Morgunblaðið - 31.03.1982, Blaðsíða 17

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 31. MARZ 1982
49
Aðalheiður Aðal-
stein.sdóttir, hú.smóðir,
Heiðartúni 11
Anna Marteinsdóttir,
húsmóðir, Norðurbraut
11
Eiríkur Jónsson, vél-
virkjameistari, Hóla-
braut 7
Guðmundur Sæmunds-
son, sjómaður, Smára-
braut 2
Jón Helgason, vöru-
birreiðastjóri, Hagatúni
13
Ingibjörg Guðmunds-
dóttir, húsmóðir, Skóla-
brú 4
Lúðvík Jónsson, verk-
stjóri, Hólabraut 5
Ingólfur Waage, lög-
regluvarðstjóri, Hóla-
braut 3
Unnsteinn Guðmunds-
son, framkvæmda-
stjóri, Fiskhól 9
Prófkjörslisti Sjálf-
stæðisflokksins í
/■ ••• • jr TT«» p
profkjormu a Hofn
UM NÆSTU helgi verður sameiginlegt prófkjör þriggja flokka á Höfn í
Hornafirði vegna sveitarstjórnarkosninganna í vor. Kosið verður í
barnaskólahúsinu á laugardag 3. apríl og sunnudag 4. apríl frá klukkan
10 til 16 báða dagana.
Framboðslisti Sjálfstæðisflokksins á Höfn í prófkjörinu birtist hér á
síðunni og eru myndirnar í stafrófsröð.
Bannað að flytja inn land-
búnaðarvörur frá Danmörku
Landbúnaðarráðuneytið hefur
bannað að flytja til landsins hvers
konar fóðurvörur, afurðir af dýr-
um, jarðávexti og blóm frá Dan-
mörku, vegna þess að nýverið hef-
ur komið þar upp gin- og klaufa-
veiki. V__
Sveinbjörn Dagfinnsson, ráðu-
neytisstjóri í landbúnaðarráðu-
neytinu, sagði að óhjákvæmilegt
hefði verið að grípa til þessara
aðgerða. — Þetta innflutnings-
bann er hins vegar einungis
tímabundið og verður endur-
skoðað, þegar niðurstöður rann-
sókna á veikinni í Danmörku
liggja fyrir, sagði Sveinbjörn
ennfremur.
Fóðurbætir hefur að mestu
leyti verið fluttur inn frá Dan-
mörku, en hins vegar mun þetta
innflutningsbann ekki hafa nein
áhrif hér á landi til að byrja
með, þar sem í landinu eru
2—3ja mánaða birgðir.
í tilkynningu landbúnaðar-
ráðuneytisins er þeim eindregnu
tilmælum beint t'l ferðafólks, að
það heimsæki ekki sveitabæi á
Fjóni í Danmörku, og að þeir
sem þar hafa dvalizt á sveita-
heimilum taki ekki með sér
óhrein vinnuföt og vinnuskó til
íslands.
Egilsstaðir:
Nemendur sýndu Vatnsberana
KfrilsNtöóum, 22. marz.
NEMENDUR Egilsstaóaskóla sýndu
á laugardag leikrit Herdísar Egils-
dóttur, „Vatnsberarnir", undir leik-
stjórn Guðmundar Steingrímssonar,
kennara. Leikendur voru alls II úr
6.—9. bekk skólans. Nemendur
gerðu ennfremur leikmynd og saum-
uðu og hönnuðu búninga.
í leikritinu segir frá vatnsbera-
fjölskyldu — en höfuðútlitsein-
kenni vatnsberanna er heljarmikill
krani upp úr höfði og poki á búk
sem þeir bera sitt lífsvatn í — og
sundfit á fótum. Hjónin í þessari
vatnsberafjölskyldu verða fyrir því
óláni að eignast afkvæmi sem er
vanskapað frá þeirra sjónarhóli séð
eða lítur út eins og venjulegt
mannsbarn. Fjallar leikurinn síðan
um viðbrögð fjölskyldu og um-
hverfis við tilkomu þessa afbrigði-
lega einstaklings í samfélagi
vatnsberanna.
leiknum var mjög vel tekið og
munu áhorfendur hafa verið um
400 á tveimur sýningum. Nemend-
ur og leikstjóri þeirra hafa greini-
lega lagt mikla vinnu í verkið — og
eiga þakkir skildar fyrir vönduð
vinnubrögð.
