Morgunblaðið - 06.06.1982, Blaðsíða 44

92
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 6. JÚNÍ1982
ást er...
... að vona að
hann sé brosandi
r
og hamingjusam-
ur.
TM Rag U.S. Pat. Off -1« rlghts reserved
•1M2 Loe Angete* Tkrwe Syndtcate
!>
Maðurinn í símanum er að biðja
um að fi aftur sýnishornið af fata-
efnunum, sem þú hafðir fengið
beim með þér um daginn?
Siðan þú hiettir að slá öskuna af
vindlunum þínum út um allt, er
bara ekkert umræðuefni lengur til
á þessu heimili?
HÖGNI HREKKVÍSI
„ZJÁPU, ÞARNA Ef? LEyNHÓLF/P HANS."
..Alltaf fjölgar verkamönn-
I víngarði Bakkusaru
Uppbygging
— niðurrif
Eitrið er sterkt. Þeim fjölgar
alltaf verkamönnunum í
víngarði Bakkusar. Þar er ekki
atvinnuleysi. Og ekki hótað
verkföllum þótt kaupið sé lágt.
Ótrúlegasta fólk er þar að verki.
Jafnvel ritstjóri Vísis & Co. tek-
ur sér skóflu í hönd og gerir lítið
úr ábendingum heilbrigðisstofn-
unar Sameinuðu þjóðanna og
ræðst að fjármálaráðherra fyrir
að stöðva einn dag brennivíns-
baðið meðal þjóðarinnar og létta
um leið stórum áhyggjum af
foreldrum og lögreglu um allt
land. Það er ekkert tiltökumál,
þótt allskonar ólæti og uppi-
vaðsla sé í gróðurreitum fagurra
sveita, sbr. Húsafell. Nei, þá lok-
ast augun. Það er bara þessi
nýja „áfengismenning" sem nú
þegar tröllríður heilbrigðri
hugsun á hverjum bæ, sem
„menningarvitar" okkar vilja
efla. Og þó er verið að auglýsa
eftir reglusömum mönnum í
störf um leið og allt stefnir í
áttina að fækka þeim. Hver tal-
ar um reglusemi þegar áfengið
er annars vegar. Hver treystir
þeim sem byggir tilveru sína á
flöskunni? Óg svo hamast menn
í víngarðinum, jafnvel minni
spámennirnir fá birta af sér
mynd í blöðunum til að ávíta
fjármálaráðherra fyrir að reyna
að hafa vit fyrir fólkinu. Það
duga engin bönn segja sumir.
En ég spyr, hvað dugar? Vilja
Megi friður
og frelsi hvar-
vetna ríkja
Kæri Velvakandi!
„Ég hlusta oft á „Morgunorð"
á morgnana. Þar koma margir
fram og segja margt fallegt og
athyglisvert, það eru oft orð í
tíma töluð. Eitt er það sem mér
finnst mikið á skorta, þar er
aldrei beðið fyrir friði, þó ætti
friðarhugsjónin að vera ofarlega
í hugum okkar allra, og sér-
staklega þegar svo víða í heim-
inum er barist og börn jafnvel
drepin. Ég vona að það fólk sem
talar í „Morgunorði", taki nú
upp málstað friðarins í heimin-
um og biðji þess að friður og
frelsi megi hvervetna ríkja í
veröldinni."
þessir góðu menn svara því.
Ef þessir verkamenn Bakkusar
ynnu jafn vel í framtíðargarði
þjóðfélagsins og byggðu þar upp
græðireiti til varanlegrar gæfu,
þá væri vel, en það er nú eitt-
hvað annað, því þeir sem þar
leggja drjúgan skerf mega ham-
ast við að tína þar upp flösku-
brot eftir umgengni sem alltaf
er afsökuð, jafnvel af þeim sem
eiga að vera fyrirmyndir. Og svo
er talað um menningu, og enn
spyr ég, hvar er hún?
