Morgunblaðið - 07.05.1983, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 7. MAÍ 1983
37
Minning:
Halldór Sigurbjörns-
son netagerðarmadur
Fæddur 3. október 1933
Dáinn 29. apríl 1983
Það vakti mikla athygli árið
1951, þegar knattspyrnumenn frá
Akranesi rufu áratuga einokun
Reykvíkinga á íslandsbikaranum í
knattspyrnu og það var ekki laust
við að tár sæjust í augum margra
innfæddra Reykvíkinga, er Skaga-
menn héldu með bikarinn með
Laxfossi til Akraness. Þar tóku á
móti þeim nær hver einasti bæj-
arbúi, sem á annað borð hafði
fótavist með bæjarstjórann og
aðra yfirmenn bæjarins í farar-
broddi, auk karlakórsins. Slíkur
viðburður þótti þessi sigur og
heimkoman var sannkölluð sigur-
hátíð.
Með þessum eftirminnilega sigri
vöktu Akurnesingar, eða Skaga-
menn eins og þeir hafa jafnan ver-
ið'kallaðir, á sér verulega athygli.
Þá hófst knattspyrnuævintýrið á
Akranesi og næstu ár lét þetta
vinsæla og skemmtilega knatt-
spyrnulið verulega til sín taka og
vann hvern sigurinn á fætur öðr-
um, jafnt innanlands sem utan.
Fólkið í landinu hreifst af þessum
snjöllu knattspyrnuköppum og
hvert einasta mannsbarn þekkti
nöfn þeirra. Hver man t.d. ekki
eftir Ríkarði, Þórði Þórðar, Sveini
Teits, já eða Dodda?
Enn í dag minnast menn þessa
liðs og þeirra leikmanna er það
skipuðu og árin milli 1950—1960
hafa oft verið nefnd gullaldarár
knattspyrnunnar og liðið gullald-
arlið! Sumir halda því meira að
segja fram, að Skagaliðið á þess-
um árum sé það besta sem fram
hefur komið í sögu knattspyrn-
unnar á íslandi. Um það má ef-
laust deila, en ég tel að allir geti
verið sammála um, að það lék
skemmtilega knattspyrnu og var
skipað mörgum frábærum ein-
staklingum.
í dag kveðjum við einn af þess-
um frægu knattspyrnuköppum,
Halldór Sigurbjörnsson, eða
„Donna" eins og hann var jafnan
kallaður, en hann lést um aldur
fram 29. apríl sl. aðeins 49 ára
gamall.
Halldór Sigurbjörnsson var
fæddur á Akranesi 3. október 1933
sonur hjónanna Margrétar Ber-
entsdóttur og Sigurbjörns Jóns-
sonar skipstjóra. Ekki kann ég að
rekja ættir hans, en ég veit að
hann var Skagamaður í húð og
hár. Halldór ól allan sinn aldur á
Akranesi, enda unni hann bæ sín-
um og vildi veg hans sem mestan.
Var sannur Skagamaður.
Ég ætla ekki að rekja lífshlaup
hans, en hann vann alla algenga
vinnu, þó mest við sjóinn eins og
títt var um unga menn á Akranesi
á þeim árum. Hann lærði til neta-
gerðar og var meistari í þeirri
iðngrein. Síðustu árin átti hann
við mikið heilsuleysi að stríða og
gat þvi ekki unnið við iðn sína og
starfaði því við sundlaugina. Ung-
ur kvæntist hann Hildi B. Sigurð-
ardóttur frá Borgarnesi og eignuð-
ust þau fjögur börn.
