Morgunblaðið - 28.07.1983, Síða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 28. JÚLÍ 1983
... aö dansa viö hann
eins og í þá gömlu góöu
daga.
TM Rm U.S. Pat. Off — all rights reserved
© 1981 Los Angefes Times Syndicate
Nei, ég er vissulega ekki á móti
þróuninni, en ég ætla mér ekki að
verða þræll vélvæðingarinnar!
Ég fullvissa þig um að ég hef ekki
gefið einum einasta gauk auga!
HÖGNI HREKKVÍSI
Tilvera huldufólks
Páll H. Árnason, Vestra-Þór-
laugargerði, Vestmannaeyjum,
skrifar.
„Velvakandi.
í maíhefti „Heima er best" er
talsvert rætt um huldufólk og
byggðir þess í Halllandsbjörgum
gegnt Akureyri og víðar. Einnig er
brugðið upp nokkrum kenningum
um tilveru þess og hverskonar
skynjun það sé, er komi mðnnum í
samband við það.
Þar er m.a. drepið á þá ályktun,
sem dregin er af kenningu dr.
Helga Pjeturss, að „Það sem þús-
undir milljóna hafi álitið líf í and-
aheimi eða goðheimi, sé lífið á
öðrum hnöttum." Ég sem þetta
rita er mikill aðdáandi dr. Helga,
en mér finnst auðvelt að fara út í
öfgar með ályktanir af sumum
kenningum hans, t.d. þá, að það sé
hug.samband við aðra hnetti, er
skapi huldufólkskynninguna, í
sjón og raun, hér á landi og hér á
jörð. Það eru að mér finnst sömu
öfgarnar og ég hef rekið mig á hjá
fleiri Nýalssinnum, sem halda því
fram að sálfarir séu alls ekki per-
sónuleg reynsla hlutaðeigandi sál-
farenda, heldur aðeins því líkt sem
draumasamband við aðra hnetti,
eða bara sjónsamband við ein-
hvern nærstaddan. Það er þó
fjarri mér að álíta að margvísleg
bein sambönd geti ekki átt sér
stað við aðra hnetti. Og það er
jafn fjarri mér að álíta að lífið á
jörðunni sé í raun eins einfalt og
okkur, sem ekki erum ófresk, sýn-
ist.
Mismunandi bylgjulengdir him-
ingeimsins, — sem útvarpið hefur
svo rækilega kynnt okkur; þar sem
hver og ein bylgjulengd er sem
sjálfstæður persónuleiki, ef svo
má að orði komast, og geta jafnvel
bent til orða Jesú um margvísleg
híbýli í húsi föðurins, — sýna
okkur og sanna að margvísleg
lífsmynstur geta lifað og dafnað
hlið við hlið, og það í eins nánu
sambandi og sál okkar og líkami.
Jafnvel getur sami líkaminn hýst i
einu fleiri en einn anda, og svo
segir Biblían.
Þó sanna sálfarirnar að sálin,
eða andinn, er á annarri bylgju-
lengd en líkaminn, — þó bæði sé
náin sameining þar á milli og
furðu auðveldur aðskilnaður
stundum, eins og glögg dæmi eru
um, — þar sem sálfarendur fara í
gegnum þétt og hörð efni, án þess
að finna fyrir mótstöðu. Því spyr
ég; Af hverju geta þá ekki verur á
þeirri eða þvílíkum bylgjulengd-
um búið í því, sem við teljum heilt
efni, eins og hólum og klettum.
Þannig held ég einmitt að tilveru
huldufólksins sé háttað. Og
ófreskleiki hinna dulrænu finnst
mér líklegast að byggist á því, að
hjá þeim sé sálræna bylgjan
óvenjulega lausbundin við hina
efnislegu bylgjulengd líkamans,
og þá geti jafnvel smávægileg at-
vik eða hughrif skapað ófresk-
isambönd, eða slitið þau. Mér
finnst líklegast að hvor aðilanna
fyrir sig, er að slíkum samböndum
standa, framleiði þau ósjálfrátt,
eins og flestar sálfarir gerast, þó
að sumir virðist stundum geta
stjórnað þeim sjálfir, eins og hlýt-
ur að gerast, þegar menn geta
sannað nærveru sína í mikilli fjar-
lægð, á fyrirfram ákveðnum tíma.
Mörgum finnst óskiljanlegt
hvemig huldufólk á að geta búið
við sömu bjargræðisvegi og við, til
lands og sjávar, án þess að við
verðum þess vör, meira en raun
ber vitni. T.d. sjáum við aldrei
sleginn blett af því. En þetta er
alveg eðli lífsins samkvæmt.
