Morgunblaðið - 17.11.1982, Blaðsíða 28

76
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 17. NÓVEMBER 1982
mumm
■pé-Q víldi cu> þú keL)pt'>r ck.k.i
pesscx. ódCjru fcóirvcvksdsu."
Ég bíð hérna hjá bílnum meðan þú
sækir bensínið?
HÖGNÍ HREKKVÍSI
2-7.7
... að finna til ör-
yggis í hálkunni.
TM Reg U S Pat Off — all rights reservad
® 1979 Los Angetos Times Syndicate
etT io»
Gætum sýnt börnunum
svolítið meiri virðingu
H.Á. skrifar:
„Ágæti Velvakandi!
Mig langar að koma á framfæri
eftirfarandi til eigenda kvik-
myndahúsa og foreldra barna á
barnaskólaaldri:
Er ekki kominn tími til að at-
huga möguleika á að sýna betri
myndir við hæfi barna en nú tíðk-
ast? Þegar ég vil kæta son minn
og bjóða honum að fara í bíó, rek
ég mig á, að á þrjú- og fimm-sýn-
ingum kvikmyndahúsanna á
sunnudögum er slíkt samsafn af
dóti og drasli, að ég á bágt með að
leyfa honum kinnroðalaust að
eyða vasapeningunum sínum í
slíka „skemmtun". Að sjálfsögðu
veit ég að ég er ekki einhlítur
dómari á efni handa börnum og
börn verða líka að fá að fylgjast
með þeim tímum sem þau lifa á,
en fyrr má nú aldeilis ...
Hér fylgir upptalning á flestum
þeim myndum sem á boðstólum
voru kl. þrjú og fimm síðastliðinn
sunnudag:
Rakkarnir, bönnuð innan 16
ára. Ásinn er hæstur (vestri,
meira að segja hörkuspennandi),
bönnuð innan 14 ára. Roller
Boogie (diskódans á hjólaskaut-
um). Nýliðarnir (skv. auglýsingu
fjallar hún um „viðbjóðslegt"
stríð), bönnuð innan 16 ára. On
any Sunday, kaflar úr æðisgengn-
um mótorhjólakeppnum (flt. skv.
auglýsingu). Hellisbúinn (jú, við
höfum reynt hana, hún skilur
álíka mikið eftir og sósan fræga,
sem gerð var af skugganum af
horfallinni rjúpu). Löggan bregð-
ur á leik (í hundraðasta skipti).
Lassý (líka í hundraðasta skipti).
Töfrar Lassý (kannski er ekki búið
að sýna hana áður). Emil og grís-
inn, fyrir þau alyngstu, og trúlega
er það vel. Hæ, pabbi (Hvernig líð-
ur pabbanum þegar hann upp-
götvar að hann á uppkominn son
sem er svartur á hörund?).
Kvartmílubrautin (... að skyggn-
ast inn í innsta hring % mílu-
keppninnar og sjá hvernig trylli-
tækjunum er spyrnt \ mílunni
undir 6 sekúndum). Porky’s,
óskilgreind grínmynd skv. enska
textanum í auglýsingunni. Þetta
er svona h.u.b. allt, sem var á borð
borið á nefndum sýningum á höf-
uðborgarsvæðinu sunnudaginn 7.
nóvember ’82.
Ætli ég sé nú bara ein af þess-
um hundleiðinlegu, sínöldrandi
kerlingum, sem hafa hvorki
kímnigáfu né fylgjast neitt með
tímanum og láta sennilega börnin
sín ganga í koti og klukku með
brúna bmullarsokka dinglandi í
teygjuböndum? Ég held ekki, alla-
vega er ég ekki það slæm að ég sjái
ekki að allt er breytingum undir-
orpið og börnin geta ekki verið í
dag eitthvað sem mig minnir, að
hafi verið gott og alheilagt þegar
ég var lítil. Hins vegar tilheyri ég
þeim hópi foreldra, sem vilja ekki
láta fleygja einhverju handa-
hófskenndu drasli í börnin mín.
Börn eru þakklátir áhorfendur —
og áhrifagjarnir. Við foreldrarnir
Ríkisstarfsmenn gangi á und-
an með ráðdeild og sparnaði
Hallgrímur Árnason skrifar:
„Velvakandi!
Vinsamlegast ljáðu mér rúm í
dálkum þínum til þess að koma á
framfæri aðkallandi máli í sam-
bandi við bruðl á almannafé í
þessu landi.
