Morgunblaðið - 28.03.1982, Blaðsíða 39

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 28. MARZ 1982
ÁFÖRNUM
VEGI
Samantekt
Lengi lifi ísland
í hinu ágæta dagblaði Englendinga „Telegraph“ birtist jafnan
dálkurinn „Way Of The World“. Þar skrifar „Peter Simple" og er
það jafnan hin skemmtilegasta lesning. Nýleg klausa úr dálki „Peter
Simple" lýsir honum kannski best:
„Óstýrilátur þingmaöur sem
barðist við Powell." Svo hljóðar
fyrirsögn á dánarfregn í Guard-
ian um Sir Ronald Beld, þing-
mann íhaldsmanna í Beacons-
field, sem lést í síðustu viku. En
af hverju er sá æruverðugi
þingmaður „óstýrilátur"? Hann
var andstæðingur Efnahags-
bandalagsins; hann var ákafur
föðurlandsvinur; hann taldi
æskilegt að hjálpa lituðu fólki
til síns heima; hann fylltist
hryllingi er hann hugsaði til
kvennabaráttu; hann var and-
snúinn þvílikum aðgerðum
„verndarþjóðfélagsins“ og að
lögbjóða notkun bílbelta. —
Með öðrum orðum: hann var
svipaðs sinnis og meirihluti
þingmanna Ihaldsflokksins,
flestir þingmenn Verkamanna-
flokksins og allur þorri lands-
manna fyrir ekki meira en 20
árum síðan! Kannski menn séu
enn sama sinnis í dag, en þori
ekki að láta það uppi: við lifum
á skelfilegum tímum. öllu hefur
Það eru hryggilega fáir ís-
lenskir fánar við hún hér í
Lundúnum til heiðurs forseta
íslands, Vigdísi Finnbogadótt-
ur, sem hér er í opinberri heim-
sókn þessa dagana. En þessi
dálkur svíkst ekki undan merkj-
um.
Því miður verð ég að greina
lesendum frá því að þessi aðlað-
andi kvenforseti kallar sjálfa
sig sósíalista og þykir frjáls-
lynd í orði og æði og styður
jafnvel kvennabaráttuna! En
hverju skiptir j)að? Hún er í
forsvari fyrir Islendinga, sem
ég hef ævinlega talið bestu og
sælustu þjóð í hinum þessum
hræðilega nútímaheimi. Þessi
dálkur hefur jafnan sýnt ís-
lendingum einstakan hlýhug og
stóð einarður með þeim í hinu
fyrirlitlega þorskastríði.
Það er óþarfi að að fara
mörgum orðum um ísland; land
elds og ísa; hina hugdjörfu
fiskimenn þess og þrautseigu
Þessi mynd birtist á forslðu enska blaðsins „Express", þegar forseti
íslands heilsaði uppá enska ráðamenn fyrr í mánuðinum. Fyrirsognin var:
„ísfrúin hittir Járnfrúna — tvær konur við völd og svo líkar“!
verið snúið á hvolf. Einlægir
íhaldsmenn eru kallaðir
„óstýrilátir" og sjálfsagðir hlut-
ir taldir „vitfirring“. í augum
frjálslyndra er allt sómasam-
legt álitið „yfirgengileg brjál-
semi“.
Þessi er tónninn í skrifum
„Peter Simple". Tíðast skop-
stælir hann fréttir úr vinstri
pressunni, en oftlega greinir
hann frá nýjustu tíðindunum úr
Afríkuríkinu Gombola og ráða-
mönnum þar, NdGraft og félög-
um. Dálkur „Peter Simple" er
semsé hin skemmtilegasta lesn-
ing — en því segjum við frá
honum hér að hann er einlægur
Islandsvinur. Oftar en ekki hef-
ur hann sýnt vinarhug sinn í
garð íslendinga í dálkum sín-
um, nú síðast þegar forseti vor
heilsaði uppá enska ráðamenn.
Þá skrifaði „Peter Simple":
bændur; hinar ægifögru ljós-
hærðu konur; hið forna frjáls-
ræði (kannski lýðræði sé ein-
ungis þolanlegt í afskekktu og
fámennu landi við heimskauts-
baug). íslendingar eiga svo gott
að tala hreina norsku, nær
óbreytta frá tungu fyrstu
norsku landnámsmannanna
fyrir 1100 árum (sem komu ef
til vill í kjölfar írskra munka).
íslendingar lesa allra þjóða
mest og þá á ég við bókmenntir
en ekki rusl. Þó þeir hafi ekki
sloppið undan bölvun sjón-
varpsins, þá hafa þeir af sinni
annáluðu skynsemi takmarkað
sjónvarpsútsendingar við þrjár
stundir á kveldi — nema á
fimmtudögum. Þá er ekkert
sjónvarp á íslandi. Ef það er
ekki merki um óvenjulega
dyggð og sigur yfir freistingun-
um, hvað þá? Lengi lifi ísland!
Safiiað í flugferð
Það er stórhugur í strengja-
sveit Tónlistarskólans í Reykja-
vík. Sveitin hyggur á þátttöku í
mikilli alþjóðlegri keppni ungra
strengjaleikara sem haldin verð-
ur í Belgrað í Júgóslavíu næsta
haust. En slíkt ferðalag kostar
peninginn og á næstunni efnir
sveitin til fáröflunartónleika til
fararinnar og veltur á aðsókn-
inni hvort hinir efnilegu
strengjaleikarar fá að spreyta sig
við útlenskar sveitir á þessu
mikla móti. Fyrri tónleikarnir
verða næstkomandi miðviku-
dagskvöld á Kjarvalsstöðum, en
hinir seinni í Bústaðakirkju
næsta sunnudag. Strengjasveitin
hefur áður haldið nokkra tón-
leika við hinar vinsamlegustu
viðtökur, meðal annars á Myrk-
um Músíkdögum í febrúar síð-
astliðnum.
