Morgunblaðið - 22.03.1983, Side 30

38
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 22. MARZ 1983
+
Móöir okkar,
SIGRÍDUR JÓNA ÞORBERGSDÓTTIR
frá Látrum f Aöalvík,
Háaleitisbraut 26,
lóst aö hjúkrunarheimllinu Sunnuhlíö 20. mars.
Fyrir mína hönd og systkina minna,
Áata Ólafsdóttir.
+
Maöurinn minn,
BORNEY GIORDAN,
andaöist þann 15. mars í Miami Florida.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Hulda Nielsen Giordan.
Unnusti minn,
ÁRNI SIGURBJÖRNSSON,
er látinn.
Jarðarförin hefur farið fram. Þökkum auösýnda samúö. Fyrir hönd
aöstandenda.
Soffía Ragnarsdóttir.
+
Móöir mín, tengdamóöir og amma,
GUÐRÍÐUR GUÐNADÓTTIR
frá Karlsskála,
lést á sjúkrahúsi í Vástervik í Svíþjóð 19. marz.
Ingibjörg Þorláksdóttir Melsted,
Bogi Melsted og börn.
Eiginmaöur minn,
VALTÝR BJARNASON,
fyrrv. yfirlæknir,
Stigahlíö 85,
veröur jarösunginn frá Dómkirkjunni miövikudaginn 23. mars kl.
13.30 e.h. Þeir sem vildu minnast hans eru beönir að láta Kapellu
Landspítalans njóta þess.
F.h. barna og annarra aðstandenda.
Sigríöur Jóhannesdóttir.
+ Eigínkona mín, móöir okkar, amma og langamma.
GUDBJORG KRISTÍN BA RÐARDÓTTIR,
kennari,
Austurvegi 13, isafirði,
lést í Reykjavík 19. þessa mánaöar.
Halldór Gunnarsson,
Sigrún Halldórsdóttir, Hringur Hjörleifsson,
Guðfinna Halldórsdóttir, Árni Ragnarsson,
Ragna Halldórsdóttir, Elvar Ingason,
Bárður Halldórsson, Álfhildur Pálsdóttir,
Guörún Halldórsdóttir, Árni Sigurösson,
Ásgerður Halldórsdóttir, Jóhann Alexandersson,
Kolbrún Halldórsdóttir, Pátur Jónasson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Móöir okkar, + GUDNÝ BERENTSDÓTTIR,
Hringbraut 44, Keflavík,
veröur jarösungin þriöjudaginn 22. febrúar kl. 14.00 frá Keflavík-
urkirkju. Kolbrún Leffel, Sigríöur Kristmundsdóttir, Kristfn Kristmundsdóttir.
Minning:
Valgerður Pálsdótt-
ir - Bræðratungu
Fædd 20. maí 1899
Dáin 14. raarz 1983
Merkiskonan Valgerður í
Bræðratungu er horfin sjónum
okkar yfir landamærin.
Hún fæddist og ólst upp í Tungu
í Fáskrúðsfirði, dóttir hjónanna
Elínborgar Stefánsdóttur frá Þór-
eyjarnúpi í Vestur-Húnavatns-
sýslu og Páls Þorsteinssonar frá
Víðivallagerði í Fljótsdal. Val-
gerður var áttunda af fjórtán
börnum þeirra hjóna og komust
tólf þeirra til fullorðinsára. Hún
dvaldi heima til átján ára aldurs
en hleypti þá heimdraganum og
vann eftir það á ýmsum stöðum til
ársins 1926 að hún giftist Skúla
Gunnlaugssyni frá Kiðjabergi í
Grímsnesi. Var hann þá ráðsmað-
ur á hinu forna höfuðbóli Bræðra-
tungu í Biskupstungum. Fóru þau
til Reykjavíkur að láta vígja sig og
dvöldu hjá Steindóri bróður Skúla
og Bryndísi konu hans. í tilefni
brúðkaupsins brugðu þau sér öll á
hestbak og héldu upp að Lögbergi
fyrir ofan Reykjavík í brúðkaups-
kaffi og svo til Reykjavíkur aftur
um kvöldið.
Eftir það tóku við störf þeirra í
Bræðratungu. Þá átti danskur
maður jörðina, ríkið keypti hana
síðan árið 1933. Fékk þá Skúli
ábúðarréttinn og bjó þar til ársins
1966 að hann andaðist. Hin síð-
ustu ár var hann í sambýli við
elsta son sinn, sem hefur setið
jörðina síðan. Að Skúla latnum
dvaldi Valgerður hjá syni sínum
og fjölskyldu til haustsins 1982 að
hún þurfti á sjúkrahúsvist að
halda og átti ekki afturkvæmt
þaðan.
Valgerður og Skúli eignuðust
þrjá syni, Svein bónda í Bræðra-
tungu, kvæntan Sigríði Stefáns-
dóttur og eiga þau fjögur börn á
lífi, Gunnlaug dýralækni í Laug-
arási, kvæntan Renötu f. Pandrick
frá Berlín og eiga þau fimm börn
og Pál lögfræðing, kvæntan Elísa-
betu Guttormsdóttur.
Þau hjón, Valgerður og Skúli,
lifðu mikla breytingatíma í þjóð-
lífinu og áttu langt og gifturíkt
ævistarf í Bræðratungu við miklar
og verðskuldaðar vinsældir sveit-
unga og vandamanna. Var heimil-
ið jafnan fjölmennt og tóku þau
gjarna börn og ungiinga til
sumardvalar. Bræðratunga er
kirkjustaður, einnig gegndi Skúli
ýmsum trúnaðarstörfum fyrir
sveit sína, var m.a. oddviti og
sýslunefndarmaður og oft var
gestkvæmt á heimilinu.