Þegar við nú í dag kveðjum
Donna, reikar hugurinn til baka
til þeirra ára er við vorum að alast
upp. Akranes var ekki þá það sem
það er í dag. Við vorum jafnaldrar
og skólafélagar. Ég minnist ár-
anna í barnaskólanum, þegar við
lékum knattspyrnu í öllum frímín-
útum og alltaf voru lið okkar eins
skipuð. Ég minnist margra viður-
eigna milli KA og Kára í yngri
flokkunum, en þá vorum við and-
stæðingar. Ég minnist þess, er við
báðir 17 ára gamlir lékum okkar
fyrsta leik í meistaraflokki í ís-
landsmótinu 1950. Fyrsti leikur
okkar var gegn Fram, en þar var
Ríkarður þá í farabroddi. Já og ég
minnist þess er við báðir lékum
okkar fyrsta landsleik gegn Aust-
urríki á gamla Melavellinum árið
1953. Svona gæti ég haldið áfram
að rifja upp gamlar minningar, en
það verður að bíða og verður von-
andi gert á öðrum vettvangi.
Donni var frábær knattspyrnu-
maður. Hann var útsjónarsamur
og svo leikinn með knöttinn, að
mér er næst að halda að hann hafi
getað gert við hann hvað sem var,
nema láta hann tala.
Hann var mikill keppnismaður.
Ég er ekki í neinum vafa um að
hann var einn snjallasti knatt-
spyrnumaður, sem ísland hefur
eignast fyrr og síðar.
Donni hélt sínum eldlega áhuga
fyrir knattspyrnunni til hinsta
dags. Við hittumst fyrir tveim vik-
um á góðri stund ásamt fleiri
gömlum knattspyrnumönnum frá
Akranesi. Að sjálfsögðu rifjuðum
við upp gamla daga og ræddum
gengi liðs okkar í dag og horfur á
komandi keppnistímabili.
Þrátt fyrir mótlæti hvað heilsu-
far snerti hin síðari ár, var Donni
hamingjusamur í sínu einkalífi.
Hann átti góða konu og mann-
vænleg börn. Sonurinn Sigurður
er einn af bestu knattspyrnu-
mönnum Skagamanna í dag og
hefur leikið með landsliðinu. Guð-
rún dóttir þeirra var um árabil í
fremstu röð sundkvenna á Akra-
nesi og síðan ötul í félagsmálum
sundfélagsins.
Við gömlu félagarnir úr Skaga-
liðinu kveðjum fallinn félaga. Við
skiljum ekki rök tilverunnar, en
við vitum að ekki dugir að deila
við dómarann. Úrskurði hans
verðum við að hlíta, hversu rang-
látur sem okkur finnst hann vera.
Við sendum Hildi, börnum
þeirra, barnabörnum, öldruðum
föður, systkinum og öllum vanda-
mönnum okkar innilegustu sam-
úðarkveðjur. Fallinn er frá góður
drengur og leikfélagi.
Við þökkum honum fyrir allt.
Helgi Daníelsson
Eftir ein á strönd við stöndum,
störum eftir svörtum nökkva,
sem að burtu lífs frá löndum
lietur út á hafið dökkva.
Karmurinn er enn fagri laukur,
felldur snöggt af norðanvindi,
farmurinn er enn fallni haukur,
farmurinn er lífsins yndi.
(G.Th.)
Nú er leiðir skiljast, er mér efst
í huga þakklæti til Donna frænda
fyrir liðnar samverustundir.
Hann var alltaf svo góður, blíð-
ur og skemmtilegur, jafnvel á erf-
iðum tímabilum lífs síns.
Donni var tvíburabróðir móður
minnar og man ég hann alit frá
mínum fyrstu árum. Sérstaklega
eru útilegurnar og veiðiferðirnar
sem fjölskyldurnar fóru í, mér
minnisstæðar, en þar var Donni
aðaidriffjöðrin og hrókur alls
fagnaðar. Hann var sérstakur
maður á margan hátt. Aldrei
heyrði ég hann bölva né segja mis-
jafnt orð um nokkurn mann. Við
alla kom hann eins fram, háa
jafnt sem lága. Hann var góður
maður með stórt hjarta, lifandi
maður með hlýjar tilfinningar.
Maður sem kunni að gleðjast og
finna til og þorði að sýna það sem
hann fann.
