Morgunblaðið - 28.03.1982, Blaðsíða 26

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 28. MARZ 1982
Umsjón: Séra Karl SiQurbjömsson
Séra Auður Eir Vilhjálmsdóttir
AUDROmNSDEGI
FERMINGIN
í hvítum kyrtlum, strokin
og fín, ganga þau eitt af öðru
upp að altarinu. Svipur og fas
ber vitni óstyrks og hátíðleika,
jafnvel lotning. Þetta er mikil
hátíð, bæði í augum barnanna
og foreldra þeirra og annarra
ástvina. Og það fer ekki hjá
því, að ein og ein hönd beri
vasakiút að tárvotum hvörm-
um þegar barnið svarar hvellu
jáyrði spurningu prestsins:
„Vilt þú leitast við að hafa Jes-
úm Krist að leiðtoga lífs þíns?“
Níu af hverjum tíu börnum
á 14. aldursári munu ganga
upp að altarinu. Hálft þjóðfé-
lagið snýst um þetta fyrirbæri
þessa dagana. Þó er fermingin
engin borgaraleg skylda og
henni fylgja engin sérstök
réttindi í þjóðfélaginu, svo
sem tíðkaðist fyrrum, þegar
þjóð og kirkja voru órjúfanleg
eining. Nú er hér fjölþætt nú-
tímaþjóðfélag. Skírn og ferm-
ing veita engin borgaraleg
réttindi og skyldur — reyndar
hefur dæmið snúist svo gjör-
samlega við, að skírn, sem að
kristnum skilningi markar
inngöngu einstaklings inn í
kirkjuna hefur engin áhrif á
skráningu viðkomandi ein-
staklings í trúfélag í þjóðskrá,
og sama er að segja um ferm-
ingu! Gagnstætt því sem gerst
hefur í nágrannalöndum
okkar, þá hefur hlutfall ferm-
ingarbarna haldist óbreytt
eða því sem næst hér á landi
og fátt bendir til þess að
breytinga sé þar að vænta í
bráð.
Hvers vegna ætlarðu
að fermast?
Séu börnin spurð hvers
vegna þau ætli að fermast fást
margvísleg svör. Hér eru
nokkur valin af handahófi:
Allir jafnaldrarnir ætla að
fermast.
Þau heima vilja það endilega.
Amma hefur talað um það í
mörg ár.
Ég fæ að fara til Spánar.
Maður fær ofsalega fínar gjaf-
ir og svoleiðis.
Það er svo hátíðlegt.
Það verður veisla.
Beinlínis trúarleg rök eru
ekki í þessari upptalningu,
enda næsta fágæt. Þýðir það,
að trúarlegar ástæður séu ekki
fyrir hendi hjá þorra þeirra
unglinga, sem kjósa að ferm-
ast?
Táningurinn stendur í viss-
um skilningi á mótum tveggja
heima, tilveru barnsins og
heims hinna fullorðnu. Þetta
er tími spennu og öryggisleys-
is og sjálsrýni, leitar að sjálf-
um sér og samastað í tilver-
unni. Spurningarnar „hver?
hvert? og hvers vegna?" koma
fram í margvíslegu atferli og
umbrotum þessa byltingar-
skeiðs, þótt þær komi sjaldn-
ast fram í orðum tjáðar.
Hugsanlegt er, að þegar mað-
ur er hvað öryggislausastur
með sjálfan sig, eigi maður
erfiðast með að viðurkenna
þessar spurningar. En hvernig
getum við hjálpað unglingun-
um að horfast í augu við þess-
ar spurningar og leiðbeina
þeim þangað sem svörin er að
finna?
Hvers vegna er
fermingin?
Skírnin er að mati kirkj-
unnar þýðingarmesti atburð-
urinn í lífi einstaklingsins.
Evangelisk lúthersk kirkja
leggur mikla áherslu á að börn
séu skírð á unga aldri, og verði
þannig meðlimir kirkju
Krists. Fermingarfræðslan er
skírnarfræðsla þeirrar kirkju
sem iðkar barnsskírn, og þar
er fjallað um öll meginatariði
kristinnar trúar. Fermingar-
athöfnin er síðan persónuleg
staðfesting skírnarinnar. Orð-
ið „ferming" er einmitt dregið
af latnesku orði, sem þýðir
„staðfesting".
A engu öðru sviði er kirkj-
unni sýnt eins mikið traust
eins og með fermingunni.
Fermingarfræðslan er mikil-
vægasti þátturinn í skipulegu
uppeldi og fræðslustarfi safn-
aðarins. Víst skortir mikið á
að kirkjan geri nógu miklar
kröfur til sjálfrar sín hvað
fermingarundirbúninginn
snertir. Fermingarundirbún-
ingstímum þyrfti að fjölga um
a.m.k. þriðjung ef vel ætti að
vera, og verða markvissari. Þá
hluti hafa prestar allmjög í
hendi sér. Á hinn bóginn
þyrfti að stórauka samskipti
og samstarf heimilanna og
safnaðarins á þessum mikil-
vægu tímamótum í lífi barns-
ins sem fermingin óneitanlega
er.
