Morgunblaðið - 20.03.1982, Side 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 20. MARZ 1982
+
Móöir okkar, tengdamóðir og amma,
SIGRÚN E. HAFSTEIN,
Bústaðavegi 65,
lést í Landakotsspítala fimmtudaginn 18. þ.m.
Börn, tengdabörn
og barnabörn.
+
Eiginmaður minn og faðir okkar,
ÞÓRARINN MAGNÚSSON,
skósmiður, Haöarstíg 10,
lést 18. marz.
Ingibjörg Guðmundsdóttir
og börn.
+
Bróöir okkar,
ÞÓRDURHÁKONARSON
frá Hafþórsstöðum í Norðurárdal,
lést í sjúkrahúsinu á Akranesi 18. þ.m.
Jaröarförin auglýst síöar.
Systkíni hins látna.
+
Elskulegur faöir okkar, sonur og bróöir,
JÓN GUNNLAUGUR SIGURÐSSON,
sveitarstjóri, Fáskrúðsfirði,
lést af slysförum 18. þ.m.
Sigurður Sv. Jónsson,
Rakel Víggósdóttir, Ástbjörg Rut Jónsdóttir,
Edda Björg Sigurðardóttir, Siguröur Sv. Jónsson,
Viggó V. Sigurðsson, Unnur Kristín Siguröardóttir.
+
Móöir okkar, tengdamóöir og amma,
SVANLAUG BJARNADÓTTIR,
Túngötu 41,
lézt fimmtudaginn 18. marz.
Bjarni ísleifsson, Bára Vilbergs,
jón ísleifsson, Guðrún Lillý Steingrímsdóttir,
Leifur ísleifsson, Bergljót Halldórsdóttir
Nanna L. ísleifsdóttir,
og barnabörn.
+
Sonur minn og bróöir okkar,
ELÍAS SÍMON JÓNSSON,
Hringbraut 85, Keflavík,
veröur jarösunginn frá Ytri-Njarövíkurkirkju í dag, laugardaginn
20. marz, kl. 13.30.
Kristín Þóröardóttir
og systkini hins látna.
+
MAGNÚS ÞÓRDARSON,
Bjarmalandi 6, Sandgeröi,
veröur jarösunginn frá Hvalsneskirkju laugardaginn 20. marz kl.
13.00.
Þeim sem vildu minnast hans er bent á Knattspyrnufélagiö Reyni.
Sigrún Þorgrímsdóttir, Garöar Eyjólfsson.
+
Innilegar þakkir fyrir samúö og vináttu viö andlát og útför móöur
okkar og tengdamóður,
GUDRÚNAR PÁLÍNU GUOJÓNSDÓTTUR.
Sérstakar þakkir til hjúkrunarfólks og annars starfsfólks á Elli-
heimilinu Grund, sem veittu henni hjúkrun og sýndu henni frábæra
vináttu og hlýhug. Guö blessi ykkur öll.
Einar I. Siggeirsson, Kristín Friöriksdóttir,
Erlendur Siggeírsson, Málfríður Magnúsdóttir,
Sigríður Siggeirsdóttir,
Guöborg Siggeirsdóttir, Rannver Sveinsson.
Minning:
Þorsteinn Péturs-
son Tálknafirði
Fæddur 9. júlí 1959
Dáinn 12. mars 1982
llvað er langlífí?
Lífsnautnin frjóva,
alefíing andans
og athöfn þörf.
Margoft tvítugur
meira hefur lifað
svefnugum segg
er sjötugur hjarði.
(Jónas Hallgr.)
I dag verður til moldar borinn
Þorsteinn Pétursson, aðeins 22ja
ára að aldri. Hann var sonur hjón-
anna Þórörnu Ólafsdóttur og Pét-
urs Þorsteinssonar, Borg, Tálkna-
firði.
Fyrir nokkrum árum kenndi
hann fyrst þess sjúkdóms, sem nú
hefur að lokum sigrað, enda þótt
einskis hafi verið látið ófreistað,
sem verða mætti til lækningar,
svo ekki sé minnst á hetjulega
baráttu hans sjálfs og fjölskyld-
unnar allrar.