Valgerður var framúrskarandi
vel gerð kona á allan hátt, sívinn-
andi og glöð á hverju sem gekk.
Hún var einstaklega kærleiksrík
og velviljuð í garð allra samferða-
manna sinna og átti fórnfýsi
hennar sér lítil takmörk. Hún var
Minning:
Jóna Sœfinna
Ásbjörnsdóttir
„En hver sem garAinn gistir,
mun geU séð þess merki,
ad víst er meiri máttur
en mennskur þar að verki.
Á andarUki eyjjjum
vid eitthvað stórt og mikið
í gegnum blómahlikið.
Frá sannleikanum sjálfum
mun síðar aldrei vikið.“
(D.St.)
Fimmtudaginn 10. mars sl. var
til moldar borin föðursystir mín,
Jóna Sæfinna Ásbjörnsdóttir.
Jóna var fædd 24. nóvember
1904 á Grettisgötu í Reykjavík og
lést 28. febrúar 1983 á heimili
sínu, á Rauðalæk 69.
Ég man fyrst eftir Jónu frænku,
eins og hún var kölluð af okkur
bræðrunum, þegar hún kom í
heimsókn að Seljavöllum, æsku-
heimili mínu, á árunum kringum
1940. Þá var húri ung og lífsglöð
kona og flutti með sér þann
stormsveip léttleika og gleði yfir
lífinu sem ævinlega fylgdi henni
og til hinsta dags.
Ég hef oft hugleitt hvort lífs-
viðhorf þessarar frænku minnar
hafi ekki verið eitt besta veganesti
sem ég hef fengið í æsku og hversu
æskilegt hefði verið að temja sér
aðferðir hennar til þess að mæta
mótlæti og andstreymi svo æðru-
laust og óhikað.
Jóna Sæfinna átti löngum við
heilsuleysi að stríða einkum hin
síðari ár, en dugnaður hennar og
+
Móöir okkar,
HANNA JÓNSDÓTTIR.
óftur Hlíðargerði 21,
lést í Borgarspitalanum 16. mars. Jarösett veröur frá Bústaöa-
kirkju, fimmtudaginn 24. mars kl. 13.30.
Synir, stjúpbörn, tengdabörn og
barnabðrn.
+
Faðir okkar og tengdafaöir,
NJÁLL GUDMUNDSSON,
fyrrv. skólastjóri,
Klapparási 2,
lést 18. marz. Jaröarförin fer fram fimmtudaginn 24. marz kl.
10.30 frá Bústaðakirkju.
Anna Njálsdóttir Möller, William Thomas Möller,
Baldur Víðarr Njálsson, Tova Vfðarr Njálsson.
+
Útför eiginmanns míns,
ÞÓRODDSGUÐMUNDSSONAR
frá Sandi,
fer fram frá Þjóökirkjunni í Hafnarfiröi miövikudaginn 23. marz kl.
3.00.
Hólmfrlður Jónsdóttir.
Lokað
eftir hádegi þriðjudaginn 22. mars vegna jaröarfarar
ÞORKELS JÓNASSONAR,
Ásvallagötu 12
Panelofnar hf. Kópavogi.
gæfumanneskja sem fékk að lifa
fram á síðasta æviár í sinni fögru
sveit, sjá syni sína vaxa upp og
síðan mannvænleg sonabörn, sem
hún naut samvista við. Hún var
frá menningarheimili og bar það
með sér, tignarleg í fasi og vönduð
til orðs og æðis og fékk að halda
reisn sinni til hins síðasta og
hvíldina þegar kraftarnir voru
þrotnir að loknum löngum
starfsdegi.
Lífshlaup Valgerðar í Bræðra-
tungu hefur verið skráð á spjöld
sögunnar. Minning hennar mun
lengi lifa með þeim sem áttu því
láni að fagna að kynnast henni og
njóta mannkosta hennar. Því ber
að þakka samfylgd þessarar mætu
konu og óska henni góðrar heim-
komu.
Fjölskyldu hennar sendum við
samúðarkveðjur.
Sigrún og Þórdís
lífsgleði var slík að hún naut þess
að vera móðir, amma og eiginkona
og ómissandi vinur vandamanna
sinna og frændsystkina.
Heimili Jónu og eiginmanns
hennar, Kristjáns Sigurðssonar
stýrimanns, á Rauðalæk, var
ævinlega opið og gestrisni í fyrir-
rúmi. Kristján og Jóna voru ein-
staklega samhent og gæfa hennar
var ekki síst fólgin í umhyggju og
sérstökum mannkostum Kristjáns
sem reyndist henni svo ómissandi
í veikindum og mótstreymi.
Við sem kveðjum Jónu Sæfinnu
finnum að við höfum misst vin og
samhverja í hverskonar átökum
hins daglega lífs.
Við getum ekki lengur heimsótt
hana og fundið þann styrk sem
fylgdi sterkum persónuleika henn-
ar. En við getum minnst með
hvaða hætti hún mætti ævinlega
mótlætinu og hvað hún kenndi
okkur sem þekktum hana.
Við getum einnig minnst þess
hversu hún kunni að meta hinar
Ijósu hliðar lífsins og njóta þeirra
stunda þar sem gleðin sat í fyrir-
rúmi.
Við vinir og ættingjar Jónu
vottum eftirlifandi eiginmanni
hennar, Kristjáni Sigurðssyni, og
aðstandendum innilegustu samúð
og þökkum alúð og vináttu.
„Þó flogin sé hún framhjá óskantundin,
og frelniA v*ri æðsta krafa mín,
er ennþá gott aó gista helgilundinn
og ganga þar í sporin þín.“
(D-St)
Sigurður Óskarsson
frá Seljavöllum.