Hvað ætlar þú aö gefa
barninu þínu í
fermingargjöf?
I skoðanakönnun, sem gerð
var meðal unglinga í einu
nágrannalandi okkar, voru
unglingarnir spurðir hvers
þeir óskuðu sér frá foreldrum
sínum. 53% óskuðu sér meiri
tima með foreldrum sínum til
starfa og leikja. Einungis 7 af
hundraði óskuðu gjafa! Þetta
er umhugsunarvert fyrir
okkur líka. Hvað getum við
best gefið hinum ungu? Kirkj-
an er ekki í vafa um svarið.
Móðir skrifaði eitt
sinn á þessa leið:
Við fermingu sonar míns
hugsaði ég til minnar eigin
fermingar, þegar ég stóð í
sömu sporum og hann nú. Ég
minntist þess heits sem ég
vann, og þess er hönd prests-
ins hvíldi á kollinum á mér og
hann mælti blessunarorð. Ég
hef verið gæfusöm á æfinni
þrátt fyrir margvíslegt mót-
læti eins og gengur. En kirkj-
an hefur ekki skipt mig miklu
máli. Ég bað með börnunum
þegar þau voru lítil, en sjaldan
barst talið að trúarlegum
hlutum, og við fórum aldrei í
kirkju. En nú, þegar ég kraup
með syni mínum við altaris-
gönguna, þá gerði ég heit. Nú
skyldi ég gera það, sem ég
hefði alltaf átt að gera. Leita
Guðs. Sækja kirkju, taka þátt
í safnaðarlífinu, reyna að
le8RÍa mitt af mörkum sem
ábyrgur einstaklingur. Þetta
var að vis.su leyti mín ferming
líka.
... hann skal aldrei að eilífu deyja
5. sunnudagur í föstu
Jóh. 8. 46—59
Við erum að undirbúa
okkur undir páskana. Pásk-
ar Gamla testamentisins
voru haldnir til minningar
um frelsun ísraelsmanna úr
þrælabúðunum í Egypta-
landi. Páskar kristinnar
kirkju eru haldnir af því
Guð hefur frelsað fólk sitt
frá syndinni. Afleiðing
syndarinnar er dauðinn.
Honum verðum við öll að
mæta fyrr eða síðar. En
guðspjallið í dag segir eftir
Jesú sjálfum að sá, sem
varðveiti hans orð, skuli
aldrei að eilífu deyja. Það
er alveg áreiðanlega satt
vegna þess að það var Jesús,
sem sagði það. Gyðingarnir
trúðu honum ekki. Abra-
ham dó og spámennirnir
dóu, sögðu þeir. Við vitum
líka að fólk deyr, allir deyja
fyrr eða síðar. Margir segja
aftur og aftur að það sé
raunar það eina, sem sé
alveg áreiðanlegt, að við
munum einhvern tíma
deyja. Það er ekki rétt. Það
er annað, sem er líka áreið-
anlegt. Það að sá, sem trúir
á orð Guðs, mun ekki eiga
endalok sín með dauðanum.
Hann mun rísa upp til eilífs
lífs með Jesú. Það er vegna
þess að Jesús dó fyrir synd-
ir hans og reis upp til að
gefa honum nýtt og eilíft
líf. Þetta skulum við hug-
leiða núna á föstunni þegar
við undirbúum okkur undir
sigurhátíð páskanna. Við
þurfum mikinn tíma til að
hugleiða þessi orð. Við
þurfum að hugleiða það í
einlægni hvort við eigum
trúna á orð Drottins, trúna
á Jesú Krist. Við þurfum að
hugleiða hvort við höfum
tekið á móti því frelsi, sem
páskahátíðin býður okkur,
frelsinu frá oki syndarinn-
ar. Eigum við gleði og styrk
upprisunnar í daglegu lífi
okkar? Það vona ég. Stund-
um verðum við vondauf,
þreytt og kjarklaus.
Kannski þarf ekki annað en
grámuggu í morgunsárið
eða aðkenningu að ein-
manaleika að kvöldi til að
gera okkur kvíðin og við-
kvæm og trúlítil á lifandi
páskakraft í lífi okkar. Ger-
um þá æfingar á föstu, æf-
ingar í bjartsýni kristinnar
trúar. Guð hefur frelsað
fólk sitt frá syndinni, frá
óttanum, frá afleiðingum
dauðans. Æfum okkur nú í
því að treysta því.
T
Bibl íulestur
vikuna 28. mars til 3. apríl
Sunnudagur 28. mars Lúk. 1, 26- -38
Mánudagur 29. mars Matt. 21. 33-43
Þriðjudagur 30. mars Jóh. 8. 46- 59
Miðvikudagur 31. mars Jóh. 7, 1-13
Fimmtudagur 1. apríl Hebr. 9,11- -14
Föstudagur 2. apríl Hebr. 9, 15- -22
Laugardagur 3. apríl Hebr. 9, 23- -28
Sælir eru þeir, sem heyra Guðs oró og varóveita þaó.