Við kynntumst honum fyrst
fyrir næstum 15 árum, þá litlum
hnokka, hraustlegum og broshýr-
um, og sáum hann vaxa og þrosk-
ast með árunum, en alltaf var hýri
svipurinn á sínum stað, lífið virt-
ist blasa við. Það, sem einkenndi
Steina mest alla tíð, var hjálpsem-
in og það hve einstaklega barngóð-
ur hann var. Þótt kynnin yrðu
alltof stutt, þá munum við um
ókomin ár njóta minninganna um
góðan pilt, sem féll frá alltof
fljótt.
Við vottum foreldrum hans og
aðstandendum öllum innilega
samúð, megi minningin um góðan
og hugrakkan dreng létta þeim
byrðina.
Ása og Jón.
Þorsteinn Pétursson, Borg,
Tálknafirði, andaðist á Landspít-
alanum 12. marz sl., tæplega 23
ára að aldri. Jarðarför hans fer
fram í dag frá Stóra-Laugadals-
kirkju í Tálknafirði.
Hann var fæddur 9. apríl 1959 á
Patreksfirði. Foreldrar hans voru
hjónin Þórarna Ólafsdóttir og
Pétur Þorsteinsson, framkvæmda-
stjóri á Tálknafirði, en þá voru
þau hjón búsett á Bíldudal, þar
sem Pétur var kaupfélagsstjóri og
framkvæmdastjóri Matvælaiðj-
unnar hf. Árið 1964 flytja þau
hjón frá Bíldudal til Tálknafjarð-
ar, þar sem heimili þeirra hefur
síðan staðið.
Kauptúnið í Tálknafirði er með
yngri kauptúnum í landinu. Það er
fagurt umhverfi í kauptúninu
sjálfu og út með Tálknafirði er
friðsæll kyrrlátur staður. Þar hef-
ur fólki fjölgað jafnt og þétt. Upp-
bygging íbúðarhúsa, framkvæmd-
ir til almenningsheilla og atvinnu-
lífsuppbygging verið ör. Það má
segja að mannlíf á þessum stað
hafi verið á margan hátt til fyrir-
myndar. Fólk hefur unnið saman í
sátt og samlyndi að sínum áhuga-
málum og að treysta byggð á þess-
um stað. Það er því þægilegt um-
hverfi að alast upp við gott sam-
komulag og góða samvinnu, sem
þar hefur jafnan ríkt.
I þessu litla ört vaxandi kaup-
túni ólst Þorsteinn upp. Hann fór,
eins og títt er um börn á þessum
stöðum, fljótt að vinna hin nýt-
ustu störf fyrir byggðarlag sitt og
þjóðfélag. Seinna, eftir því sem
honum óx ásmegin, fór hann á sjó-
inn, sem er vettvangur flestra
drengja í vestfirskum sjávarþorp-
um, ýmist alla ævina eða hluta úr
henni. Hann lærði því fljótt að
vita hvað var vinna og hvað væri
störf, sem þroskuðu huga og hönd,
þess sem er að vaxa og þroskast.
Að loknu barnaskólanámi fór
Þorsteinn í héraðsskólann í
Reykholti og lauk þaðan prófi vor-
ið 1978. Eftir það fer hann í verzl-
unarnám til Reykjavíkur, en alla
jafnan var hann heima á Tálkna-
firði þar sem hann undi vel lífi
sínu og háttum.
Ég, sem þessar línur rita, hef
þekkt foreldra hans um alllangt
árabil og verið góðvinur þeirra.
Þar hef ég oft komið og finn alltaf
að ég er þar velkominn.
Því fór ekki hjá því, að ég
kynntist börnum þeirra hjóna, eft-
ir því sem þau uxu úr grasi. Þor-
steinn var næst elztur barnanna,
elzt var Lára, en næst á eftir hon-
um kom Kolbeinn, þá Konráð og
yngst er Sara.
Ég minnist þess, hvað var gott á
milli þessara systkina allra, og
hvað Þorsteini var umhugað um
systkini sín enda framúrskarandi
barngóður. Manni verður á að
spyrja, þegar hraustur, dugmikill
þrekmaður missir heilsuna aðeins
19 ára að aldri. Örlögin eru und-
arleg, og erfitt að skilja gang lífs-
ins.
+
Konan mín og móöir okkar,
DAGNY ÞÓRDARDÓTTIR,
verður jarösungin þriöjudaginn 23. marz kl. 14.00 frá Garöakirkju.
Reynir Ríkharösaon og börn.
+
Innilegt þakklæti fyrir auösýnda samúö viö andlát og jaröarför
GUÐMUNDAR JÓNSSONAR,
Eyöi, Sandvík.