Þannig mun ég minnast Donna
og þakka og varðveita margar góð-
ar minningar um hann. Af honum
lærði ég svo margt og hver sem
hefur átt slíkan frænda er ríkari
en ella, þótt leiðir skilji nú um
sinn.
í rökkri dauðans sa'tum sofðu blundi,
senn verða björtu himnaljósin kveikt,
og eilíf taka mun þá vaka vid
í vLst hjá Kristi og helgum sálarfrió
á hreinhjartaðra framliðinna fundi.
(G.Th.)
Magga frænka
Mig langar að minnast Donna
frænda míns nokkrum orðum.
Hann var fæddur á Akranesi 3.
október 1933.
Foreldrar hans voru Margrét
Berentsdóttir ættuð úr Hafnar-
firði og Sigurbjörn Jónsson skip-
stjóri frá Akranesi. Donni ólst upp
á góðu heimili foreldra sinna, og
bjó alla tíð á Akranesi. Árið 1956
kvæntist hann mikilli sæmdar-
konu, Hildi Sigurðardóttur ætt-
aðri úr Borgarnesi. Börn þeirra
eru fjögur, Sigurður, Guðrún
Margrét, Svandís, Brynja Björk,
sem öll hafa stofnað eigin heimili,
barnabörnin eru orðin fjögur.
Ekki er hægt að minnast Donna
án þess að nefna knattspyrnuferil
hans, en eins og margir muna var
hann einn af bestu leikmönnum
„gullaldariiðs" Akraness um
margra ára skeið, og lék þá einnig
með landsliði okkar. Þá var Donni
ekki bara frábær knattspyrnu-
maður, heldur einnig góður félagi.
Stilling hans og prúðmennska var
rómuð bæði á knattspyrnuvellin-
um og utan hans.
Hann stundaði knattspyrnuna
með fullri vinnu eins og flestir ef
ekki allir okkar knattspyrnumenn
á þeim tíma. Enda fór hann ekki
varhluta af því. Álagið varð of
mikið á líkamann, og varð hann að
gangast undir stórar aðgerðir
oftar en einu sinni.
Eftir að heilsan bilaði varð
hann að hætta að vinna við iðn
sína, netagerðina, en var síðustu
árin starfsmaður við sundlaugina.
Það fór ekki fram hjá neinum er
kynntist Donna, að hann var mik-
ill veiðimaður eins og hann átti
kyn til, sjómennskan var honum í
blóð borin, enda naut hann þess í
ríkum mæli að komast á sjóinn,
sem hann og gerði hvenær sem
tækifæri bauðst, það skilur sá er
þessar línur ritar.
Stafurinn varð nær óþarfur
þegar leiðin lá til litla bátsins sem
bar hann síðustu sjóferðina. Nú er
vinur minn og frændi kominn í þá
höfn er við lendum öll og ég trúi,
að sá sem öllu ræður, hafi verið í
stafni og vísað leiðina.
Með innilegri samúð,
Stefán Teitsson
Það var eins og syrti að á björtu
vorkvöldi, er mér barst fregnin
um að hann Donni frændi minn
hefði látizt skyndilega þá um dag-
inn. Einkennilegt er, hversu
óviðbúinn maður er alltaf þessum
örlögum, sem enginn fær umflúið.
Viðbrögðin eru ef til vill að leita
skýringa, en oft vill verða fátt um
svör, enda vegir lífs og dauða
órannsakanlegir. Mín viðbrögð við
helfregninni voru þau að reyna að
halda áfram að sýsla við það, sem
ég var að gera, en hugurinn var
annars staðar, hann var uppi á
Skaga hjá frænda mínum, og
minningarnar rifjuðust upp.