Að sögn Guðmundar Steingríms-
sonar er nú í athugun að efna til
sýninga leikritsins eftir páska.
A undan sýningunum á laugar-
dag fluttu nemendur 2. bekkjar
grunnskólans ljóð eftir Herdísi Eg-
ilsdóttur.
Þess skal getið að leikritið
„Vatnsberarnir" var sýnt í Alþýðu-
leikhúsinu í Reykjavík fyrir nokkr-
um árum. Eréttaritari
Mig langaði mikið til að þakka
konu, sem skrifaði ákaflega vitur-
lega grein í „Velvakanda" um dag-
inn.
En þegar til kom hafði ég týnt
blaðinu. Vil nú bæta úr vanrækslu
minni, með því, sem hlýtur að
koma henni vel og taka í sama
streng, sá þessa fyrirsögn í gær
frá öðrum höfundi, sem er á sama
máli.
Greinin var um þá fáránlegu
fjarstæðu í stjórnun bygginga eða
réttara sagt uppbyggingu borgar-
innar, sem nú hefur sett svip á
bæinn um árabil.
Þar á ég við flutning Reykjavík-
urbæjar upp í fjöll og holt.
Þessi fjarstæða mætti nefnast:
Eyðing þess staðar og borgar, sem
hefur borið nafnið Reykjavík frá
landnámstíð og byggja af rústun-
um aðra höfuðborg, sem heitir
„Breiðholt", með alls konar hverf-
um og heitum nýrra borgarhluta,
fellum, hellum og hólum.
Meðan í þessari nýju borg eru
nú byggðir skólar, leikhús, bíó og
Broad-vegir, tæmist hin eiginlega
Reykjavík og leggst nú óðum í
eyði.
Afbragðs skólahús, sem fyrir
nokkrum árum veittu þúsundum
nemenda úrvalshúsnæði standa
nú meira eða minna ónotuð. Sama
er að segja um tómar kirkjur bæði
eldri og yngri, sem byggðar hafa
verið og eru í byggingu fyrir fá-
dæma trú og fórnarlund. Þær eru
tómar áður en frágangi er lokið,
nema þær séu þá kannski lánaðar
íbúum Breiðholtsborgar til helgi-
athafna, því auðvitað hefur ekki
enn unnist tími þar til slíkra
framkvæmda, og verður kannski
aldrei.
Sama má segja um veitingahús
og skemmtistaði gamla miðbæjar-
ins. Allt er auðn eftir klukkan sjö
að kvöldi. Meira að segja götur
hinnar fyrrverandi borgar eru svo
að segja tæmdar á svipuðum tíma,
nema ef nefna mætti „Hallæris-
planið", þar sem æskan ærslast að
nóttu meðan beðið er eftir ferð eða
faratæki í „Breiðholtið".
Og hvað verður meira að segja
um Þjóðleikhúsið og væntanlega
höll og hallir útvarps, Leikfélags
Reykjavíkur og Verzlunarráðs í
samkeppni við óskahallir fjall-
borgarinnar fögru og nýju?
Gætu þær ekki einnig orðið
tómar í allri sinni dýrð, þegar öll-
um kröfum hefur verið fullnægt í
efra og þótt farið sé að kalla
Kringlumýrina miðbæ í óskhyggju
íbúanna?
Eitt enn, meira að segja mestu
og beztu íbúðir og íbúðarhús hinn-
ar öldnu Reykjavíkur standa
meira og minna ónotaðar og eig-
endum sínum óbærilegar upp-
sprettur skatta og útláta á öllum
sviðum, meðan þó er æpt og kvart-
að um húsnæðisleysi í borg, sem
að beztu manna útreikningi og yf-
irsýn hefur 250 fermetra húsnæði
fyrir hverja fimm manna fjöl-
skyldu eða sem svarar 50 fermetra
handa hverjum einstaklingi til
íbúðar.