í sveitinni eru tíu nemendur í
Tónlistarskóla í Reykjavík —
einn er Svava Bernharðsdóttir.
Tókum við hana tali stuttlega og
spurðum fyrst hvenær strengja-
sveitin hefði verið stofnuð.
Hún var stofnuð haustið
1980. Kennararnir vildu að
þeir sem væru komnir lengst í
námi á strengjahljóðfæri
fengju að spreyta sig frekar.
Það er Mark Reedman sem er
stjórnandi sveitarinnar, en
auk hans eru þau Guðný Guð-
mundsdóttir og Gunnar Kvar-
an aðalkennarar okkar í sveit-
inni. Það skiptir öllu fyrir
okkur að aðsókn verði góð á
fyrirhuguðum tónleikum, því
annars er líklega úti með ferð-
ina til Belgrað. Fyrri tónleik-
arnir verða kammertónleikar
og þar flytjum við verk eftir
Hándel, Dvorak, Beethoven og
Schumann, en á seinni tónleik-
unum flytjum við verk eftir
Purcell, Elgar, Bach og Grieg.
Flytjendur með okkur eru
tveir píanónemendur og semb-
alnemandi ásamt kennurun-
um, Guðnýju og Mark.
Hvenær lærðir þú á fiðlu,
Svava?
Það var fyrir tólf árum, sem
ég hóf mitt fiðlunám, en fyrir
tveimur árum sneri ég mér að
lágfiðlunni. Mér líkaði betur
hljómurinn í henni og hlutur
lágfiðlunnar i samspili átti
betur við mig. Ég stefni að því
að læra frekar á lágfiðlu og
reyna að komast utan í fram-
haldsnám.
Svava: Hún hefur gist þrjár heims-
álfur MorgunblaöiA / Emilía.
Þú hefur búið í þremur
heimsálfum, er það ekki
Svava?
Jú, ég hef átt heima í Afr-
íku, Ameríku og Evrópu. Ég
var þrjú ár í Eþíópíu. Faðir
minn (Bernharður Guðmunds-
son) starfaði þar við út-
varpsstöð lúterska heimssam-
bandsins.
Nei ,ég lærði lítið í tungu
innfæddra. Fyrsta árið var ég í
norskum skóla, það næsta í
amerískum og hið þriðja í
frönskum skóla. Svo ég hafði
eiginlega ekki tíma til að læra
mál innfæddra, en að sjálf-
sögðu lærði maður að heilsa og
þess háttar á þeirri tungu. Það
var mjög alþjóðlegt andrúms-
loft þar sem við vorum í Addis
Ababa. Ég sakna þess stund-
um að vera ekki í alþjóðlegu
andrúmslofti, þar sem eru
margir og ólíkar venjurnar. í
þessum skólum sem ég var í,
voru nemendur frá allt að 57
þjóðlöndum. Maður verður rík-
ur af því að umgangast fólk að
mörgu þjóðerni. Annars grípur
mig jafnan áköf föðurlandsást
þegar ég dvel erlendis, en það
lagast nú fljótlega eftir að
heim kemur og þá fer ég að
fyllast útþrá — svo þetta er
hálfgerður vítahringur. En
ekki mjög alvarlegur samt.
Hvert fórstu frá Eþíópíu?
Til Bandaríkjanna. Það
fannst okkur stórt stökk.
Okkur var eiginlega sparkað
frá Eþíópíu af marxískri bylt-
ingu og þjóðfélagið allt var þar
í upplausn, svo það var mikil
breyting að koma til Miðríkja
Bandaríkjanna, þar sem allt er
í föstum skorðum. Þar að auki
var andrúmsloftið alþjóðlegt,
eins og ég er búin að segja þér,
þar sem við dvöldum í Addis
Ababa, en í Illinois er fólk aft-
urhaldsamt mjög í ýmsum efn-
um. En ég fékk afbragðs fiðlu-
kennslu í Illinois. Eþíópía á
hinn bóginn er ekki beint
heppilegasti staðurinn á jarð-
ríki til að læra á fiðlu.
Svava hefur lokið stúdents-
prófi frá Hamrahlíðarskóla og
stundað nám við Háskóla Is-
lands, en nú hefur hún alfarið
snúið sér að tónlistinni og lýk-
ur kennaraprófi í fiðluleik frá
Tónlistarskólanum í vor. En er
hún ekki bjartsýn á gengi
Strengjasveitarinnar?
Jú, það er ég. Við höfum æft
geysimikið, en sú æfing er öll
að skila sér í leik okkar. Mark
er fyirtaks stjórnandi og laðar
fram, trúi ég, það besta frá
hverjum og einum í sveitinni.
Við vonumst eftir góðri aðsókn
á tónleikana, því ennþá vantar
okkur heilmikið uppí flugfarið
austur til Belgrað. Jú, ég er
bjartsýn á þá ferð, við gerum
að minnsta kosti eins og við
getum ...
Strengjasveit Tónlistarskólans í Reykjavík ásamt stjórnanda. Sitjandi frá vinstri: Bryndís Halla Gylfadóttir,
Guðrún Þórarinsdóttir, Mark Reedman, stjórnandinn, Sigrún Edwaldsdóttir og Örnólfur Kristjánsson. Stand-
andi: Svava Bernharðsdóttir, Bryndís Pálsdóttir, Vera Ósk Steinsen, Greta Guðnadóttir, Auður Hafsteinsdóttir
og Sigurlaug Eðvaldsdóttir.