Morgunblaðið - 14.03.1984, Blaðsíða 18

18
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 14. MARZ 1984
Afmælisspjall við Árna Helgason
í Stykkishólmi, sem er sjötugur í dag
Af hvequ syngur þú
þær ekkí sjálfiir?
Árni Hclgason, stöðvarstjóri Pósts og síma í Stykkishólmi,
er þjóðkunnur maður, ekki síst fyrir einarða afstöðu sína í
þjóðmálum og bindindismálum, sem meðal annars hefur
komið fram í greinum hans hér í blaðinu. Árni lætur senn
af stöðvarstjórastarfinu, sem hann hefur gegnt í 30 ár, en
áður var hann sýsluskrifari í Stykkishólmi og á Eskifirði.
Fyrir utan aðalstörf sín hefur hann komið víða við í félags-
og atvinnumálum Stykkishólms allt frá því hann fluttist
þangað árið 1942.
Árni er sjötugur í dag og af því tilefni heimsótti blaða-
maöur Árna í Hólminn fyrr í vikunni og tók við hann
eftirfarandi viðtal í tilefni þessara tímamóta í lífi hans.
Minnið er gott og frásagnargleðin í góðu lagi þannig að
best er að gefa Árna orðið:
Ég verð að segja að ég hef verið
ákaflega farsæll og hamingjusam-
ur maður, það hefur sannarlega
verið mikil guðsgjöf. Ég hef eign-
ast marga góða vini, að maður tali
nú ekki um heimilið og fjölskyld-
una, enda er það hápunktur lífs-
ins. Já, vissulega hefur ævin verið
viðburðarík og litrík.
Ég fæddist í Reykjavík, að
Skólavörðustíg 4B, 14. mars 1914.
Þetta hús áttu foreldrar mínir,
Vilborg Árnadóttir og Helgi Þor-
valdsson. Hún var Austfirðingur
en hann Húnvetningur. Þau voru
bæði fædd árið 1888. Þegar ég
fæddist var pabbi orðinn yfir-
þjónn á Hótel fslandi. Ég var
skírður í Fríkirkjunni af séra
Ólafi ólafssyni en var eftir það
stutt í Reykjavík. Stríðið var byrj-
að, mamma var augasteinn föður
síns, en hann óttaðist um þau i
Reykjavík og hvatti þau til að fara
austur til Eskifjarðar. Það varð úr
og í ágúst 1914 fluttum við austur
með gufuskipinu Flóru, en það
varð hennar síðasta ferð því hún
var skotin í kaf skömmu síðar.
Fékk viljann í vöggugjöf
Á Eskifirði ólst ég upp. Við vor-
um fjögur systkinin og auk þess
höfðu pabbi og mamma tekið tvö
fósturbörn. Ég var elstur og ekki
nema 11 ára þegar pabbi dó. Eftir
það varð mamma að basla okkur
upp. Hennar sterka trú og dugnað-
ur kom okkur til manns. Það var
mikil kreppa á landinu og Eski-
fjörður fór ekki varhluta af henni.
Mamma átti fjögur alsystkini og
bjuggu þau ásamt henni í þremur
húsum á svokölluðum Hlíðarenda.
Eining og samstilli þessarra fimm
systkina varð okkur börnum
þeirra sú öryggiskeðja sem aldrei
slitnaði. Ég var snemma látinn
fara að gera gagn. Það voru gerðir
út tveir bátar frá þessu heimili og
lærði ég snemma að beita.
Ég fékk vilja í vöggugjöf og
hann hefur bjargað mér hingað
til. Veturnir í barnaskóla urðu
tveir. Ég veiktist og taldi læknir-
inn okkar, Sigurður Kvaran, þegar
hann leit á mig að hér væri um
beinkröm eða vissa lömun að
ræða. Ég hélt áfram að vinna og
reyndi að hjálpa til. Ég var ekki
gamall þegar ég fór í uppskipun,
útskipun, fiskverkun og tók alla
vinnu sem til féll. Á sumrin rerum
við á smábátum til fiskjar í firðin-
um. Ég var fermdur 1928, í maí.
Séra Stefán Björnsson fermdi
jafnan á hvítasunnunni, annan
daginn á Reyðarfirði en hinn dag-
inn heima á Eskifirði. Ég óskaði
þess heitt og innilega að hann
fermdi heima á hvítasunnudaginn,
en varð ekki að ósk minni. Varð ég
því að vera inni í rúmi allan dag-
inn því ég átti ekki annað að fara í
en vinnufötin, sem ekki passaði á
hvítasunnudag, og síðan ferming-
arfötin.
Eftir ferminguna fór ég til
Reykjavíkur að leita mér lækn-
inga. Matthías Einarsson, sá
frægi og góði læknir, sagði að það
sem ég þyrfti væri að fara til sjós
því sjávarseltan og sjávarloftið
væri besta lækningin fyrir mig.
Ég reyndi þetta en var sjóveikur. í
lok vertíðar á Hornafirði réð ég
mig upp á frítt fæði til tveggja
kvenna, sem bjuggu á jörð uppi
undir jöklum. Þær bjuggu þannig
að mér að ég fékk ágæta heilsu og
síðan hefur mér varla orðið mis-
dægurt. En ég hafði þá misst úr
þrjú bestu þroskaárin. Á Eskifirði
stundaði ég alla þá vinnu sem
hægt var að fá. Snemma fór ég í
félagsstörf og leið ekki á löngu þar
til ég var farinn að starfa í flest-
um þeim félögum, sem störfuðu á
Esikfirði. Ég átti þess aldrei kost
að ganga í skóla eftir að barna-
skóla lauk, en reyndi að bæta mér
Frétlabréf úr Jónshúsi í Kaupmannahöí n:
Óhreinlæti danskra hunda
hefur aukist við Jónshús
Jónshúsi, 2. marz.