Eru ekki vísindin sammála um
það, að ekkert i sköpuninni verði
að engu; þó svo virðist, þá sé að-
eins um efnisbreytingar að ræða
en ekki eyðingu. Það hlýtur að
þýða það, að alheimurinn sé eilif-
ur og allt þrungið af lífi. Þetta er
einmitt fullkomnun Guðshug-
myndarinnar, er hin stutta trúar-
játning Steingríms túlkar svo vel:
Guð í alheimsgeimi, Guð í
sjálfum þér.“ Og einmitt þetta, að
Guðsneistinn er i allri sköpun,
gerir það að verkum að hver efnis-
ögn hefur líka sína sálrænu
bylgjulengd, jafnframt hinni efn-
islegu. Og þar með er enginn
óleysanlegur hnútur í tilveru
huldufólksins hér.
Til þessa bendir einnig það, að
engin takmörk virðast fyrir fjöl-
breytninni í sýnum eða annarri
reynslu ófreskra.
..M-SKj***- '*• —
■■■■■■■■■■■■■■■■■■■
Rod Stewart
Hvernig væri
að fá Rod
Stewart á
listahátíð?
R.V. og S.Á.G., Akureyri, skrifa;
„Kæri Velvakandi.
Okkur langar til að grennslast
fyrir um, hvort ekki væri leið til
að fá útgefinn bækling með text-
um 20 vinsælustu laganna hverju
sinni (kæmi t.d. út vikulega). Við
vitum, að þetta var gert hér áður
fyrr og gafst vel.
Og svo langar okkur til að setja
fram hugmyndir í sambandi við
listahátíðina ’84. Hvernig væri að
fá Rod Stewart, sem er alveg
geysivinsæll? Það myndi ekki síð-
ur verða troðið hjá honum en t.d.
Kiss.
Með fyrirfram þökk fyrir birt-
inguna (ef af henni verður).“
Þessir hringdu . . .
Lýsti selið
sólarbjarmi
Hildur Björnsdóttir hringdi og
hafði eftirfarandi að segja: —
Ég er með í huganum kvæði, sem
ég er búin að hafa mikið fyrir að
rifja upp, en ekki tekist. Ég held
að kvæðið heiti „Kolfinna" og
það byrjar svona:
Lýsti selið sólarbjarmi,
senn var þornuð dögg á greinum.
Kolfinna með kæfðum harmi
kveikti eld á hlóðarsteinum.
Síðan man ég ekki nema hrafl
úr áframhaldinu, en það gæti
verið að þetta kvæði væri eftir
Gísla frá Eiríksstöðum. Gaman
væri ef einhver lesenda þinna
gæti hlaupið undir bagga með
mér og látið framhaldið í té.
Um óskilakisur
í Hafnarfirdi
Björg P. Tryggvason, Suður-
braut 10, Hafnarfirði, hringdi og
hafði eftirfarandi að segja: —
Oft gerist það að fólk leitar til
mín með kisur, sem eru í óskil-
um og ég geri mitt besta til að
koma þeim til síns heima. Stund-
um tekst það og stundum ekki.
Það hefur verið mikið um þetta
nú í sumar og núna er ég t.d.
með alveg einstaklega fallega
litla læðu, sem er greinilega vel
upp alið heimilisdýr, hvar sem
hún á heima. Hún er hvít, með
sérkennilega röndótt skott; með
gulbröndóttan blett á öðru lær-
inu og dökkbröndóttan á hinu og
kollurinn er í þremur litum,
hvítum, svörtum og gulum. Ég
bið eigendur læðunnar að hafa
samband við mig í síma 51243,
svo og aðra sem vita um eða eru
með óskilaketti. Þá gengur það
oftast hratt og vel að koma þeim
í réttar hendur.
Stórmót ekki
nefnt á nafn
Fríður Guðmundsdóttir hringdi
og hafði eftirfarandi að segja: —
Mig langar til að lýsa furðu
minni á því að hvergi skuli finn-
ast stafkrókur í blöðunum um
íþróttamót, sem haldið var í
Laugardalnum um helgina, nán-
ar til tekið á laugardag, með
rúmlega 350 þátttakendum.
Þarna var um að ræða meistara-
mót í yngri flokkum frjálsíþrótt-
amanna. Það var ekkert um
þetta í Dagblaðinu í gær (mánu-
dag) og ekkert í Morgunblaðinu í
dag, en þar var hins vegar getið
aukagreina, sem fram fóru á
þessu móti fyrir stóru stjörnurn-
ar. Þær fengu að hlaupa þarna
til að slá met, sem er vissulega
allrar umfjöllunar vert, en það
réttlætir ekki að sniðganga með
öllu aðalmótið, þótt krakkar
ættu í hlut. Á mótinu voru sett
tvö íslandsmet og auk þess ein
jöfnun. Þetta finnst mér svolítið
hart gagnvart krökkunum.
Týndi gullmeni
Hulda Snorradóttir, Selfossi,
hringdi og hafði eftirfarandi að
segja: — Á sunnudaginn brá ég
mér til Reykjavíkur og var þá
svo óheppin að týna gullháls-
meni, sem ég held mikið upp á.
Það er með rauðum steini í og
gullið í því er ekki alveg slétt,
heldur rákað. Ég bið finnanda að
gjöra svo vel að hafa samband
við mig í síma 99-1966.