Halldór Sigurbjörnsson, eða
Donni, eins og flestir kölluðu
hann, var borinn og barnfæddur
Akurnesingur, sonur hjónanna
Margrétar Berentsdóttur, móður-
systur minnar, og Sigurbjörns
Jónssonar, skipstjóra þar. í
bernsku, er ég dvaldist á heimili
þeirra hjóna, minnist ég Donna
sem hins glaðværa og gáskafulla
unglings, er jafnan reyndi að gera
gott úr vandamálunum. Hann
fékk lánað hjólið mitt og kom á
því sprungnu til baka. Ég fyrtist
við, varð þungur á brún og vildi að
hann gerði við dekkið strax, og
með sínu blíða brosi gerði Donni
við hjólið þá þegar og málið var
leyst.
Þau vandamál, sem Donni átti
eftir að glíma við á lífsleiðinni,
voru þó stærri í sniðum en þetta
litla dæmi. Slysfarir og sjúkdómar
brutu niður iíkamlegt þrek. Oft
stóð maður fullur aðdáunar á því
að andlega þrekið skyldi ekki
brotna líka. En hið létta skap og
einlægur vilji til að líta jákvætt á
hlutina, hljóta að hafa hjálpað til
i þessu efni. Slíka eiginleika telj-
um við til mannkosta, því að þeir
hjálpa öllum mönnum að komast í
gegnum lífið.
Og einmitt nú, þegar svo mörg
vandamál virtust að baki, kom
sláttumaðurinn mikli með ljáinn
og gerði brotthvarf Donna óvænt
og snöggt eins og mörkin hans
voru í knattspyrnunni í gamla
daga. Mér er það huggun harmi
gegn, að hann skyldi ekki þurfa að
liggja eina leguna enn.
Ymsar ástæður voru fyrir því,
að framtíðin virtist nú bjartari en
oft áður. Ein var konan að baki
mannsins. Hildur var traust sem
klettur, bjargið, sem byggt var á.
Á heimili þeirra á Jaðarsbrautinni
var ánægjulegt að koma. Þar var
gleði og gott að leika við hvern
sinn fingur. Þar var að finna þá
kjölfestu, sem gott heimili er, en
of margir fara á mis við.
Ýmsum verður Donni minnis-
stæður fyrir listir sínar á leikvelli
og lipurð sína í daglegu viðmóti.
Aðrir minnast hans sem hins
drenglynda vinar vina sinna, sem
öðrum var jafnan betri en sjálfum
sér. Mig langar til að geyma minn-
inguna um Donna í huga mér sem
ímynd gáska og glaðværðar. Með
það 1 huga votta ég fjölskyldu
hans samúð mína.
Sverrir Ólafsson
Kveöja frá íþrótta-
hreyfingunni á Akranesi
Ekki verður um það deilt, að
knattspyrnan er sú íþrótt sem
dregur flesta áhorfendur á völl-
inn, og þó eru þar oft auðir bekkir.
Það eru viss lið og vissar hetjur
sem draga þúsundir manna um
hálft landið til að horfa á knöttinn
fljúga, ekki einhvern veginn, held-
ur hnitmiðað, kerfisbundið, á
þann hátt sem afreksmennirnir
einir geta stýrt honum.
Það getur enginn afreksmaður í
knattspyrnu orðið góður og fræg-
ur nema hann eigi 10 félaga, sem
einnig kunna listina. Þannig var
„gullaldarlið" Skagamanna á ára-
tugnum 1950—60 skipað 11 sam-
völdum snillingum, sem kunnu
hver á annan og gátu látið knött-
inn ganga greiðustu leið í mark
andstæðingsins, svo að göldrum
líktist á stundum.
Enn í dag eftir 20 ár er vitnað í
þessa menn, og þeir hafðir til við-
miðunar. Einn af þeim var Donni.
Hann spilaði meir en áratug á
kantinum, og hann hafði slíkt vald
á boltanum, að það var eins og
hann gæti dáleitt hann á stundum
og sent hann eins og tamið dýr að
vild sinni.
