Morgunblaðið - 23.02.1982, Page 47

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 23. FEBRÚAR 1982
27
t
Þrátt fyrir aö vera orðinn
(3 ára gamall er Ray Clem-
ince enn í fremstu röð
narkvarða í veröldinni. Og
ijálfur er hann ákveðinn í
aví aö halda áfram í nokkur
ír til viðbótar. Clemence
rerður í sviðsljósinu í sumar
með enska landsliöinu í
heimsmeistarakeppninni.
Paisley frá því með miklum
trega, að hann vildi yfirgefa fé-
lagið, sem hann hafði leikið með
í 14 ár.
„Ég braut heilann um það í 3
mánuði áður en ég tók ákvörðun,
jafnframt þá erfiðustu á ævi
minni," segir hann. „Liverpool
er frábært félag og í raun og
veru langar mig ekki að ganga
úr því. En mér finnst að ég eigi
að hætta núna og byrja í öðru
félagi með öllum þeim tilboðum
sem því fylgir."
Þegar ljóst varð að Clemence
vildi fara á sölulista sýndu mörg
félög áhuga á að fá hann, t.d.
Southampton, Tottenham og
Swansea. Clemence sagðist
gjarnan vilja búa í London með
konu sinni og tveimur börnum
— þrátt fyrir áhuga hans á út-
flutningsfyrirtæki í Liverpool.
A sama tíma fór Bob Paisley
að leggja hart að honum að
verða kyrr á „Anfield Road“.
Auðvitað. Bruce Gobbelaar er
án nokkurs vafa markmaður á
heimsmælikvarða, en reynsla
hans í enska boltanum er til
jafns við hálft tímabil - í
„Crewe". Og Steve Ogrizovic,
sem svo lengi hefur verið vara-
maður Clemence, neitaði að
framlengja samning sinn. „Ég
set Ray ekki á sölulista nema
hann heimti það,“ sagði Paisley.
Og því svaraði Clemence: „Éf
Liverpool heimtar að halda mér,
verð ég áfram og geri allt sem ég
get til að færa liðinu nýja sigra.
Það á það hjá mér eftir 14
ógleymanleg ár á „Anfield
Road“.“
En svo fór ekki. Clemence fór
til Tottenham og hefur leikið
með liðinu allt síðasta keppnis-
tímabil. Hann hefur líka sýnt að
hann hefur engu gleymt sem
markmaður. Hann leikur hvern
stórleikinn af öðrum og er einn
traustasti leikmaður Tottenham
um þessar mundir.
Og þegar keppnistímabilinu í
Englandi lýkur, tekur Heims-
meistarakeppnin á Spáni við.
Þar má búast við því að Clem-
ence og Shilton skiptist á um að
verja mark Englands. Clemence
segir það vera sinn stærsta
draum að landsliði Englands
gangi vel í HM-keppninni. Hann
veit sem er, að hann á ekki eftir
að taka þátt í annarri heims-
meistarakeppni með landsliði
Englands.
RAY Clemence telst ennþá
besti markvörður Englands
— en sjálfum fannst honum
hann ekki nógu fastur í sessi
þar og bað því um að hann
yrði settur á sölulista.
Árið 1971 þegar Liverpool
átti að keppa við Arsenal til
úrslita í bikarkeppninni á
„Wembley“-leikvanginum
fór fréttamaðurinn Rob
Hughes frá „The Sunday
það var í fyrsta skipti í 33 ár
sem markvörður var fyrirliði,
eða ekki síðan Frank Swift gekk
inn á „Idrætsparken" í broddi
fylkingar þegar England keppti
við Dani og úrslitin urðu 0—0.