Kristín Bjarnadóttir,
börn, tengdabörn, barnabörn
og barnabarnabörn.
+
Alúöarþakkir til allra þeirra mörgu fjær og nær, sem auösýndu
okkur samúö og hluttekningu viö andlát og útför,
STEINS JÓNSSONAR,
frá Hring.
Guö blessi ykkur öll.
Steínunn Antonsdóttir, börn,
tengdabörn og barnabörn.
————-s—^-^sees-^ee^s-
Fyrir rúmlega hálfu fjórða ári
veiktist þessi hrausti og vel gerði
ungi maður snögglega. Það kom
fljótt í ljós að um alvarlegan
sjúkdóm var að ræða. Þó trúðu all-
ir sem mestan hlut áttu að máli að
læknavísindunum tækist að ráða
niðurlögum sjúkdómsins. Á þessu
tímabili varð hann að gangast
undir erfiðar aðgerðir, bæði hér á
landi og í Danmörku, sem gáfu
vonir um að lækningamátturinn
hefði sigrað. Rétt er að sigrar voru
unnir á þessu tímabili, en því mið-
ur aðeins til skamms tíma í senn.
Allan þennan tíma lét Steini, þessi
trausti persónuleiki, aldrei bugast
og horfði oftast vongóður fram um
að ná aftur heilsu sinni. I hvert
skipti sem hann var laus af
sjúkrahúsum, gekk hann til vinnu
sinnar og vann aðallega á skrif-
stofu þess fyrirtækis sem faðir
hans veitir forstöðu, eftir því sem
heilsan leyfði hverju sinni.
Það var Steina mikill styrkur,
hin frábæra umönnun foreldr-
anna, sem stóðu við hlið hans og
fylgdu honum eftir þegar óblíðast
var og skiptu með sér verkum til
að vera með honum flestar stund-
ir, þegar mest á reyndi.
Steini þráði að sjá sig meira um,
og það var mikið gleðiefni þegar
hann fór á sl. sumri í ferð til
Bandaríkjanna og dvaldi m.a. hjá
föðurbróður sínum þar og hans
fjölskyldu, en þau eru búsett í
New Bedford í Massachusetts-
fylki. Það sýndi eins og jafnan áð-
ur að hann hafði trú á að sigra og
hann ætti eftir að halda áfram að
vera með okkur. Og ekki varð trú
hans minni og dugnaður á síðast-
liðnu hausti, þegar hann ákvað að
innrita sig til náms við Tækniskól-
ann í útgerðartækni. En eftir það
fór heilsunni mjög að hraka, með
þeim afleiðingum, að lífsstríðinu
lauk eins og fyrr sagði 12. marz sl.
Það er sárt að sjá á eftir ungum
manni í blóma lífsins, manni sem
var sterkbyggður og hraustur, sem
var kraftamaður, einmitt á þeim
árum, sem hann er þroskaður í
fullorðinn mann og er að búa sig
undir lífið, og þá sé með þessum
hætti kippt burtu framtíðarvon-
um. Það er sár söknuður sem nú er
efst í huga fjölskyldunnar hans,
foreldranna og systkinanna, föð-
urafa hans og föðurömmu, sem og
annarra vandamanna, að sjá á eft-
ir þessum góða, hugljúfa dreng í
blóma lífsins.
En tíminn læknar og græðir öll
sár. Eftir lifir minningin um góð-
an, traustan, elskulegan dreng,
sem kunni mjög vel að meta allt
það sem fyrir hann var gert. Hann
átti góða að. Hann var góður sjálf-
ur. Þess vegna átti hann ekkert
annað en gott skilið.
Ég sakna innilega þessa unga,
góða vinar. Ég bið Guð að blessa
minningu hans, styrkja foreldra
hans, systkini og aðra ástvini í
raunum þeirra, en ég gleðst með
þeim, yfir því, að eiga minningar
um þennan hugljúfa, unga mann,
sem var stærstur þegar mest á
reyndi, em aldrei mælti æðruorð
frá vörum.
Við Kristín og fjölskylda okkar
sendum ykkur, góðu vinir í
Tálknafirði, okkar innilegustu
samúðarkveðjur og biðjum Guð að
blessa minningu þessa unga látna
vinar okkar.
Þeir deyja ungir, sem guðirnir
elska.
. r i; (I i:: t fií»rji?son,,;