Donni var fæddur 3. október
1933 og skorti því enn misseri á
fimmtíu ár. Foreldrar hans voru
Margrét Berentsdóttir og Sigur-
björn Jónsson, þekktur skipstjóri
og aflamaður á vertíðarbátum hér
í áratugi. Hann nam netagerð hjá
Þorgeiri Jónssyni í Nótastöð
Akraness og stundaði þá iðju með-
an heilsan leyfði.
Donni varð fyrir slysi og olli það
honum ómældum þjáningum.
Margar aðgerðir voru gerðar á
hryggnum og löngum gekk hann
haltur, oft með hækjur, hin síðari
árin. Oft mátti sjá það á honum,
að hann var sárþjáður, en hann
var ekki á því að gefast upp. Hann
skipti um starf og gerðist þaðvörð-
ur í gamla íþróttahúsinu og síðan
í Bjarnalaug. Það átti vel við hann
að fylgjast með íþróttaiðkun unga
fólksins, og hann vildi gjarnan
hjálpa til og aðstoða það.
Halldór, en það var hið rétta
nafn Donna, var kvæntur Hildi B.
Sigurðardóttur frá Borgarnesi, og
eignuðust þau fjögur börn.
Það er staðreynd, að ekkert hef-
ur aukið meir hróður Akraness en
hið frábæra knattspyrnulið þess á
sjötta áratugnum þegar megin-
hluti íslenska landsliðsins var
skipaður piltunum í gulu treyjun-
um. Sigurganga liðsins gerði nafn
Akraness frægt víða um lönd, því
hvar í veröldinni var að finna þrjú
þúsund manna þorp, sem átti
knattpsyrnulið, sem ógnaði úr-
valsliðum milljónaborganna?
Jafnvel landsliðinu utan úr Evr-
ópu voru ekki örugg með sigur
gegn Skagaliðinu á þessum árum.
Þarna stóð Donni í fremstu víg-
línu. Sendingar hans voru hnit-
miðaðar og mörkin urðu mörg.
Skagamenn voru stoltir af þessum
unga manni og snilli hans, og nú
drúpa þeir höfði þegar hann er all-
ur langt um aldur fram og senda
ástvinum hans samúðarkveðjur.
íþróttabandalag Akraness á
Donna margt upp að unna. Fá-
tækleg orð orka litlu, en við dauð-
ans dyr skiptir þó mestu, að þau
merki það sem þau segja. Sem
íþróttamaður var Donni í fremstu
röð. í þrautum þeim, sem síðar
biðu hans, bognaði hann en brotn-
aði aldrei, eftir því verður líka
munað.
Blessuð sé minning hans.
íþróttabandalag Akraness
Þökkum innilega auösýnda samúð og vináttu við andlát og útför
eiginkonu minnar, móður og dóttur,
SIGRÚNAR JÚNÍU EINARSDÓTTUR,
Hörgsási 4,
Egilsstööum.
Ástráður Magnússon,
Jóhanna B. Ástráósdóttir,
Sigríöur J. Ástráðsdóttir,
Magnús Á. Ástráðsson,
Sigríöur J. Júniusdóttir, Jóhann Eysteinsson,
Einar Geir Guömundsson, Martha Sœmundsdóttir
og aörir ástvinir.
+
Þökkum innilega auðsýnda samúð og hlýhug viö andlát og útför
konu minnar, móður okkar, tengdamóöur, ömmu og langömmu,
JAKOBÍNU PÁLSDÓTTUR
frá Brettingsstööum,
{ Flateyjardal
Sigurjón Jónasson,
frá Flatey,
Jónas Sigurjónsson,
Svavar Sigurjónsson,
Sigurbjörg Sigurjónsdóttir,
Guömundur Sigurjónsson,
Haukur Sigurjónsson,
Páll Sigurjónsson,
Emilía Sigurjónsdóttir,
Eva Sigurjónsdóttir,
Agnar Sigurjónsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Guöbjörg Árnadóttir,
Guömundur Finnbogason,
Guöný Hólmgeirsdóttir,
Fanney Björnsdóttir,
Jón Ármann Jónsson,