Það þætti víst gæsilegt að sögn
fyrir austan járntjaldið. Og það
hefði þótt ríkulegt fyrir 40 árum á
Islandi.
Og hvað kostar allur þessi flutn-
ingur byggðar og borgar upp um
holt og hæðir. Gatnagerð og
gangstígar, vatnsveita, raf-
magnslögn og línur, garðar og
leiksvæði, meðan annað er látið
ónotað og í eyði lagt?
Eða vegir og samgöngur? Er
furða þótt strætisvagnar og út-
gerð þeirra kosti milljarða í óþörf
útgjöld eins og sagt var á milljón-
eratímabili íslendinga fyrir tveim
árum.
En þau útgjöld endazt og aukast
öllum eftirkomandi kynslóðum til
byrði og óþæginda og munu
aukast stöðugt, ef ekki verður nú
spyrnt við fótum, snúið við og
Reykjavík aftur látin njóta barna
sinna við barm sinn.
Þetta ætti að verða auðvelt með
því móti að lána nú þá fjármuni og
veita fyrirgreiðslu, sem árum
saman hefur verið veitt til ný-
bygginga í Breiðholti til kaupa og
endurbóta eldra húsnæðis á gamla
borgarsvæðinu. Sem sagt gera hið
gamla nýtt og falleg.
Einnig mætti gjarnan reisa
nokkur háhýsi og kóróna með
þeim hæðirnar svo sem byrjað var
á fyrir nokkrum áratugum.
Og eitt ætti ekki að gleymast í
því landnámi gegn eyðingu og auð-
um húsum. Það er að leggja niður
Reykjavíkurflugvöll í Vatnsmýr-
inni.
Af honum stafar ógn og voði,
með sífelldu flugi yfir borgina, svo
sem bezt sýndi sig í sjálfri höfuð-
borg Bandaríkjanna, Washington
í vetur. Slíka áhættu þarf ekki að
taka lengur. Nóg að hafa flugvöll í
Keflavík handa Reykvíkingum, ef
ekki vill betur til.
Á þessu svæði yrði byggður veg-
legur borgarhluti, sem félli vel að
öllu í okkar gamla, góða „Miðbæ"
svo sem skólar, kirkjur, verzlanir,
matsöluhús og leikhús, skemmti-
staðir og útivistarsvæði fylltust að
nýju og götulíf borgarinnar eign-
aðist sínar Austurstrætisdætur
aftur.
Ekki yrði þetta sízt til heilla og
hagsbóta á allan hátt fyrir aldna
og fatlaða, auk þess, sem það
mundi skapa iðnaði, þjónustu og
viðskiptum nýjan og varanlegan
grundvöll um ókomin ár og aldir,
gefa jafnvel höfninni nýjan þrótt
og viðfangsefni.
VisSulega brosir Breiðholtið
bjart og breitt á vetrarkvöldum og
hátíðum, svo að fegri ljósheimar
verða naumast litnir augum af
Hálogalandshæð út um glugga á
sjöundu hæð.
En nú er samt nóg komið í bili
af allri þeirri dýrð og forsjárleysi.
Við getum ekki verið þekkt fyrir
þá forheimskan að gera miðbæ
eigin höfuðborgar, sem er um leið
elzta og helgasta landnáms- og
landverndarsvæði þjóðarinnar að
eyðimörk.
Eg er ekki pólitískur og tel alla
flokka geta orðið til góðs, ef góðir
og vitrir menn og konur fá þar að
njóta sín.
En nú ætti að athuga vel við
næstu kosningar, hvar frambjóð-
endur standa í þessu mikla máli
landverndar og þjóðhollustu. Heill
þeim, sem um það hugsa.
„Miðbærinn
eyðimörk“