Nokkrum vikum síðar átti
Clemence þátt í 1—0-sigri Liv-
erpool á móti „Real Madrid" í
Evrópubikarkeppni: Sigur sem
Clemence fagnaði hvað ákafast
af Liverpoolliðinu. Tíu dögum
síðar stóð hann í marki Éng-
lands í Heimsmeistarakeppn-
inni móti Ungverjum í Búda-
pest. Sigur Englendinga var í
höfn 3—1 og þá eygði Clemence
von um þátttöku í lokakeppn-
inni á Spáni næsta sumar.
Nú er sá draumur orðinn að
veruleika. Ray Clemence spáir
liði Englands velgengni í keppn-
inni á Spáni.
Ray Clemence stærsti styrkur
til að ná svo góðum árangri í
íþrótt sinni er án efa dugnaður
hans, sterk líkamsbygging og
heilsuhreysti. Þau skipti sem
hann hefur verið frá leik vegna
veikinda eða meiðsla eru telj-
andi á fingrum annarrar hand-
ar, þrátt fyrir að Liverpool hafi
spilað rúmlega 700 leiki frá því
hann byrjaði að spila með þeim.
Þegar hann svo árið 1979
framlengdi samning sinn til
fjögurra ára var hann ákveðinn
í að hætta hjá félaginu á há-
punkti frægðar sinnar, en félag-
ið hafði keypt hann frá „Scun-
thorpe" fyrir 12.000£ árið 1967,
sem þá var talin dágóð upphæð
fyrir leikmann.
• Það var fyrst og fremst Ray Clemence aö þakka að Tottenham
sigraði Southampton 2—1 í upphafi keppnistímabilsins. Þegar staðan
var 1—1, varöi Clemence vítaspyrnu frá fyrrum félaga sínum í Liver-
pool, Kevin Keegan. Og á síðustu mínútu leiksins skoraði svo Totten-
ham sigurmark leiksins. Á myndinni má sjá hvar Keegan óskar Clem-
ence til hamingju með frammistöðuna.
Times“ til Liverpool til að
skrifa grein um Ray Clem-
ence.
Hann gleymir aldrei því
sem hann skrifaði í „Inter
national Herald Tribune“ í
júní, þegar fréttist að Ray
Clemence vildi yfirgefa félag
sitt Liverpool FC og „Anfield
Road“:
Gamli maðurinn veitti sínum
unga leigjanda huggun þegar
hann óttaðist að hann myndi
aldrei ná takmarki sínu. Dag
hvern þegar „stráksi“ kom heim
af æfingu var hann fullviss um
að hann kæmist aldrei í liðið; að
_ hann yrði aldrei annað en vara-
markmaður þess. Þessi gamli
sjómaður, sem hafði stundað
kokkastörf til sjós, en dvaldi nú
í Liverpool, hafði sagt margar
sögurnar til að hvetja vonlausan
leigjanda sinn. Hann var greini-
lega ekki síður hamingjusamur
en Ray Clemence sjálfur þegar
hann komst loksins í liðið.
Með föðurlegu stolti og tott-
andi pípu sína svaraði gamli sjó-
maðurinn öllum spurningum
blaðamannsins rólegur og yfir-
vegaður, þangað til Rob Hughes
spurði hann hvort hann héldi að
Ray Clemence gæti haldið báð-
um fótum við jörðina af ánægju
yfir því að ná þessum árangri.
„Hvað meinar þú eiginlega?
Ray hefur búið hjá okkur í fjög-
ur ár — allt frá því hann kom til
Liverpool. Og hann er sá sami
Ray. Það eina sem hefur stigið
honum til höfuðs er hárið. Það
er orðið fjári langt. Og það get
ég alveg sagt þér, að Ray mun
ekki breytast hvað innrætið
snertir, sama hversu marga
meistaratitla og heiðurspeninga
hann fær.“
Síðan er Ray Clemence orðinn
vellauðugur og hann hefur orðið
5 sinnum Englands-meistari, 3
sinnum Evrópubikarmeista^i, 2
Vitandi af Bruce Grobbelaar á
varamannabekknum, var hann
ákveðinn í að berjast fyrir sæti
sínu og jafnframt að sýna góða
frammistöðu, þó svo að það gæti
kostað hann landsliðssætið ef
honum mistækist.
