylgdist hann grannt með
daglegum fréttum. Hann hafði
gaman af ferðalögum innanlands
sem utan, ferðaðist víða bæði