Uppeldisáhrif vínveitingahús-
anna, sem eru vöggustofur
margra ógæfumanna, koma
greinilega í ljós þegar lokað er
fyrir áfengisveituna og þá kem-
ur hljóð úr horni, en þeim finnst
minni þörf að kvarta þó lokað sé
fyrir vatnið um stundarsakir.
Brennivín brjálar minni, segir
Hallgrímur Pétursson. Þetta
vita verkamenn í víngarði Bakk-
usar og hamast við að moka —
gróðursetja á sína vísu. —
Hvernig verður svo afrakstur-
inn t.d. um næstu aldamót. Við
vitum að svo sem menn sá svo
uppskera þeir. Það er lögmál
lífsins. Við vitum líka að óþörf
eyðsla eykst eftir því sem áfeng-
isdrykkja vex. Og á þessu á
þjóðfélagið að springa. Ein-
hvern tímann verður mælirinn
fullur. Og drottinn minn að
varða þannig veg framtíðarinn-
ar fyrir næstu kynslóðir. Hvílík-
ur arfur.
Mér verður hugsað til Akra-
ness. Þessa síupprennandi bæj-
ar að mannfjölda. Þar var nú
talið nauðsynlegra að koma upp
brennivínsbúð en öðru því sem
sönn menning væntir. Talið
nauðsynlegra að leggja gildrur
fyrir veikbyggða samferðamenn
en bæta ýmislegt sem betur
mætti fara. Ósjálfrátt renna um
hugann nöfn sem í fararbroddi
stóðu fyrir nokkru um grósku-
samt menningar- og
skemmtanalíf, fegri bæ, ég sé í
huganum menn eins og Bjarna
Ólafsson skipstjóra, Pétur
Ottesen, Ólaf B. Björnsson, Jón
Árnason, Sveinbjörn Oddsson,
Jón Sigmundsson og ótal fleiri.
Hvað skyldu þessir menn segja
ef þeir mættu nú horfa yfir. Mér
detta í hug orð Jónasar Hall-
grímssonar: „Svona er feðranna
frægð, fallin í gleymsku og dá.“
En eigum við nú ekki að snúa
við blaðinu og fara verulega að
hugsa fyrir framtíðinni? Þetta
niðurrif gengur aldrei til lang-
frama.
Það vita allir og ekki síst
ráðamenn þjóðarinnar að í dag
þarf allt annað en áfengisflóð og
eiturefna til að baða þjóðina í.
Þeir vita að stuðla þarf að holl-
ari hugsunarhætti og byggja
upp hvern einstakling, þannig
að hann verði virkur í uppbygg-
ingu þjóðarinnar á hverjum
vettvangi. Kröfugerðin er orðin
slík að þjóðfélagið skelfur í dag
og sú sorglega staðreynd er að
allt er notað bæði neyðin og
annað til að koma „sínurn" mál-
um fram, þ.e. fá meira fé í alla
þessa eyðslu. „ísland allt“ var
kjörorð vakandi þjóðar eftir
aldamót. Er ekki kominn tími til
að endurvekja þetta hugarfar og
árangurinn lætur ekki bíða eftir
sér. Og fyrsta skrefið er að
fækka öllum þessum sjálfboða-
liðum í víngarði Bakkusar, láta
þá hætta að moka þarna sjálfum
sér til tjóns og þjóðinni til
vansa. Eftirleikurinn verður þá
léttari. Þjóðfélagið fær þann
lífskraft sem það vanhagar mest
um í dag og þá mun aftur
morgna.
Árni Helgason
V ísa vikunnar
afur R. Grímsson í Þjóðvjljagrein:
leð slíka bresti lifir
igin ríkisstjórn lengi
Á stjórninni greinum mikinn mun,
hún missti kinnaroða,
því kommar fengu fylgishrun
og framsókn er með doða.
Hákur
Sigríður G.