Frábært félag
Tilhugsunin ein um að spila
e.t.v. ekki fyrir Englands hönd
til úrslita í Heimsmeistara-
keppninni, sem var eitt af hans
æðstu takmörkum, hræddi hann
líklega og leiddi til þess að hann
bað um að verða settur á sölu-
lista.
Eitt er víst að það olli honum
áhyggjum að hann var settur í
svo erfiða samkeppnisaðstöðu,
að hann næstum yfirkeyrði sig á
hverri æfingu.
„Ég hef oft upplifað þær að-
ferðir sem Liverpool beitir til að
efla og hvetja markmann," segir
Clemence. „Ég hef orðið vitni að
því að markmenn hafa orðið
veikir á æfingu, einkum af einni
æfingu: „þríhyrningnum". Ég er
vanur henni en samt eru fæt-
urnir á mér eins og gúmmí á
eftir. Æfingin felst í því að
markmaðurinn á að fara fram
hjá þríhyrningnum 5—6 sinnum
og verja 15—18 skot. Það sam-
svarar því að hlaupa 100 metra
á tíu sekúndum.
Ray Clemence skýrði Bob
sinnum breskur bikarmeistari,
einu sinni deildarbikarmeistari
og þrisvar Evrópubikarmeistari
bikarhafa. Auk þess hefur hann
fengi 56 „caps“ eða eina húfu
fyrir hvern landsleik sem hann
hefur spilað.
Fyrirliði landsiiðsins
I maí sl. þegar England keppti
við Brasilíu á „Wembley"-
leikvanginum var Ray'Clemence
fyrirliði breska landsliðsins, en
Keppinauturinn
frá Afríku
Fyrir nokkrum mánuðum
endurskoðaði hann hug sinn og
stöðu hjá félaginu — eða e.t.v.
strax í marsmánuði þegar Liv-
erpool borgaði „Vancouver
Whitecaps" tæpar fjórar millj-
ónir króna fyrir Bruce Grobb-
elaar, landsliðsmarkmanninn
frá „Zimbabwe".
Bruce Grobbelaar hefur
greinilega ekki sömu þolinmæði
og Ray Clemence hafði. Þegar
Bruce samdi við Liverpool tók
hann skýrt fram að hann hefði
engan áhuga á að gegna hlut-
verki varamanns í liðinu — og
allra síst í þrjú ár eins og Clem-
ence gerði. Enda tæplega keypt-
ur til þess.
Ári áður hefði Grobbelaar
haft það áræði að hafna tilboði
frá Liverpool, sem nú endurnýj-
aði tilboð sitt, sem af eðlilegum
ástæðum varð ekki túlkað á
annan veg en þann að Clemence
ætti að vera varamaður Grobb-
elaar. Nema að Clemence gæti
sannfært framkvæmdastjórann
Bob Paisley um að hann væri
ennþá „Number One“.
Ray Clemence varð 33 ára í
ágúst sl., sem telst ekki hár ald-
ur fyrir markmann. En á síðasta
keppnistímabili sýndi hann viss-
an veikleika, ekki síst þar sem
liðið lék ekki nógu sterkan varn-
arleik og sýndi oft fálmkennda
og óörugga spilamennsku, sem
gerir markmanninum erfiðara
fyrir.
Clemence viðurkennir sjálfur
í vikublaðinu „Shoot“ að hann
hefði í mörgum leikjum ekki
verið í nógu góðu „formi", því
síður að hann væri upplagður til
að spila í þýðingarmiklum leikj-
um.
• Heima í stofu þjélfar Clemence ungan son sinn sem
er íklæddur treyju Liverpool.
Það er engan bilbug að finna á
markverðinum fræga Ray Clemence