Morgunblaðið - 08.04.1982, Blaðsíða 18

98
/
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 8. APRÍL 1982
RJOMINN
FLAUTIMALLT
voru fullir af rjóma. Þá var rjóma-
skortur í Reykjavík. Brúsarnir
voru vandlega reyrðir ofan í sætin
á vélinni. I Norðurárdalnum lenti
ég í mjög mikilli ókyrrð. Og svo
mikill hristingur var á vélinni að
brúsarnir losnuðu upp. Einn var
næstum kominn út um glugga á
vélinni og annar niður um gólfið.
En þessar vélar voru ekki sérlega
sterkbyggðar. Rjóminn flaut um
allt og lítið eftir af honum þegar
komið var suður.
Hafið þið ekki
áttavita?
Flutti innflytjendur
Ég réði mig til Loftleiða árið
1947 og þess var ekki langt að bíða
að ég fór í utanlandsflug. Mín
fyrsta flugferð til New York var
árið 1948. Það var í mörgu aö snú-
ast á þessum árum. Starfið var
ánægjulegt vegna þess að það var
alltaf eitthvað um að vera og
eitthvað nýtt að ske.
Eitt af þeim störfum sem við
fengumst við var leiguflug með ít-
alska innflytjendur til Caracas í
Venesúela í Suður-Ameríku.
I bakaleiðinni vorum við með
fulla vél af ávöxtum. Banana til
BrugAM i Mk nwð hundunum.
— Það voru miklar framfarir í
fluginu á þessum tíma og fljótt
komu Catalina-flugbátarnir til
sögunnar. Þetta voru ánægjulegir
tímar í fluginu. Fólk var síður en
svo uggandi á þessum tímum að
fljúga með vélunum. Þetta þótti
ævintýri.
En það var ekki alltaf að fólk
skildi aðstæður. Ég man eftir því
að í eitt sinn er ég var spurður að
því hvort ekki yrði flogið til Akur-
eyrar og ég svaraði: „Nei, það er
stórhríð og norðanátt." Þá sagði
spyrjandinn: „Hvað, hafið þið ekki
áttavita?" Oft kom það fyrir að
sagt var, það er mikið sólskin, í
dag verður ekki flogið. Fólk áttaði
sig þá ekki á því að vindáttin og
fleira spilaði mikið inn í þessi
ferðalög.
— Þegar flugbátarnir komu til
sögunnar var farið að fljúga á svo
til flesta firði landsins. Þá hófst
nýtt tímabil í flugsögunni. Oft
voru vandkvæði á að lenda vegna
öldunnar. Það var alltaf hringt á
staðinn áður en flogið var og spurt
um sjólag. Og oft fannst mönnum
sjórinn vera sléttur þó svo að við
gætum ekki lent að því er við töld-
um, vegna ókyrrðar.
Nauðlenti á
afmælisdaginn
— Það kom aldrei neitt alvar-
legt fyrir mig á þessum árum í
fluginu. Bilaði aldrei hreyfill og
varla nein vandræði. Þó þurfti ég
einu sinni að nauðlenda. Það var á
afmælisdaginn minn, 9. ágúst árið
1936. Ég var að koma með 20 far-
þega frá Akureyri. Þegar komið
var inn til lendingar í Reykjavík
var ekki hægt að koma hjólunum
niður. Það var því ekki annað að
gera en að svifa yfir bænum þar
til eldsneytisbirgðirnar voru á
þrotum.
Síðan freistaði ég þess að lenda
á sjónum við Laugarnes. Lending-
in tókst giftusamlega. Þetta er í
eina skiptið sem ég hef þurft að
nauðlenda. Og þennan dag átti ég
þrítugsafmæli.
Jökulvtttnin voru *rfW yfirlnrönr fyrtr björyunflnTwnn. Loiöin vir okki gniðfnr.
dæmis sem við seldum svo hér
heima. Þetta flug gekk áfallalaust
þótt oft væri það erfitt. Yfirleitt
voru þetta um 44 farþegar sem
fluttir voru í hverri ferð. Reynt
var að stoppa sem styst í Venesú-
ela en hvíla áhöfnina frekar í Pu-
erto Rico í staðinn. Ég man eftir
því að ein áhöfnin lenti í steinin-
um í Venesúela þegar bylting var
gerð í landinu. Én sem betur fer
þurfti hún ekki að sitja lengi inni.
Öll lendingargjöld í þessum ferð-
um og þjónustu varð að staðgreiða
og því þurftum við að vera með
talsverða peninga á okkur.
I einni ferð okkar var ég aðstoð-
armaður hjá tveimur bandarísk-
um flugmönum. Við vorum að
Einn biðrgunarflokkurlnn.
Ingigoröur viö flakiö.
Enn or voriö aö aonda út.
Björgunarmonn komnir aö flakinu.