í frétt á baksíðu Dagblaðsins-
Vísis 5. nóvember sl. er sagt frá
endurbótum á eldhúsi Fram-
kvæmdastofnunar. Fyrirsögnin
var: „íbúðarverð fyrir heitan há-
degismat". Þar kemur fram, að
matur, sem áður var keyptur í
matarbökkum handa starfsfólki
Framkvæmdastofnunar og Þjóð-
hagsstofnunar, sem er einnig í
hinu fokdýra húsi, hafi þótt leiði-
gjarn og oft verið volgur en ekki
heitur. Endurbæturnar voru svo
fáheyrðar framkvæmdir að slíks
munu fá dæmi og er maður þó
ýmsu vanur í þeim efnum. Mér er
spurn: Hver gefur forstjóra Fram-
kvæmdastofnunar, og öðrum er að
þessum stofnunum standa, leyfi
til.að bruðla svo með fé almenn-
ings, og það nú, þegar allt berst í
bökkum vegna bágborins fjárhags
á öllum sviðum. Þessir menn telja
að þjóðin verði að spara við sig og
er það augljóst mál að svo þarf að
gera nú á dögum. En er þá ekki
kominn tími til að reka þá menn
frá störfum sem bera ábyrgð á
slíku bruðli með almannafé?
Hvað halda þessir menn að þeir
og þeirra starfsfólk sé, að geta
ekki borðað mat frá fyrirtækjum
úti í bæ eins og annað fólk gerir í
stórum stíl? Nei, slíka spjátrunga
og ábyrgðarlausa menn á að reka
frá störfum á stundinni.
Okkur vantar ábyrga og heið-
arlega menn í stöður opinberra
stofnana, en ekki slíka menn sem
hér eru að verki.
í áðurnefndri frétt er sagt, að
tækin, sem verið er að kaupa í
nefnt eldhús, kosti um 300 þús. kr.
og uppsetning þeirra kosti annað
eins, eða samtals um 600 þús. kr.
(60 milljónir gkr.). Ef rétt er með
farið í frétt DV, er hér á ferð eitt
meiriháttar hneyksli sem yfirvöld
þessarar þjóðar verða að hindra
að nái fram að ganga.
Fyrst ég er nú búinn að taka
mér penna í hönd, þá langar mig
til að koma að öðru máli, sem líka
á að taka föstum tökum. Á ég hér
við að á sömu dögum og togara-
floti landsmanna var stöðvaður í
haust vegna fjárskorts og ríkið
varð að leysa það mál í bili, sjálf-
sagt af engum mætti, þá var í
blöðum sagt frá og birtar myndir
af nýjum bíl, sem forsetaembættið
var að fá til notkunar. Kostaði
gripurinn sá aðeins 700 þús. kr.
(70 milljónir gkr.).
Hvað finnst nú almenningi um
svona ráðslag? Ég er þess fullviss,
að sómasamlegan bíl fyrir emb-
ættið hefði mátt fá fyrir helming
þessarar upphæðar. Eg vil krefj-
ast þess, að þeir menn, sem taka
slíka brjálæðisákvörðun, verði
settir af með skömm. Finnst mér
að forsetinn eigi að neita að taka
við bíl á þessu verði til embættis-
nota.
Við erum þjóð, sem á nú við að
stríða þá mestu fjárhagserfiðleika
sem um getur um langt árabil og
því verður að gera þá kröfu til rík-
isstarfsmanna, að þeir gangi á
undan með ráðdeild og sparnaði.
Þá fyrst geta þeir búist við að al-
menningur gæti hófs í kröfum sín-
um og sýni einnig sparnað í verki.
Mér verður oft hugsað til þess
hvað erlendir þjóðhöfðingjar, sem
hingað koma, hugsi um flottræf-
ilshátt okkar íslendinga. Þeim er
sjálfsagt vel kunnugt um að um I
leið og við bjóðum þeim í dýrar ,
veislur og ökum þeim í dýrustu
bílum, þá erum við svo á hausnum,
að við verðum alltaf við og við að
senda menn til annarra þjóða til
þess að slá lán svo við getum enn
um sinn sýnst vera fínt fólk.
Að endingu þetta; Nú, er ég
hripa þessar línur, er í sjónvarp-
inu viðtal við forstöðumann
Námsgagnastofnunar og þar kem-
ur fram að stofnunin hefur ekki
getað látið skólum landsins í té
lögboðnar skólabækur í haust. Og
hver er svo ástæðan? Algjör fjár-
skortur Námsgagnastofnunar.
Hefðu áðurnefndar 600 þúsund-
ir og 700 þúsundir ekki getað
hjálpað til að skólabörn landsins
fengju sómasamlegan bókakost á
réttum tíma? Á þetta er bent, en
sjálfsagt er af mörgu öðru að taka
sem þarflegra hefði verið að veita
fé í, en í þetta fræga eldhús og
forsetabíl."
Þessir hringdu . . .
Slæm ábending
Gömul kona hringdi og hafði eft-
irfarandi að segja: — Mér finnst
ákaflega skemmtilegt að lesa
Velvakanda, því að þar eru svo
margar góðar ábendingar. En það
var ein undir yfirskriftinni
„Ábending til SVR“, sem ég var
svo leið að sjá, og þess vegna
hringi ég. Mér fannst þetta slæm
ábending, að leggja til að hætt