ÞA ER nú blessuð sólin farin að
hækka á lofti hér ekki síður en
heima og vorlaukar stinga höfðinu
upp úr moldinni. Ekki er snjórinn
hér til að hlífa gróðri, en bæði í al-
menningsgörðum og kirkjugörðum
er grenigreinum raðað þétt og vand-
lega yfir fjölær blóm til hlífðar og er
það mjög snyrtilegt á að líta.
Nú hangir uppi í félagsheimil-
inu hér í húsi málverkasýning Fil-
ips Frankssonar og er það önnur
einkasýning iistamannsins, en áð-
ur hefur hann sýnt í endurhæf-
ingarmiðstöðinni Tranehaven í
Ordrup, þar sem mjög margir sáu
myndir hans. Olíumálverk Filips
eru mjög fjölbreytileg og lífga
skemmtilega upp á sal félags-
heimilisins, sterkir litir og skýrar
linur. Eru myndirnar alls 16 af
misjöfnum stærðum og dregur eitt
stærsta málverkið, þar sem mynd
Pjerrots-trúðsins er felld inn í, at-
hyglina að sér. Filip Franksson
stundaði nám við Myndlistarskóla
Reykjavíkur 1974—75 og 1979—82.
Að loknu námi þar fékk hann inn-
göngu í skóla Glyptoteksins hjá
Askov Jensen og nam klassíska
teikningu 1982—83. Hefur Filip
unnið grafík í vetur hjá Peter
Martinsen á verkstæði hans, en er
nú á heimleið og mun að sjálf-
sögðu halda áfram á listabraut-
inni.
Nýlega var haldiö þorrablót í fé-
lagsheimilinu að tilhlutan íslend-
ingafélagsins og komust þar færri
að en vildu. Var það hið fjörugasta
blót og maturinn frábær, enda frá
Nausti og matreiðslusnillingar ís-
lendingafélagsins báru fram.
Minni karla flutti Bergljót Skúla-
dóttir, en minni kvenna Hilmar
Sigurðsson, en Rokksambandið lék
Guðrún Lára Ásgeirsdóttir
fyrir dansi af alkunnri snilld.
í haust var stofnað hér í borg
félag til eflingar íslenzkri tónlist
og er gestgjafinn í Jónshúsi Arfeq
Johansen formaður þess, en aðrir í
stjórn eru: Erla Sigurðardóttir,
Ingibjörg Guðmundsdóttir og
Mikael Stolberg. Tilgangur félags-
ins er eins og nafnið gefur til
kynna að koma á framfæri ís-
lenzkri hljómlist í Danmörku og
einnig íslenskum ljóðamálum,
ekki aðeins til Dana heldur ekki
síður til íslendinga, sem hér
dvelja langdvölum, til þess að þeir
fái tækifæri til að heyra það nýj-
asta, sem er á boðstólum heima.
Þá vilja félagsmenn stuðla að þýð-
ingu íslenzkra ljóða á önnur nor-
ræn mál og að betri skilningi milli
þjóðanna á tónlistarhefð hver
annarrar, og víkka svið þeirrar
tónlistar, sem almenningur nýtur.
Leggur félagið í stefnuskrá
áherzlu á, að tónlistarmenn og
aðrir listamenn fái greitt fyrir
mikla undirbúningsvinnu sína, en
ekki aðeins fyrir að koma fram
eða sýna. Félagið hefur staðið
fyrir 3 hljómleikum, m.a. með
hljómsveitinni Ego og einnig fyrir
dansleikjum á Eyrarsundsgarðin-
um, þar sem um 200 íslendingar
búa. Síðast var þar fjölsóttur
dansleikur þann 24. febrúar, þar
sem Rokksambandið lék. Er tón-
listarmönnum og rithöfundum
velkomið að snúa sér til formanns
félagsins, Arfeqs Johansen, í fé-
lagsheimilinu í Jónshúsi, ef þeir
vilja koma list sinni á framfæri í
Danmörku.
Mikið starf er nú víða hjá nor-
rænu félögunum hér í landi vegna
norræna bókmenntaársins og
gekkst Kaupmannahafnardeildin
fyrir bókmenntakynningu á
fimmtudaginn var. Lásu þar upp
rithöfundarnir Jan Erik Vold frá
Noregi, Stefan Máhlqvist frá Sví-
þjóð og Vagn Steen frá Danmörku.
— Á blaðamannafundi, sem hald-
inn var fyrir kynninguna, kom
fram hjá formanni Kbh.-deildar-
innar, Erik Munch, að bráðlega
verða fleiri slíkar kynningar
haldnar, m.a. Norður-Atlants-
hafskvöíd hér í Jónshúsi í samráði
við færeyska og íslenzka prestinn,
finnskt kvöld í samráði við
finnska sendiráðið og einnig mun
Göran Tunström, sem fékk bók-
menntaverðlaun Norðurlandaráðs
lesa upp eina kvöldstund. Kvaðst
formaðurinn bera kvíðboga fyrir
norrænni samhygð í framtíðinni,
en í ljós hefði komið, að minna
væri kennt um Norðurlönd en áð-
ur og minnkandi áhugi á bók-
menntum milli þjóðanna. — Inge
Holst frá Aðalbókasafni Kaup-
mannahafnar sagði frá hinum fáu
útlánum á norrænum bókum,